کشف یک کهکشان کوتوله کم نور در کنار کهکشان راه شیری

[Miss.aysoo]

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

کشف یک کهکشان کوتوله کم نور در کنار کهکشان راه شیری
ستاره شناسان کهکشان به مجموعه ستارگان ، گاز و غبار گفته می شود که با نیروی جاذبه کنار هم نگاه داشته شده‌اند. کوچکترین کهکشانها دارای عرضی برابر با چند صد سال نوری ، شامل حدود 100000 میلیارد سال ستاره هستند. بزرگترین کهکشانها تا 3 میلیون سال نوری عرض دارند و شامل بیش از 1000 میلیارد ستاره هستند. اشکال کهکشانها بر اساس شیوه‌ای طبقه بندی می‌شود که طبق شیوه طبقه بندی ستاره شناس آمریکایی ، ادوین هابل (1953- 1986) ، شکل یافته است. در مورد تکامل کهکشانها اطلاعات قطعی کمی در دست است. تنها مطلب مورد اطمینان این است که کهکشانها میلیاردها سال پیش به شکل توده‌ای از ابرهای گازی و غباری بوجود آمدند. نام کهکشان به انگلیسی: Galaxy برگرفته شده از ریشه یونانی آن Galaxias به معنی شیری است و کهکشان راه شیری به انگلیسی: Milky Way galaxy ریشه این نام می‌باشد.

" title="" style="cursor: help; border-bottom: 1px dotted rgb(0, 136, 204); color: rgb(0, 136, 204);">کهکشان کوتوله کم نوری یافته اند که نزدیک کهکشان راه شیری قرار دارد. این کشف جدید احتمالا به معنای وجود تعداد زیادی کهکشان در همسایگی ماست.





دانشمندان با استفاده از یک تِلِسکوپ(به انگلیسی: Telescope) وسیله‌ای برای دیدن اجرام آسمانی با استفاده از تابش الکترومغناطیس (به انگلیسی: Electromagnetic radiation) (مانند نور مرئی) بصورت واضح و دقیق است. اولین تلسکوپ کارا در ابتدای قرن هفدهم و با استفاده از لنزهای شیشه‌ای در هلند اختراع شد. در درازای چند دهه، تلسکوپ‌بازتابی که از آینه استفاده می‌کند اختراع شد، بسیاری از انواع نوتری از تلسکوپ‌ها در قرن ۲۰ام زاده شدند، رادیوتلسکوپ در دهه ۱۹۳۰ و تلسکوپ فرابنفش در سال ۱۹۶۰ از جملهٔ این اختراعات بودند. واژه تلسکوپ می‌تواند به تمام حیطهٔ وسایل عملیاتی درسرتاسر ناحیهٔ میدان الکترومغناطیس اشاره داشته باشد. واژهٔ تلسکوپ، از دو واژهٔ یونانی تله(به یونانی: τῆλε) به معنی دور و اسکوپین (به یونانی: σκοπεῖν) به معنی دیدن، گرفته شده است، نخستین بار در سال ۱۶۱۱ به نام یک ریاضی‌دان ایتالیایی به نام جووانی دمیزیانی (به ایتالیایی: Giovanni Demisiani) که برای یکی از ابزارهای گالیلئو گالیله که درآکادمی‌ دلینچی (به ایتالیایی: Accademia dei Lincei) به نمایش گذاشته شده بود بکار گرفته شد.

" title="" style="cursor: help; border-bottom: 1px dotted rgb(0, 136, 204); color: rgb(0, 136, 204);">تلسکوپ هشت متری که در قله جزیره هاوایی قرار گرفته توانستند این کهکشان کوتوله را مشاهده کنند. آنها معتقدند این کم نورترین کهکشانی است که تا به حال کشف شده است.

کشف تازه ستاره شناسان که «ویرگو ۱» (Virgo ۱) نام گرفته در مسیر صورت فلکی سنبله قرار دارد، به عبارت دیگر ۲۸۰هزار سال نوری با منظومه شمسی فاصله دارد. به این ترتیب ویرگو ۱هم به گروه ۵۰کهکشان ماهواره ای در همسایگی منظومه شمسی پیوسته که قابل مشاهده است.

کشف این کهکشان که در ژورنال ستاره شناسی ، علمی است که با مشاهده و توضیح وقایعی که در خارج از زمین و جو آن رخ می‌دهد سر و کار دارد. این علم منشا پیدایش و خواص فیزیکی و شیمیائی اشیائی که قابل مشاهده در آسمان بوده (و خارج زمین قرار دارند) و همینطور فرآیندهای منتجه از آنها را مطالعه می‌کند. در طی قسمتی از قرن بیستم ، ستاره شناسی به سه شاخه تقسیم شده بود: محاسبات نجومی ، مکانیک آسمانی و فیزیک نجومی. حالات برجسته متداول فیزیک نجومی در نامگذاری گروههای آموزشی دانشگاهی و موسسات درگیر با تحقیقات نجومی متجلی می‌شود:

قدیمیترین آنها بدون هیچ تغییری ، گروهها و موسسات ستاره شناسی می‌باشند، جدیدترین آنها به نگه داشتن فیزیک نجومی در نامشان تمایل دارند، برخی اوقات کلمه ستاره شناسی را برای تأکید بر طبیعت تحقیقاتشان ، در نامشان قرار نمی‌دهند. به علاوه ، تحقیقات فیزیک نجومی ، مخصوصا در فیزیک نجومی نظری ، را افرادی که پس زمینه فیزیک و ریاضی دارند می‌توانند انجام دهند.

ستاره شناسی از معدود علومی است که آماتورها هنوز در آن نقش فعالی دارند، خصوصا در کشف و مشاهده حوادث زودگذر. ستاره شناسی نباید با طالع بینی ، شبه علمی که با پیگرد مسیر اجرام آسمانی ، مبادرت به پیشگویی سرنوشت افراد می‌نماید اشتباه شود. این دو اگر چه در ریشه مشترکند، اما کاملا متفاوتند؛ ستاره شناسان روش علمی را پذیرفته‌اند، در حالیکه طالع بینها اینطور نیستند.

" title="" style="cursor: help; border-bottom: 1px dotted rgb(0, 136, 204); color: rgb(0, 136, 204);">ستاره شناسی نیز ثبت شده، به درک بهتر دانشمندان از ویژگی های «ماده سیاه» کمک می کند. ۸۰درصد جهان از این ماده مرموز ساخته شده است.

ماساشی چیبا مدیر پروژه و پروفسور انستیتو ستاره شناسی دانشگاه توکیو ژاپن در این باره می گوید: این کشف نشان دهنده صدها کهکشان کوتوله کشف نشده در همسایگی کهکشان راه شیری است. تعیین دقیق تعداد این کهکشان و خصوصیات شان سرنخ مهمی به ما از چگونگی تشکیل کهکشان راه شیری و البته ماده سیاه می دهد.

همچنین در اطراف کهکشان راه شیری ابرهای کوچک و بزرگ ماژلانی وجود دارد که دورترین آنها در فاصله ۱۶۳هزار سال نوری قرار دارد.