عکاسی هنر عکاسی خیابانی

[*sahra_aaslaniyan*]

به نام یکتای دوعالم
تعریف عکاسی خیابانی چیست؟

درباره هنر عکاسی خیابانی تعریف های بسیار زیادی وجود دارد. یک تعریف ساده و روان اگر بخواهیم بنویسیم به این صورت که:
گرفتن عکس از یک شیء بی حرکت و یا یک شخص در حال عبور از یک مکان در کادر و چارچوب درست که پیامی را برای بیننده می فرستد.
در جایی نوشته بود برخی عکاس ها فقط کسی را حرفه ای می بینند که فقط عکس های زیبایی می گیرید در صورتی که حرفه یعنی شغل، و عکاس حرفه ای یعنی کسی که طبق حرفه و فن و تخصصی که از هنر عکاسی دارد، کسب درآمد می کند؛ اما این نکته فراموش نشود و عکاسی یک هنر است و هنر عکاسی یک عـ*ـشق است و تنها راهی که از یک حرفه می توان به درآمد رسید، عشـ*ـق به آن است.
ثبت برخی موضوعات که در نگاه اول مفهومی نداشته؛ اما برعکس پیامی را برای چشمان بیننده ارسال می کنند: مانند درد ها و مشکلات جامعه یا نقاط قوت یک جامعه و ... فرقی نمی کند. این نوع عکس ها حاوی پیام و ارتباط هستند. عکاسی خیابانی مانند دفترچه یادداشت یک عکاس می باشد که داستانی پشت هر عکس وجود دارد.
عکاس خیابانی کیست ؟
یک عکاس خیابانی شخصی است که در پایان روز از میان تمامی عکس هایی که گرفته است، به دنبال جالب ترین سوژه خود می رود. این یک تمرین است که هردفعه دنبال سوژه بزرگتری باشد و ذهن خلاق تری پیدا کند.
عکاسان به سه دسته تقسیم می شوند :

1. افرادی که نگاهی کنجکاو و جست و جو گر دارند و عکاسی خیابانی بخشی از فعالیت اصلی آن ها می باشد.
2. افرادی که دوست دارند خیلی زود به نتیجه عکس های خود برسند.
3. افرادی که دوربین خود را صرف ثبت رویداد های روز خود می کنند و اعتقاد دارند عکس های زیادی نباید گرفت بلکه باید دید، شنید و نوشت (یا از نظر من عکسی پر مفهوم گرفت)

چند نکته
یکی از بخش های پر اهمیت در عکاسی خیابانی انتخاب سوژه می باشد. عکاسی خیابانی بعدی اجتماعی دارد و در تمامی اجزای در یک خیابان از نگاه مردم گرفته تا قدم زدن های یک گربه می تواند یک سوژه باشد. در معنی کلی در عکاسی خیابانی، زندگی به تصویر کشیده می شود. یکی از نکات جالب که در این مدل عکاسی توجه من را جلب کرد این است که سوژه هایی که وجود دارند بسیار مهم هستند زیرا در ساده ترین شکل ممکن به ثبت رسیده اند. عکاسی خیابانی یعنی ثبت بی نقص ترین تصویر جهان زیرا سوژه، آگاهانه یا نا آگاهانه ناگهانی در مقابل دوربین قرار می گیرد و فرصتی برای تغییر حالت سوژه وجود ندارد.
یک نکته خیلی خیلی مهم وجود دارد که به برخی ابعاد مانند جغرافیایی که در آن عکسی می کنیم، تعصبات مذهبی و قومیتی و معاشرت افرادی که در عکس هستند، حواسمان باشد که به اتفاق های بد و اشتباه منجر نشود. در نتیجه بهترین راه حل این است که عکاسی خیابانی یا هر نوع عکاسی که انجام می دهیم، اینطور نباشد که طوری عکاسی کنیم که حتما فرد از وجود ما بی خبر باشد. فقط باید حواسمان باشد یه حریم شخصی کسی بی احترامی نشود؛ برعکس حتی بهتر است در برخی موارد سوژه مورد نظ از وجود ما آگاهی داشته باشد ولی وجودیت ما در حریم خصوصی اش حس نشود. به بیان دیگر احساس خطر به کسی دست ندهد که در این صورت سوژه از بین خواهد رفت. به این اصل در عکاسی اصل احترام متقابل بین سوژه و عکاس می گویند.
پیروز و سربلند باشد.