Maedeh.z
کاربر نگاه دانلود
درباره كلمنتاین
Telltale Games یكی از پرآوازه ترین استودیوها در نسل هفتم است كه در ساخت بازی از روی فیلم، سریال و صد البته كتاب های مصور، تبحر خاصی دارد. عرضه اولین قسمت از سری چند قسمتی Sam & Max در سال 2006 با موفقیت چشمگیری همراه شد و سرآغاز مسیری بود كه اعضای خلاق آن را به خلق یك مجموعه از جالب ترین آثار صنعت بازیسازی هدایت كرد. در طی چند سال اخیر، عدم استقبال بازیكنان از برخی از آخرین آثار این استودیو مانند Jurassic Park: The Game و Back to the Future از مهم ترین عواملی بودند كه برای مدتی این گروه خوش ذوق را به حاشیه كشیدند، اما کتاب های كمیك مشهور رابرت کركمن (Robert Kirkman) همچون خون تازه ای در رگ Telltale Games جریان پیدا كرده و در نهایت منجر به شكل گیری برترین عنوان سال 2012 گردید.
فصل اول از سناریوی تعاملی The Walking Dead به چند دلیل عمده، بیشتر از آنكه به مذاق عموم بازیكنان خوش آید، نظر منتقدین و كارشناسان را به سوی خود جلب نمود. ساخته جدید آن ها، مثل دیگر آثار زامبی-محور، صرفاً به کشتن تعداد زیادی از این موجودات محدود نمی شد و سعی بر این داشت تا بر مسائل دیگری تمركز كند كه كتاب های مصور و سریال تلویزیونی TWD بر آن دلالت دارند. به همین دلیل، برای اكثر بازیكنانی که فقط علاقه مند به عناوین اكشن هستند، یك ناامیدی كامل به حساب می آمد.
از طرفی، تمام كسانی كه از دید یك عنوان داستان-محور به آن نگاه كردند، دریافتند كه با یكی از آثار خوب این روزها روبرو هستند. نتیجه نهایی حاصل شده از سوی اكثر مراجع برای انتخاب فصل اول TWD به عنوان برترین بازی سال 2012 و موفقیت های تجاری آن، باعث شد تا كه سازندگان خیلی زود در مراسم BAFTA از ساخت و عرضه فصل دوم عنوان محبوب خود خبر دهند. مجموعه جدید، در شرایطی اطلاع رسانی شد كه سطح انتظارات به مراتب بالاتر از گذشته قرار داشت و همچون فصل اول، TWD دیگر یك عنوان تازه وارد و جویای نام به حساب نمی آمد. اولین قسمت از فصل دوم به نام All That Remains با چند تصویر و یك ویدئو پرده از اسرار فصل دوم برداشت و مشخص شد که اینبار همه چیز درباره خود كلمنتاین (Clementine) و حول محور شخصیت او روایت خواهد شد.
داستان
در این مورد خاص، چه بهتر كه تمام ابعاد بازی در همین بخش داستانی مورد بررسی قرار گیرند. یعنی اگر بجای تحلیل جداگانه داستان و گیم پلی، هر دو را در خلال یكدیگر مورد بازبینی قرار دهیم، قطعاً نتیجه بهتری بدست می آید، زیرا TWD قصد دارد تا عنوانی سنت شكن باشد. گیم پلی در این عنوان یعنی داستان و داستان یعنی تمام ابعاد بازی كه با بازیكنان در تعامل است، یعنی همان گیم پلی. تمامی 5 قسمت قبلی نیز بر همین اساس استوار بودند و این داستان بود كه بازیكنان را برای ادامه دادن ترغیب می كرد. ماجرا در قسمت اول از فصل دوم بلافاصله پس از اتفاقات قسمت قبلی دنبال می شود.
اگر فایل های ذخیره فصل اول را روی پلتفرم خود داشته باشید، نتایج آن ها به فصل جدید منتقل خواهند شد در غیر این صورت، به شکل خودكار روند داستانی این كار را برای شما انجام می دهد. كلمنتاین به همراه دو تن از آخرین بازماندگان گروه، امید (Omid) و كریستا (Christa) به مكانی ناشناخته می رسند. كلمنتاین با یك فردی ناشناس برخورد می كند كه قصد آزار او را دارد. در این بین، امید برای رهایی كلمنتاین، بصورت كاملاً اتفاقی و غیر عمدی توسط همان اسلحه ای كه پیش از آن جان لی (Lee) را گرفته بود، گلوله خورده و از پا درمی آید. پس از این واقعه تلخ، داستان به 16 ماه بعد می رود. جایی كه كلمنتاین به بلوغ رسیده و كریستا دیگر انگیزه ای برای مقاوت در خود نمی بیند.
در ادامه، این دو یكدیگر را گم می كنند و روند داستانی یكی دیگر از همان انتخاب های معروف و تأثیرگذار را پیش روی بازیكنان قرار می دهد. در سكانسی كه كریستا در چنگال تعدادی از مهاجمان اسیر شده، می توانید برای فرار كمكش كنید یا اینكه بی تفاوت او را تنها بگذارید. هر یك از این گزینه ها طبیعتاً پیامدهایی به دنبال دارند كه تا انتهای فصل دوم با بازیكنان همراه خواهند بود. پس از رهایی از دست مهاجمان، طی صحنه های سینمایی هیجان انگیزی، كلمنتاین با سگی ولگرد برخورد می کند.
شما می توانید با غذا دادن به او از شر خطر در امان بمانید یا آنكه اتفاقی برای شما می افتد كه به وضوح پیامدهای آن را در ادامه مشاهده خواهید كرد. در دقایق پایانی قسمت اول، با گروه جدیدی از بازماندگان مواجه می شوید كه قرار هست جایگزین شخصیت های قبلی باشند و سرپرستی كلمنتاین را بر عهده بگیرند. اعضای خانواده در ابتدا به كلمنتاین اعتماد ندارند و او را نمی پذیرند. این به بازیكنان بستگی دارد كه با اتخاذ تصمیمات درست و دریالوگ های بجا، حس ترحم را در شخصیت های جدید برای اعتماد به او بیدار كنند. بطور كلی، بررسی همه جانبه خط داستانی در عنوانی همچون TWD در چند پاراگراف به یك جمع بندی كلی نمی رسد و باید منتظر قسمت های بعدی ماند كه تكلیف خیلی چیزها روشن شود.
گرافیك
TWD یك عنوان سریالی است كه به دلیل عرضه قسمت های مختلفی در بازه های زمانی متفاوت، انتظار می رود که بخش های جدیدتر نسبت به قبلی ها در همه ابعاد، به خصوص گرافیكی بهتر ظاهر شوند. این آرمان در فصل اول چندان تحقیق نیافت، بطوری كه می توان گفت قسمت های اول و پنجم از نظر گرافیكی تفاوتی با یكدیگر نداشتند و حتی در برخی از قسمت های جدیدتر عقبگرد هم دیده می شد. خوشبختانه با وجود تم گرافیكی Cel-Shaded و مشابه با فصل قبلی، پیشرفت در ATR به وضوح احساس و هر دو جنبه فنی و هنری را شامل می شود. فضای بازی بسیار زیبا و با رنگ و لعاب بیشتری است و همچنان شباهت ویژه ای به سبك گرافیكی كتاب های مصور دارد. طراحی محیط و اجزا، اینبار با جزئیات و عمق بالاتری كار شده و با توجه به سبك كارتونی بازی، اعضای Telltale Games از موارد تكنیكی غافل نشده اند.
سطح ریزه كاری ها در طراحی محیط و شخصیت ها افزایش یافته و از نظر فنی با یكی از بهترین های این سبك طرف هستیم. فیزیك و انیمیشن شخصیت ها با وجود آنكه همچنان پلاستیكی به نظر می رسد، اما جهش قابل توجهی نسبت به فصل اول کرده تا صحنه های سینمایی زیباتری را در طول بازی شاهد باشیم. همچنین، حالات صورت و عواطف انسانی به مقدار بیشتری در چهره شخصیت ها نمایان می شود و این مورد قابل توجه در طول قسمت های آینده اهمیت خود را نشان خواهد داد. تا اینجای نقد، سعی كردیم خبرهای خوبی برای شما داشته باشیم، اما ادامه كار شامل مواردی می شود كه هنوز تداعی كننده عملكرد نه چندان قابل قبول فصل اول هستند. سایه زنی ها همچنان فاقد ارزش های تكنیكی بالایی هستند و برخی از اجسام اصلاً سایه ندارند! از سوی دیگر، مشكل زاویه دید دوربین، به خصوص در محیط های سربسته همچنان احساس می شود و برای بازیكنان ناآشنا بسیاری از آیتم ها و قسمت های نقشه به دور از چشم خواهند ماند. همچنین، باید به افت فریم در برخی از صحنه ها اشاره كرد كه تفاوتی نمی كند بازی را به وسیله كنسول یا یك PC قدرتمند اجرا كنید!
موسیقی/صداگذاری
صداگذاری در 5 قسمت از فصل اول این بازی، با فراز و نشیب بسیاری همراه بود، بطوری كه سازندگان را بر آن داشت تا تصمیمی جدی بگیرند، اما در حالت كلی، مشكل خاصی وجود نداشت. از این حیص ATR همچون گذشته خوب عمل كرده و در یك جمع بندی كلی در بالاترین سطح از عنوان TWD قرار می گیرد. استفاده از صداپیشگان جدید و كار بلد از مهم ترین موارد موجود در صداگذاری این قسمت به حساب می آیند. به خوبی می توان احساس ترس، نومیدی و خشم را در صدای شخصیت ها درك كرد یا نعره های مضطرب كننده Walkerها را شنید. موسیقی نیز شرایط بسیار ایده آلی دارد و با توجه به همخوانی خوب آن با ریتم وقایع داستانی، در القای حس هیجان و اضطراب بسیار عالی عمل می كند. در مواقع خاص نیز ضرب آهنگ غم انگیز از شرایط ناگوار دنیای بازی خبر می دهد. به واقع، آقای جارد امرسون-جانسون (Jared Emerson-Johnson) مجدداً نقش بسزایی در القای حداكثر میزان احساسات به بازیكنان را ایفا كرده است.
گیم پلی
بررسی گیم پلی TWD بر خلاف بعد داستانی، معمولاً نتایج چندان مناسبی به دنبال ندارد. فاصله گرفتن گیم پلی از آثار كلاسیك این سبك و تمركز بیش از اندازه روی داستان و دیگر اجزا، باعث شده تا شاهد هیچ كدام از المان های سبك ماجراجویی به صورت حرفه ای و جدی نباشیم. در اكثر اوقات، خبری از پیدا كردن آیتم های مختلف و حل كردن معماها نیست و تنها در بخش های كوتاهی شاهد وجود چنین قابلیت هایی هستیم كه در نهایت نقش بسزایی هم در بازی ایفا نمی كنند. این مكالمات و انتخاب های داستانی هستند که بازی را پیش می برند و گیم پلی در این میان تنها نقش جانبی دارد.
هسته اصلی آن بدون تغییرات به فصل تازه منتقل شده و بجز ساختار نسبتاً جدید واسط كاربری، نكته دیگری را در بر ندارد. كنترل بازی و شخصیت اصلی در حالت كلی توسط آنالوگ ها انجام می شود و استفاده از كلیدهای چهارگانه اغلب به هنگام درگیری ها و صحنه های QTE امكان پذیر می شود. نكته قابل توجهی كه درگیری ها را در فصل دوم تحت شعاع خود قرار داده، این است كه كلمنتاین یك دختربچه است و قدرت و صلابت لی را ندارد. البته این روند دیری نمی پاید كه افت می كند و اندك دقایق باقی مانده در این قسمت در قالب دیالوگ ها و انتخاب های داستانی ادامه پیدا می كند. نكته قابل توجه در این اوقات از بازی، كاهش مدت زمانی است كه برای تصمیم گیری وجود دارد.
خیلی وقت ها ممكن است در حال بررسی تك تك گزینه های موجود باشید، اما فرصت انتخاب از دست می رود و افسوس می خورید. از طرفی، شكل ظاهری گزینه ها از حالت خطی به گزینه های مستطیلی تغییر كرده و علاوه بر تنوع ظاهری، كاربرد بهتری هم دارد. سازندگان همچنان سعی كرده اند تا با كارگردانی یك سری صحنه های ناگوار و فعل و انفعالات شخصیتی، نقاط عمیقی میان بازیكنان و شخصیت اصلی ایجاد كنند. مثلاً در قسمتی كه باید زخم دست كلمنتاین را به وسیله نخ و سوزن بخیه بزنید، آن حس درد و رنجی كه او از این بابت متحمل می شود را با پوست و خون احساس می كنید و هر سوزنی كه بر دستانش فرود می آید، گویی از دستان خود شما خارج می شود. در یك جمع بندی كلی، گیم پلی اولین قسمت از فصل دوم TWD با همان ساختار منحصر به فرد قبلی ظاهر شده كه از تفكر سازندگان برای بها دادن به عناصر ماجرایی بیشتر در قسمت های بعدی خبر می دهد.
نتیجه گیری
اولین قسمت از فصل دوم TWD همچون قسمت های نخست فصل جدید این سریال، سرآغازی طوفانی و غیرمنتظره محسوب نمی شود و خیلی زود به پایان می رسد. اما امید می رود که قدرت روایی داستان، رفته رفته حس همذات پنداری را در بازیكنان بیدار كرده و قسمت های بعدی را به سمت و سویی هدایت كند كه شایسته فصل جدید بهترین بازی سال گذشته باشد. ATR همچون یك مقدمه مختصر باعث می شود تا به تغییرات صورت گرفته در فصل جدید برای قسمت های بعدی عادت كنید و تجربه آن را نباید به تأخیر انداخت.
Telltale Games یكی از پرآوازه ترین استودیوها در نسل هفتم است كه در ساخت بازی از روی فیلم، سریال و صد البته كتاب های مصور، تبحر خاصی دارد. عرضه اولین قسمت از سری چند قسمتی Sam & Max در سال 2006 با موفقیت چشمگیری همراه شد و سرآغاز مسیری بود كه اعضای خلاق آن را به خلق یك مجموعه از جالب ترین آثار صنعت بازیسازی هدایت كرد. در طی چند سال اخیر، عدم استقبال بازیكنان از برخی از آخرین آثار این استودیو مانند Jurassic Park: The Game و Back to the Future از مهم ترین عواملی بودند كه برای مدتی این گروه خوش ذوق را به حاشیه كشیدند، اما کتاب های كمیك مشهور رابرت کركمن (Robert Kirkman) همچون خون تازه ای در رگ Telltale Games جریان پیدا كرده و در نهایت منجر به شكل گیری برترین عنوان سال 2012 گردید.
فصل اول از سناریوی تعاملی The Walking Dead به چند دلیل عمده، بیشتر از آنكه به مذاق عموم بازیكنان خوش آید، نظر منتقدین و كارشناسان را به سوی خود جلب نمود. ساخته جدید آن ها، مثل دیگر آثار زامبی-محور، صرفاً به کشتن تعداد زیادی از این موجودات محدود نمی شد و سعی بر این داشت تا بر مسائل دیگری تمركز كند كه كتاب های مصور و سریال تلویزیونی TWD بر آن دلالت دارند. به همین دلیل، برای اكثر بازیكنانی که فقط علاقه مند به عناوین اكشن هستند، یك ناامیدی كامل به حساب می آمد.
از طرفی، تمام كسانی كه از دید یك عنوان داستان-محور به آن نگاه كردند، دریافتند كه با یكی از آثار خوب این روزها روبرو هستند. نتیجه نهایی حاصل شده از سوی اكثر مراجع برای انتخاب فصل اول TWD به عنوان برترین بازی سال 2012 و موفقیت های تجاری آن، باعث شد تا كه سازندگان خیلی زود در مراسم BAFTA از ساخت و عرضه فصل دوم عنوان محبوب خود خبر دهند. مجموعه جدید، در شرایطی اطلاع رسانی شد كه سطح انتظارات به مراتب بالاتر از گذشته قرار داشت و همچون فصل اول، TWD دیگر یك عنوان تازه وارد و جویای نام به حساب نمی آمد. اولین قسمت از فصل دوم به نام All That Remains با چند تصویر و یك ویدئو پرده از اسرار فصل دوم برداشت و مشخص شد که اینبار همه چیز درباره خود كلمنتاین (Clementine) و حول محور شخصیت او روایت خواهد شد.
داستان
در این مورد خاص، چه بهتر كه تمام ابعاد بازی در همین بخش داستانی مورد بررسی قرار گیرند. یعنی اگر بجای تحلیل جداگانه داستان و گیم پلی، هر دو را در خلال یكدیگر مورد بازبینی قرار دهیم، قطعاً نتیجه بهتری بدست می آید، زیرا TWD قصد دارد تا عنوانی سنت شكن باشد. گیم پلی در این عنوان یعنی داستان و داستان یعنی تمام ابعاد بازی كه با بازیكنان در تعامل است، یعنی همان گیم پلی. تمامی 5 قسمت قبلی نیز بر همین اساس استوار بودند و این داستان بود كه بازیكنان را برای ادامه دادن ترغیب می كرد. ماجرا در قسمت اول از فصل دوم بلافاصله پس از اتفاقات قسمت قبلی دنبال می شود.
اگر فایل های ذخیره فصل اول را روی پلتفرم خود داشته باشید، نتایج آن ها به فصل جدید منتقل خواهند شد در غیر این صورت، به شکل خودكار روند داستانی این كار را برای شما انجام می دهد. كلمنتاین به همراه دو تن از آخرین بازماندگان گروه، امید (Omid) و كریستا (Christa) به مكانی ناشناخته می رسند. كلمنتاین با یك فردی ناشناس برخورد می كند كه قصد آزار او را دارد. در این بین، امید برای رهایی كلمنتاین، بصورت كاملاً اتفاقی و غیر عمدی توسط همان اسلحه ای كه پیش از آن جان لی (Lee) را گرفته بود، گلوله خورده و از پا درمی آید. پس از این واقعه تلخ، داستان به 16 ماه بعد می رود. جایی كه كلمنتاین به بلوغ رسیده و كریستا دیگر انگیزه ای برای مقاوت در خود نمی بیند.
در ادامه، این دو یكدیگر را گم می كنند و روند داستانی یكی دیگر از همان انتخاب های معروف و تأثیرگذار را پیش روی بازیكنان قرار می دهد. در سكانسی كه كریستا در چنگال تعدادی از مهاجمان اسیر شده، می توانید برای فرار كمكش كنید یا اینكه بی تفاوت او را تنها بگذارید. هر یك از این گزینه ها طبیعتاً پیامدهایی به دنبال دارند كه تا انتهای فصل دوم با بازیكنان همراه خواهند بود. پس از رهایی از دست مهاجمان، طی صحنه های سینمایی هیجان انگیزی، كلمنتاین با سگی ولگرد برخورد می کند.
شما می توانید با غذا دادن به او از شر خطر در امان بمانید یا آنكه اتفاقی برای شما می افتد كه به وضوح پیامدهای آن را در ادامه مشاهده خواهید كرد. در دقایق پایانی قسمت اول، با گروه جدیدی از بازماندگان مواجه می شوید كه قرار هست جایگزین شخصیت های قبلی باشند و سرپرستی كلمنتاین را بر عهده بگیرند. اعضای خانواده در ابتدا به كلمنتاین اعتماد ندارند و او را نمی پذیرند. این به بازیكنان بستگی دارد كه با اتخاذ تصمیمات درست و دریالوگ های بجا، حس ترحم را در شخصیت های جدید برای اعتماد به او بیدار كنند. بطور كلی، بررسی همه جانبه خط داستانی در عنوانی همچون TWD در چند پاراگراف به یك جمع بندی كلی نمی رسد و باید منتظر قسمت های بعدی ماند كه تكلیف خیلی چیزها روشن شود.
گرافیك
TWD یك عنوان سریالی است كه به دلیل عرضه قسمت های مختلفی در بازه های زمانی متفاوت، انتظار می رود که بخش های جدیدتر نسبت به قبلی ها در همه ابعاد، به خصوص گرافیكی بهتر ظاهر شوند. این آرمان در فصل اول چندان تحقیق نیافت، بطوری كه می توان گفت قسمت های اول و پنجم از نظر گرافیكی تفاوتی با یكدیگر نداشتند و حتی در برخی از قسمت های جدیدتر عقبگرد هم دیده می شد. خوشبختانه با وجود تم گرافیكی Cel-Shaded و مشابه با فصل قبلی، پیشرفت در ATR به وضوح احساس و هر دو جنبه فنی و هنری را شامل می شود. فضای بازی بسیار زیبا و با رنگ و لعاب بیشتری است و همچنان شباهت ویژه ای به سبك گرافیكی كتاب های مصور دارد. طراحی محیط و اجزا، اینبار با جزئیات و عمق بالاتری كار شده و با توجه به سبك كارتونی بازی، اعضای Telltale Games از موارد تكنیكی غافل نشده اند.
سطح ریزه كاری ها در طراحی محیط و شخصیت ها افزایش یافته و از نظر فنی با یكی از بهترین های این سبك طرف هستیم. فیزیك و انیمیشن شخصیت ها با وجود آنكه همچنان پلاستیكی به نظر می رسد، اما جهش قابل توجهی نسبت به فصل اول کرده تا صحنه های سینمایی زیباتری را در طول بازی شاهد باشیم. همچنین، حالات صورت و عواطف انسانی به مقدار بیشتری در چهره شخصیت ها نمایان می شود و این مورد قابل توجه در طول قسمت های آینده اهمیت خود را نشان خواهد داد. تا اینجای نقد، سعی كردیم خبرهای خوبی برای شما داشته باشیم، اما ادامه كار شامل مواردی می شود كه هنوز تداعی كننده عملكرد نه چندان قابل قبول فصل اول هستند. سایه زنی ها همچنان فاقد ارزش های تكنیكی بالایی هستند و برخی از اجسام اصلاً سایه ندارند! از سوی دیگر، مشكل زاویه دید دوربین، به خصوص در محیط های سربسته همچنان احساس می شود و برای بازیكنان ناآشنا بسیاری از آیتم ها و قسمت های نقشه به دور از چشم خواهند ماند. همچنین، باید به افت فریم در برخی از صحنه ها اشاره كرد كه تفاوتی نمی كند بازی را به وسیله كنسول یا یك PC قدرتمند اجرا كنید!
موسیقی/صداگذاری
صداگذاری در 5 قسمت از فصل اول این بازی، با فراز و نشیب بسیاری همراه بود، بطوری كه سازندگان را بر آن داشت تا تصمیمی جدی بگیرند، اما در حالت كلی، مشكل خاصی وجود نداشت. از این حیص ATR همچون گذشته خوب عمل كرده و در یك جمع بندی كلی در بالاترین سطح از عنوان TWD قرار می گیرد. استفاده از صداپیشگان جدید و كار بلد از مهم ترین موارد موجود در صداگذاری این قسمت به حساب می آیند. به خوبی می توان احساس ترس، نومیدی و خشم را در صدای شخصیت ها درك كرد یا نعره های مضطرب كننده Walkerها را شنید. موسیقی نیز شرایط بسیار ایده آلی دارد و با توجه به همخوانی خوب آن با ریتم وقایع داستانی، در القای حس هیجان و اضطراب بسیار عالی عمل می كند. در مواقع خاص نیز ضرب آهنگ غم انگیز از شرایط ناگوار دنیای بازی خبر می دهد. به واقع، آقای جارد امرسون-جانسون (Jared Emerson-Johnson) مجدداً نقش بسزایی در القای حداكثر میزان احساسات به بازیكنان را ایفا كرده است.
گیم پلی
بررسی گیم پلی TWD بر خلاف بعد داستانی، معمولاً نتایج چندان مناسبی به دنبال ندارد. فاصله گرفتن گیم پلی از آثار كلاسیك این سبك و تمركز بیش از اندازه روی داستان و دیگر اجزا، باعث شده تا شاهد هیچ كدام از المان های سبك ماجراجویی به صورت حرفه ای و جدی نباشیم. در اكثر اوقات، خبری از پیدا كردن آیتم های مختلف و حل كردن معماها نیست و تنها در بخش های كوتاهی شاهد وجود چنین قابلیت هایی هستیم كه در نهایت نقش بسزایی هم در بازی ایفا نمی كنند. این مكالمات و انتخاب های داستانی هستند که بازی را پیش می برند و گیم پلی در این میان تنها نقش جانبی دارد.
هسته اصلی آن بدون تغییرات به فصل تازه منتقل شده و بجز ساختار نسبتاً جدید واسط كاربری، نكته دیگری را در بر ندارد. كنترل بازی و شخصیت اصلی در حالت كلی توسط آنالوگ ها انجام می شود و استفاده از كلیدهای چهارگانه اغلب به هنگام درگیری ها و صحنه های QTE امكان پذیر می شود. نكته قابل توجهی كه درگیری ها را در فصل دوم تحت شعاع خود قرار داده، این است كه كلمنتاین یك دختربچه است و قدرت و صلابت لی را ندارد. البته این روند دیری نمی پاید كه افت می كند و اندك دقایق باقی مانده در این قسمت در قالب دیالوگ ها و انتخاب های داستانی ادامه پیدا می كند. نكته قابل توجه در این اوقات از بازی، كاهش مدت زمانی است كه برای تصمیم گیری وجود دارد.
خیلی وقت ها ممكن است در حال بررسی تك تك گزینه های موجود باشید، اما فرصت انتخاب از دست می رود و افسوس می خورید. از طرفی، شكل ظاهری گزینه ها از حالت خطی به گزینه های مستطیلی تغییر كرده و علاوه بر تنوع ظاهری، كاربرد بهتری هم دارد. سازندگان همچنان سعی كرده اند تا با كارگردانی یك سری صحنه های ناگوار و فعل و انفعالات شخصیتی، نقاط عمیقی میان بازیكنان و شخصیت اصلی ایجاد كنند. مثلاً در قسمتی كه باید زخم دست كلمنتاین را به وسیله نخ و سوزن بخیه بزنید، آن حس درد و رنجی كه او از این بابت متحمل می شود را با پوست و خون احساس می كنید و هر سوزنی كه بر دستانش فرود می آید، گویی از دستان خود شما خارج می شود. در یك جمع بندی كلی، گیم پلی اولین قسمت از فصل دوم TWD با همان ساختار منحصر به فرد قبلی ظاهر شده كه از تفكر سازندگان برای بها دادن به عناصر ماجرایی بیشتر در قسمت های بعدی خبر می دهد.
نتیجه گیری
اولین قسمت از فصل دوم TWD همچون قسمت های نخست فصل جدید این سریال، سرآغازی طوفانی و غیرمنتظره محسوب نمی شود و خیلی زود به پایان می رسد. اما امید می رود که قدرت روایی داستان، رفته رفته حس همذات پنداری را در بازیكنان بیدار كرده و قسمت های بعدی را به سمت و سویی هدایت كند كه شایسته فصل جدید بهترین بازی سال گذشته باشد. ATR همچون یك مقدمه مختصر باعث می شود تا به تغییرات صورت گرفته در فصل جدید برای قسمت های بعدی عادت كنید و تجربه آن را نباید به تأخیر انداخت.
