ஜ ℱαт℮мℯ ஜ
کاربر ارزشمند تالار خانواده و زندگی
- عضویت
- 2017/01/17
- ارسالی ها
- 3,080
- امتیاز واکنش
- 4,193
- امتیاز
- 688
نحوه تشخیص کودک بیش فعال به چه صورت است؟ بيش فعالى، نوعى اختلال عدم تمركز در بين ميليون‌ها كودكاست كه گاهى تا بزرگسالى در آنها باقى مى‌ماند. اين اختلال شامل ناتوانى در تمركز كردن، فعاليت بيش از اندازه، و بروز رفتارهاى بدون فكر است. كودكان بيش فعال معمولاً از اعتماد به نفس پايينى برخوردار هستند، در ايجاد رابـ ـطه با ديگران مشكل دارند و عملكرد آنها در مدرسه بسيار ضعيف است. گاهى اوقات، اين علائم با افزايش سن، كاهش مى‌يابد، و حتى برخى افراد هيچگاه علائمى از خودشان بروز نمى‌دهند. با اينكه راه‌‌هاى درمانى موجود، بيش فعالى را به طور كامل درمان نمى‌كنند، اما تأثير بسزايى در بهبود علائم آن دارند. عمدتاً اين روش‌ها شامل دارو درمانى و رفتار درمانى مى‌شود. هر چه زودتر اين اختلال تشخيص داده شود، نتيجه درمان‌ها بهتر خواهد بود.
علائم بيش فعالى
نشانه‌‌هاى بيش فعالى يا اختلال عدم توجه، در سنين ٢ يا ٣ سالگى مشخص است. كودكبیش فعال:
- قادر به تمركز بر روى مسئله اى نيست.
- خيالپرداز است.
- نمى‌تواند گوش بدهد و دستورالعمل‌ها را دنبال كند.
- نمى‌تواند كارهايش را درست انجام دهد.
- فراموشكار است و وسايل مورد نيازش مانند كتاب، مداد يا اسباب بازى را گم مى‌كند.
- نمى‌تواند يك دوره درسى را به اتمام برساند.
- حواس او به راحتى پرت مى‌شود.
- مرتب وول مى‌خورد.
- نمى‌تواند در جايى ثابت بنشيند.
- بسيار پرحرف است.
- مرتب حرف يا كار ديگران را قطع مى‌كند.
- به هيچ عنوان نمى‌تواند صبر كند تا نوبتش شود.
بيش فعالى در پسر‌ها بيشتر از دختر‌ها رخ مى‌دهد، و علائم آن با هم تفاوت دارد. براى مثال، در پسر‌ها، فعاليت و تحرك آنها افزايش مى‌يابد، اما در دختر‌ها عدم تمركز بيشتر نمايان است.
رفتار طبيعى يا بيش فعالى
بيشتر كودكان سالم نيز ممكن است يك يا چند بار در دوران كودكيشان، نسبت به چيزى توجه نداشته باشند، پر جنب و جوش باشند، يا نتوانند یک كار را تمام كنند. به خصوص در دوران پيش از مدرسه. حتى در كودكان بزرگتر يا نوجوانان نيز عدم توجه در مسئله‌اى، به ميزان علاقه آنها به آن موضوع بستگى دارد. اين موضوع درباره بيش فعالان هم صادق است. به طور كلى كودكان، انرژى زيادى دارند و اغلب با كارهايشان، پدر و مادرشان را خسته مى‌كنند. علاوه بر اين، به صورت طبيعى، برخى كودكان سطح انرژى و فعاليت بيشترى نسبت به ديگران دارند. فقط به اين خاطر كه كودكى بسيار شيطنت مى‌كند، نبايد او را در گروه بيش فعالان قرار داد. كودكانى را كه در مدرسه مشكل دارند اما در خانه عملكرد خوبى دارند، و يا برعكس، نبايد بيش فعال محسوب كرد.
چه زمانى بايد به پزشك مراجعه كرد؟
اگر نگران هستيد به يك متخصص اطفال مراجعه كنيد. البته خيلى مهم است كه ابتدا، آزمايشات خونى انجام شود، تا اگر اين علائم به دليل مشكل ديگرى ظاهر شده‌اند، مشخص شود. اگر كودكتان در گذشته تحت درمان بيش فعالى قرار داشته است، مرتب بايد به پزشك مراجعه كنيد، تا زمانى كه علايم بهبود يابند و پس از آن هر سه تا چهار ماه براى چكاپ نزد پزشك برويد. در صورت بروز هر گونه اثرات جانبى به دليل مصرف دارو، با پزشكش تماس بگيريد و او را در جريان بگذاريد. به عنوان مثال ممكن است كودكتان، اشتهايش را از دست بدهد، در خوابيدن مشكل داشته باشد، پرخاشجو شود، و يا تأثير مثبتى در بهبود علائم ديده نشود.
علت بروز بيش فعالى چيست؟
دليل اصلى اين بيمارى مشخص نيست، اما تلاش محققان براى يافتن علت آن، همواره ادامه دارد. عوامل زيادى در بروز اين اختلال نقش دارند. ممكن است این اختلال ارثى باشد. بر اساس نتايج به دست آمده، برخى عوامل محيطى و ناهنجارى‌‌هاى سيستم عصبى نيز در افزايش احتمال بروز بيش فعالى دخيل هستند. از جمله عواملى كه ممكن است باعث بيش فعالى كودك شود به شرح زير است:
- خواهر يا برادرى كه بيش فعال باشد يا به ديگر بيمارى‌‌هاى عصبى مبتلا باشد.
- قرار گرفتن كودك، در معرض سموم محيطى مانند سرب كه در رنگ و لوله‌‌هاى خانه‌‌هاى قديمى وجود دارد.
- استفاده از داروهاى بارورى، الكل، و مصرف سيگار در دوران باردارى.
- قرار گرفتن مادر، در معرض سموم محيطى در طول دوران باردارى.
- تولد پيش از موعد.
پيچيدگى هاى اين اختلال
بيش فعالى مى‌تواند شرايط سختى را براى كودكان به وجود آورد کودک مبتلا
- بيشتر در معرض زخم و جراحت قرار میگیرد
- اعتماد به نفس پايينی دارد
- در برقرارى ارتباط با بزرگسالان ناتوان است
- در معرض اعتياد قرار میگیرد
- در يادگيرى ناتوان است
- افسرده
- پرخاشگر
- انجام رفتارهاى نامناسب اجتماعى، مانند: دزدى، درگيرى، و آسيب رساندن به ديگران يا حتى حيوانات است
- مبتلا به تيك‌‌هاى عصبى
منبع:سلامتیسم
علائم بيش فعالى
نشانه‌‌هاى بيش فعالى يا اختلال عدم توجه، در سنين ٢ يا ٣ سالگى مشخص است. كودكبیش فعال:
- قادر به تمركز بر روى مسئله اى نيست.
- خيالپرداز است.
- نمى‌تواند گوش بدهد و دستورالعمل‌ها را دنبال كند.
- نمى‌تواند كارهايش را درست انجام دهد.
- فراموشكار است و وسايل مورد نيازش مانند كتاب، مداد يا اسباب بازى را گم مى‌كند.
- نمى‌تواند يك دوره درسى را به اتمام برساند.
- حواس او به راحتى پرت مى‌شود.
- مرتب وول مى‌خورد.
- نمى‌تواند در جايى ثابت بنشيند.
- بسيار پرحرف است.
- مرتب حرف يا كار ديگران را قطع مى‌كند.
- به هيچ عنوان نمى‌تواند صبر كند تا نوبتش شود.
بيش فعالى در پسر‌ها بيشتر از دختر‌ها رخ مى‌دهد، و علائم آن با هم تفاوت دارد. براى مثال، در پسر‌ها، فعاليت و تحرك آنها افزايش مى‌يابد، اما در دختر‌ها عدم تمركز بيشتر نمايان است.
رفتار طبيعى يا بيش فعالى
بيشتر كودكان سالم نيز ممكن است يك يا چند بار در دوران كودكيشان، نسبت به چيزى توجه نداشته باشند، پر جنب و جوش باشند، يا نتوانند یک كار را تمام كنند. به خصوص در دوران پيش از مدرسه. حتى در كودكان بزرگتر يا نوجوانان نيز عدم توجه در مسئله‌اى، به ميزان علاقه آنها به آن موضوع بستگى دارد. اين موضوع درباره بيش فعالان هم صادق است. به طور كلى كودكان، انرژى زيادى دارند و اغلب با كارهايشان، پدر و مادرشان را خسته مى‌كنند. علاوه بر اين، به صورت طبيعى، برخى كودكان سطح انرژى و فعاليت بيشترى نسبت به ديگران دارند. فقط به اين خاطر كه كودكى بسيار شيطنت مى‌كند، نبايد او را در گروه بيش فعالان قرار داد. كودكانى را كه در مدرسه مشكل دارند اما در خانه عملكرد خوبى دارند، و يا برعكس، نبايد بيش فعال محسوب كرد.
چه زمانى بايد به پزشك مراجعه كرد؟
اگر نگران هستيد به يك متخصص اطفال مراجعه كنيد. البته خيلى مهم است كه ابتدا، آزمايشات خونى انجام شود، تا اگر اين علائم به دليل مشكل ديگرى ظاهر شده‌اند، مشخص شود. اگر كودكتان در گذشته تحت درمان بيش فعالى قرار داشته است، مرتب بايد به پزشك مراجعه كنيد، تا زمانى كه علايم بهبود يابند و پس از آن هر سه تا چهار ماه براى چكاپ نزد پزشك برويد. در صورت بروز هر گونه اثرات جانبى به دليل مصرف دارو، با پزشكش تماس بگيريد و او را در جريان بگذاريد. به عنوان مثال ممكن است كودكتان، اشتهايش را از دست بدهد، در خوابيدن مشكل داشته باشد، پرخاشجو شود، و يا تأثير مثبتى در بهبود علائم ديده نشود.
علت بروز بيش فعالى چيست؟
دليل اصلى اين بيمارى مشخص نيست، اما تلاش محققان براى يافتن علت آن، همواره ادامه دارد. عوامل زيادى در بروز اين اختلال نقش دارند. ممكن است این اختلال ارثى باشد. بر اساس نتايج به دست آمده، برخى عوامل محيطى و ناهنجارى‌‌هاى سيستم عصبى نيز در افزايش احتمال بروز بيش فعالى دخيل هستند. از جمله عواملى كه ممكن است باعث بيش فعالى كودك شود به شرح زير است:
- خواهر يا برادرى كه بيش فعال باشد يا به ديگر بيمارى‌‌هاى عصبى مبتلا باشد.
- قرار گرفتن كودك، در معرض سموم محيطى مانند سرب كه در رنگ و لوله‌‌هاى خانه‌‌هاى قديمى وجود دارد.
- استفاده از داروهاى بارورى، الكل، و مصرف سيگار در دوران باردارى.
- قرار گرفتن مادر، در معرض سموم محيطى در طول دوران باردارى.
- تولد پيش از موعد.
پيچيدگى هاى اين اختلال
بيش فعالى مى‌تواند شرايط سختى را براى كودكان به وجود آورد کودک مبتلا
- بيشتر در معرض زخم و جراحت قرار میگیرد
- اعتماد به نفس پايينی دارد
- در برقرارى ارتباط با بزرگسالان ناتوان است
- در معرض اعتياد قرار میگیرد
- در يادگيرى ناتوان است
- افسرده
- پرخاشگر
- انجام رفتارهاى نامناسب اجتماعى، مانند: دزدى، درگيرى، و آسيب رساندن به ديگران يا حتى حيوانات است
- مبتلا به تيك‌‌هاى عصبى
منبع:سلامتیسم
