...zαнrα...*
کاربر نگاه دانلود
در سپتامبر سال ۱۸۱۴ میلادی ، قدرتهای متحد اروپایی – شامل روسیه ، بریتانیا ، پروس ، اتریش و سوئد – در شهر وین گرد هم آمدند تا پیرامون سرنوشت اروپا پس از سقوط امپراتوری ناپلئون گفتگو کنند. این کنگره که تا ژوئن ۱۸۱۵ به طول انجامید ، بزرگترین گردهمایی قدرتهای اروپا تا آن زمان ، به حساب می آمد.
چهار کشور روسیه ، بریتانیا ، پروس و اتریش ، پیش از شروع این اجلاس ، در قالب پیمانی نظامی-سیـاس*ـی با هم متحد شده بودند. هدف از این اتحاد ، تسلط کامل این کشورها بر وضعیت اقتصادی ، اجتماعی و سیـاس*ـی اروپا بود ؛ به نحوی که در آینده از بروز وقایعی همچون ظهور ناپلئون جلوگیری کنند.
نمایندگان کشورها
هر کدام از کشورهای اروپایی ، نمایندگانی شاخص به وین فرستادند: شاهزاده مترنیخ از اتریش ، کارل فون هاردنبرگ به عنوان وزیر امور خارجه پروس ، دوک ولینگتون از بریتانیا ، شارل-موریس تالیران از فرانسه و کارل نسلرود از روسیه.
دوک ولینگتون
مترنیخ
مشکلات پیش‌روی کنگره
مشکل اصلی که در ابتدای شروع این اجلاس بروز کرد ، توسعه‌طلبی و زیاده‌خواهی کشورهای قدرتمند بود. به نحوی که در ۲۲ سپتامبر ۱۸۱۴ ، چهار کشور قدرتمند کنگره ، طی بیانیه‌ای رسماً اعلام کردند که از این پس تصمیمات کلی باید توسط آنها بررسی شود و این بدان معنا بود که حقوق بقیه کشورها عملاً پایمال می شد. در آن دوره ، هنوز حقوق بین‌الملل به مفهوم امروزی شکل نگرفته بود تا بتواند روابط میان کشورها را سازماندهی نماید. مسلماً در چنین شرایطی نباید انتظار داشت که عدالت در عرصه بین‌المللی اجرا شود.
تصمیمات کنگره وین
لهستان به طور کامل تحت تسلط روسیه درآمد. ناحیه گالیسی – منطقه ای پرجمعیت در جنوب لهستان – به امپراتوری اتریش داده شد. دوک‌نشین ورشو که در زمان ناپلئون ایجاد شده بود ، به عنوان حکومتی مستقل و تحت‌الحمایه‌ی روسیه درآمد.
پادشاهی پروس بر بخش‌های وسیعی در شمال و مرکز آلمان دست یافت. پادشاهی هلند از ادغام ایالات متحده هلند و منطقه بلژیک تشکیل شد. ایالات لمباردی و ونیز در شمال ایتالیا به قلمرو اتریش ملحق گردید.
نقشه سیـاس*ـی اروپا پس از کنگره وین (۱۸۱۵ میلادی)
تصمیمات کنگره وین موجب شد که ایالات آلمانی دچار تفرقه و پراکندگی شوند؛ در نتیجه ، بخشی از این ایالات به اتریش ابراز وفاداری کردند و عده‌ای دیگر ، به پروس نزدیک شوند. در دهه ۱۸۶۰ ، این اختلافات موجب بروز جنگ پروس و اتریش و در نهایت ، تولد کشور جدید آلمان شد.
نتایج پیمان وین
تصمیمات کنگره در ۹ ژوئن ۱۸۱۵ توسط کلیه‌ی اعضا تایید شد. مرزها و سرحدات تعیین شده در این اجلاس ، تا حدود ۴۰ سال بعد پابرجا ماند.
کنگره وین تلاش کرد تا نوعی توازن قدرت در اروپا ایجاد کند و می توان گفت که در رسیدن به این هدف ، نسبتاً موفق عمل کرد. بعدها که زمامداران جنگ جهانی اول در حفظ صلح ناکام ماندند ، مشخص شد که تا چه حد کار رهبران کنگره وین در حفظ صلح دشوار بوده است.
چهار کشور روسیه ، بریتانیا ، پروس و اتریش ، پیش از شروع این اجلاس ، در قالب پیمانی نظامی-سیـاس*ـی با هم متحد شده بودند. هدف از این اتحاد ، تسلط کامل این کشورها بر وضعیت اقتصادی ، اجتماعی و سیـاس*ـی اروپا بود ؛ به نحوی که در آینده از بروز وقایعی همچون ظهور ناپلئون جلوگیری کنند.
نمایندگان کشورها
هر کدام از کشورهای اروپایی ، نمایندگانی شاخص به وین فرستادند: شاهزاده مترنیخ از اتریش ، کارل فون هاردنبرگ به عنوان وزیر امور خارجه پروس ، دوک ولینگتون از بریتانیا ، شارل-موریس تالیران از فرانسه و کارل نسلرود از روسیه.
دوک ولینگتون
مترنیخ
مشکلات پیش‌روی کنگره
مشکل اصلی که در ابتدای شروع این اجلاس بروز کرد ، توسعه‌طلبی و زیاده‌خواهی کشورهای قدرتمند بود. به نحوی که در ۲۲ سپتامبر ۱۸۱۴ ، چهار کشور قدرتمند کنگره ، طی بیانیه‌ای رسماً اعلام کردند که از این پس تصمیمات کلی باید توسط آنها بررسی شود و این بدان معنا بود که حقوق بقیه کشورها عملاً پایمال می شد. در آن دوره ، هنوز حقوق بین‌الملل به مفهوم امروزی شکل نگرفته بود تا بتواند روابط میان کشورها را سازماندهی نماید. مسلماً در چنین شرایطی نباید انتظار داشت که عدالت در عرصه بین‌المللی اجرا شود.
تصمیمات کنگره وین
لهستان به طور کامل تحت تسلط روسیه درآمد. ناحیه گالیسی – منطقه ای پرجمعیت در جنوب لهستان – به امپراتوری اتریش داده شد. دوک‌نشین ورشو که در زمان ناپلئون ایجاد شده بود ، به عنوان حکومتی مستقل و تحت‌الحمایه‌ی روسیه درآمد.
پادشاهی پروس بر بخش‌های وسیعی در شمال و مرکز آلمان دست یافت. پادشاهی هلند از ادغام ایالات متحده هلند و منطقه بلژیک تشکیل شد. ایالات لمباردی و ونیز در شمال ایتالیا به قلمرو اتریش ملحق گردید.
نقشه سیـاس*ـی اروپا پس از کنگره وین (۱۸۱۵ میلادی)
تصمیمات کنگره وین موجب شد که ایالات آلمانی دچار تفرقه و پراکندگی شوند؛ در نتیجه ، بخشی از این ایالات به اتریش ابراز وفاداری کردند و عده‌ای دیگر ، به پروس نزدیک شوند. در دهه ۱۸۶۰ ، این اختلافات موجب بروز جنگ پروس و اتریش و در نهایت ، تولد کشور جدید آلمان شد.
نتایج پیمان وین
تصمیمات کنگره در ۹ ژوئن ۱۸۱۵ توسط کلیه‌ی اعضا تایید شد. مرزها و سرحدات تعیین شده در این اجلاس ، تا حدود ۴۰ سال بعد پابرجا ماند.
کنگره وین تلاش کرد تا نوعی توازن قدرت در اروپا ایجاد کند و می توان گفت که در رسیدن به این هدف ، نسبتاً موفق عمل کرد. بعدها که زمامداران جنگ جهانی اول در حفظ صلح ناکام ماندند ، مشخص شد که تا چه حد کار رهبران کنگره وین در حفظ صلح دشوار بوده است.
