مسابقه ‘’ قاصد عشق ‘’ گرامیداشت استاد آواز ایران

[White Moon]

_بسم الله_

لینکِ ویدئو:

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

برای تماشای بهتر، در حالت تمام صفحه ببینید.



پ.ن: کارِ اصلیم ویدئوست.
عکسِ استاد توسط من طراحی نشده و امضای طراح پای کار هست.
من فقط تایپوگرافی کردم و اکولایزر رو ساختم.

-یادشون گرامی-​

 

[*SiMa]

یاد و خاطره ی استاد تا ابد جاری...

 

[Angel of Fate]

یادشون گرامی باد​

 

[Ｊｕｐｉｔｅｒ]

نامه ای به استاد، به مردی که از میان ما رفته است.
این نامه احتمالا هرگز توسط شخص خود شما خوانده نخواهد شد اما شاید تلنگر و دلگرمی ای برای دیگر خوانندگانش شود. این نامه ایست از حرف ها و ارزوهای هم وطنان نوجوان شما که گوش شنوایی ندارند از این رو خسرو اواز ایران انتخاب شده تا چندی سنگ صبورمان شود.
سلام استاد، نامه ام را با نقل قولی شروع می کنم که شما احتمالا نشنیده اید اما مطمئنم اکثر نوجوانان این وطن شنیده اند. سبکیست متفاوت از شما اما یک ارزو و یک درد را بیان میکند
یاس خواننده ی مورد علاقه ام دراهنگ خود می گفت: توی جمع بودم یکی صدام کرد بزرگ جمع بود یکم نگام کرد بهم گفت میخوای چیکاره شی؟ بهش گفتم فضانورد گفت پول تو زمینه دنبالش تو فضا نگرد تو درساتو قبول شو فضا مضا پیش کشت با دوتا جمله میخواست ارزوهام هیچ بشه
همین چند جمله فاجعه ای را توصیف می کند که گریبان دنیا را گرفته؛ شمارا زودتر و ما را چندی دیرتر. قریب به هشت میلیارد ادم روی این کره خاکی راه می رویم نفس می کشیم و به قولی زندگی می کنیم، چون علم می گوید نفس کشیدن تعریف زندگیست؛ اما باطنا درگیر باتلاقی شده ایم که نسل شما و قبلی ها هم درگیرش بودند.
به دنیا امده ایم، بزرگ و بزرگتر شده ایم. قبل از مدرسه با شوق و ذوق می چرخیدیم و رویای خیلی از ماها دکتری پلیسی فضانوردی و..... بود. ولی اولین قاتل رویاهایمان خیلی زود از راه رسید. استاد نسل شما شاید چندان نداند چون کمتر حضور این قاتل را شاهد بودید اما برای ما، مدرسه امد و خط کشید روی خامی خیال هایمان. امد و گفت، یاد بگیر بابا اب داد، بابا نان داد و این شد اولین درس زندگیمان؛ نان پاره ای مهم تر از هر ارزو و خیالی. بعدش یادمان دادند دو به علاوه دو، دو ضرب در دو و رادیکال دو چند می شود و کنارش یادشان رفت هر از گاهی بپرسند احوال دلت چطور است. که ای دانش اموز یونیفرم پوش، مدرسه برایت چطور میگذرد؟ جایی که تا 18 سالگی، قرار است یک سوم هر روزت را در ان بگذرانی، جایی که معلم ها می ایند و می روند، امتحان رویه سرت می ریزند و انتظار نمره ی کامل دارند و سالیان سال کفش های ارزوهایت باید همچنان در چهارچوب در منتظرت باشند.
سـ*ـینه مالامال درد است ای دریغا مرحمی
دل ز تنهایی به جان امد خدارا همدمی
سوختم در چاه صبر از بهر ان شمع چگر
شاه ترکان فارغ است از حال ما کو رستمی
مدرسه کم به ما استرس می دهد که با بزرگتر شدن قد و چهره یمان فامیل ها هم می فهمند وقت پرسیدن سوال هایی رسیده. چه رشته ای میخوای بری؟ دانشگاه میخوای کجا بری؟ کنکورت کیه؟ مهندسا بیکارنا! پول فقط تو پزشکیه. مادر و پدرت هم اضافه می شوند و جوابشان به نویسنده، خبرنگار و نقاش شدنت یک نه بزرگ است. می گویند: برو یک کاری که پول توش باشه! و تو مات و مبهوت می مانی که چرا یک سری کاغذ باید دنیا را راه ببرند؟ ان وقت خیال و ارزوهای کودکیت را می بینی که نشسته بر بال های باد، دور و دورتر می شوند. رسمی که دنیا را در برگرفته بالاخره روزی تورا هم می بلعد.
همه ما مثل شما خوش شانس نیستند که خسرو اواز ایران شوند و هر روز رویایشان را زندگی کنند. برای اکثریت ما مرغ سحر ناله سر میدهد و قفس هر روز برایش تنگ تر می شود.
هرچه بزرگتر می شوی همان کاغذ ها مهم تر و چیزهایی مثل ارزو بیشتر رنگ می بازند. به خودت که می ایی، میبینی سی سال از روزت را هر روز صرف همان کاغذ بازی کرده ای، شغلی داری که از ان خوشت نمی اید، خانواده ای که گیرشان افتاده ای و تنها بالشتت میزبان گریه های لالت هستند؛ چون تو ارزوی فضانورد شدن داشتی و پول تنها در زمین بود.
اما گفتن این حرف ها را چه سود؟ که این نامه هم صرفا یک دلنوشته میان استاد و شاگرد خواهد ماند.
راز دل همان به نهفته ماند
گفتنش چون نتوان، نگفته ماند
و این چنین بود که ما ادم های معمولی به دنیا امدیم، کودکی پرخیالی داشتیم و درست در اوج شاخه ارزوهایمان به خاک افتادیم. شما که رفتید ولی این شد چرخه تکرار اکثریت بازمانده های این کره خاکی.

امضا، یک بازمانده​

من سعی کردم یه چیز متفاوت بنویسم. ترکیبی از درد و امید.
روحشان شاد

 

[_mah_]

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

بر آستان تو، دل پایمال صد درد است...
استاد شجریان از نیکان روزگارمان بود که در یادها و قلب‌هایمان زنده خواهد ماند.
به قول سعدی «مُرده آن است که نامش به نکویی نبرند»​

 

[✿◕ ‿ ◕✿love is god✿◕ ‿ ◕✿]

شعر
سروده خودم
تقدیم به روح عزیز استاد بزرگمون
.
.
دردا که بلبلی زمیان پر کشید ورفت.....بر شاخه خشکیده ما سر کشید ورفت
استاد عشق بود در این کوی بی کسی....در این دیار مهر ومحبت ندید ورفت
گفتند او که نیست بلبل بیاوردید .......بلبل نخوانده خجالت کشید ورفت
ما مانده ایم در غم وهجران روی او.....گلچین روزگار گلمان زود چید ورفت
.
.
امضا:ستاره

 

[Mah dokht]

مرغ سحر برخیز و بخوان...

این کار گروهی تو مدت کوتاه باقی مونده انجام شد و همه براش زحمت کشیدن:)
ازمیکس و هماهنگی ها گرفته تا ساخت عکس و ایده برای مسابقه... همه کمک کردیم تا یه کار خوب بشه بمناسبت چهلم استاد شجریان...
باعرض تسلیت دوباره امیدواریم مورد پسندتون باشه

@^^SHivA
@*SiMa
@*Rahil*

 

[MoHaDeSeH 79]

بدون اغراق خسرو آواز ایران و حافظ موسیقی سنتی ما بود،
‏خداوندا به پاس دلهایی که در آستانه افطار با ربّنای ⁧ شجریان⁩ آرام گرفت، انوار رحمت واسعه‌ی خویش را بر او بتابان! ​