والدین چگونه میتوانند بر رشد کودک کمک کنند؟

[کوکیッ]

تاثیر نگرش والدین بر رشد کودک

نگرش کلی شما نسبت به وظیفه پدر و مادری تأثیر زیادی بر آن‌چه بر کودک شما در حین رشد می‌گذارد دارد و رشد و تکامل او را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اکنون که صاحب فرزند شده‌اید، شاید بهترین آغاز برای او این باشد که نگرش مثبتی نسبت به این‌که پدر یا مادر او هستید داشته باشید.
برخی از مردم بچه‌های زیاد می‌خواهند و بعضی دیگر کم یا هیچ. خیلی از مردم هنوز احساس می‌کنند که ازدواج بدون وجود بچه ناقص است و برخی دیگر معتقدند که کودک مانعی بر سر راه موفقیت شغلی و پیش‌رفت آن‌ها هستند. اگر شما از گروه دوم هستید، بعید است بتوانید نمره خوبی از نظر معیارهای پدر یا مادر خوب بودن به دست آورید. اگر میل دارید پدر یا مادر خوبی باشید، فهرست پایین که نمایان‌گر مفهوم والدین خوب از نظر کودکان است، می‌تواند به شما کمک کند.

یک پدر یا مادر خوب:
– برای فرزندش کار انجام می‌دهد.
– فرزندش می‌تواند به او تکیه کند.
– در حد معقول آسان‌گیر و سخاوتمند است.
– از نظر انضباطی منصف است.
– به فردیت کودک خود احترام می‌گذارد.
– الهام‌بخش عشق است نه ترس.
– الگوی مناسبی است.
– با فرزندش رفیق است و کارهایی را همراه با او انجام می‌دهد.
– بیشتر مواقع خوش‌اخلاق است.
– به کودک خود محبت می‌کند.
– وقتی فرزندش صدمه می‌بیند یا به دردسر می‌افتد، با او هم‌دردی می‌کند.
– فرزند خود را تشویق می‌کند دوستان خود را به منزل بیاورد.
– علاقه دارد جوّ منزل شاد باشد.
– به کودکش به تناسب سن و سال او استقلال می‌دهد.
– انتظار پیش‌رفت‌های نامعقول ندارد.

چگونه می‌توانید به کودک خود کمک کنید
به طور کلی والدین مسن‌تر نقش پدر و مادری خود را بیشتر از صمیم قلب می‌پذیرند تا افراد جوان‌تر. در صورتی که والدین، انتظار تصویر اغراق شده‌ای را که غالباً وسایل ارتباط جمعی از رابـ ـطه کودک با والدین نشان می‌دهند نداشته باشند، در ایفای نقش خود موفق‌تر خواهند بود. داشتن چنان انتظاری از کودک واقع‌بینانه نیست و داشتن تصور بسیار ایده‌آل از کودک، مثلاً این‌که یک کودک «استثنایی» باشد، ممکن است واقعاً خطرناک باشد و فقط باعث می‌شود با دیدن این‌که کودکتان برآورنده انتظارات شما نیست دچار یاس و رنجش شوید.
بیشترین اعتمادبه‌نفس را کودکی دارد که خود را بپذیرد، و ایجاد این تصور مطلوب از خود تا حد زیادی بستگی به نگرش و برخورد شما نسبت به او دارد. چنین کودکی می‌تواند با تمام مشکلاتی که زندگی بر سر راه او قرار می‌دهد روبه‌رو شود.
یکی از مهم‌ترین کارهایی که می‌توانید برای کودک خود انجام دهید این است که او را در دنیای واقعیات نگه دارید و اهداف واقع‌بینانه‌ای برای او تعیین کنید تا از ناکامی‌ها اجتناب شود و تصور او از خود لطمه‌ای نبیند. از طرف دیگر، وظیفه شماست که نقاط ضعف کودک خود را علاوه بر نکات قوت او، البته همیشه با تکیه بر نقاط قوت، به او نشان دهید تا با درک کاملی از خویشتن و اطلاع از محدودیت‌هایش بزرگ شود.
کاری کنید محیطی که برای کودکتان می‌سازید فرصت‌های یادگیری او را محدود نکند، زیرا اگر فرصت‌ها محدود شوند، او قادر نخواهد بود به توان بالقوه خود به تمامی دست یابد.
سعی نکنید کودک خود را در یک قالب از پیش تعیین شده بگنجانید، زیرا زندگی در چنین محیطی او را به شدت سرخورده خواهد کرد. آن‌چه کودک به آن نیاز دارد تشویق برای شکل‌گیری فردیت خود اوست. با کمک به او برای روبه‌رو شدن و دست و پنجه نرم کردن با مسائلی که دشوارتر از آن است که به تنهایی حل کند، به او درس اتکاء به نفس و مصمم بودن می‌دهید.
هم‌چنین به یاد داشته باشید که برای رسیدن به رشد تمام و کمال، باید ظرفیت‌های ذاتی کودک خود را در زمانی که آمادگی آن را دارد تحـریـ*ک و تشویق کنید. بنابراین زمان‌بندی اهمیت اساسی دارد. هر قدر هم که کودک برای یادگیری تلاش کند، تا زمانی که از نظر مرحله‌ای از رشد که در آن قرار دارد آمادگی نداشته باشد، یاد نخواهد گرفت. ولی وقتی آماده شد، سرعت رشد و اعجاب‌انگیز خواهد بود، به‌خصوص اگر شما علایق و تلاش‌های او را با تشویق کردن تقویت کنید.
بسیاری از اوقات متوجه می‌شوید که کودک شما در سیر رشد و تکامل خود به یک مرحله موقتاً بدون پیش‌رفت رسیده است و بسیار محتمل است نتیجه بگیرید که او به آخرین حد توانایی خود رسیده است. در نتیجه کودک شما کم‌تر تلاشی برای یادگیری بیشتر می‌کند و در همان سطح باقی می‌ماند، در حالی که با کمی تشویق از طرف شما، با این اعتقاد که دستیابی به موفقیت بیشتر همیشه ممکن است، می‌تواند به سطوح بالاتر نیز برسد.
یک مسئولیت مهم دیگر شما به عنوان پدر یا مادر این است که به کودک خود بیاموزید با دیگران ارتباط برقرار کند و نسبت به آن‌ها توجه داشته باشد، یعنی نسبت به افراد غیر از خودش گرایش داشته باشد. با این کار تضمین می‌کنید که پیدا کردن دوست برای او آسان باشد و دچار انزوا و تنهایی نشود. اگر با رفتار غیر اجتماعی کودک خود برخورد نکنید، او هرگز در اجتماع پذیرفته نخواهد شد. اصلاح این رفتارها قبل از این‌که به صورت عادت درآید و شانس او برای آمیختن با دیگران را به مخاطره بیندازد، حائز اهمیت است.