جالب و دانستنی چاق شدن اجباری زنان در کمپ‌های موریتانی

[BARANA.R]

دختران از پنج سالگی در زمان مشخصی از سال به این کمپ‌ها می‌روند و مراسم خاصی با نام اللبلوح برای آنان اجرا می‌شود. در این مراسم، مواد غذایی پر چرب و پر کالری را به زور به خورد آن‌ها می‌دهند.

مقیاس‌های زیبایی از منطقه‌ای به منطقه دیگر و از فرهنگی به فرهنگ دیگر متفاوت است. در حالی که در بیشتر مناطق دنیا زنان و دختران آرزوی داشتن اندامی ایده آل را در سر می‌پرورانند، در کشور موریتانی در غرب آفریقا «چاق بودن» یک ویژگی مثبت در زنان به شمار می‌رود.

هر چه چاق‌تر زیبا‌تر...، ملکه زیبایی در موریتانی بر همین اساس انتخاب و معیار انتخاب همسر نیز در همین جمله خلاصه می‌شود.چاق بودن برای دختران موریتانی و آینده آن‌ها حیاتی و بسیار مهم است، زیرا اگر دختری لاغر و نحیف باشد، شانس زیادی برای داشتن یک ازدواج موفق نخواهد داشت. از این روی، دختران موریتانیایی از کودکی به کمپ‌های چاق شدن اجباری می‌روند و این یعنی آغاز یک چالش برای دختران موریتانی که جسم و فکر آن‌ها را هم زمان تحت تأثیر خود قرار می‌دهد.

۱۶۰۰۰ کالری در روز...، نوشیدن۲۰ لیتر شیر شتر و دوکیلو گرم ارزن روزانه برای یک کودک

خانم مینت الی Mint Elly یک فعال حقوق زنان می‌گوید: دختران از پنج سالگی در زمان مشخصی از سال به این کمپ‌ها می‌روند و مراسم خاصی با نام اللبلوح برای آنان اجرا می‌شود. در این مراسم، مواد غذایی پر چرب و پر کالری را به زور به خورد آن‌ها می‌دهند. الی می‌گوید ما در موریتانی یک باور داریم که می‌گوید: هر چقدر حجم یک زن بیشتر باشد، مساحت بیشتری از قلب مرد را به تسخیر خود در خواهد آورد.

این کمپ‌ها در قلب مزارع موریتانی بنا شده‌اند. دختران ۵ تا ۹ ساله روزانه هر یک میزان باور نکردنی ۲ کیلوگرم ارزن مخلوط شده با روغن حیوانی و ۲۰ لیتر شیر شتر می‌نوشند؛ یعنی چیزی معادل ۱۶۰۰۰ کالری در روز که این مقدار ۸ برابر میزان متعادل مصرفی بدن یک فرد بالغ است، چه برسد به یک کودک پنج ساله و یا کوچک‌تر!

در تعطیلات تابستانی و یا در موسم باران دختران به این مراکز می‌روند تا چاق شوند. هر کسی از خوردن تمرّد کند مجازات می‌شود. او را به مکان متروکی در‌‌ همان نزدیکی می‌برند تا گرسنگی بکشد و بنا به زعم آن‌ها قدر و منزلت غذا را بیش از پیش بداند. اگر عذرخواهی کند، مشکلی به وجود نخواهد آمد و او می‌تواند دوباره به مرکز چاق شدن دختران بازگردد. در این صورت زن میانسال با چهره‌ای خندان به استقبال او می‌آید و می‌گوید: «دخترم! سرپیچی نکن... چاقی برای توخوشبختی و سعادت می‌آورد، تو که نمی‌خواهی بدبخت شوی؟!»

یک شکنجه واقعی

یک چوب ضخیم نقش مهمی در چاق شدن دختران بازی می‌کند. صاحبان کمپ که زنان میانسال هستند با این چوب روی ساق پا‌ها، ران‌ها و... فشار می‌آورند تا بنا به گفته آن‌ها بافت‌های بدن دختران شُل شود و فرآیند چاق شدن سرعت بیشتری بگیرد. آن‌ها در ضمن این کار از یک شیوه تنبیهی هم استفاده می‌کنند؛ از جمله قرار دادن چوب لای انگشتان و فشار دادن آن در بد‌ترین شکل ممکن. دخترانی که طبق برنامه پیش می‌روند تا ۱۲ سالگی به وزن هشتاد و در ۱۵ سالگی به وزن بیش از ۱۰۰ کیلوگرم می‌رسند. در این وقت چهره آن‌ها شبیه زنان سی ساله و یا بیشتر به نظر می‌رسد.

ترک‌های پوستی سفید، نشانی از خوشبختی!

با وجود عجیب بودن این آداب ورسوم مردم موریتانی برای آن احترام زیادی قائلند. هر چقدر یک زن چاق‌تر باشد جود و سخاوت همسرش را نشان می‌دهد. ترک‌های پوستی سفید رنگ ناشی از چاقی نشانی از خوشبختی زن موریتانیایی است.

آگاهی و آغازی برای یک پایان

اما در سالهای اخیر آگاهی زنان موریتانی بیشتر شده است. رسانه‌های جمعی وگسترش شبکه‌های ارتباطی، نقش مهمی در آگاهی بخشی به این زنان بازی می‌کند. آن‌ها دیگر نمی‌خواهند به اجبار چاق شوند. زنان در موریتانی توانسته‌اند ۲۰ درصد از صندلی‌های پارلمان را به خود اختصاص دهند. محمد المنیر استاد علوم سیـاس*ـی در موریتانی می‌گوید: چاق شدن اجباری زنان در دهه پنجاه میلادی بسیار دیده می‌شد. امروز دختران موریتانی نگاه متفاوتی دارند. آن‌ها از چاقی به این سبک و سیاق فرار می‌کنند.

مونینا متبت عبدالله مشاور سلامت و توسعه موریتانی که خود نیز از قربانیان چاق شدن اجباری بوده است می‌گوید: خوشحالم بگویم که دوران این مسأله به پایان رسیده است و ما شاهدیم که بخش قابل توجهی از مردم موریتانی از آن شانه خالی می‌کنند.