*فریال*
کاربر نگاه دانلود
در روزهایی که تولید و پخش برنامههای جذاب و پرمخاطب برای کودکان از دغدغههای اصلی شبکههای تلویزیونی و مدیران صداوسیما محسوب میشود، آنتن تلویزیون از تولید برنامه برای نوجوانان خالی است.
نبود برنامهای مناسب برای نوجوانان از انتقادهایی است که معمولا متوجه تلویزیون بوده است و در حالی که نوجوانی از سوی کارشناسان، سنی سرنوشتساز تلقی میشود، اما برنامهسازان و مدیران تلویزیون که به شدت به فکر رقابت با شبکههای ماهوارهای هم هستند، به ندرت این مهم را در نظر گرفته و غالبا آنتن تلویزیون را از تولید و پخش برنامه برای این گروه سنی خالی میکنند.
کامیار اسماعیلی - مجری برنامه «نیمرخ» - به یاد روزهایی که تلویزیون با توجه ویژه به قشر نوجوان، توانست برنامههای موفقی چون «اکسیژن»، «نیمرخ»، «سیمای نوجوان» و ... را خلق کند، گفتوگویی با خبرنگار سرویس تلویزیون و رادیو ایسنا انجام داد.
اجرای کامیار اسماعیلی در برنامه «نیمرخ»، اتفاق تازهای در برنامههای ترکیبی و بخصوص برنامههای نوجوانانه را نوید داد و به نظر میرسید این مجری جوان در آینده در برنامههای بیشتری ظاهر شود اما بعد از آن بجز در برخی برنامههای زنده و مناسبتی، از کامیار اسماعیلی خبری نبود تا اینکه با اجرای برنامه «صعود» در شبکه آموزش دیده شد و برنامه «فرصت برابر» را برای کنکوریها در شبکه آموزش اجرا کرد.
او در این مدت بهعنوان مجری کمتر دیده شده اما برنامههای متعددی بخصوص برای شبکه جامجم تهیه کرده است که از مهمترین آنها میتوان به «بوم سفید» و «گپ» اشاره کرد.
کامیار اسماعیلی، مجری «نیمرخ» در مصاحبهای با ایسنا به این پرسش پاسخ داد که چرا تلویزیون نمیتواند موفقیت برنامههای گذشته مثل «نیمرخ» را در حوزه نوجوانان تکرار کند.
***
مجری «نیمرخ» که این روزها در شبکه آموزش فعالیت میکند، دربارهی بازگشت این برنامه به تلویزیون و اینکه آیا این برنامه میتواند بار دیگر نوجوانان را با تلویزیون آشتی دهد، گفت: «نیمرخ» برنامه زمان خودش بود و اگر قرار است برنامهای مجددا موفق باشد، این برنامه نخواهد بود.
او در پاسخ به اینکه آیا دوست ندارد، این برنامه بار دیگر در تلویزیون تکرار شود، گفت: اگر قرار باشد روزی این برنامه را بار دیگر اجرا کنم قطعا آن را بهروزتر خواهم کرد. اما در نهایت تا زمانی که پیشنهادات عملی نشده است، نمیشود راجع به آن صحبت کرد.
او با اشاره به برنامه «نیمرخ» که سالها پیش توانست مخاطب را جذب کند، اظهار کرد: این برنامه ساختار نویی داشت، اجرای نویی داشت و همدل و همزبان بود و سعی میکرد حرف دل نوجوانان را بزند و ریتم خوشایندی برای نوجوانان داشت. از طرفی برای هر بخش آن فکرهای زیادی صورت میگرفت. من به عنوان مجری درباره اجرا فکر میکردم. کارگردان در بخش کارگردانی و همه عوامل نیز همینطور. اما به طور کلی فکر میکنم لزومی نداشته باشد نیمرخ دوباره تکرار شود. با وجود اینکه مخالفتی ندارم اما فکر میکنم فضای امروز ما آبستن ایدههای زیبا و جذاب و بهروز است. میتوانیم از امکانات، تجربهها و خلاقیتها استفاده کنیم برای اینکه نیمرخهای دیگری در تلویزیون داشته باشیم.
او گفت: به عنوان فردی که سابقه خوبی در اجرای یک برنامه تلویزیون و برنامه مختص نوجوانان دارم، میگویم مخالفتی با ادامهدار بودن «نیمرخ» ندارم اما به هر حال از منظر مدیران نمیتوانم صحبت کنم که این برنامه باشد یا نباشد. باید آمادگی ساخت برنامهای باشد تا من را به عنوان متخصص ترغیب کند که این اتفاق بیفتد؛ تا احساس نکنم نقش من هم کامل نخواهد بود.
وی افزود: اجرای من در برنامه نیمرخ به شکلگیری یک سبک تازه در اجرای تلویزیونی منجر شد؛ سبکی که ماندگار شد. من بهعنوان برنامهساز هم تلاش کردم در کارم نوآوری داشته باشم و برنامهای مانند «بوم سفید» را ساختم که نه شبیه «نیمرخ» بود و نه شبیه دیگر برنامههای تلویزیون. فکر میکنم ساختار برنامهها باید همراه با زمان تغییر کند و هویتشان با شرایط زمان هماهنگ شود. اگر قرار باشد من بهعنوان یک برنامهساز در قالب برنامهای مثل «نیمرخ» بمانم، فایدهای ندارد. برنامههای تلویزیونی باید با زمان پیش بروند و به همین دلیل سعی کردیم در «بوم سپید» یک الگوی جدید و بهروز از یک برنامه نوجوانانه را طراحی و ارائه کنیم.
کامیار اسماعیلی در پاسخ به اینکه چرا تلویزیون نمیتواند موفقیت برنامههای گذشته مثل «نیمرخ» را تکرار کند و مثل این برنامه موفقیت فراگیر داشته باشد، گفت: «نیمرخ» یک برنامه روتینی بود که در حوزه نوجوانان موفق بود؛ البته برنامههای بزرگسالان موفق دیگری هم در تلویزیون داشتیم مانند «شبهای تابستان» که رضا صفدری آن را اجرا میکرد. اما اینکه این برنامههای خاص و فراگیر که مردم به خاطر آن سر ساعت خاصی پای تلویزیون مینشستند، چگونه شکل گرفتند، دلیلش این بود که فراگیری آن برنامهها زیاد بود.
مجری «نیمرخ» یکی از دلایل فراگیر نبودن برخی برنامههای تلویزیون به ویژه برنامهی نوجوانان را تعدد شبکههای تلویزیونی عنوان کرد و گفت: وقتی شما بینندگان را از پنج شبکه به 20 شبکه هدایت میکنید تعداد مخاطبان را هم سرشکن میکنید؛ کما اینکه حوزههای دیگر دیداری و شنیداری هم اضافه شدهاند. همین قدر شبکههای رادیویی رشد کردهاند و همین قدر مخاطبان به سایتهای مختلفی دسترسی پیدا کردهاند و میتوانند به راحتی ویدئوهای مختلفی را تماشا کنند که هر کدامشان یک رسانه هستند.
این مجری قدیمی برنامه «نیمرخ» علت فراگیر نبودن برنامههای تلویزیون را وسیع شدن حوزه رسانه عنوان کرد و گفت: حوزه رسانه بسیار گسترده شده است و این، کار برنامهسازی تلویزیون را به مراتب سختتر میکند به دلیل آنکه آن برنامهساز به فراخور روز اولا باید شناخت کاملی از حوزههای مختلف رسانه داشته باشد و بعد ببیند چه افرادی پای چه رسانههایی مینشینند. در واقع یک جامعهشناسی وسیعی را داشته باشد.
وی در ادامه یادآور شد: لزوما رسانه این نیست که تلویزیون فقط پشت سرهم هرچه میخواهد پخش کند و ما بنشینیم و نگاه کنیم. در حال حاضر سایتهایی که ویدئو دارند به نوعی تلویزیون هستند، اما انتخابی. به گونهای که در هر ساعت هر فیلمی که دوست داشته باشی میتوانی ببینی ضمن اینکه در سایتها مطالب مفیدی گذاشته میشود که مردم میتوانند فقط خود را با این سایتها تقسیم کنند.
مجری «نیمرخ» در عین حال تاکید کرد: برنامهساز باید در ایدهپردازیاش خلاق باشد و بتواند خودش را با علم روز تطبیق بدهد. یک برنامه تلویزیونی زمانی مفید و موفق است که هم طرحش خوب باشد، هم اجرای خوبی داشته باشد و هم ساختارش تلویزیونی باشد.
اسماعیلی در بخش پایانی گفتوگوی خود به خبرنگار ایسنا گفت: متاسفانه ما به عنوان برنامهساز تلویزیون در حوزههای مختلف نتوانستهایم خودمان را با علم روز تطبیق دهیم و با آنچه بیننده امروز احتیاج دارد، جلو برویم. شاید فکر میکنیم اگر بیاییم «نیمرخ» 20 سال پیش را نمایش دهیم لزوما باز هم موفق خواهد بود اما من میگویم نه، لزوما موفق نخواهد بود.
کامیار اسماعیلی در پایان تاکید کرد: رسانه آنقدر باید پول داشته باشد آنقدر باید ذهنیت خلاق داشته باشد که بهروز برنامهسازی کند. این اشتباهی است که خیلی از برنامهسازها بعد از «نیمرخ» کردند و آمدند از این برنامه بدون اینکه تغییری بدهند الگوبرداری کردند و حتی آن الگو را هم به شکل اولی اجرا نکردند و انتظار داشتند مخاطب را جذب کنند که قطعا این اتفاق نمیافتاد. کمااینکه آن وقت و فکری که برای برنامه «نیمرخ» گذاشته میشد، ممکن بود آن برنامهساز حتی یک دهم آن را هم نگذارد. ولی الگوی آن را بردارد و بخواهد بیننده را پای تلویزیون میخکوب کند که قطعا این اتفاق نمیافتد. همانطور که تهیهکنندگان ما باید آن خلاقیت را داشته باشند. سایر عوامل اجرایی نیز از پشت صحنه گرفته تا روی صحنه باید این خلاقیت را داشته باشند اگر این چرخه کامل نباشد برنامهساز در جذب مخاطب موفق نبوده است.
نبود برنامهای مناسب برای نوجوانان از انتقادهایی است که معمولا متوجه تلویزیون بوده است و در حالی که نوجوانی از سوی کارشناسان، سنی سرنوشتساز تلقی میشود، اما برنامهسازان و مدیران تلویزیون که به شدت به فکر رقابت با شبکههای ماهوارهای هم هستند، به ندرت این مهم را در نظر گرفته و غالبا آنتن تلویزیون را از تولید و پخش برنامه برای این گروه سنی خالی میکنند.
کامیار اسماعیلی - مجری برنامه «نیمرخ» - به یاد روزهایی که تلویزیون با توجه ویژه به قشر نوجوان، توانست برنامههای موفقی چون «اکسیژن»، «نیمرخ»، «سیمای نوجوان» و ... را خلق کند، گفتوگویی با خبرنگار سرویس تلویزیون و رادیو ایسنا انجام داد.
اجرای کامیار اسماعیلی در برنامه «نیمرخ»، اتفاق تازهای در برنامههای ترکیبی و بخصوص برنامههای نوجوانانه را نوید داد و به نظر میرسید این مجری جوان در آینده در برنامههای بیشتری ظاهر شود اما بعد از آن بجز در برخی برنامههای زنده و مناسبتی، از کامیار اسماعیلی خبری نبود تا اینکه با اجرای برنامه «صعود» در شبکه آموزش دیده شد و برنامه «فرصت برابر» را برای کنکوریها در شبکه آموزش اجرا کرد.
او در این مدت بهعنوان مجری کمتر دیده شده اما برنامههای متعددی بخصوص برای شبکه جامجم تهیه کرده است که از مهمترین آنها میتوان به «بوم سفید» و «گپ» اشاره کرد.
کامیار اسماعیلی، مجری «نیمرخ» در مصاحبهای با ایسنا به این پرسش پاسخ داد که چرا تلویزیون نمیتواند موفقیت برنامههای گذشته مثل «نیمرخ» را در حوزه نوجوانان تکرار کند.
***
مجری «نیمرخ» که این روزها در شبکه آموزش فعالیت میکند، دربارهی بازگشت این برنامه به تلویزیون و اینکه آیا این برنامه میتواند بار دیگر نوجوانان را با تلویزیون آشتی دهد، گفت: «نیمرخ» برنامه زمان خودش بود و اگر قرار است برنامهای مجددا موفق باشد، این برنامه نخواهد بود.
او در پاسخ به اینکه آیا دوست ندارد، این برنامه بار دیگر در تلویزیون تکرار شود، گفت: اگر قرار باشد روزی این برنامه را بار دیگر اجرا کنم قطعا آن را بهروزتر خواهم کرد. اما در نهایت تا زمانی که پیشنهادات عملی نشده است، نمیشود راجع به آن صحبت کرد.
او با اشاره به برنامه «نیمرخ» که سالها پیش توانست مخاطب را جذب کند، اظهار کرد: این برنامه ساختار نویی داشت، اجرای نویی داشت و همدل و همزبان بود و سعی میکرد حرف دل نوجوانان را بزند و ریتم خوشایندی برای نوجوانان داشت. از طرفی برای هر بخش آن فکرهای زیادی صورت میگرفت. من به عنوان مجری درباره اجرا فکر میکردم. کارگردان در بخش کارگردانی و همه عوامل نیز همینطور. اما به طور کلی فکر میکنم لزومی نداشته باشد نیمرخ دوباره تکرار شود. با وجود اینکه مخالفتی ندارم اما فکر میکنم فضای امروز ما آبستن ایدههای زیبا و جذاب و بهروز است. میتوانیم از امکانات، تجربهها و خلاقیتها استفاده کنیم برای اینکه نیمرخهای دیگری در تلویزیون داشته باشیم.
او گفت: به عنوان فردی که سابقه خوبی در اجرای یک برنامه تلویزیون و برنامه مختص نوجوانان دارم، میگویم مخالفتی با ادامهدار بودن «نیمرخ» ندارم اما به هر حال از منظر مدیران نمیتوانم صحبت کنم که این برنامه باشد یا نباشد. باید آمادگی ساخت برنامهای باشد تا من را به عنوان متخصص ترغیب کند که این اتفاق بیفتد؛ تا احساس نکنم نقش من هم کامل نخواهد بود.
وی افزود: اجرای من در برنامه نیمرخ به شکلگیری یک سبک تازه در اجرای تلویزیونی منجر شد؛ سبکی که ماندگار شد. من بهعنوان برنامهساز هم تلاش کردم در کارم نوآوری داشته باشم و برنامهای مانند «بوم سفید» را ساختم که نه شبیه «نیمرخ» بود و نه شبیه دیگر برنامههای تلویزیون. فکر میکنم ساختار برنامهها باید همراه با زمان تغییر کند و هویتشان با شرایط زمان هماهنگ شود. اگر قرار باشد من بهعنوان یک برنامهساز در قالب برنامهای مثل «نیمرخ» بمانم، فایدهای ندارد. برنامههای تلویزیونی باید با زمان پیش بروند و به همین دلیل سعی کردیم در «بوم سپید» یک الگوی جدید و بهروز از یک برنامه نوجوانانه را طراحی و ارائه کنیم.
کامیار اسماعیلی در پاسخ به اینکه چرا تلویزیون نمیتواند موفقیت برنامههای گذشته مثل «نیمرخ» را تکرار کند و مثل این برنامه موفقیت فراگیر داشته باشد، گفت: «نیمرخ» یک برنامه روتینی بود که در حوزه نوجوانان موفق بود؛ البته برنامههای بزرگسالان موفق دیگری هم در تلویزیون داشتیم مانند «شبهای تابستان» که رضا صفدری آن را اجرا میکرد. اما اینکه این برنامههای خاص و فراگیر که مردم به خاطر آن سر ساعت خاصی پای تلویزیون مینشستند، چگونه شکل گرفتند، دلیلش این بود که فراگیری آن برنامهها زیاد بود.
مجری «نیمرخ» یکی از دلایل فراگیر نبودن برخی برنامههای تلویزیون به ویژه برنامهی نوجوانان را تعدد شبکههای تلویزیونی عنوان کرد و گفت: وقتی شما بینندگان را از پنج شبکه به 20 شبکه هدایت میکنید تعداد مخاطبان را هم سرشکن میکنید؛ کما اینکه حوزههای دیگر دیداری و شنیداری هم اضافه شدهاند. همین قدر شبکههای رادیویی رشد کردهاند و همین قدر مخاطبان به سایتهای مختلفی دسترسی پیدا کردهاند و میتوانند به راحتی ویدئوهای مختلفی را تماشا کنند که هر کدامشان یک رسانه هستند.
این مجری قدیمی برنامه «نیمرخ» علت فراگیر نبودن برنامههای تلویزیون را وسیع شدن حوزه رسانه عنوان کرد و گفت: حوزه رسانه بسیار گسترده شده است و این، کار برنامهسازی تلویزیون را به مراتب سختتر میکند به دلیل آنکه آن برنامهساز به فراخور روز اولا باید شناخت کاملی از حوزههای مختلف رسانه داشته باشد و بعد ببیند چه افرادی پای چه رسانههایی مینشینند. در واقع یک جامعهشناسی وسیعی را داشته باشد.
وی در ادامه یادآور شد: لزوما رسانه این نیست که تلویزیون فقط پشت سرهم هرچه میخواهد پخش کند و ما بنشینیم و نگاه کنیم. در حال حاضر سایتهایی که ویدئو دارند به نوعی تلویزیون هستند، اما انتخابی. به گونهای که در هر ساعت هر فیلمی که دوست داشته باشی میتوانی ببینی ضمن اینکه در سایتها مطالب مفیدی گذاشته میشود که مردم میتوانند فقط خود را با این سایتها تقسیم کنند.
مجری «نیمرخ» در عین حال تاکید کرد: برنامهساز باید در ایدهپردازیاش خلاق باشد و بتواند خودش را با علم روز تطبیق بدهد. یک برنامه تلویزیونی زمانی مفید و موفق است که هم طرحش خوب باشد، هم اجرای خوبی داشته باشد و هم ساختارش تلویزیونی باشد.
اسماعیلی در بخش پایانی گفتوگوی خود به خبرنگار ایسنا گفت: متاسفانه ما به عنوان برنامهساز تلویزیون در حوزههای مختلف نتوانستهایم خودمان را با علم روز تطبیق دهیم و با آنچه بیننده امروز احتیاج دارد، جلو برویم. شاید فکر میکنیم اگر بیاییم «نیمرخ» 20 سال پیش را نمایش دهیم لزوما باز هم موفق خواهد بود اما من میگویم نه، لزوما موفق نخواهد بود.
کامیار اسماعیلی در پایان تاکید کرد: رسانه آنقدر باید پول داشته باشد آنقدر باید ذهنیت خلاق داشته باشد که بهروز برنامهسازی کند. این اشتباهی است که خیلی از برنامهسازها بعد از «نیمرخ» کردند و آمدند از این برنامه بدون اینکه تغییری بدهند الگوبرداری کردند و حتی آن الگو را هم به شکل اولی اجرا نکردند و انتظار داشتند مخاطب را جذب کنند که قطعا این اتفاق نمیافتاد. کمااینکه آن وقت و فکری که برای برنامه «نیمرخ» گذاشته میشد، ممکن بود آن برنامهساز حتی یک دهم آن را هم نگذارد. ولی الگوی آن را بردارد و بخواهد بیننده را پای تلویزیون میخکوب کند که قطعا این اتفاق نمیافتد. همانطور که تهیهکنندگان ما باید آن خلاقیت را داشته باشند. سایر عوامل اجرایی نیز از پشت صحنه گرفته تا روی صحنه باید این خلاقیت را داشته باشند اگر این چرخه کامل نباشد برنامهساز در جذب مخاطب موفق نبوده است.
