علمی کنترل حرکت حیوانات با نور

[MILAD_A]

[h=2][/h] پژوهشگران بتازگی توانستند با استفاده از یک مولکول خاص و تاباندن نور روی آن، موشها و ماهیها را با این روش کنترل کنند.



در گذشته نیز آزمایش هایی مشابه انجام می شد که در اصطلاح اپتوژنتیک نام داشت و در آن پژوهشگران با دستکاری برخی ژن های حیوانات می توانستند با تاباندن نور کنترل برخی حرکات آنها را به دست گیرند. اما آزمایش اخیر رویکردی نوآورانه است که تغییری در ساختار ژنتیکی حیوانات به وجود نمی آورد.

این پژوهش می تواند به درک بهتر ما از مغز کمک کند و شاید حتی روزی بتوان از این شیوه در درمان برخی مشکلات جسمی استفاده کرد. در این روش مشخص شد ماهی هایی که مولکولی با نام اپتوین داشتند در مواجهه با تابش نور، حرکتی سریع از خود نشان می دادند. این پاسخ ربطی به مشاهده نور توسط ماهی ندارد، زیرا این آزمایش روی ماهی های تازه متولد شده ای که هنوز قادر به دیدن بودند نیز انجام شد و نتیجه ای مشابه ماهی های بالغ به دست آمد. در واقع این مولکول خاص روی گیرنده های درد روی بدن ماهی هست و وقتی در معرض نور قرار می گیرد، سبب حرکت سریع ماهی می شود.

این گروه از پژوهشگران حدود 10هزار ماده مختلف را مورد بررسی قرار دادند، اما فقط پروتئین اوپتوین توانست سبب بروز تغییرات اساسی در واکنش ماهی به نور شود. همچنین مشخص شد این ماده روی موش نیز موثر است. دانشمندان پس از مالیدن این پروتئین روی گوش یک سری از موش ها مشاهده کردند این حیوانات در برابر تابش نور، سر خود را تکان می دهند.

بررسی های بیشتر مشخص کرد پروتئین اپتوین روی یک کانال مشخص پروتئینی قرار گرفته درون دیواره سلول های عصبی که به درد واکنش می دهد، قرار می گیرد.
پژوهشگران بر این باورند استفاده از اپتوین برای درمان درد می تواند موثر باشد. در واقع با تحـریـ*ک بیش از حد این کانال ها می توان حساسیت به درد را تا حد زیادی کاهش داد.

البته اپتوین نمی تواند رفتار سایر سلول های عصبی را کنترل کند که این مساله به نوعی از نواقص این شیوه در برابر شیوه اپتوژنتیک است.
«اد بویدن»، پژوهشگر عصب شناسی که شیوه اپتوژنتیک را به وجود آورده بر این باور است روش های مبتنی بر دستکاری ژنتیکی، انعطاف پذیری بیشتری برای پژوهشگران دارد.

بااستفاده از روش های اپتوژنتیک می توان دسته ای خاص از سلول های عصبی را هدف قرار داد و سبب شد در برابر نور فعال یا غیرفعال شوند.

با این حال پژوهشگران امیدوارند به مجموعه ای از مواد مختلف دست یابند تا به وسیله هر یک از آنها بتوانند با استفاده از تابش نور، روی دسته ای خاص از سلول های عصبی تاثیر بگذارند.