- عضویت
- 2015/11/08
- ارسالی ها
- 22,523
- امتیاز واکنش
- 65,135
- امتیاز
- 1,290
چارلز فرانسیس
چارلز فرانسیس ریشتر، ۲۶ آوریل ۱۹۰۰ میلادی در همیلتون اوهایو ایالات متحده آمریکا متولد شد. شهرت او بیشتر به دلیل پدید آوردن مقیاس لرزهنگاری ریشتر است که تا هنگام پدید آمدن بزرگای گشتاوری در سال ۱۹۷۹ میلادی، مقیاس معمول اندازهگیری قدرت زمینلرزه بهشمار میرفت. در سال 1979 ریشتر موفق شد مقیاس بزرگای گشتاوردی را به ریشتر ارتقاء دهد. اين مقياس، بزرگا و اندازه زمين لرزهها را مشخص میکند.
مبدع مقیاس میزان بزرگی زلزله کیست؟
مقاله یک دانشمند به نام «کیو واداتی» الهامبخش ریشتر بود. ریشتر براساس این مقاله درباره زمینلرزههای کم عمق و عمیق مقیاس خود را ابداع کرد.
این دانشمند حوزه زلزله، سال 1927 با پیشنهاد «رابرت میلیکان» بهعنوان دستیار پژوهشی وی آغاز به کار کرد و این همکاری منجر به آشنایی ریشتر با «بنوگوتنبرگ» شد. این آشنایی زمانی اتفاق افتاد که آزمايشگاه لرزهنگاری انستيتو تکنولوژی کاليفرنيا، قصد آغاز نگارش سلسله گزارشهايی از زمينلرزههای کاليفرنيای جنوبی را داشت و به شدت نيازمند سيستمی بود تا به کمک آن بتواند نيروی زمينلرزهها را برای اين گزارشها محاسبه کند.
ریشتر در سال 1935 با همکاری دوست و همکار خود «بئو گوتنبرگ» در موسسه تکنولوژی کالیفرنیا، این مقیاس جدید را استفاده کرد.
ابداع این دو دانشمند اين نياز را برطرف کرد و به مقياس ريشتر مشهور شد. اين مقياس بر مبنای اندازهگيری کمی جابهجايی زمين به دليل امواج لرزهای استوار بود. مبنایی که نخستینبار از سوی «کيو واداتی» مطرح شده بود. آنها يک جفت لرزهنگار را برای اندازهگيری اين جابجايی طراحی کردند و يک مقياس لگاريتمی را برای اندازهگيری شدت بهکار گرفتند.
انتخاب نام «magnitud» برای اين اندازهگيری دلیلی جز علاقهمندی کودکی ریشتر نداشت. علاقهای به ستارهشناسی، یعنی جایی که نیرومندی ستارهها با بزرگای آنها سنجیده میشد.
دانشمند فراری از مصاحبه
سهم گوتنبرگ در اين همکاری انکارنشدنی است، اما بيزاری وی از مصاحبه موجب شد تا نام وی روی اين مقياس باقی نماند.
بعد از انتشار مقياس ريشتر، بهصورت پيشنهادی در سال 1935 اين مقياس برای اندازهگيری شدت زمينلرزهها بهکار گرفته شد. ریشتر که حالا جهانی شده بود، تا سال 1936 در موسسه کارنگی باقي ماند تا اينکه يک پست کليدی در موسسه تکنولوژی کاليفرنيا، يعنی جايی که گوتنبرگ کار میکرد، دريافت کرد.
همکاری مشترک برای انتشار یک کتاب
انتشار کتاب «لرزش زمين» حاصل تلاش مشترک دیگر این دو دانشمند مطرح بینالمللی بود. «لرزش زمين» در سال 1941 منتشر و ویرایش و بازنگری آن در سال 1952 به پایان رسید.
ریشتر، در سال 1958 کتاب دیگری با عنوان «لرزهشناسی مقدماتی» را منتشر کرد؛ کتابی که بر مبنای نکات آموزشی دوران دانشجويی این دانشمند شکل گرفته بود. ریشتر در طول زندگی علمی خود، مقالات بسياری را منتشر کرد که تاثير بسزايی در پيشرفت لرزهشناسی داشت.
برشی دیگر از زندگی علمی ریشتر
ريشتر در فاصله سالهای 1959 تا 1960، بهعنوان سفير علمی آمريکا در ژاپن فعاليت میکرد. ريشتر همچنین دوران فعاليت خود مشغول توسعه کدهای ساختمانی برای مناطق زلزلهخيز بود. مقامات دولتی لسآنجلس در دهه 60، در اثر هشدارهای ريشتر، بسياری از تزئينات و قرنيسها را از ساختمانهای شهری برداشتند. بعد از زمينلرزه 1971 لسآنجلس، هشدارهای ریشتر در زمینه شهرسازی، اهميت خود را با جلوگيری از مرگ بسياری افراد نشان داد.
ريشتر در سال 1970 بازنشسته شد. مبدع میزان بزرگی زلزله، در 29 سپتامبر 1985 بر اثر نارسايی قلبي در پاسادنای کاليفرنيا درگذشت.
خبرگزاری ایتنا
چارلز فرانسیس ریشتر، ۲۶ آوریل ۱۹۰۰ میلادی در همیلتون اوهایو ایالات متحده آمریکا متولد شد. شهرت او بیشتر به دلیل پدید آوردن مقیاس لرزهنگاری ریشتر است که تا هنگام پدید آمدن بزرگای گشتاوری در سال ۱۹۷۹ میلادی، مقیاس معمول اندازهگیری قدرت زمینلرزه بهشمار میرفت. در سال 1979 ریشتر موفق شد مقیاس بزرگای گشتاوردی را به ریشتر ارتقاء دهد. اين مقياس، بزرگا و اندازه زمين لرزهها را مشخص میکند.
مقاله یک دانشمند به نام «کیو واداتی» الهامبخش ریشتر بود. ریشتر براساس این مقاله درباره زمینلرزههای کم عمق و عمیق مقیاس خود را ابداع کرد.
این دانشمند حوزه زلزله، سال 1927 با پیشنهاد «رابرت میلیکان» بهعنوان دستیار پژوهشی وی آغاز به کار کرد و این همکاری منجر به آشنایی ریشتر با «بنوگوتنبرگ» شد. این آشنایی زمانی اتفاق افتاد که آزمايشگاه لرزهنگاری انستيتو تکنولوژی کاليفرنيا، قصد آغاز نگارش سلسله گزارشهايی از زمينلرزههای کاليفرنيای جنوبی را داشت و به شدت نيازمند سيستمی بود تا به کمک آن بتواند نيروی زمينلرزهها را برای اين گزارشها محاسبه کند.
ریشتر در سال 1935 با همکاری دوست و همکار خود «بئو گوتنبرگ» در موسسه تکنولوژی کالیفرنیا، این مقیاس جدید را استفاده کرد.
ابداع این دو دانشمند اين نياز را برطرف کرد و به مقياس ريشتر مشهور شد. اين مقياس بر مبنای اندازهگيری کمی جابهجايی زمين به دليل امواج لرزهای استوار بود. مبنایی که نخستینبار از سوی «کيو واداتی» مطرح شده بود. آنها يک جفت لرزهنگار را برای اندازهگيری اين جابجايی طراحی کردند و يک مقياس لگاريتمی را برای اندازهگيری شدت بهکار گرفتند.
انتخاب نام «magnitud» برای اين اندازهگيری دلیلی جز علاقهمندی کودکی ریشتر نداشت. علاقهای به ستارهشناسی، یعنی جایی که نیرومندی ستارهها با بزرگای آنها سنجیده میشد.
سهم گوتنبرگ در اين همکاری انکارنشدنی است، اما بيزاری وی از مصاحبه موجب شد تا نام وی روی اين مقياس باقی نماند.
بعد از انتشار مقياس ريشتر، بهصورت پيشنهادی در سال 1935 اين مقياس برای اندازهگيری شدت زمينلرزهها بهکار گرفته شد. ریشتر که حالا جهانی شده بود، تا سال 1936 در موسسه کارنگی باقي ماند تا اينکه يک پست کليدی در موسسه تکنولوژی کاليفرنيا، يعنی جايی که گوتنبرگ کار میکرد، دريافت کرد.
انتشار کتاب «لرزش زمين» حاصل تلاش مشترک دیگر این دو دانشمند مطرح بینالمللی بود. «لرزش زمين» در سال 1941 منتشر و ویرایش و بازنگری آن در سال 1952 به پایان رسید.
ریشتر، در سال 1958 کتاب دیگری با عنوان «لرزهشناسی مقدماتی» را منتشر کرد؛ کتابی که بر مبنای نکات آموزشی دوران دانشجويی این دانشمند شکل گرفته بود. ریشتر در طول زندگی علمی خود، مقالات بسياری را منتشر کرد که تاثير بسزايی در پيشرفت لرزهشناسی داشت.
برشی دیگر از زندگی علمی ریشتر
ريشتر در سال 1970 بازنشسته شد. مبدع میزان بزرگی زلزله، در 29 سپتامبر 1985 بر اثر نارسايی قلبي در پاسادنای کاليفرنيا درگذشت.
خبرگزاری ایتنا