CAPRICORN
کاربر نگاه دانلود
چهل سال پس از "كشتار اره برقي تگزاس" / چند نكته حقيقي، از آنچه وحشت ماندگار برايمان ساخت / از خون و جسد واقعي تا مدل اره برقي استفاده شده+ تصاویر/ در "کافه سینما" بخوانید و ببینید
کافه سینما-آرش خیروی: سالها قبل، وقتی با یکی از دوستانم که فیلمهای ترسناک زیادی به عمرش دیده است، تماشاي «کشتار اره برقی تگزاس» را به پایان رساندیم، رو به من کرد و گفت: «بذار حساب کنم ببینم چهقدر از سن و سال این یارو گذشته؟» و بعد وقتی حساب کرد و به خيال خودش متوجه شد که دیگر شخصیت اصلی این فیلم، «صورت چرمی»، که الهام گرفته از يك داستانی واقعی است، دیگر بر اساس منطق زنده نخواهد بود، با خیال راحت خوابید. «کشتار اره برقی تگزاس» را باید یکی از تاثیرگذارترین اسلشرهای تاریخ سینما دانست که یکی از مهمترین زیر شاخههای سینمای وحشت محسوب میشود. حالا، چهل سال پس از اکران این فیلم، نگاهی به نکتههاي خواندنی واقعي و در عینحال رعبآور درباره آن بیندازید. بعید میدانم مو بر تنتان سيخ نکند.
شخصیت «صورت چرمی» تنها با الهام از «اد گین» ساخته نشد
«صورت چرمی» شخصیت اصلی «کشتار ارهبرقی تگزاس»، که برای کشتن قربانیانش از اره برقی و پتک استفاده میکند، مهمترین شاخصهاش، درست کردن نقاب برای خود از پوست قربانیانش است. مشهور است که «توب هوپر»، کارگردان و «کیم هنکل» نویسنده این فیلم، تایید کردهاند که شمایل این شخصیت، بر اساس شخصیت یک قاتل واقعی، «اد گین»، که در دهه ۵۰ میلادی، با کشتن قربانیانش و جمعآوری اعضای بدن آنها برای خود مجموعهای درست کرده بود، ساخته و پرداخته شده است. «اد گین»، از پوست بدن قربانیانش، برای خود لباس درست کرده بود که طبق این موضوع، بعدها شخصیتهای دیگری نیز بر اساس آن ساخته شد که مهمترین آن، «بوفالو بیل» در «سکوت برهها» است. اما ظاهرا این تمام ماجرا نبوده است. «توب هوپر» در یک مصاحبه، در سال ۲۰۰۴، به تاثیر شخصیتی دیگر در ساخت «صورت چرمی» اشاره میکند. او میگوید که، برای هویت بخشیدن به شخصیت کودکانه «صورت چرمی»، کسی که مانند بچهها از خودش دربرابر سایرین دفاع میکند، از «المیر وین هنری»، پسری ۱۷ ساله، که به «دین کورل»، قاتل زنجیرهای، که حداقل ۲۸ نوجوان را کشته، در شناسایی و نشان دادن محل زندگی قربانیان کمک میکرده، الهام گرفته است.
خانه خانواده آدمخوار «صورت چرمی»، به رستوران تبدیل شد
«صورت چرمی»، با یک خانواده آدمخوار زندگی میکرد. این خانواده اغلب با فحش و تحقیر و رفتار نامناسب با او برخورد میکردند. خانهای که در فیلم برای محل زندگی آنها در نظر گرفته شده بود، ساختمانی متعلق به سال ۱۸۹۰ بود که در سال ۱۹۹۸، تخلیه و بازسازی شد. این محل بعدها تبدیل به رستوران شد. رستورانی در محل زندگی آدمخواران! نوشجانتان!
در صحنههاي پایاني فیلم، تصویر اسکلت واقعی انسان دیده میشود
گفته شده که «توب هوپر»، برای آن صحنه در فیلم، از اسکلت واقعی خریداری شده از ژاپن استفاده کردهاست. ظاهرا در دهه۷۰، زمان ساخت این فیلم، هزینه تهیه یک جنازه، از ساخت یک جنازه غیر واقعی نزدیک به واقعیت، ارزانتر بوده است. بقایای هشت گاو، سه بز، یک مرغ، سه گوزن و یک ارمادیلو نیز، برای باورپذیرتر شدن و واقعی به نظر رسیدن این سلاخخانه، مورد استفاده قرار گرفته است. از آنجاییکه فیلمبرداری اين فيلم، پنج هفته طول کشید، و دمای هوا تا ۴۰ درجه سانتیگراد میرسید، خيلي زود بوي تعفن اين اجساد بلند شده بود.
میدانید مدل اره برقی استفاده شده در فیلم چه بود؟
برای جلوگیری از تبلیغات، هنگام فیلمبرداری روی مارک اره برقی را با نوار چسب مشکی پوشانده بودند. اما باید به این نکته اشاره کرد که مدل اره برقی استفاده شده توسط قاتل این فیلم، «پاولان» مدل ۲۴۵A بود.
اگر به يك سلاخخانه بـرده شويد، چه ميشنويد؟
صداهایی که در بخشهای مربوط به سلاخخانه غیر قانونی فیلم شنیده میشود، تقلیدی از صداهایی است که در یک سلاخخانه واقعی میتوان شنید. يا بهتر است بگوييم حيواني كه به سلاخخانه بـرده ميشود ميتواند بشنود!!! «توب هوپر» تلاش کرد تا مخاطبینش را با حال و هوا و صداهایی که ممکن است در یک سلاخخانه واقعی بشنوند مواجه کند. آنهم سلاخخانهای که انسانها در آن تکه تکه میشوند. صحنه قلاب سلاخی، که قربانی در آن به قلاب آویزان شده، یکی از به یاد ماندنیترین صحنهها در تاریخ سینمای وحشت است که جلوههای صوتی بینظیری دارد.
آنهمه خون و جیغ کشیدنها واقعی است؟
اگر سکانس مربوط به شام را در قسمتهای پایانی فیلم به یاد داشته باشید که در آن، «صورت چرمی» انگشت «سالی» را قطع میکند و با احترام به پدر بزرگش اجازه میدهد اول خون انگشت قطع شده را بمکد (که این نشان از احترام به بزرگترها در خانواده «صورت چرمی» است!!!) انگشت بازیگر زن «مارلین برنز»، قبل از آن، حین اماده سازی برای نقش واقعا بریده شده بود. این بازیگر زن علاوه بر این صحنه، در این فیلم انواع اسیبها، خراشها و کبودیها را بر بدن داشت.
استرس خرید شب کریسمس، الهام بخش کارگردان برای ساخت فیلم بود
«توب هوپر» ادعا کرده است که ایده ساخت چنین فیلم پر تنشی، وقتی به سراغش آمده که در میان جمعیت انبوه در هنگام خرید شب کریسمس گیر کرده، و خشمگین و عصبانی به ذهنش رسیده که اگر یک اره برقی داشت، با بریدن سر و دست و تنه مردم، راهش را از میان جمعیت باز میکرد.
همه بازگران به مدت پنج هفته، تنها یک دست لباس بر تن داشتند
با اینکه پنج هفته فیلمبرداری به طول انجامید اما ماجرای فیلم تنها در ۲۴ ساعت رخ میدهد. پس بازیگران مجبور بودند تنها یک دست لباس بر تن داشته باشند. لباسهای «برنز» با خون حقیقی و مصنوعی آلوده شده بود و پیش بند خونآلود قصابی که بر تن «گانر هنسون» بازیگر نقش «صورت چرمی» بود، آنقدر بوی بد گرفته بود که هیچکس حاضر نبود سر میز ناهار کنارش بنشیند.
«ادوین نوئل» بازیگر فیلم، مردم را در سینماها میترساند
«ادوین نوئل» که نقش یک علاف كنار خيابان خل و چل و رواني را در فیلم بازی میکند، وقتی فیلم در استرالیا اکران شد، بارها به تماشای فیلم میرفت. او منتظر میشد تا صحنه مربوط به خودش برسد و بعد به سمت تماشاگران خم میشد و آرام به شانهشان میزد. آن قدر تماشاگران مختلف ترسیده بودند که سرانجام از او خواسته شد به این کار ادامه ندهد.
آرش خيروي / كافه سينما سرويس سينماي جهان به نقل از «تلگراف»
کافه سینما-آرش خیروی: سالها قبل، وقتی با یکی از دوستانم که فیلمهای ترسناک زیادی به عمرش دیده است، تماشاي «کشتار اره برقی تگزاس» را به پایان رساندیم، رو به من کرد و گفت: «بذار حساب کنم ببینم چهقدر از سن و سال این یارو گذشته؟» و بعد وقتی حساب کرد و به خيال خودش متوجه شد که دیگر شخصیت اصلی این فیلم، «صورت چرمی»، که الهام گرفته از يك داستانی واقعی است، دیگر بر اساس منطق زنده نخواهد بود، با خیال راحت خوابید. «کشتار اره برقی تگزاس» را باید یکی از تاثیرگذارترین اسلشرهای تاریخ سینما دانست که یکی از مهمترین زیر شاخههای سینمای وحشت محسوب میشود. حالا، چهل سال پس از اکران این فیلم، نگاهی به نکتههاي خواندنی واقعي و در عینحال رعبآور درباره آن بیندازید. بعید میدانم مو بر تنتان سيخ نکند.
شخصیت «صورت چرمی» تنها با الهام از «اد گین» ساخته نشد
«صورت چرمی» شخصیت اصلی «کشتار ارهبرقی تگزاس»، که برای کشتن قربانیانش از اره برقی و پتک استفاده میکند، مهمترین شاخصهاش، درست کردن نقاب برای خود از پوست قربانیانش است. مشهور است که «توب هوپر»، کارگردان و «کیم هنکل» نویسنده این فیلم، تایید کردهاند که شمایل این شخصیت، بر اساس شخصیت یک قاتل واقعی، «اد گین»، که در دهه ۵۰ میلادی، با کشتن قربانیانش و جمعآوری اعضای بدن آنها برای خود مجموعهای درست کرده بود، ساخته و پرداخته شده است. «اد گین»، از پوست بدن قربانیانش، برای خود لباس درست کرده بود که طبق این موضوع، بعدها شخصیتهای دیگری نیز بر اساس آن ساخته شد که مهمترین آن، «بوفالو بیل» در «سکوت برهها» است. اما ظاهرا این تمام ماجرا نبوده است. «توب هوپر» در یک مصاحبه، در سال ۲۰۰۴، به تاثیر شخصیتی دیگر در ساخت «صورت چرمی» اشاره میکند. او میگوید که، برای هویت بخشیدن به شخصیت کودکانه «صورت چرمی»، کسی که مانند بچهها از خودش دربرابر سایرین دفاع میکند، از «المیر وین هنری»، پسری ۱۷ ساله، که به «دین کورل»، قاتل زنجیرهای، که حداقل ۲۸ نوجوان را کشته، در شناسایی و نشان دادن محل زندگی قربانیان کمک میکرده، الهام گرفته است.
خانه خانواده آدمخوار «صورت چرمی»، به رستوران تبدیل شد
«صورت چرمی»، با یک خانواده آدمخوار زندگی میکرد. این خانواده اغلب با فحش و تحقیر و رفتار نامناسب با او برخورد میکردند. خانهای که در فیلم برای محل زندگی آنها در نظر گرفته شده بود، ساختمانی متعلق به سال ۱۸۹۰ بود که در سال ۱۹۹۸، تخلیه و بازسازی شد. این محل بعدها تبدیل به رستوران شد. رستورانی در محل زندگی آدمخواران! نوشجانتان!
در صحنههاي پایاني فیلم، تصویر اسکلت واقعی انسان دیده میشود
گفته شده که «توب هوپر»، برای آن صحنه در فیلم، از اسکلت واقعی خریداری شده از ژاپن استفاده کردهاست. ظاهرا در دهه۷۰، زمان ساخت این فیلم، هزینه تهیه یک جنازه، از ساخت یک جنازه غیر واقعی نزدیک به واقعیت، ارزانتر بوده است. بقایای هشت گاو، سه بز، یک مرغ، سه گوزن و یک ارمادیلو نیز، برای باورپذیرتر شدن و واقعی به نظر رسیدن این سلاخخانه، مورد استفاده قرار گرفته است. از آنجاییکه فیلمبرداری اين فيلم، پنج هفته طول کشید، و دمای هوا تا ۴۰ درجه سانتیگراد میرسید، خيلي زود بوي تعفن اين اجساد بلند شده بود.
میدانید مدل اره برقی استفاده شده در فیلم چه بود؟
برای جلوگیری از تبلیغات، هنگام فیلمبرداری روی مارک اره برقی را با نوار چسب مشکی پوشانده بودند. اما باید به این نکته اشاره کرد که مدل اره برقی استفاده شده توسط قاتل این فیلم، «پاولان» مدل ۲۴۵A بود.
صداهایی که در بخشهای مربوط به سلاخخانه غیر قانونی فیلم شنیده میشود، تقلیدی از صداهایی است که در یک سلاخخانه واقعی میتوان شنید. يا بهتر است بگوييم حيواني كه به سلاخخانه بـرده ميشود ميتواند بشنود!!! «توب هوپر» تلاش کرد تا مخاطبینش را با حال و هوا و صداهایی که ممکن است در یک سلاخخانه واقعی بشنوند مواجه کند. آنهم سلاخخانهای که انسانها در آن تکه تکه میشوند. صحنه قلاب سلاخی، که قربانی در آن به قلاب آویزان شده، یکی از به یاد ماندنیترین صحنهها در تاریخ سینمای وحشت است که جلوههای صوتی بینظیری دارد.
آنهمه خون و جیغ کشیدنها واقعی است؟
اگر سکانس مربوط به شام را در قسمتهای پایانی فیلم به یاد داشته باشید که در آن، «صورت چرمی» انگشت «سالی» را قطع میکند و با احترام به پدر بزرگش اجازه میدهد اول خون انگشت قطع شده را بمکد (که این نشان از احترام به بزرگترها در خانواده «صورت چرمی» است!!!) انگشت بازیگر زن «مارلین برنز»، قبل از آن، حین اماده سازی برای نقش واقعا بریده شده بود. این بازیگر زن علاوه بر این صحنه، در این فیلم انواع اسیبها، خراشها و کبودیها را بر بدن داشت.
استرس خرید شب کریسمس، الهام بخش کارگردان برای ساخت فیلم بود
«توب هوپر» ادعا کرده است که ایده ساخت چنین فیلم پر تنشی، وقتی به سراغش آمده که در میان جمعیت انبوه در هنگام خرید شب کریسمس گیر کرده، و خشمگین و عصبانی به ذهنش رسیده که اگر یک اره برقی داشت، با بریدن سر و دست و تنه مردم، راهش را از میان جمعیت باز میکرد.
همه بازگران به مدت پنج هفته، تنها یک دست لباس بر تن داشتند
با اینکه پنج هفته فیلمبرداری به طول انجامید اما ماجرای فیلم تنها در ۲۴ ساعت رخ میدهد. پس بازیگران مجبور بودند تنها یک دست لباس بر تن داشته باشند. لباسهای «برنز» با خون حقیقی و مصنوعی آلوده شده بود و پیش بند خونآلود قصابی که بر تن «گانر هنسون» بازیگر نقش «صورت چرمی» بود، آنقدر بوی بد گرفته بود که هیچکس حاضر نبود سر میز ناهار کنارش بنشیند.
«ادوین نوئل» بازیگر فیلم، مردم را در سینماها میترساند
«ادوین نوئل» که نقش یک علاف كنار خيابان خل و چل و رواني را در فیلم بازی میکند، وقتی فیلم در استرالیا اکران شد، بارها به تماشای فیلم میرفت. او منتظر میشد تا صحنه مربوط به خودش برسد و بعد به سمت تماشاگران خم میشد و آرام به شانهشان میزد. آن قدر تماشاگران مختلف ترسیده بودند که سرانجام از او خواسته شد به این کار ادامه ندهد.
آرش خيروي / كافه سينما سرويس سينماي جهان به نقل از «تلگراف»
