zohreh77
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2016/10/18
- ارسالی ها
- 1,187
- امتیاز واکنش
- 43,458
- امتیاز
- 858
کارل لندشتاینر
کارل لندشتاینر، زیست شناس اتریشی برنده جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی در سال ۱۹۳۰ به خاطر کشف گروه های خونی بود.ماجرای کشف گروه های خونی انتقال خون یا اجزای خون از شخصی به شخص دیگر از صدها سال پیش انجام می شده است. بسیاری از بیماران پس از انتقال خون می مردند تا این که در سال ۱۹۰۱، پزشکی به نام ” کارل لندشتاینر” گروه های خونی انسان را کشف کرد.
از آن زمان به بعد، انتقال خون ایمن تر شده است. فعالیت های لندشتاینر امکان تعیین گروه های خونی را فراهم کرد و به ما امکان داد انتقال خون را با اطمینان بیشتری انجام دهیم. وی به خاطر این کشف بزرگ جایزه نوبل پزشکی سال ۱۹۳۰ را به خود اختصاص داد. مخلوط کردن خون دو فرد ممکن است به تجمع اجزای خون در کنار یکدیگر منجر شود. در این حالت خون ” کپه کپه” به نظر می رسد. گلبول های قرمزی که کنار هم جمع شده اند می توانند باعث واکنش های خطرناکی در بدن شوند. این واکنش ها می توانند نتایج مرگ باری داشته باشند. لندشتاینر کشف کرد که کپه کپه شدن خون زمانی رخ می دهد که فرد دریافت کننده خون، پادتن ضد گلبول های فرد دهنده را در خون خود داشته باشد.
کارل لندشتاینر در ۱۴ ژوئن ۱۸۶۸ در وین به دنیا آمد. پدرش، لئوپولد لندشتاینر، دکتر حقوق، روزنامه نگار و ناشر روزنامه، وقتی که کارل شش ساله بود، فوت شد. و بعد از فوت پدر، مادرش، فانی هس، سرپرستی او را بر عهده گرفت. پس از پایان مدرسه، لندشتاینر پزشکی را در دانشگاه وین خواند، او در سال ۱۸۹۱ در این رشته فارغ التحصیل شد. او هنگامیکه دانشجو بود، تحقیقات بیوشیمیایی را آغاز کرده بود و در سال ۱۸۹۱ مقاله ای درباره تاثیر رژیم غذایی در ترکیب خاکستر خون منتشر ساخت. او برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر از شیمی پنج سال در آزمایشگاه های Hantzsch در زوریخ، امیل فیشر در وورتسبورگ و Bamberger E در مونیخ به سر برد.
او پس از بازگشت به وین، مطالعات پزشکی خود را در بیمارستان عمومی وین از سرگرفت. او در سال ۱۸۹۶ دستیار ماکس فون در موسسه بهداشت وین شد. او در این زمان به مکانیسم ایمنی بدن علاقه مند شد. از سال ۱۸۹۸ تا ۱۹۰۸ او از پست معاون در گروه پاتولوژی دانشگاه علوم تشریح وین، به استاد A رسید.
Weichselbaum، شخصی که علت مننژیت باکتریایی را کشف کرده بود، به همراه Fraenckel، pneumococcus (میکروب سـ*ـینه پهلو) را کشف کردند. در این زمان لندشتاینر مشغول به کار بر فیزیولوژی بیماری morbid و ترجیحاً بر آناتومی این بیماری بود.
تا سال ۱۹۱۹، پس از بیست سال کار بر روی پاتولوژی آناتومی، لندشتاینر با تعدادی از همکارانش مقاله های بسیاری از یافته های خود درخصوص تشریح بیماری و ایمونولوژی منتشر کرده بودند. او حقایق جدیدی در مورد ایمونولوژی سفلیس کشف کرد و ان ها را به دانسته های reaction Wassermann افزود. او همچنین نشان داد که علت فلج اطفال می تواند با تزریق مواد آماده شده توسط سنگ زنی نخاع از کودکانی که از این بیماری مرده بود به میمون ها منتقل می شود. کمبود میمون ها در وین باعث شد او برای آزمایش های بیشتر به انستیتو پاستور در پاریس برود. کار او در انجا، همراه با Flexner و Lewis انجام می شد.
لندشتاینر سهم زیادی در هر دو آناتومی پاتولوژی، بافت شناسی و ایمنی شناسی، که همه نشان می دهد، نه تنها مراقبت دقیق او را در مشاهده و توضیحات، بلکه درک بیولوژیکی است. اما نام او همیشه برای کشف برجسته خود را در سال ۱۹۰۱ در خصوص گروهای خونی برای همیشه باقی خواهد ماند. در سال ۱۹۳۰ جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی به خاطر این کشف عظیم به او داده شد.
در سال ۱۸۷۵ Landois گزارش داد، هنگامی که خون حیوانات دیگر به انسان تزریق می شود، این گلبول های خون خارجی منعقد می شود و در رگ های خونی انسان با رهایی از هموگلوبین شکسته می شود. در ۱۹۰۳–۱۹۰۱، لندشتاینر اشاره کرد که ممکن است واکنش مشابه رخ دهد هنگامیکه خون از یک فرد انسان به انسان تزریق می شود، ولی این واکنش با خون حیوانات رخ نمی دهد، اما باخون یک انسان دیگر، ممکن است شوک، زردی و هموگلوبینوری (Hemoglobinuria) رخ دهد.
با این حال پیشنهادهای او، مورد توجه قرار نگرفت. تا زمانی که، در سال ۱۹۰۹، او گروهای خونی را در چهار گروه A، B، AB و O طبقه بندی کرد. لندشتاینر پیش از این، در ۱۹۰۱–۱۹۰۳، پیشنهاد کرد که تعیین ویژگی های گروه های خونی ارثی هستند. بخش عمده ای از کار بعدی که لندشتاینر و دانش آموزانش انجام دادند در خصوص گروه های خونی و ایمونولوژیک در وین انجام نشد، اما در نیویورک توسط انها انجام شد. شرایط در سال ۱۹۱۹ در وین به گونه ای بود که کارهای آزمایشگاهی بسیار دشوار بود و هیچ آینده ای برای اتریش نبود، لندشتاینر به دادستانی بیمارستان کوچک کاتولیک های رومی در لاهه انتخاب شد. در اینجا (۱۹۱۹–۱۹۲۲) از او دوازده مقاله، در رابـ ـطه با haptens منتشر شده است. وقتیکه کارش در هلند به اتمام رسید با خانواده اش به نیویورک رفت. در انجا او، با همکاری با لوین و وینر، کار بیشتر بر روی گروه های خونی که تا حد زیادی برای گسترش تعداد این گروه ها بود انجام داد، و این کار، منجر به کشف عامل RH در خون، که مربوط به خون انسان بود، شد.
لندشتاینر تا آخر عمر خود را، صرف بررسی گروه های خونی وآنتی ژن، آنتی بادی و سایر عوامل ایمونولوژیک که در خون رخ می دهد، کرد. وی در سال ۱۹۱۶ با Helen Wlasto ازدواج کرد و حاصل این ازدواج دکتر E. Landsteiner است.
او در سال ۱۹۳۹ استاد ممتاز بازنشسته در انستیتو راکفلر شد، اما همچنان به کارش با انرژی با عنوان قبل ادامه داد. او پیپت در دست درگذشت. در تاریخ ۲۴ ژوئن ۱۹۴۳، او دچار حمله قلبی در آزمایشگاه خود شد و دو روز بعد در بیمارستان موسسه درگذشت. کارل لندشتاینر در تاریخ ۲۶ ژوئن ۱۹۴۳ درگذشت.
منبع:آکاایران
کارل لندشتاینر، زیست شناس اتریشی برنده جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی در سال ۱۹۳۰ به خاطر کشف گروه های خونی بود.ماجرای کشف گروه های خونی انتقال خون یا اجزای خون از شخصی به شخص دیگر از صدها سال پیش انجام می شده است. بسیاری از بیماران پس از انتقال خون می مردند تا این که در سال ۱۹۰۱، پزشکی به نام ” کارل لندشتاینر” گروه های خونی انسان را کشف کرد.
از آن زمان به بعد، انتقال خون ایمن تر شده است. فعالیت های لندشتاینر امکان تعیین گروه های خونی را فراهم کرد و به ما امکان داد انتقال خون را با اطمینان بیشتری انجام دهیم. وی به خاطر این کشف بزرگ جایزه نوبل پزشکی سال ۱۹۳۰ را به خود اختصاص داد. مخلوط کردن خون دو فرد ممکن است به تجمع اجزای خون در کنار یکدیگر منجر شود. در این حالت خون ” کپه کپه” به نظر می رسد. گلبول های قرمزی که کنار هم جمع شده اند می توانند باعث واکنش های خطرناکی در بدن شوند. این واکنش ها می توانند نتایج مرگ باری داشته باشند. لندشتاینر کشف کرد که کپه کپه شدن خون زمانی رخ می دهد که فرد دریافت کننده خون، پادتن ضد گلبول های فرد دهنده را در خون خود داشته باشد.
کارل لندشتاینر در ۱۴ ژوئن ۱۸۶۸ در وین به دنیا آمد. پدرش، لئوپولد لندشتاینر، دکتر حقوق، روزنامه نگار و ناشر روزنامه، وقتی که کارل شش ساله بود، فوت شد. و بعد از فوت پدر، مادرش، فانی هس، سرپرستی او را بر عهده گرفت. پس از پایان مدرسه، لندشتاینر پزشکی را در دانشگاه وین خواند، او در سال ۱۸۹۱ در این رشته فارغ التحصیل شد. او هنگامیکه دانشجو بود، تحقیقات بیوشیمیایی را آغاز کرده بود و در سال ۱۸۹۱ مقاله ای درباره تاثیر رژیم غذایی در ترکیب خاکستر خون منتشر ساخت. او برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر از شیمی پنج سال در آزمایشگاه های Hantzsch در زوریخ، امیل فیشر در وورتسبورگ و Bamberger E در مونیخ به سر برد.
او پس از بازگشت به وین، مطالعات پزشکی خود را در بیمارستان عمومی وین از سرگرفت. او در سال ۱۸۹۶ دستیار ماکس فون در موسسه بهداشت وین شد. او در این زمان به مکانیسم ایمنی بدن علاقه مند شد. از سال ۱۸۹۸ تا ۱۹۰۸ او از پست معاون در گروه پاتولوژی دانشگاه علوم تشریح وین، به استاد A رسید.
Weichselbaum، شخصی که علت مننژیت باکتریایی را کشف کرده بود، به همراه Fraenckel، pneumococcus (میکروب سـ*ـینه پهلو) را کشف کردند. در این زمان لندشتاینر مشغول به کار بر فیزیولوژی بیماری morbid و ترجیحاً بر آناتومی این بیماری بود.
تا سال ۱۹۱۹، پس از بیست سال کار بر روی پاتولوژی آناتومی، لندشتاینر با تعدادی از همکارانش مقاله های بسیاری از یافته های خود درخصوص تشریح بیماری و ایمونولوژی منتشر کرده بودند. او حقایق جدیدی در مورد ایمونولوژی سفلیس کشف کرد و ان ها را به دانسته های reaction Wassermann افزود. او همچنین نشان داد که علت فلج اطفال می تواند با تزریق مواد آماده شده توسط سنگ زنی نخاع از کودکانی که از این بیماری مرده بود به میمون ها منتقل می شود. کمبود میمون ها در وین باعث شد او برای آزمایش های بیشتر به انستیتو پاستور در پاریس برود. کار او در انجا، همراه با Flexner و Lewis انجام می شد.
لندشتاینر سهم زیادی در هر دو آناتومی پاتولوژی، بافت شناسی و ایمنی شناسی، که همه نشان می دهد، نه تنها مراقبت دقیق او را در مشاهده و توضیحات، بلکه درک بیولوژیکی است. اما نام او همیشه برای کشف برجسته خود را در سال ۱۹۰۱ در خصوص گروهای خونی برای همیشه باقی خواهد ماند. در سال ۱۹۳۰ جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی به خاطر این کشف عظیم به او داده شد.
در سال ۱۸۷۵ Landois گزارش داد، هنگامی که خون حیوانات دیگر به انسان تزریق می شود، این گلبول های خون خارجی منعقد می شود و در رگ های خونی انسان با رهایی از هموگلوبین شکسته می شود. در ۱۹۰۳–۱۹۰۱، لندشتاینر اشاره کرد که ممکن است واکنش مشابه رخ دهد هنگامیکه خون از یک فرد انسان به انسان تزریق می شود، ولی این واکنش با خون حیوانات رخ نمی دهد، اما باخون یک انسان دیگر، ممکن است شوک، زردی و هموگلوبینوری (Hemoglobinuria) رخ دهد.
با این حال پیشنهادهای او، مورد توجه قرار نگرفت. تا زمانی که، در سال ۱۹۰۹، او گروهای خونی را در چهار گروه A، B، AB و O طبقه بندی کرد. لندشتاینر پیش از این، در ۱۹۰۱–۱۹۰۳، پیشنهاد کرد که تعیین ویژگی های گروه های خونی ارثی هستند. بخش عمده ای از کار بعدی که لندشتاینر و دانش آموزانش انجام دادند در خصوص گروه های خونی و ایمونولوژیک در وین انجام نشد، اما در نیویورک توسط انها انجام شد. شرایط در سال ۱۹۱۹ در وین به گونه ای بود که کارهای آزمایشگاهی بسیار دشوار بود و هیچ آینده ای برای اتریش نبود، لندشتاینر به دادستانی بیمارستان کوچک کاتولیک های رومی در لاهه انتخاب شد. در اینجا (۱۹۱۹–۱۹۲۲) از او دوازده مقاله، در رابـ ـطه با haptens منتشر شده است. وقتیکه کارش در هلند به اتمام رسید با خانواده اش به نیویورک رفت. در انجا او، با همکاری با لوین و وینر، کار بیشتر بر روی گروه های خونی که تا حد زیادی برای گسترش تعداد این گروه ها بود انجام داد، و این کار، منجر به کشف عامل RH در خون، که مربوط به خون انسان بود، شد.
لندشتاینر تا آخر عمر خود را، صرف بررسی گروه های خونی وآنتی ژن، آنتی بادی و سایر عوامل ایمونولوژیک که در خون رخ می دهد، کرد. وی در سال ۱۹۱۶ با Helen Wlasto ازدواج کرد و حاصل این ازدواج دکتر E. Landsteiner است.
او در سال ۱۹۳۹ استاد ممتاز بازنشسته در انستیتو راکفلر شد، اما همچنان به کارش با انرژی با عنوان قبل ادامه داد. او پیپت در دست درگذشت. در تاریخ ۲۴ ژوئن ۱۹۴۳، او دچار حمله قلبی در آزمایشگاه خود شد و دو روز بعد در بیمارستان موسسه درگذشت. کارل لندشتاینر در تاریخ ۲۶ ژوئن ۱۹۴۳ درگذشت.
منبع:آکاایران
آخرین ویرایش توسط مدیر:
