Mårzï¥ē
کاربر نگاه دانلود
کشف مقادیر غبار و اکسیژن در یکی از دورترین کهکشان ها
مشاهدات جدید با استفاده از آرایۀ میلیمتری بزرگ آتاکاما(آلما-ALMA) نشان می دهد که A2744_YD4– جوانترین و دورترین کهکشانی که تاکنون توسط آلما کشف شده– حاوی مقادیر زیادی غبار بین ستاره‌ای است، یعنی موادی که در حین انفجارهای نسل قبلی ستارگان به وجود آمده‌اند. مشاهدات آلما همچنین از دورترین اکسیژن کشف شده در جهان پرده بر می‌دارد.
غبار کیهانی عمدتاً از سیلیکون، کربن و آلومینیوم تشکیل شده است و قطر ذرات آن در حد میلیونم سانتیمتر است. عناصر شیمیایی این ذرات در درون ستارگان ساخته می‌شوند و در هنگام مرگ ستاره و خصوصاً در هنگام انفجار ابرنواختری در کیهان پخش می شوند. در حال حاضر مقادیر این غبار در جهان بسیار زیاد است و در تشکیل ستارگان، سیاره ها و مولکولهای پیچیده نقشی کلیدی دارد؛ اما در اوایل پیدایش جهان – پیش از مرگ نسل اول ستاره ها – این غبار بسیار کمیاب بود.
تحقیقات تیم دانشگاه کالج لندن به رهبری اخترشناس نیکولاس لاپورت نشان می دهد که آنچه ما در حال حاضر از کهکشان غبارآلود A2744_YD4 مشاهده می کنیم، در واقع متعلق به زمانی است که جهان فقط ۶۰۰ میلیون سال عمر داشت، یعنی دوران مرگ ستارگان اولیه و تشکیل کهکشان ها. مشاهدات انجام شده روی A2744_YD4 به این دلیل ممکن شده است که این کهکشان در پشت خوشه کهکشانی عظیم ِ Abell 2744 قرار دارد.
دکتر لاپورت گفت: «A2744_YD4 نه تنها دورترین کهکشانی است که آلما در فاصله ۱۳٫۴ میلیارد سال نوری از زمین مشاهده کرده، بلکه کشف این مقادیر عظیم غبار نشان می دهد که ابرنواخترهای اولیه به وفور در این کهکشان یافت می شدند.» کشف غبار در جهان اولیه اطلاعات جدیدی پیرامون زمان انفجار ابرنواختری اولیه و به ما می دهد و به ما نشان می دهد که چه زمانی اولین ستاره های پر-حرارت جهان را غرق در نور کردند.
مشاهدات جدید با استفاده از آرایۀ میلیمتری بزرگ آتاکاما(آلما-ALMA) نشان می دهد که A2744_YD4– جوانترین و دورترین کهکشانی که تاکنون توسط آلما کشف شده– حاوی مقادیر زیادی غبار بین ستاره‌ای است، یعنی موادی که در حین انفجارهای نسل قبلی ستارگان به وجود آمده‌اند. مشاهدات آلما همچنین از دورترین اکسیژن کشف شده در جهان پرده بر می‌دارد.
غبار کیهانی عمدتاً از سیلیکون، کربن و آلومینیوم تشکیل شده است و قطر ذرات آن در حد میلیونم سانتیمتر است. عناصر شیمیایی این ذرات در درون ستارگان ساخته می‌شوند و در هنگام مرگ ستاره و خصوصاً در هنگام انفجار ابرنواختری در کیهان پخش می شوند. در حال حاضر مقادیر این غبار در جهان بسیار زیاد است و در تشکیل ستارگان، سیاره ها و مولکولهای پیچیده نقشی کلیدی دارد؛ اما در اوایل پیدایش جهان – پیش از مرگ نسل اول ستاره ها – این غبار بسیار کمیاب بود.
تحقیقات تیم دانشگاه کالج لندن به رهبری اخترشناس نیکولاس لاپورت نشان می دهد که آنچه ما در حال حاضر از کهکشان غبارآلود A2744_YD4 مشاهده می کنیم، در واقع متعلق به زمانی است که جهان فقط ۶۰۰ میلیون سال عمر داشت، یعنی دوران مرگ ستارگان اولیه و تشکیل کهکشان ها. مشاهدات انجام شده روی A2744_YD4 به این دلیل ممکن شده است که این کهکشان در پشت خوشه کهکشانی عظیم ِ Abell 2744 قرار دارد.
دکتر لاپورت گفت: «A2744_YD4 نه تنها دورترین کهکشانی است که آلما در فاصله ۱۳٫۴ میلیارد سال نوری از زمین مشاهده کرده، بلکه کشف این مقادیر عظیم غبار نشان می دهد که ابرنواخترهای اولیه به وفور در این کهکشان یافت می شدند.» کشف غبار در جهان اولیه اطلاعات جدیدی پیرامون زمان انفجار ابرنواختری اولیه و به ما می دهد و به ما نشان می دهد که چه زمانی اولین ستاره های پر-حرارت جهان را غرق در نور کردند.
