Z
Zhinous_Sh
مهمان
- هواپیمای اسکریمر، مسافت لندن تا نیویورک را در ۳۰ دقیقه و با سرعت ۱۰ برابر صوت طی خواهد کرد
پس از بازنشستگی اجباری هواپیمای کنکورد، خلا وجود چنین پرندهای در ناوگان شرکتهای هوایی احساس میشود؛ چراکه این هواپیما قادر بود با سرعتی دو برابر سرعت صوت پرواز کند. حال طراحان و مهندسان بیکار ننشسته و طرحهای مفهومی متعددی را در این راستا ارائه کردهاند که یکی از جدیدترین نمونهها، اسکریمر با سرعت ۵ برابر کنکورد است.
اسکریمر زادهی ذهن مهندس کانادایی، چارلز بمباردیه است. البته نباید این مهندس را با سازندهی جتهای شخصی بمباردیه اشتباه گرفت. همانطور که اشاره کردیم، این هواپیما به گونهای طراحی شده که برای پرتاب یا به بیان بهتر اوج گیری و پرواز آن از فناوری مورد استفاده در اسلحههای موسوم به ریلگان استفاده شده و پس از پرتاب، اسکرمجتهای موجود در این هواپیما به مدد آن آمده و نهایتا منجر به حرکت اسکریمر با سرعتی ۱۰ برابر سرعت صوت خواهند شد.
اسکریمر چگونه کار میکند؟
اسکرمجت، فناوری مورد استفاده در ساخت پهپادها است که هماکنون توسط کشور چین و آمریکا مورد استفاده قرار میگیرد. این فناوری در سالهای اخیر در حال همهگیر شدن است و بیشترین کاربرد آن در بخش نظامی است. انتظار میرود این فناوری راه خود را به سوی هواپیماهای مسافربری نیز باز کند و در سالهای آینده شاهد ظهور هواپیماهایی با بهرهگیری از این نوع موتور باشیم. یکی از طرحهایی که در آن از اسکرمجت استفاده شده، هواپیمای اسکریمر است.
بمباردیه در این خصوص چنین اظهار نظر کرده است:
هواپیمای مفهومی اسکریمر تنها به دلیل ایجاد ذهنیتی در خصوص طراحی هواپیماها با استفاده از ایدههای جدید است. من در این نمونهی مفهومی از اسکرمجتها و راکتهای معمول مورد استفاده در موشکها بهره گرفتهام. در این طرح از راکتهای معمولی برای افزایش سرعت و رسیدن به شتاب مورد نیاز به منظور تامین شرایط کار کردن اسکرمجت استفاده شده است. البته هنوز چالشهای فراوانی پیش روی طراحی و استفاده از چنین هواپیمایی وجود دارد؛ چراکه پرواز در ارتفاع پایین با ترکم هوای زیاد منجر به گرم شدن بیش از پیش سطح میشود.
سیستم سوخت در راکتهای کنونی مورد استفاده بدین گونه است که این راکتها از سوخت اکسیژن مایع استفاده میکنند که همین امر خود باعث سنگین شدن کل ساختار هواپیما میشود. در اسکرمجت، به جای اکسیژن مایع، از اکسیژنی که در اتمسفر وجود دارد، استفاده میشود؛ از اینرو نیاز برای حمل اکسیژن مایع از بین میرود که نتیجهی آن افزایش سرعت هواپیمایی است که از این موتور بهره میبرد.
اما برای اینکه بتوان اسکرمجتها را مورد استفاده قرار داد، باید هواپیما به اندازهای با سرعت حرکت کند که بتوان اکسیژن موجود در اتمسفر را گرفته و حالت فشرده شدهی آن را در فرایند سوخت مورد استفاده قرار داد. در واقع برای استفاده از اسکرمجتها باید هواپیما با سرعتی بیش از سرعت صوت حرکت کند. برای حل این مشکل، بهرهگیری از ساختاری نظیر ریلگان مغناطیسی پیشنهاد میشود. شاید در ابتدا تصور کنید که این راهحل فقط در بخش نظامی کاربرد دارد، اما باید به این موضوع اشاره کرد که ناسا نیز در پی استفاده از ریلگان برای پرتاب فضاپیماها به آسمان است.
عملکرد این سیستم بدین گونه است که هواپیما روی ریلی که قابلیت مغناطیسی دارد، حرکت میکند. در ابتدا راکتهای معمولی که از سوخت اکسیژن مایع استفاده میکنند، شتاب لازم برای حرکت روی ریل مغناطیسی را فراهم کرده و به کمک یکدیگر، هواپیما را به سرعتی بیش از ۴ ماخ (سرعت صوت) میرسانند. پس از این مرحله و رسیدن به سرعتی بالای ۴ ماخ، اسکرمجتها وارد عمل شده و هواپیما را با استفاده از اکسیژن موجود در اتمسفر به سمت جلو هدایت میکنند.
تاثیر زیست محیطی
در صورتی که فکر میکنید که استفاده از اسکرمجت میتواند دوستدار محیط زیست باشد، پس باید گفت که حق با شما است. در صورتی که تامین نیروی الکتریکی ریلگان از منابع پاک و تجدید پذیر باشد، میتوان به جرات گفت که این هواپیما کاملا دوستدار محیط زیست است و در زمان احتراق تنها هیدروژنی که آن نیز از طریق روشهای بدون آلایندگی تامین شده، خواهد سوخت.
