ஜ ℱαт℮мℯ ஜ
کاربر ارزشمند تالار خانواده و زندگی
- عضویت
- 2017/01/17
- ارسالی ها
- 3,080
- امتیاز واکنش
- 4,193
- امتیاز
- 688
بخش اول
همه افراد، از كودكان خردسال گرفته تا بزرگسالان، حداقل يكبار، ترس و اضطراب را در زندگيشان تجربه كرده اند. احساس نگرانى در شرايطى خاص، حس خوشايندى نيست. چنين احساسى در كودكان، امريست عادى و حتى گاهى لازم. كنار آمدن با نگرانى‌ها، به كودكان كمك مى‌كند تا ياد بگيرند در آينده چگونه با چالش‌‌ها و اتفاقات ناگوار زندگى، رو به رو شوند.
نگرانى به دلشوره‌اى اطلاق مى‌شود كه هيچ دليل مشخصى ندارد و زمانى بروز مى‌كند كه هيچ تهديدى نسبت به امنيت فرد وجود ندارد اما او اين تهديد را حس مى‌كند. نگرانى باعث مى‌شود فرد بخواهد هرچه زودتر از آن شرايط خلاص شود، ضربان قلب او افزايش مى‌يابد، بدن او شروع به تعريق مى‌كند و حس مى‌كند دلش آشوب است. البته كمى احساس نگرانى، مى‌تواند به فرد كمك كند تا هميشه هشيار و متمركز باشد. همچنين ترسيدن از چيز خاصى، در كودكان، باعث مى‌شود تا مراقب خودشان باشند. به عنوان مثال كودكى كه از آتش بترسد، به كبريت دست نمى زند. اما طبيعت نگرانى و ترس، با رشد كودكان، تغيير مى‌كند. مثلا:
- نوزادان، از غريبهها مى‌ترسند و زمانى كه فردى را نمى شناسند، به پدر يا مادرشان مى‌چسبند.
- نوپايان ١٠ تا ١٨ ماهه، از جدايى مى‌ترسند، و زمانى كه يكى از والدينشان يا هردو آنها مكان را ترك مى‌كنند، دچاراسترس مى‌شوند.
- كودكان ٤ تا ٦ ساله از چيزهايى مى‌ترسند كه وجود خارجى ندارند، مانند هيولا و روح.
- كودكان ٧ تا ١٢ ساله، اغلب از اتفاقاتى مى‌ترسند كه ممكن است برايشان پيش بيايد، مانند جراحت يا حتى بلاياى طبيعى.
همه افراد، از كودكان خردسال گرفته تا بزرگسالان، حداقل يكبار، ترس و اضطراب را در زندگيشان تجربه كرده اند. احساس نگرانى در شرايطى خاص، حس خوشايندى نيست. چنين احساسى در كودكان، امريست عادى و حتى گاهى لازم. كنار آمدن با نگرانى‌ها، به كودكان كمك مى‌كند تا ياد بگيرند در آينده چگونه با چالش‌‌ها و اتفاقات ناگوار زندگى، رو به رو شوند.
نگرانى به دلشوره‌اى اطلاق مى‌شود كه هيچ دليل مشخصى ندارد و زمانى بروز مى‌كند كه هيچ تهديدى نسبت به امنيت فرد وجود ندارد اما او اين تهديد را حس مى‌كند. نگرانى باعث مى‌شود فرد بخواهد هرچه زودتر از آن شرايط خلاص شود، ضربان قلب او افزايش مى‌يابد، بدن او شروع به تعريق مى‌كند و حس مى‌كند دلش آشوب است. البته كمى احساس نگرانى، مى‌تواند به فرد كمك كند تا هميشه هشيار و متمركز باشد. همچنين ترسيدن از چيز خاصى، در كودكان، باعث مى‌شود تا مراقب خودشان باشند. به عنوان مثال كودكى كه از آتش بترسد، به كبريت دست نمى زند. اما طبيعت نگرانى و ترس، با رشد كودكان، تغيير مى‌كند. مثلا:
- نوزادان، از غريبهها مى‌ترسند و زمانى كه فردى را نمى شناسند، به پدر يا مادرشان مى‌چسبند.
- نوپايان ١٠ تا ١٨ ماهه، از جدايى مى‌ترسند، و زمانى كه يكى از والدينشان يا هردو آنها مكان را ترك مى‌كنند، دچاراسترس مى‌شوند.
- كودكان ٤ تا ٦ ساله از چيزهايى مى‌ترسند كه وجود خارجى ندارند، مانند هيولا و روح.
- كودكان ٧ تا ١٢ ساله، اغلب از اتفاقاتى مى‌ترسند كه ممكن است برايشان پيش بيايد، مانند جراحت يا حتى بلاياى طبيعى.
