Behtina
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2015/11/08
- ارسالی ها
- 22,523
- امتیاز واکنش
- 65,135
- امتیاز
- 1,290
حسین پاکدل در آستانه برگزاری سمینار «تئاتر و ظرفیت بخش غیردولتی» در گفت‌وگو با ایران تئاتر عنوان کرد
پارادوکس تبلیغات بخش خصوصی در فضای مجازی
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]پارادوکس تبلیغات بخش خصوصی در فضای مجازی
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
[/BCOLOR]
حسین پاکدل کارگردان تئاتر معتقد است در فضای مجازی اطلاع‌رسانی به صورت گسترده‌ای انجام می‌شود اما گاهی اوقات حتی یک نفر از این سایت‌ها و فضاهای مجازی مخاطب تئاتر نمی‌شود و این از پارادوکس‌های فضای مجازی است. از سوی دیگر در کشورهای پیشرفته قوانینی برای حمایت از کمپانی‌هایی که از تئاتر حمایت می‌کنند وجود دارد البته ما هم در ایران همچین قوانینی را داریم اما متاسفانه اعمال نمی‌شود.
[/BCOLOR]حسین پاکدل در گفت‌وگو با ایران تئاتر درباره ظرفیت‌های مارکتینگ و شیوه‌های مناسب تبلیغات تئاتر در بخش غیردولتی گفت: با توجه به اینکه هنوز ساختار تولید تئاتر بیشتر متمرکز در تهران است پس طبعا می‌توانیم فقط در مورد تهران اظهارنظر کنیم.متأسفانه در شهرستان‌ها، حتی مناطق نزدیک تهران خیلی اتفاقات قابل اعتنای تئاتری صورت نمی‌گیرد. مگر اینکه موسمی از تهران یک اثر نمایشی خارج از مرکز به صحنه برود و یا یک رویداد جشنواره‌ای در شهرستانی برای یک مدت کوتاه برگزار شود.
او افزود: تمام آثار نمایشی توسط بخش‌خصوصی در حال تولید است. اندک مواردی که توسط بخش دولتی حمایت می‌شود بسیار محدود است و عمدتاً کارهای سفارشی است و البته این طبیعی است چون این بخش هم نیازمند بهره‌وری از کارکرد این ابزار مؤثر است و مخاطب خاص خودش را دارد. اما مجموعا این تولیدات سفارشی با توجه به اینکه مدت زمان محدودی را به خود اختصاص می‌دهند؛ از این نوع، آن‌هایی موفق می‌شوند که بتوانند در گستره رسانه‌ها اتمسفری برای افکار عمومی ایجاد کنند
کارگردان نمایش «کابوس حضرت اشرف» افزود: ما یک سری رسانه سنتی مانند رادیو و تلویزیون، روزنامه‌ها، مطبوعات، مجلات تخصصی داریم، در کنارش رسانه‌های مدرن و امروزی و یک سری فضای مجازی داریم که مجموعا یک طیف گسترده‌ای از وسایل ارتباط جمعی را در اختیار ما قرار می‌دهد. طبعاً رسانه‌های مجازی مانند هر پدیده جدید و مدرن تا کارکرد خود را پیدا کند و جابیفتد یک سری محسنات و یک سری آسیب‌ها را به دنبال خواهد داشت
مخاطب در انبوه اطلاعات فضای مجازی گم می‌شود
پاکدل ادامه داد: فضای مجازی به غیر از حسن‌های بی‌شماری که دارد عیوبی را نیز در خود دارد چراکه نشریات تخصصی و روزنامه‌های حرفه‌ای زمانی به یک اثر نمایشی می‌پرداختند و درباره آن اطلاع‌رسانی می‌کردند یا بر آن نقدی می‌نوشتند که آن اثر واجد ویژگی‌های حرفه‌ای بود و قد و قواره و اندازه آن در قامت تئاتر جا می‌گرفت. اما امروزه فضای مجازی به شکل انبوه درباره هر کاری اطلاعات مفید و نامفید درهم می‌دهند و مخاطب عام در زیر این انبوه اطلاعات گم می‌شود و نمی‌تواند یک اثر خوب را از یک اثر بد تشخیص دهد.
او با بیان اینکه معمولا به دلیل اینکه کارها به صورت محدود اجرا می‌شود فرصتی برای مخاطب نیست که تفاوت یک اثر نمایشی خوب را از بد بداند، تصریح کرد: گاهی اوقات هم اظهارنظرهایی که در فضای مجازی می‌شود شتابزده و ناپخته است. در عین حال سایت‌ها وصفحاتی که درگاه اطلاع‌رسانی تخصصی تئاتر هستند و اغلب مطالب جدی ارائه می‌دهند و اطلاع‌رسانی درستی می‌کنند اما این سایت‌ها بسیار محدود هستند چراکه اداره همچین صفحانی هزینه‌بر بوده و نیازمند نیروی متخصص است و عمدتا نیروی متخصص اختصاصی و آگاه گران است.
این کارگردان تئاتر با بیان اینکه ما در حیطه فضای مجازی در حال حاضر دچار یک آشفتگی هستیم گفت: این موضوع کاملا طبیعی است چراکه این رسانه و مجموعا این فضای مجازی قدمتی ندارد و تا بخواهد به موقعیت خود دست پیدا کند و به یک مارکتینگ تبدیل شود نیازمند زمان است. البته درگاه‌هایی در فضای مجازی فعال هستند که با کیفیت عالی خدماتی را ارائه می‌دهند وضعیت‌سنجی می‌کنند و بلیت فروشی دارند اما هنوز این کم است ضمن اینکه از آنجا که این سایت‌ها برای بازاریابی است نقد و گفت‌وگو آنچنان صورت نمی‌گیرد و در حد گفت‌وگوی عادی است در حالی که ما نیازمند فضاهایی برای نقد، معرفی دقیق و درست و حرفه‌ای آثار شاخص هستیم. آنچه در حال حاضر انجام می‌شود این است که یک نمایش کوچک خیلی ابتدایی همان قدر درباره‌اش اطلاع‌رسانی می‌شود که برای یک کار بزرگ حرفه‌ای.
پاکدل با تاکید براینکه این سایت‌ها اطلاع رسانی دارند اما جذب مخاطب ندارند، گفت: بعضی از سایت‌ها یا در برخی از فضاهای مجازی شخصی با مخاطب بالا با این که به شکل انبوه تبلیغ تئاتر می‌شود اما مخاطبی را به سالن‌ها نمی‌کشاند در حالی‌که گاه یک یک آگهی چاپی یا بلیبورد در سطح تهران یا تیزر تلویزیونی تاثیری به مراتب بیشتر دارد از اینکه یک دفعه ۴ میلیون یا ۵ میلیون تبلیغ یک اثر مجازی را ببیند و این حیرت‌انگیز است که فضای مجازی می‌تواند اطلاع‌رسانی کند اما جذب مخاطب ندارد و این پارادوکس فضای مجازی است.
تئاتر در یک به خود وانهادگی به سر می‌برد
پاکدل خاطر نشان کرد: الان وضعیت تئاتر ما در یک به خود وانهادگی به سر می‌برد و بچه‌های علاقه‌مند و حرفه‌ای به تئاتر در حقیقت با دست و پا زدن خود را سرپا نگه می‌دارند و از تمام وقت و انرژی و پول خود هزینه می‌کنند متاسفانه کسانی که در این حوزه فعالیت می‌کنند گاهی اوقات یک بیستم دستمزدشان را هم نمی‌گیرند و بعضی از وقت‌ها برخی از هنرمندان برای اجرای یک اثر نمایشی اعتبار زیادی از جیب‌شان هزینه می‌کنند و این موضوع به دلیل عدم حمایت از تئاتر حرفه‌ای است. در سطح جهان مانند ایران نیست که چند هنرمند موردی و یا رفاقتی در کنار هم برای اجرای یک اثر نمایشی جمع شوند.
او با بیان اینکه در اکثر کشورهای دنیا کمپانی حرفه‌ای تئاتری اثر نمایشی تولید می‌کند، گفت: براساس میزان فعالیتی که این کمپانی‌ها دارند از وزارت فرهنگ هر کشور یا شهرداری‌ها که وظیفه‌شان حمایت از این کمپانی‌هاست، حمایت می‌شوند. همچنین با توجه به اینکه این کمپانی‌ها طولانی مدت اثری را اجرا می‌کنند می‌توانند اسپانسر و حامی بگیرند. در حقیقت این کمپانی‌ها هستند که با شرکت‌ها و برندهای معروف ارتباط دارند و این سازمان‌ها بخشی از درآمدشان را به فعالیت‌های فرهنگی کمک می‌کنند از جمله تئاتر، از همین‌رو یک هنرمند تئاتر دقیقا مانند یک پزشک و یک متخصص مرفه زندگی می‌کند چراکه هم امنیت شغلی دارد و هم موقعیت خودش را دارد.
این هنرمند افزود: سازمان‌های مربوطه رعایت استانداردها را مد نظر دارند برای همین هر کسی در این کشورها نمی‌تواند فضای نمایشی را اشغال کند. مجموعه این استانداردها باعث می‌شود کارهای شاخص اجرا شود که در نهایت درآمدزا نیز باشند. ضمن اینکه نمایش و اثر نماشی متمرکز در یک شهر و یا منطقه نیست بلکه این‌ها سفر می‌کنند و از سفرهایشان درآمد کسب می‌کنند. در حالی‌که ما اگر یک اجرای خوب هم داشته باشیم بغیر از چند اثر استثناء که در خارج از کشور فعالیت می‌کنند عمدتا این آثار شهرستان‌های خودمان هم نمی‌روند چون هزینه بسیار سنگینی دارد و معلوم نیست چه‌کسی قرار است این هزینه‌ها را پرداخت کند.
پاکدل درباره شیوه‌های مناسب مارکتینگ توضیح داد: تمام سازمان‌ها بودجه برای تئاتر دارند اما مطلقا صرف تئاتر نمی‌شود. زمانی تئاتر ما می‌تواند توسط بخش خصوصی در شهرستان‌ها برنامه داشته باشد که این مشارکت و حمایت برای کسی که سرمایه‌گذاری می‌کند نیز در بردارنده یک امتیاز باشد وقتی این امتیاز برای بخش‌خصوصی مترتب نیست برای چه باید این کار را بکند.
برندها سینما را بر تئاتر ترجیح می‌دهند
او افزود: امروزه نیز خبرگزاری‌های معتبر و نشریاتی داریم که با تیراژ بالا از گروه‌های تئاتری حمایت می‌کنند اما این کفایت نمی‌کند چراکه آن‌ها برای همه نمایش‌ها نمی‌توانند این کار را انجام دهند مقدار زیادی از آن در نشریات بخصوص مبتنی بر روابط دوستانه و عاقه‌مندی فردی است.از آن سو شرکت‌ها، کارخانجات تولیدی و برندها ترجیح می‌دهند اگر می‌‌خواهند در این زمینه فعالیت داشته باشند به سراغ سینما و تلویزیون بروند چراکه تیراژ و تاثیر بالاتری دارد. تئاتر با توجه به اینکه خیلی محدود اجرا می‌شود و قشر محدودی مخاطب آن هستند این امکان در ایران برایش فراهم نیست.
پاکدل گفت: البته در اکثر کشورهای پیشرفته کمپانی‌ها با توجه به برنامه‌های از قبل تعیین شده‌شان با تئاتر ارتباط متقابل دارند و درقوانین‌شان این حمایت‌ها درج شده‌است و اگر کمپانی از یک تئاتر حمایت کند نه تنها وجه فرهنگی برای آن کمپانی دارد بلکه مشمول بخشش و عدم پرداخت مالیات نیز می‌شود. ما هم در ایران همچین قوانینی را داریم اما متاسفانه اعمال نمی‌شود.
او افزود: تمام آثار نمایشی توسط بخش‌خصوصی در حال تولید است. اندک مواردی که توسط بخش دولتی حمایت می‌شود بسیار محدود است و عمدتاً کارهای سفارشی است و البته این طبیعی است چون این بخش هم نیازمند بهره‌وری از کارکرد این ابزار مؤثر است و مخاطب خاص خودش را دارد. اما مجموعا این تولیدات سفارشی با توجه به اینکه مدت زمان محدودی را به خود اختصاص می‌دهند؛ از این نوع، آن‌هایی موفق می‌شوند که بتوانند در گستره رسانه‌ها اتمسفری برای افکار عمومی ایجاد کنند
کارگردان نمایش «کابوس حضرت اشرف» افزود: ما یک سری رسانه سنتی مانند رادیو و تلویزیون، روزنامه‌ها، مطبوعات، مجلات تخصصی داریم، در کنارش رسانه‌های مدرن و امروزی و یک سری فضای مجازی داریم که مجموعا یک طیف گسترده‌ای از وسایل ارتباط جمعی را در اختیار ما قرار می‌دهد. طبعاً رسانه‌های مجازی مانند هر پدیده جدید و مدرن تا کارکرد خود را پیدا کند و جابیفتد یک سری محسنات و یک سری آسیب‌ها را به دنبال خواهد داشت
مخاطب در انبوه اطلاعات فضای مجازی گم می‌شود
پاکدل ادامه داد: فضای مجازی به غیر از حسن‌های بی‌شماری که دارد عیوبی را نیز در خود دارد چراکه نشریات تخصصی و روزنامه‌های حرفه‌ای زمانی به یک اثر نمایشی می‌پرداختند و درباره آن اطلاع‌رسانی می‌کردند یا بر آن نقدی می‌نوشتند که آن اثر واجد ویژگی‌های حرفه‌ای بود و قد و قواره و اندازه آن در قامت تئاتر جا می‌گرفت. اما امروزه فضای مجازی به شکل انبوه درباره هر کاری اطلاعات مفید و نامفید درهم می‌دهند و مخاطب عام در زیر این انبوه اطلاعات گم می‌شود و نمی‌تواند یک اثر خوب را از یک اثر بد تشخیص دهد.
او با بیان اینکه معمولا به دلیل اینکه کارها به صورت محدود اجرا می‌شود فرصتی برای مخاطب نیست که تفاوت یک اثر نمایشی خوب را از بد بداند، تصریح کرد: گاهی اوقات هم اظهارنظرهایی که در فضای مجازی می‌شود شتابزده و ناپخته است. در عین حال سایت‌ها وصفحاتی که درگاه اطلاع‌رسانی تخصصی تئاتر هستند و اغلب مطالب جدی ارائه می‌دهند و اطلاع‌رسانی درستی می‌کنند اما این سایت‌ها بسیار محدود هستند چراکه اداره همچین صفحانی هزینه‌بر بوده و نیازمند نیروی متخصص است و عمدتا نیروی متخصص اختصاصی و آگاه گران است.
این کارگردان تئاتر با بیان اینکه ما در حیطه فضای مجازی در حال حاضر دچار یک آشفتگی هستیم گفت: این موضوع کاملا طبیعی است چراکه این رسانه و مجموعا این فضای مجازی قدمتی ندارد و تا بخواهد به موقعیت خود دست پیدا کند و به یک مارکتینگ تبدیل شود نیازمند زمان است. البته درگاه‌هایی در فضای مجازی فعال هستند که با کیفیت عالی خدماتی را ارائه می‌دهند وضعیت‌سنجی می‌کنند و بلیت فروشی دارند اما هنوز این کم است ضمن اینکه از آنجا که این سایت‌ها برای بازاریابی است نقد و گفت‌وگو آنچنان صورت نمی‌گیرد و در حد گفت‌وگوی عادی است در حالی که ما نیازمند فضاهایی برای نقد، معرفی دقیق و درست و حرفه‌ای آثار شاخص هستیم. آنچه در حال حاضر انجام می‌شود این است که یک نمایش کوچک خیلی ابتدایی همان قدر درباره‌اش اطلاع‌رسانی می‌شود که برای یک کار بزرگ حرفه‌ای.
پاکدل با تاکید براینکه این سایت‌ها اطلاع رسانی دارند اما جذب مخاطب ندارند، گفت: بعضی از سایت‌ها یا در برخی از فضاهای مجازی شخصی با مخاطب بالا با این که به شکل انبوه تبلیغ تئاتر می‌شود اما مخاطبی را به سالن‌ها نمی‌کشاند در حالی‌که گاه یک یک آگهی چاپی یا بلیبورد در سطح تهران یا تیزر تلویزیونی تاثیری به مراتب بیشتر دارد از اینکه یک دفعه ۴ میلیون یا ۵ میلیون تبلیغ یک اثر مجازی را ببیند و این حیرت‌انگیز است که فضای مجازی می‌تواند اطلاع‌رسانی کند اما جذب مخاطب ندارد و این پارادوکس فضای مجازی است.
تئاتر در یک به خود وانهادگی به سر می‌برد
پاکدل خاطر نشان کرد: الان وضعیت تئاتر ما در یک به خود وانهادگی به سر می‌برد و بچه‌های علاقه‌مند و حرفه‌ای به تئاتر در حقیقت با دست و پا زدن خود را سرپا نگه می‌دارند و از تمام وقت و انرژی و پول خود هزینه می‌کنند متاسفانه کسانی که در این حوزه فعالیت می‌کنند گاهی اوقات یک بیستم دستمزدشان را هم نمی‌گیرند و بعضی از وقت‌ها برخی از هنرمندان برای اجرای یک اثر نمایشی اعتبار زیادی از جیب‌شان هزینه می‌کنند و این موضوع به دلیل عدم حمایت از تئاتر حرفه‌ای است. در سطح جهان مانند ایران نیست که چند هنرمند موردی و یا رفاقتی در کنار هم برای اجرای یک اثر نمایشی جمع شوند.
او با بیان اینکه در اکثر کشورهای دنیا کمپانی حرفه‌ای تئاتری اثر نمایشی تولید می‌کند، گفت: براساس میزان فعالیتی که این کمپانی‌ها دارند از وزارت فرهنگ هر کشور یا شهرداری‌ها که وظیفه‌شان حمایت از این کمپانی‌هاست، حمایت می‌شوند. همچنین با توجه به اینکه این کمپانی‌ها طولانی مدت اثری را اجرا می‌کنند می‌توانند اسپانسر و حامی بگیرند. در حقیقت این کمپانی‌ها هستند که با شرکت‌ها و برندهای معروف ارتباط دارند و این سازمان‌ها بخشی از درآمدشان را به فعالیت‌های فرهنگی کمک می‌کنند از جمله تئاتر، از همین‌رو یک هنرمند تئاتر دقیقا مانند یک پزشک و یک متخصص مرفه زندگی می‌کند چراکه هم امنیت شغلی دارد و هم موقعیت خودش را دارد.
این هنرمند افزود: سازمان‌های مربوطه رعایت استانداردها را مد نظر دارند برای همین هر کسی در این کشورها نمی‌تواند فضای نمایشی را اشغال کند. مجموعه این استانداردها باعث می‌شود کارهای شاخص اجرا شود که در نهایت درآمدزا نیز باشند. ضمن اینکه نمایش و اثر نماشی متمرکز در یک شهر و یا منطقه نیست بلکه این‌ها سفر می‌کنند و از سفرهایشان درآمد کسب می‌کنند. در حالی‌که ما اگر یک اجرای خوب هم داشته باشیم بغیر از چند اثر استثناء که در خارج از کشور فعالیت می‌کنند عمدتا این آثار شهرستان‌های خودمان هم نمی‌روند چون هزینه بسیار سنگینی دارد و معلوم نیست چه‌کسی قرار است این هزینه‌ها را پرداخت کند.
پاکدل درباره شیوه‌های مناسب مارکتینگ توضیح داد: تمام سازمان‌ها بودجه برای تئاتر دارند اما مطلقا صرف تئاتر نمی‌شود. زمانی تئاتر ما می‌تواند توسط بخش خصوصی در شهرستان‌ها برنامه داشته باشد که این مشارکت و حمایت برای کسی که سرمایه‌گذاری می‌کند نیز در بردارنده یک امتیاز باشد وقتی این امتیاز برای بخش‌خصوصی مترتب نیست برای چه باید این کار را بکند.
برندها سینما را بر تئاتر ترجیح می‌دهند
او افزود: امروزه نیز خبرگزاری‌های معتبر و نشریاتی داریم که با تیراژ بالا از گروه‌های تئاتری حمایت می‌کنند اما این کفایت نمی‌کند چراکه آن‌ها برای همه نمایش‌ها نمی‌توانند این کار را انجام دهند مقدار زیادی از آن در نشریات بخصوص مبتنی بر روابط دوستانه و عاقه‌مندی فردی است.از آن سو شرکت‌ها، کارخانجات تولیدی و برندها ترجیح می‌دهند اگر می‌‌خواهند در این زمینه فعالیت داشته باشند به سراغ سینما و تلویزیون بروند چراکه تیراژ و تاثیر بالاتری دارد. تئاتر با توجه به اینکه خیلی محدود اجرا می‌شود و قشر محدودی مخاطب آن هستند این امکان در ایران برایش فراهم نیست.
پاکدل گفت: البته در اکثر کشورهای پیشرفته کمپانی‌ها با توجه به برنامه‌های از قبل تعیین شده‌شان با تئاتر ارتباط متقابل دارند و درقوانین‌شان این حمایت‌ها درج شده‌است و اگر کمپانی از یک تئاتر حمایت کند نه تنها وجه فرهنگی برای آن کمپانی دارد بلکه مشمول بخشش و عدم پرداخت مالیات نیز می‌شود. ما هم در ایران همچین قوانینی را داریم اما متاسفانه اعمال نمی‌شود.
