▂▃▄▅▆▇█▓▒░آشنایی با معماران جهان░▒▓█▇▆▅▄▃▂

[...zαнrα...*]

1934- متولد نیوآرک، نیوجرسی- تحصیل معماری در دانشگاه کرنل1965- 1960- منتقد مهمان در انستیتو پرات.1963- بازگشایی آتلیه ی شخصی در نیویورک. عضویت در گروه 5 آرشیتکت معماری.1964- آموزش در دانشگاه کوپریونیون که برای چند سال ادامه یافت.1967- 1973- استاد مهمان در دانشگاه ییل1979- همکاری در مسابقه موزه هنرهای تزیینی فرانکفورت و برنده شدن در آن وآغاز دوره اروپایی او.1983- جایزه یادبود برنز از آمریکن آکادمی و انستیتوی آرتزاندلترز.1984- کسب جایزه ی معماری پریتزکر، نامدارترین جایزه بین المللی در عرصه ی معماری.1990- عضویت در بلژین آکادمی پادشاهی هنر.1991- درجه ی افتخاری از دانشگگاه ناپل.1992- سرپرست مدرسه ی هنر و ادبیات فرانسه.
در طول این سالها میر جایزه های بیشماری را از پژوهشگاه معماران آمریکا همواره با 12 جایـزه افتخـاری ملی و 31 جایـزه ی طراحی در نیویـورک دریافت داشته است.
ریچارد میر ، یکی از برجسته ترین معماران مدرن قرن حاضر می باشد که آثار ماندگاری از خود بر جای نهاده است. میر درسال 1934 در نیویورک نیوجرسی متولد شد. وی پس از تکمیل تحصیلات معماری خود در دانشگاه کورنل ، رنگ سفید مشخصه ی اصلی کار او شد و سال 1963، دفتری در نیویورک تاسیس کرد
میر قبل از تاسیس دفتر کار خود جایزه معماری پرایتزکر(1984) را دریافت کرد که او جوانترین دریافت کنندۀ این جایزه در تاریخ Pritzker Prize بود. او همچنین مدال طلای رویائی(1988) را برنده شد. او در سال 1969 به عضویت گروه پنج نیویورک (در MOMA) درآمد.

در سال 1976 ، میر عضو موسسه ی معماران آمریکا شد در سال 1987، عضو افتخاری موسسه ی سلطنتی معماران بریتانیا شناخته شد . در سال 1990 نیز ، درجه ی دکترای افتخاری دانشگاه ناپل را از آن خود ساخت . وی در سال 1995 ، به عضویت آکادمی هنر و علوم آمریکا درآمد و تا امروز ، با موسسه ی معماری آمریکا همکاری دارد.
فعالیت های خصوصی میر تا امروز، شامل ساختمان های مسکونی ،پزشکی ، فنی، تجاری ، موزه ها و مراکز شهری مهمی چون مجتمع قضایی و تالارهای شهری در ایالت متحده و اروپاست . جزئیاتی که میر در ساختمان هایش در نظر داشته است، اصل استواری است که در آن ، قوت وتمامیت در ساختار معماری توسعه می یابد .
از معروفترین کارهای او میتوان به آتنیوم(هارمونی جدید، هند، 79-1975)، موزه هنر دکوراسیون (فرانکفورت، آلمان، 85-1979)، موزه ی بلندهنری(آتلانتا، جورجیا،83-1980) شهرداری و کتابخانه (هاگو، 95-179) موزه ی هنرهای معاصر( بارسلونا، 95-1988)، میدان US و ساختمان فدرال (آریزونا، 2000-1995) اشاره کرد.
حانه های کاملا سفید میر در زمینه ای از فضای سبز با لایه بندی افقی و عمودی به چشم می خورد.




ویژگی اصلی کارهای ریچارد میر



روزنه ی قرن بیستم از طریق طرح آزاد ، نمای آزاد ، جداسازی ساختار و دیواره ی بیرونی ، اصول بنیادین حرکت مدرن ، امکان جستجوی حجمی جدیدی را به وجود می آورد.
از دیدگاه میر طرح کلیدی است که اخیرا مورد غفلت قرار گرفته است. تصاویر دو بعدی ، دربردارنده ی دستورالعمل هایی برای شی سه بعدی - یعنی ساختمان - است. در این هنگام است که ساختمان، گسترش می یابد.
زمانی که نما به تصویر کشیده می شود ، طرح و برش درباره ی ایده های فضایی با معمار صحبت می کند. ولی طرح بیان اساسی و متقاعد کننده ی معماری است.
به اعتقاد او ساختمان ها باید بتوانند صحبت کنند . به کارگیری مجموعه عناصر خاص و درونی ثابت، طی سال ها کار این امکان را داده است که وی شیوه ی بیان تکاملی و منسجمی داشته باشد.
معماری میر ، توجه به فضاست : البته فضایی دارای نظم و در نظر گرفتن نور، معیارهای انسانی و فرهنگ معماری : نه فضایی بی تناسب.
معماری ، حیاتی و جاودان است. زیرا انسان را دربر می گیرد و فضا را توصیف می کند: فضایی که در آن حرکت و زندگی می کنیم .
ریچارد میر با حجم و سطح کار می کند، شکل ها را با نور تغییر داده و در ابعاد ، نما ، حرکت و سکون ، تغییراتی به وجود می آورد.
ارتباط بین فضای بیرون و درون و یک حس سیالیت در کارهای میر دیده می شود، او همیشه سعی می کند با قراردادن ساختمان سفید خودش در لنداسکیپ سبز، ساختمان هایش را به عنوان نگینی در دل طبیعت قرار دهد.

 

[...zαнrα...*]

عبدالعزیز فرمانفرماییان

از بنیانگذاران نظام مهندسی جدید و سهم بسیار مهم و بزرگی در معماری معاصر ایران دارد.

عبدالعزیز فرمان فرماییان در سال 1299 در خانواده ای صاحب نام در سایت و فرهنگ معاصر به دنیا آمد وی تحصیلات خود را در دانشکده بوزار پاریس گذراند و در آوریل دهه 30 فارغ التحصیل شد و به ایران بازگشت. در ابتدا در گاراژ خانه پدرش شروع به طراحی برای خانه های اقوام و دوستان کرد و سپس به استخدام دفتر دانشگاه تهران درآمد. وی پس از چندی با مهندس آفتن دلیان، سیهون و قیاهی در یکی از آتلیه های دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران تحت ریاست مهندس فروغی به کار تدریس پرداخت.

From flow the function روش کار و طراحی این معمار بزرگ بود.

از جمله آثار وی: استادیوم ورزشی، ساختمان شرکت نفت، مسجد دانشگاه تهران، ساختمان وزارت کشاورزی، برجهای سامان، برجهای ونک پارک، ساختمان بورس، دانشکده دامپزشکی، کاخ مادر سعدآباد، کاخ نیاوران، ساختمان اداری صدا و سیما.

کانپست طراحی ورزشگاه آزادی: یک تپه آتشفشانی که اطراف آن شیب دار می باشد و بالای آن یک حفره آتشفشان وجود دارد که شبیه یکی از ورزشگاههای مکزیک می باشد. پس این طرح را در جایی اجرا کردن که اطراف آن تپه های کن وجود داشت.

دفتر فرمان فرماییان علاوه بر طراحی معماری در طراحی شهری و شهرسازی نیز وارد فعالیت شد از جمله در سالهای 1346 تا سال 1354 کلیه کارهای غیرصنعتی کنسرسیوم نفت شامل شهرسازی، مدرسه سازی و خانه سازی و ساخت دفاتر اداری در مناطق نفت خیز را به عهده داشت و شهرسازی و خانه سازی مجموعه شرکت مس سرچشمه کرمان، شرکت خانه در کرج، شرکت خانه در اصفهان و شرکت خانه در شرق تهران را انجام داد. اما شناخته شده ترین فعالیت شهرسازی او تهیه نقشه جامعه شهر تهران با همکاری ویکتر گروئن می باشد.

استادیوم ورزشی آزادی


Azadi Stadium

معرفی

مجموعه ورزشی آزادی در کیلومتر 14 اتوبان تهران ـ کرج در زمینی به مساحت چهار میلیون مترمربع در دو مرحله بنا شده است. مرحله اول، شامل ساخت استادیوم یک صد هزار نفری، دریاچه و پارکینگ است که به جاده های شرقی و غربی مرتبط می شود. این مرحله توسط شرکت آرمه و توسط عبدالعزیز فرمانفرماییان و همکاران اجرا شده است. مرحله دوم، مابقی مجموعه شامل سالن ورزشها، استخر، پیست دوچرخه سواری، ساختمان اداری، مرکز مطبوعات، سالن تیراندازی و زمینهای تمرین ورزشهای مختلف می باشد که احتمالاً توسط حجت ا. بیوسیانس و ف. شاهمرادی طراحی شده است.


محوطه

قسمت اعظم مجموعه به پارک، فضاهای سبز و فضاهای ارتباطی اختصاص داده شده است. دو مسیر پیاده کمربندی، یکی هم سطح دریاچه و دیگری بالاتر از آن و هم سطح مسیر سواره، به همراه سه رستوران و یک بوفه این مجموعه را تکمیل می کند.

محوطه این مجموعه نه فقط برای بازی، بلکه برای تجمع عمومی در مواقع دیگر طراحی شده است. یک دریاچه مصنوعی با مساحت حدود 220 هزار متر مربع و حدود 600 هزار مترمکعب گنجایش در شمال استادیوم یکصد هزار نفری قرار گرفته و به عنوان مرکز تفریح گاه محسوب می شود. دو پیاده رو در سطح پایین و یک مسیر در سطح بالا، دور تا دور دریاچه حرکت می کند که اطراف این مسیر، چمن کاری و درخت کاری شده است. سطح چمن کاری به بیش از 250 هزار متر مربع می رسد. سه رستوران در شمال، شرق و غرب دریاچه وجود دارد. خاک ریزیهای استادیوم یک صد هزار نفری از خاک این محل تأمین شده است. در قسمت غرب دریاچه، زمینهای تمرین والیبال، بسکتبال، تنیس و فوتبال قرار دارد. در جنوب محوطه دو زمین مخصوص برای تمرین پرتابها در نظر گرفته شده است.

پارکینگ

با توجه به این که ورود تدریجیاست اما خروج تماشاچیان هم زمان و همراه با ازدحام است و با توجه به این که در هنگام خروج احتمال تجمع وجود دارد، موقعیت استقرار پارکینگها به گونه ای است که تماشاچیان در فواصل زمانی کافی، به پارکینگها برسند.

پارکینگها در دو قسمت شرق و غرب مجموعه قرار دارد. در مرحله اول برای 10 هزار سواری و 200 اتوبوس پارکینگ در نظر گرفته شده بود که این تعداد در مرحله دوم به 13 هزار ماشین و6560 اتوبوس رسید.

ارتباطات

در داخل مجموعه یک خط کمربندی تماشاچیان را به درون مجموعه منتقل می کند. از ورودی اصلی تا استادیوم یکصد هزار نفری، یک جاده عریض تشریفاتی قرار دارد که در دو طرف آن، مسیر حرکت پیاده با فضاهای باز بین ساختمانهای مختلف در نظر گرفته شده است. جاده اصلی و مسیر پیاده به عنوان ستون فقرات مجموعه است و بقیه مسیرهای پیاده به صورت یک حلقه به دور آن می چرخند.

ورود تماشاچیان به استادیوم

یک حلقه عریض ارتباطی، استادیوم را از خارج احاطه کرده است. از این حلقه، چهار سطح شیبدار عریض در شمال و جنوب، در حدود 55 هزار تماشاچی را به دو سطح افقی که تقریباً 11 متر بالاتر از سطح حلقه های رفت و آمد خارجی واقع است، می رساند. در این دو سطح بلیتها کنترل می شود. از هر یک از این دو سطح، دو رامپ دیگر به بالاترین نقطه استادیوم واقع در شرق و غرب منتهی می گردد و در نهایت تماشاچیان از ورودیهای مستقل که در طول رامپها پیش بینی شده اند به 36 جایگاه مختلف وارد می گردند.

هفت تونل ورودی و یک ورودی تشریفاتی در فواصل معین، حدود 45 هزار تماشاچی را به یک حلقه رفت و آمد داخلی هدایت می کند که از زمین 10 مت و 60 سانتی متر ارتفاع دارد. این همان حلقه ای است که به 36 جایگاه منتهی می شود. این تونلها با توجه به عرض 5/9 متری شان قادرند که در هر دقیقه 7500 نفر تماشاچی را به بیرون هدایت کنند.

در حدود 8 هزار صندلی فایبرگلاس در شرق و غرب استادیوم برای تماشاچیان گذاشته شده است و بقیه صندلیها، بتونی پیش ساخته می باشند (البته این پیش از تغییراتی است که اخیراً اعمال شده است). در قسمت شمال استادیوم و در انتهای رامپها، تابلوی اعلام نتایج قرار دارد که این سیستم اعلام نتایجبا توجه به زمان ساخت آن از مدرنترین نوع در دنیاست. این تابلو قادر است که به دو زبان فارسی و انگلیسی انیمیشن و تصویر را پخش کند.

طراحی استادیوم

استادیوم یکصد هزار نفری همان طور که گفته شد توسط عبدالعزیز فرمانفرماییان و همکاران و به مدد شرکت آرمه اجرا گردیده است. این استادیوم در منطقه خرگوش دره واقع است، محور بزرگ استادیوم در راستای شمال ـ جنوب با انحراف معادل 150 درجه به سمت غرب جهت گرفته است.

طراحی استادیوم به گونه ای است که تماشاچیان دید کافی نسبت به زمین داشته باشند. بدین منظور حداکثر فاصله تماشاچی از مرکز زمین به سمت شمال و جنوب 136 متر و به سمت شرق و غرب 126 متر است. زمین بازی در اولین مرحله ساخت توسط چمن طبیعی و مطابق آخرین استانداردهای بین المللی فرش شده است. در اطراف چمن یک پیست دو میدانی در 8 ردیف و جنس تارتان احداث شده است. تارتان آخرین فرآورده صنعت پتروشیمی برای زمینهای دو میدانی و پرش است که حالت ارتجاعی آن در سرعت و پرش بازیکن، تأثیر مطلوبی بر جا می گذارد. در سمت غرب در بالاترین سطح استادیوم، جایگاه مخصوص خبرنگاران و دستگاههای کنترل مربوط به صفحه اعلام نتایج قرار گرفته است. در بالاترین نقطه شرق، جایگاه مشعل بازیهاست و یک پله مستقیم ولی موقتی در مواقع لازم، زمین بازی را به محل مشعل مرتبط می کند. ورودی تشریفاتی در قسمت غرب استادیوم در سطح حلقه رفت و آمد خارجی قرار دارد که دارای یک ایوان بزرگ تشریفاتی است و بر محور کوچک استادیوم منطبق می باشد.


نور
در بالای رامپها در چهار جهت شمال غربی، شمال شرقی، جنوب غری و جنوب شرقی چهار برج بزرگ قرار گرفته اند و روشنایی استادیوم را تأمین می کنند. میزان روشنایی بر مبنای فیلم برداری و جهت دوربینهای تلویزیونی طراحی شده است. چراغهایی که به این منظور به کار بـرده شده اند، مخلوطی از چراغهای گازی مرکوری و تنگستن هالوژنی است. سطح نور در زمین بازی در حدود 1650 لوکس است و ضریب اختلاف شدت نور در نقاط مختلف 5/101 می باشد.


یادداشت ها:
اگر چه در این گزارش طراح مجموعه ورزشی آزادی مهندسین مشاور فرمانفرمایان معرفی شده است اما بنا به برخی گفته ها این مجموعه کار مشترک فرمانفرمایان و som بوده است. اسکیسهای که در این مقاله آمده می تواند شاهدی بر این مدعا باشد. اسکیسها از راجروان بویر Rager - Owen - Bover از شرکت som (اسکیدمور).

 

[...zαнrα...*]

فرانک گهری در ۲۸ فوریه ۱۹۲۹ در تورنتو کانادا متولد شد. نام مذهبی اش ابراهیم بود و محض خنده او را ماهی ( (fish صدا می کردند. بلافاصله پس از جنگ دوم جهانی کانادا را ترک کرد و با خانواده اش در لوس آنجلس اقامت گزید، آن هم نه در یک خانه ی ویلایی واقع در حومه سرسبز شهر که در مرکز شهری با تراکم جمعیت بالا و خطرناک.

در کالیفرنیا نام خانوادگی اش را از گلدبرگ تغییر داد و تا اندازه ای با محیط سینمایی درخشان هالیوود آشنا گردید. در سال ۱۹۵۲ در سن ۲۳ سالگی همچون اردکی بیرون از آب است. در این هنگام خانم آنیتاسنایدر با درآمدی معمولی برای تامین مخارج زندگی مستقل خویش با او آشنا گردید و ازدواج کرد و در یافتن مسیری برای زیستن با فروتنی به کمک وی شتافت. بدین طریق گهری توفیق یافت که در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی ثبت نام نماید. او در ابتدا هنر را انتخاب نمود سپس با تغییر رشته تحصیلی در سال ۱۹۵۴ در معماری فارغ التحصیل شد. کمی بعد، حین خدمت سربازی در جورجیا پروژه هایی را مطابق الگوهای معمار معروف به نام رایت طرح کرد و آثار کوچکی را با استفاده از باقی مانده ابزار ساده ای که طی دوران نوجوانی اش در مصالح فروشی پدر بزرگش می فروخت به مرحله اجرا رسانید. اینک همکاری با ویکتور گروئن را آزموده بود کسی که با ورود به لوس آنجلس مشی خبرگانی از وین را چون شیندلر و نیترا تعقیب می کرد.

گروئن که در دفتر معماری آبرومند و معتبر خود عملیات اجرایی صدها طرح را برنامه ریزی نموده است به معمار جوان پیشنهاد می کند که پس از دوران سربازی معماران دهه پنجاه را در زمینه شهرسازی مورد مطالعه و بررسی عمیق قرار دهد.
گهری ۲۷ ساله پدر دو دختر در دانشکده طراحی هاروارد است در نوستون کاری نمی یابد. در سال ۱۹۵۸ به دفتر گروئن باز می گردد. کار دو سال ادامه می یابد اما برای گذر از حالت سکون وشرایطی که دورنمای پیشرفتی اندک را نشان می دهد به همراه تمامی اعضا خانواده به پاریس نقل مکان می نماید.
برای یک سال نزد معمار آندره موند کار می کند و مدتی را نیز در سفر می گذراند. با آخرین دو اثر لوکوربوزیه آشنا می شود. لاتورت و مخصوصا رون شام که همراه با کلیساهای رومنی فرانسوی و آلمانی به مجموعه درسهای فراگرفته اش وارد می شوند. بازگشت او به لوس آنجلس تحولی بزرگ به شمار می آید. در سال ۱۹۶۲ یک دفتر معماری به نام خودش باز می کند. کارهایش تقریبا به زودی قابل توجه و با کیفیت عالی می شوند. ساختمانها در شروع از مشخصه های کلیدی سبک معماری رایت برخوردارند هر چند که در آنها نشانه هایی از آثار برادران گرین و شیندلر نیز مشاهده می شوند. مغازه ها، تفکیک زمین ها، پروژه های مسکونی، دفاتر و تاترهای سرباز که تقریبا مشتمل بر سی طرح اجرا شده می باشند. کوششی که به نحوی شایان مورد استقبال گروه حرفه ای آمریکا واقع شد چنانکه در سال ۱۹۷۴ در شمار اعضای AIA قرار گرفت. به موازات فعالیت در پروژه های کارفرمایان دولتی و خصوصی فرصت هایی نیز برای تهیه طرح های فضاهای نمایشگاهی و هنری به وجود آمد که به دو نمونه از طرحهای دفتر کار محل سکونت اشاره می شود : دانزیگر Danziger به مثابه مینیمم احجام بسته در شهر و دیوس Davis نمایان گر درکی دینامیکی از فرم ذوزنقه.
در شروع سالهای ۷۰ با استفاده از کارتن فشرده مبل ساخت. عملی که در آن هنگام فقط می توانست بر حضور بستر درونی آزادی برای تجزیه طرحی رادیکال دلالت نماید.مدتی کوتاه در موسسه معماری کالیفرنیا جنوبی SCI تدریس نمود جایی که در پراکندگی شهر منطقه ای لوس آنجلس دارای نیروی پیش برنده خواهد شد اما نقش استادی اش جنبه فرعی و موقتی دارد و قریحه های گفتاری او مسحور کننده نیستند.
با وجود جا افتادگی دفتر کارش که تعداد همکارانش به ۲۰ می رسد ” زندگی خصوصی اش چندان خوب نیست ” و میلتون و کس لر هنرمند روان کاو شخصیتی که گهری را مجذوب خویش ساخته احتمالا یاری اش می کند مفهوم چگونگی مبارزه زندگی در سطحی بالاتر را دریابد. در سال ۱۹۷۶ در پی ده سال جدایی از آنیتا با برتا ایزابل ( Bertha Isabel ) ازدواج می کند و در سال ۱۹۷۸ اجرای خانه ای را که برای زندگی جدید تدارک دیده اند به پایان می رساند.
خاطره اش زنده شد. شایستگی خانه مزبور در بازگشت به گذشته بیش از یک قرن پیش است. فراخوانی خانه سرخ که جوانی به نام وب ( Webb ) برای ویلیام از ارزشهای افزایی در کارهای دستی و بعد به قراری ارتباط با صنعت و به کارکرد گرایی باوهاوس ره خواهد یافت. در خانه برشمرده که در ناحیه ویلایی حومه شهر قرار دارد برای نخستین بار و به طور ریشه ای با جدا سازی میان اشراف و مردم و فاصله فرهنگ امتیازمند و عام و تقسیم بندی طبقات فرهیخته تحصیل کرده و معمولی مبارزه می شود.
طراح به یک پی ریزی دوباره می نگرد. یک ” پایه صفر ” که از نظر نیرو و شدت قابل مقایسه است با لویی کان ( Louis Kahn ) در سی سال پیش در رم.هر دو گر چه گر چه در شرایطی کاملا متفاوت به سر می برند در آستانه پنجاه سالگی از معماری سوداگر فاصله می گیرند تا بدین وسیله برای تحقیقی دلیرانه به معماری به مثابه هنر وصل گردند آن هم نه از نوعی که امروزه در شبکه دام های ” خود ” مرسوم است. ویژگی سفرهای خلاق در گهری برابری معادله ” معماری نو = خانه نو ” را به اثبات رسانیده است.

 

[...zαнrα...*]

استاد حسین زمرشیدی

سال و محل تولد : 1318 مشهد
رشته تخصصی : معماری سنتی
فعاليت ها :
- فراگیری فنون معماری اسلامی در کنار پدر
- نماسازی های گنبد و بقعه خواجه ربیع و همچنین ساخت گنبد و تزئینات مقبره شیخ مومن استرآبادی
-بازسازی وتعمیر اماکن و ابنیه تاریخی
- تعمیرات بارگاه امامزاده محروق و عطار در نیشابور و همچنین تعمیرات مقبره شیخ احمد جامی و شیخ محمد تایبادی
- تحصیل در هنرستان صنعتی تهران (ایران و آلمان) و کسب عالیترین نمره در آزمون استادکاری هیئت آلمانی و شروع به تدریس هنرجویان رشته ساختمان
- فارغ التحصیلی و عزیمت به آلمان جهت تحصیل معماری در دانشگاه برلین
- همکاری با مطبوعات معتبر از طریق چاپ مقالات علمی
- عضویت در هیئت علمی دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی
- عضویت در فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی ایران و عضو پیش کسوتان هنرهای دستی ایران (رشته معماری)
- برگزیده شدن به عنوان چهره ماندگار عرصه معماری سنتی در دومین همایش چهره های ماندگار سال 1381

آثار :

- تألیف 16 جلد از کتب درسی رشته ساختمان
- تعمیر و نگهداری ساختمان
- رسم فنی و نقشه کشی جامع عمران
- گره چینی در معماری اسلامی و هنرهای دستی
- کاشیکاری ایران
- طاق و قوس در معماری ایران
- مسجد در معماری ایران
- معماری ایران
- و نگارش مقالات علمی و کتب فراوان در باب معماری اسلامی و همچنین خلق تابلوهای بسیار با ارزش از نقوش و کاشی معرق

استاد حسين زمرشيدي در 1318 در مشهد به دنيا آمد و تحصيلات ابتدايي را در همان شهر به پايان برد. سپس همراه پدرش حاج محمد معمار كه از استادان به نام خراسان بود به فراگيري شغل پدري در بناي خواجه ربيع پرداخت. پس از طي مراحلي در نوجواني به حق استادي سرآمد در معماري اسلامي شد. آثار فراواني از معماري و كاشي كاري در بقعه خواجه ربيع، گنبد سبز مشهد، بقعه امام زاده محمد محروق و شيخ عطار در نيشابور و بقعه شيخ احمد جامي در تربت جام از يادگارهاي استاد زمرشيدي است.

زمرشيدي پس از معماري اسلامي به بنايي روي آورد و چندي نگذشت كه در زمينه ساختمان سازي استادي ماهر شد. او شب ها به تحصيل علم پرداخت و تا سوم متوسطه را در مشهد سپري كرد. سپس به تهران آمد و پس از آزمون رشته استاد كاري توسط هيئت آلماني در هنرستان صنعتي تهران سابق ( ايران و آلمان ) به عنوان استاد كار آموزشي استخدام شد و هم زمان در رشته ساختمان نيز ادامه تحصيل داد و در سال 1350 فارغ التحصيل شد. سپس به آلمان رفت و در رشته هاي عمومي ساختمان و تربيت دبير فني رشته ساختمان در دانشگاه برلين ادامه تحصيل داد. پس از بازگشت به وطن به عنوان هنرآموز رشته ساختمان در هنرستان تهران به كار ادامه داد و 16 جلد كتاب درسي سال هاي اول تا چهارم رشته ساختمان را براي هنرستانهاي كشور تاليف كرد.از نظام پنجساله در رشته عمران نيز چهار جلد كتاب درسي براي هنرستانها تاليف كرده است.

حسين زمرشيدي از جمله معماراني است كه به معماري غني ايراني عشق مي ورزد و به همين دليل تاليفات با ارزشي در معماري سنتي و اسلامي به جامعه علمي ايران تقديم داشته است. كه مورد توجه بسيار فراوان ساير كشورهاي مسلمان از جهت كاربرد در آثار معماري اسلامي آنها نيز واقع شده و تعداد آنها به 10 جلد مي رسد . نامبرده هم اکنون در دانشگاه تربيت دبير شهيد رجايي با رتبه علمي دانشياري، گروه : هنر؛ رشته : معماري سنتي؛ گرايش : هنرهای قدسی؛ به تدريس و تحقيق مشغول مي باشد.

 

[...zαнrα...*]

زندگی نامه لوئی سالیوان

لوییس سالیوان معمار بزرگ آمریکایی و «پدر معماری مدرن» در چنین روزی به دنیا آمد. او با تفکرات و عقاید منحصربه فردش توانست تحولی شگرف در هنر و صنعت معماری به وجود آورد و تاثیرات عمیق او بر کسی پوشیده نیست. سالیوان بنیانگذار مدرسه معماران شیکاگو است و «فرانک لویدرایت» معمار افسانه ای آمریکایی از شاگردان او بوده است. «لوییس هنری سالیوان» در سوم سپتامبر ۱۸۵۶ در شهر بوستون به دنیا آمد و مدت کوتاهی در «موسسه فناوری ماساچوست» (ام آی تی) به تحصیل مشغول شد و دریافت که قادر است تحصیلات دبیرستان خود را یک سال زودتر تمام کند و با گذراندن یکسری امتحانات، دو سال در دانشگاه پیش بیفتد. او تنها ۱۶ سال داشت که وارد دانشگاه ام آی تی شد و پس از یک سال تحصیل به فیلادلفیا رفت و برای خود شغلی در کنار معماری به نام «فرانک فرنس» (Frank Furness) پیدا کرد.

رکود اقتصادی سال ۱۸۳۱ بسیاری از زحمات «فرانک فرنس» را بر باد داد و او به واسطه مشکلات مالی مجبور به اخراج سالیوان شد. در این زمان «سالیوان» به شیکاگو رفت تا در جریان ساختمان سازی آن شهر که پس از وقوع یک آتش سوزی گسترده در سال ۱۸۷۱ آغاز شده بود شانس خود را بیازماید. او خیلی خوش شانس بود که موفق شد در کنار «ویلیام لبارون جنی» مشغول به کار شود. «جنی» اولین معماری است که از اسکلت فلزی در اجرای ساختمان بهره بـرده. پس از کمتر از یک سال فعالیت در کنار «جنی»، «سالیوان» به قصد تحصیل بار سفر بست و یک سال در دانشگاه هنر پاریس مشغول به فراگیری شد.
پس از اتمام دوره آموزشی به شیکاگو بازگشت در حالی که هنوز هجده سالگی اش تمام نشده بود. او چند سال بعد را به فعالیت در کنار معماران مختلفی گذراند تا اینکه در سال ۱۸۷۹ «دانکمار آدلد» معمار مشهور آن زمان، «سالیوان» را استخدام کرد و یک سال بعد او را در شرکت خود شریک کرد. این اتفاق سرآغاز دوران پیشرفت و موفقیت سالیوان بود. طی این سال ها «سالیوان» و «آدلد» موفقیت هایی پی درپی به دست آوردند که از جمله آنها می توان به طرح و اجرای تالار سخنرانی شهر شیکاگو در سال ۱۸۸۹ اشاره کرد که در پایان پروژه «سالیوان» و «آدلد» طبقه بالای این ساختمان را به عنوان آتلیه خود انتخاب کردند. از دیگر موفقیت های این دو شریک می توان به ساختمان واگن سازان (Wainwright Building) در سنت لوییس اشاره کرد که اولین آسمانخراش تاریخ معماری جهان به شمار می رود.
«لوییس سالیوان» اولین معماری است که روش صحیح استفاده از اسکلت فلزی در ساختمان های بلند و مزایای آن را به طرز بهینه ای مورد استفاده قرار داد. از آنجایی که در ساختمان هایی که با اسکلت فلزی بنا می شوند معمولاً غیر یک یا دو دهنه دیوار برشی در سایر نقاط ساختمان نه تنها عضو باربری وجود ندارد که به عنوان مثال از دیوارهای ساختمان فقط به دلیل پوشندگی و محافظت سرمایی گرمایی استفاده می شود و هیچ خاصیت باربری ندارد. «سالیوان» با علم به این نکته در ساختمان های بلند از پنجره هایی با ابعاد بزرگ بهره می برد که نه تنها باعث روشنایی بیشتر فضای داخلی می شد که با حذف دیوارها و ضخامت پائین شیشه های پنجره سطح مفید ساختمان افزایش یافت. توجه سالیوان به مزایای اسکلت فلزی موجب شد محدودیت های دست و پاگیر مهندسی که همیشه بر سر راه طراحان معمار وجود داشته است تا حدی از بین برود و این تحولی شگرف در معماری مدرن را باعث شد.
در سال ۱۸۹۰ «سالیوان» یکی از ۱۰ معمار منتخبی بود که برای اجرای ساختمان «نمایشگاه جهانی کلمبیا» که قرار بود در سال ۱۸۹۳ در شیکاگو برگزار شود انتخاب شد. ساختمانی که بعدها «شهر سفید» لقب گرفت. از دیگر شاهکارهای خلق شده «سالیوان» می توان به ساختمان عظیم ترمینال شیکاگو و «دروازه طلایی» که طاقی است عظیم که در «شهر سفید» قرار دارد اشاره کرد.
شراکت «آدلد» و «سالیوان» پس از اجرای فروشگاه زنجیره ای «کارسون پیری اسکات» به اتمام رسید و در پی انحلال شرکت «سالیوان» یک دوره بیست ساله را با سیری نزولی چه در زمینه مالی و چه زمینه احساسی سپری کرد. از او به پاس تلاش ها و زحمات بسیار در هنر معماری بارها تقدیر شد و در سال ۱۹۲۲ به عنوان یک طراح خبره از مسابقه ای که برای طرح و اجرای «برج تریبیون» برگزار شده بود شدیداً انتقاد کرد. یک برج با اسکلت فلزی و نمایی از سنگ که ساختمان های سنگی معماری گوتیک را تداعی می کرد اما سالیوان یک تحریف بزرگ تاریخی را در طراحی آن کشف کرده بود.
لوییس سالیوان عاقبت در چهاردهم آوریل ۱۹۲۴ در شیکاگو چشم از جهان فروبست. فرانک لوید رایت که به نوعی شاگرد او محسوب می شد مراسم تدفین این معمار بزرگ را که در زمان مرگ فقیر و تنها در اتاق هتلی در شیکاگو درگذشته بود آبرومندانه برگزار کرد. اکنون که سال ها از مرگ او می گذرد هنوز تاثیر تفکرات این اولین معمار پیشرو در معماری جهان به چشم می خورد.

 

[*بانو بهار*]

لویی کان

لوئي کان در روسيه متولد شد در سال 1905 با خانواده اش به آمريکا مهاجرت مي کند . در بوزار تحصيل مي کند و بين سالهاي 57- 1947 در دانشگاه ييل تدريس مي نمايد . از سال 1950 تا 1951 به روم مي رود و روي معماري روم تحقيق مي کند و از سال 61-1957 شروع به تدريس در دانشگاه پنسيلوانيا مي کند .
زمان اجراي اولين ساختمان هاي کان به سال 1925 بر مي گردد ولي تا اواسط دهه 50 با اجراي چند اثر توجه آمريکا و جهان را به خود جلب مي کند .
در آثار کان تجريبات معماري مدرن ، الهامات کلاسيسم يونان و معماري قرون وسطي ، معماري اسلامي و حتي آکادميسم قرن 19 اروپا را مي توان ديد . در کل مي توان گفت او در اکثريت کارها تحت تاثير مکتب بوزار بود و از همين روست که در کارهاي او يک نوع نگرشي به تاريخ است و به خاطر همين او را به پست مدرنهاي تاريخ گرا نزديک حس مي کنيم .
تعدادي از کارهاي او در حد پروژه باقي مانده است ، پروژه ها در بالاترين حد و با پيچيدگي تمام طراحي شده اند ولي در زمان اجرا ، فرم ها با انتخاب مصالح مناسب و غالبا طبيعي و سنتي ساده مي شوند . کان برخلاف استادان برجسته پيش از خود نه در پي توضيح است و نه اثبات نوشته ها ، و گفتارش با ابهام همراه است .
در کارهاي لوئي کان کاربرد دقيق مصالح و بيان قواعد استفاده از مصالح و تنوع استفاده کردن از مصالح را مشاهده مي کنيم .
لوئي کان گفته است :
" لوکوربوزيه معلم من بود ولي اين را خودش نمي دانست - تاثير از کارهاي بتن مسلح و عريان بودن ساختمان "
" سنتي بودن در معماري مانند ساير موارد به اين معنا نيست که گذشته را دوباره تجديد کنيم ، بلکه بايد از آن و با امکانات معاصر استفاده کنيم . "
" سبک متعلق به زمان است در حالي که جوهر هنرمند ابدي است . "
" ارزش ساختمان با کيفيت فضاهاي معماري سنجيده مي شود . "
" تکنولوژي شگفت انگيز است و بايد بخشي انگيزه حرفه اي ما شود . اگر يک ساختمان بتواند به تکنولوژي الهام دهد بي اندازه با ارزش است . "
لوئي کان نخستين معمار آمريکائي روسي تبار بود که بعد از جنگ جهاني دوم برخاست و نيز اولين کسي بود که از مکتب جهاني " فرم تابع عملکرد است " بريد . معماري کان نه در قالب معماري ارگانيک فرانک لويد رايت جاي مي گيرد و نه در قالب ديگر نهضت هاي معماري مدرن ، مثل مکتب معماري مدرن لوکوربوزيه و ميس وندروهه .
کان اغلب از فرم ، نور و روشنايي و از فضاهايي که عملکردي بر آنان متربت است ، صحبت مي داشت . درباره نور و روشنايي نوشته است که : " نور و روشنايي حضور همه چيز را باعث مي شود . اجسام از نور مشتق مي شوند يا به تعبيري ديگر ، هر گاه نور مصرف شود جسم حاصل مي آيد . اجسام همان ها هستند که به سبب وجودشان سايه به وجود مي آيد و سايه به نور تعلق دارد . نور به جانب جسم حرکت مي کند و جسم به جانب نور و اين امر محيط و جو سازندگي را به وجود مي آورد . فرم به خود مي گويد : من بايد چيزي بسازم.
در آثار کان همواره احساسي يکسان از قدمت و تازگي موجود بود . پژوهشي شديد براي تمام چيزهايي که در قبال سازندگي آدمي در تمام زمانها ، زيبا و منطقي بود . اين انديشه که گذشته در حال حاضر ريشه دارد و پژوهش بدنبال حقيقت در جمله اي موجز و شاعرانه از خود کان مستتر است " آينده همان امروز است . "

از جمله آثار او:
مجلس ملي بنگلادش در داکا 1962
موسسه اداري در احمد آباد - هند - 1963
موزه ملي کيمبل 72-1966
بيمارستان مرکز ايوب در داکا 1963
گالري هنري دانشگاه يل 54-1950
بناي يادبود شش ميليون يهودي 69-1967
ساختمان آزمايشگاههاي پزشکي ديچاردز، پنسيلوانيا 61-1957
توسعه شهر سازي محله عباس آباد تهران با مشارکت کنزوتانگه



موزه هنري كيمبل يكي از بهترين وزيباترين ساختمان ها در جهان است كه بوسيله ي نور روز نورپردازي شده , اين ساختمان مي بايست در زمره كلاسيك هاي تمام دوران قرار گيرد
از قديم نورپردازي موزه هاي هنري با نور روز با شك وترديد فراوان همراه بوده ,زيرا اشعه ي ماورابنفش موجود در نور روز بخصوص بر نقاشي هامي تواند تاثير مخرب داشته باشد .كان ملايم ترين سطح نور روز را براي روشنايي محيط در موزه كيمبل انتخاب كرد , با تصور اين كه تاثير مخرب وجود نداشته يا حداقل بسيار كم خواهد بود. او انتظار داشت با نور روز احتياجات بيولوژيكي را ارضـ*ـا نمايد وايجاد احساسي آرامش از طريق آگاهي به زمان وفراهم نمودن حالتها واحساسهاي بسياري ديگر
اين موزه از يك سري طاق هاي مدور بتوني متصل وبه يكديگر به طول 30 متر وبه عرض 7 متر با يك نورگير سقفي شفاف در امتداد برآمدگي هر طاق ساخته شده است .نور روز از طريق «اتصالات نور طبيعي معلق» كه در زير نورگير سقفي قرار دارد بازگردانده وتصفيه مي شود. شكل طاق بتوني وانحنا اتصالات نور طبيعي, براي بازتاب وانتشار مناسب نور روز, از طريق تجزيه وتحليل كامپيوتري انتخاب شده است.

تماس با محيط خارج به وسيله حياطهاي مركزي نيز فراهم شده كه كان درباره آنها ميگويد «نام حياط ها از نوع نور مورد نظر گرفته شد, كه من تناسب آنها, آرايش آنها وانعكاس بركف و يا بر سطح آب آنها را مد نظر قرار دادم» براي يكنواخت كردن نور روز درختهاي نارون ظريفي در امتداد داربست هاي سيمي در داخل حياط كاشته شدند.
عموما در موزه روشنايي الكتريكي با نور روز بخوبي با يكديگر در آميخته, نقاط آثار برجسته را بدون ايجاد مزاحمت مشخص مي نمايند وكل روشنايي محيط داخلي موزه هنري كيمبل با درجات جذابيت,مطبوع بوده وبدون تغييرناگهاني مي باشد.

 

[*بانو بهار*]

نکتار پازازیان

نکتار پاپازیان، از جمله اولین معماران زن ایرانی، متعلق به نخستین نسل از دانش آموختگان معماری دانشگاه تهران میباشد. نکتار پاپازیان در شهر اراک به دنیا آمد و بعد از گذراندن تحصیلات ابتدایی و متوسطه در تهران و گرفتن دیپلم ریاضی، به تحصیل در رشته معماری دانشگاه تهران پرداخت. پس از آن، پاپازیان، برای ادامه تحصیل عازم فرانسه شد و در دانشگاه بوزار پاریس به ادامه تحصیل پرداخت. وی در مدت ده سالی که در پاریس اقامت داشت، به کار در دفاتر معماری نیز مشغول بود.پاپازیان بعد از ازدواج با آندرف (مهندس فرانسوی) به ایران مراجعه و در سال ۱۳۳۹ همراه با مهندس مقتدر، دفتر “مقتدر آندرف” را تاسیس نمود. این دفتر بعد از مدتی با شرکت “مندا” ادغام شد و نام مهندسین مشاور “مدام” را به خود گرفت. پاپازیان بعدها با همکاری مهندس اوهانجانیان دفتر دیگری به نام “مهندسین مشاور آرتک” تاسیس نمود.
مهمترین پروژههای معماری و طرحهای شهری که پاپازیان در آنها شرکت داشت عبارتند از؛



ـ دانشگاه جندی شاپور
ـ بخش هایی از دانشگاه تبریز
ـ طرح جامع تبریز
ـ گمرک آستارا
ـ دبیرستان جامع دانشگاه بوعلی همدان
ـ انستیتو مربیان حرفهای کرج
نکتار پاپازیان از جمله معماران زن ایرانی شرکت کننده در کنگره بین المللی زنان معمار در سال ۱۳۵۶ بود. در این کنگره که با موضوع محوری ” بحران هویت در معماری” زیر نظر وزارت مسکن و شهرسازی و با همکاری اتحادیه بینالمللی زنان در رامسر تشکیل شده بود، علاوه بر معماران زن ایرانی؛ نوشین احسان، لیلا سردارافخمی، گیتی افروز کاردان، نسرین فقیه، زهره قراگزلو و …، حدود ۲۰ معمار دیگر از نقاط مختلف دنیا شرکت کرده بودند که در این میان میتوان به خانم دنیس اسکات براون از آمریکا اشاره کرد.
هدف این کنگره تبادل نظر بین زنان معمار از نقاط مختلف دنیا و همچنین تشویق آنها در پیشبرد کارهای معماری و شهرسازی و به وجود آوردن فرصتی برای آنان، به خصوص زنان ایرانی برای تبادل عقاید و نظرات و نمایش آثارشان در معرض دید عموم بود.
به نظر پاپازیان؛ “معماری هیچوقت نمی تواند حالت عمومی و کلی داشته باشد. هر جامعه ای احتیاج به معماری خاص خود دارد. موفقترین اشخاص در این مورد ژاپنیها هستند. در عین حال که معماریشان کاملا ژاپنی است اما مدرن و مطابق با تکنولوژی جدید هم میباشد.
وی معتقد است که پیروی از معماری قدیم کاری حساس و خطرناک است چراکه به کار بردن قوس و شیشه رنگی و شبکه به خودی خود نمیتواند باعث پدیدار شدن معماری شود”

 

[*بانو بهار*]

تادائو آندو

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

آ
معمار ژاپنی خود آموخته در دوران نوجوانی به عنوان یک راننده کامیون مشغول به کار بود و سپس به عنوان یک بوکسور حرفه ای شروع به کار کرد. در سن 17 سالگی جرقه های علاقه به معماری توسط اقامت در یک هتل برای او زده شد. آندو و برادرش برای یک تورنومنت بین المللی راهی هتل امپریال فرانک لویت راید در توکیو شده بودند و اقامت در این هتل باعث شد تا پس از دو سال تحصیل در رشته طراحی از دبیرستان فارق التحصیل شود

 

[*بانو بهار*]

به نام خدا..

همه معماران دنیا از خود میراثی باقی گذاشته اند که این میراث قدرت طاحی است.نام هایی مانندفرانک گری (Frank Gehry)،فرانک ليود رایت (Frank Liyad Wright)،آنتونی گادی(Antoni Gaudi)،فیلیپ جانسون (Philip Johnson)،رنزو پیانو (Renzo Piano)،سزار پلی (Cesar Pell ) زاها حدید (Zaha Hadid)،یومينگ پی (Leoh Ming Pei)،رم کولاس (Rem Koolhaas)،دانیل لیبسکسند (Daniel Libskind)،سانتیاگو کالاتراوا (Santiago Calatrava) معماران ذکر شده به دلیل فکرناب و خلاق خود معروف شدند.جدای از ایده های ناب برای پروژه های مختلف،آن ها میراثی برجای گذاشته اند که شاید این میراث چیزی جز کلام و متن معماری آن ها نباشد.

فرانک گری (Frank Gehry) نمی دانم چرا مردم معماران را استخدام می کنند و به آنها می گویند که چه کاری را انجام دهند.
فرانک گری در ۲۸ فوریه ۱۹۲۹ متولد شد. این معمار کانادایی به دلیل طراحی و ساخت بناهای خاص در دنیا معروف است. در لیست پروژه های او نمونه هایی از مکان های باشکوه مانند سالن کنسرت والت دیزنی و همچنین موزه گاگینهام یا خانه رقـ*ـص، نیز دیده میشود.

رنزو پیانو (Renzo Piano) معماری شغل پرخطری است. اگر نویسنده ای کتاب بدی بنویسد، مردم آن را نمی خوانند. اما اگر معمار کار نه چندان خوب ارائه دهد برای صد سال نام بدی از خود به جای گذاشته است.
رنزو پیانو در سال ۱۹۳۷ در جنوآ، ایتالیا در خانواده ای معمار به دنیا آمد. هنگامی که دانشجوی معماری در دانشگاه پلی تکنیک معماری میلان بود مرتبا از پروژه های ساختمانی پدرش بازدید می کرد که این بازدیدها تجربه های علمی و کارآمدی را برای او به ارمغان آورد. همچنین ساختمان نیویورک تایمز را او طراحی کرده است.

يومينگ پی (Leoh Ming Pei) من معتقدم معماری، هنر واقعیت گرایی است. برای رسیدن به هنر باید از پایه و اساس شروع کرد.
آی ام پی که در ۱۹۱۷ متولد شد، کارهای بسیاری از او برجای مانده است از جمله هرم موزه لوور و ساختمان جان اف کندی. او در سال ۱۹۹۰ بازنشسته شد، اما به کار خود ادامه داد.

دانیل لیبسکسند (Daniel Libskind) معماری بر پایه فلز و بتن نیست، عنصر شگفتی پایه و اساس این هنر است.
دانیل لیبسکیند در سال ۱۹۴۶ در لهستان به دنیا آمد. او یک چهره مشهور در معرفی بخش های جدید انتقادی در معماری است. کارهای او عمدتا شامل ساختمان های موسسات بزرگ فرهنگی مثل موزه ها و نمایشگاه ها می باشد. از جمله کارهای او House18 .36.54است که ساختار آن نامتقارن و نامشخص می باشد و با زاویه های مختلف مشخص شده است که ساختار آن نامتقارن و نامشخص می باشد و با زاویه های مشخص شده است.

فیلیپ جانسون (Philip Johnson)معماری در اصل طراحی فضای داخلی است.
فیلیپ جانسون در سال 1906 در کلیولند ایالت اوهایوی آمریکا به دنیا آمد و در طی این دوران به یکی از قدرتمندترین معماران عصر بدل گشت.او نه تنها یک معمار بود، بلکه یک مورخ، نویسنده، منتقد،مدیر موزه و...نیز بوده است. در سال ۱۹۴۹، پس از گذشت سالیانی که به عنوان اولین مدیرموزه های مدرن در بخش معماری به کار خود ادامه می داد، خانه ای شخصی برای خودش در New Cannanواقع در Connecticutطراحی نمود، همان موضوع پایان نامه اش نیز بود و به خانه شیشه ای معروف گشت.یکی از کارهای او crystal cathedral است که در اورنج کانتی قرار دارد.

سانتیاگو کالاتراوا (Santiago Calatrava) نباید دنبال این باشید که با کار خود همه را راضی کنید.
سانتیاگو کالاتراوا (به اسپانیایی Santiago calatrava )معمار برجسته، مهندس سازه و مجسمه ساز اسپانیایی است. او به عنوان یک طراح نخبه در جهان شهرت کسب کرده است. دفاتر کاری او در زوریخ، پاریس، نیویورک و شهرهای دیگر جهان گسترده است. شهرت وی در معماری نوین زبانزد خاص و عام شده است.

رم کولاس (Rem Koolhaas) یک ساختمان از دو بخش ساخته شده است، یک بخش که توسط سازنده آن تصور می شود و دیگری زندگی که در داخل آن جریان می یابد و این دو بخش هرگز شبیه هم نیستند.
او در نووامبر ۱۹۴۴ متولد شد. رم کولاس معمار هلندی است که در دانشگاه هاروارد به تدریس معماری و طراحی می پردازد. از کارهای مهم او می توان كازادا موزیک در پرتغال و سیاتل لایبرری رانام برد، این ساختمان از ۱۱ طبقه شیشه ای و استیل ساخته شده است

سزار پلی (Cesar Pell ) من ساختمان های خود را شبیه به تکه هایی از شهر می بینم، و در طرح های خود آن ها را به شکلی خاص برای شهروندان توضیح می دهم.
سزار پلی در ۲۱ اکتبر ۱۹۲۶ در سن میگوئل توسومان (San Miguel de Tucuman)، آرژانتین متولد شد. او طراح برج های پتروناس در مالزی داده است. این برج ها مانند الماس در این شد است. این برج ها مانند الماس در این شهر میدرخشند،ارتفاع آنها ۷۳٫۵ متر می باشد.

فرانک ليود رأیت (Frank Liyad Wright) پزشک می تواند خطاهای خود را دفن کند، اما معمار ثهه به ببینده خود بگوید این خطا را نبین.
فرانک ليود رأیت در ۸ ژوئن ۱۸۶۷ به دنیا آمد و در سال ۱۹۵۹ در سن ۹۱ سالگی از دنیا رفت. او در طول زندگی خود یک معمار، طراح داخلی و یک نویسنده بزرگ بود. وی بیش از1000 ساختمان را در لیست کارهای خود قرار داد و فلسفه اش این بود که باید هارمونی بین انسان ها و محیط اطراف شان وجود داشته باشد،مفهومی که وی از آن صحبت می نمود معماری ارگانیک نام داشت.یکی از کارهای برجسته او،پروژه آبشار است که در سال 1935 طراحی شد.