دلنوشته ○••♠◘◘♥♥ پاییز ♥♥◘◘♠••○

[کوکیッ]

برگ از پی برگ بر زمین ریخته است
ای باد چه در گوش طبیعت گفتی؟

#میلاد عرفان‌پور

 

[کوکیッ]

سراپا اگر زرد و پژمرده ایم
ولی دل به پاییز نسپرده ایم

#قیصر امین پور

 

[کوکیッ]

پاییز شد که خاطره‌ها دوره‌ام کنند
فصل خزان، محاکمه دوره گردهاست

# فرامرز عرب عامری

 

[کوکیッ]

ناف تو را با درد از روز ازل بستند
اردیبهشتی هم که باشی اهل پاییزی

#سیدایمان سیدآقایی

 

[کوکیッ]

برگ‌ها از شاخه می‌افتند و تنها می‌شوند
از جدایی گرچه می‌ترسم، به من هم می‌رسد

#مهدی مظاهری

 

[کوکیッ]

سرد و بی طاقت و یک ریز، دلم می‌لرزد
دو قدم مانده به پاییز، دلم می‌لرزد

#الهام عمومی

 

[کوکیッ]

اردیبهشتم در تب ِ پاییز، گم شد
در برگ‌ریزان‌های وهم آمیز گم شد

#حسنا محمدزاده

 

[کوکیッ]

مفهوم‌ترین ترانه پاییزم
از خش خش زرد برگ‌ها لبریزم

#عظیمه ایرانپور

 

[کوکیッ]

برگ‌هایم ریخت بر روی زمین، یعنی درخت
خود به مرگ خویشتن، رای ِ موافق می‌دهد

#کاظم بهمنی

 

[کوکیッ]

پاییز آمد!
در میان درختان
لانه کرده کبوتر
از تراوش باران می‌گریزد
خورشید از غم
با تمام غرورش پشت ابر سیاهی
عاشقانه به گریه می‌نشیند
من با قلبی به سپیدی صبح
با امید بهاران
می‌روم به گلستان
همچو عطر اقاقی
لابلای درختان می‌نشینم
باشد روزی به امید بهاران
روی دامن صحرا لاله روید
شعر هستی بر لبانم جاری
پر توانم آری
می‌روم در کوه و دشت و صحرا
ره‌پیمای قله‌ها هستم من
راه خود در توفان
در کنار یاران می‌نوردم
دارم امید که دهد روزی سختی کوهستان
بر روان و جانم
پاکی این کوه و دشت و صحرا
باشد روزی برسد به جهان شعر هستی بر لب
جان نهاده بر کف
راه انسان‌ها را در نوردم
ره‌پیمای قله‌ها هستم من
راه خود در توفان
در کنار یاران می‌نوردم
در کوهستان یا کویر تشنه
یا که در جنگل‌ها
رهنوردی شاد و پر امیدم
شعر هستی
بودن و کوشیدن
رفتن و پیوستن
از کژی بگسستن
جان فدا کردن در راه حق است