دلنوشته ○••♠◘◘♥♥ پاییز ♥♥◘◘♠••○

[کوکیッ]

پاییز جان! چه شوم، چه وحشتناک
اینک، بر این کناره دشت، اینک
این کوره راه ساکت بی رهرو
آنک، بر آن کمرکش کوه، آنک
آن کوچه باغ خلوت و خاموشت
از یاد روزگار فراموشت
پاییز جان! چه سرد،‌ چه درد آلود
چون من تو نیز تنها ماندستی
ای فصل فصل‌های نگارینم
سرد سکوت خود را بسراییم
پاییزم! ای قناری غمگینم

#مهدی اخوان ثالث

 

[کوکیッ]

پاییز، این فصل زیبای سال
با غربتش آمده است
امروز برگی به زمین افتاد
و هرگز به شاخه برنگشت
وقتی دست‌های زرد برگ
به امید یافتن پناهگاهی
در آسمان خواب شاخه را می‌دید
درخت مرده بود
آری شروع راه پاییز است

 

[کوکیッ]

آرام شده‌ام
مثل درختی در پاییز
وقتی تمام برگ‌هایش را
باد بـرده باشد

#رضا کاظمی

 

[کوکیッ]

دلم برای انارها تنگ است
برای دانه‌های سرخ و سفید
یاقوت‌های عاشق
منتظرم تا برگ‌ها زرد شوند
تا انارها سرخ شوند
و پاییز بیاید و همه عاشق شوند
پاییز بیاید و دلتنگی من شاید
با همه‌ برگ‌های خزان زده
کم کم بریزد

# مجید مصطفوی

 

[کوکیッ]

پاییز را می‌خوانم
تا شاید باران بیاید
تا باز برویَد، زنده شود
امان از این آفتاب بی دریغ
هیچ ابری در آسمان نیست
در زندان گریه اسیر مانده‌ام
پاییز!
کجاست باران؟
کجاست باران؟

 

[کوکیッ]

آسمانش را گرفته تنگ در آغـ*ـوش
ابر با آن پوستین سردِ نمناکش
باغ بی‌برگی
روز و شب تنهاست
با سکوت پاکِ غمناکش
سازِ او باران، سرودش باد
جامه‌اش شولای عریانی‌ست
ور جز اینش جامه‌ای باید
بافته بس شعله زر تار، پودش باد
باغ بی ‌برگی
خنده‌اش خونیست اشک آمیز
جاودان بر اسب یال افشان زردش می‌چمد در آن
پادشاه فصل‌ها، پاییز

#مهدی اخوان ثالث

 

[کوکیッ]

باد پاییز وزید و دل ما عاشق شد
عاشق برگ خزان و این همه زیبایی
من و تنهایی و آوارگی برگ خزان هم رنگیم
خالی از نیرنگیم
روی گلبرگ پریشان در باد می‌نویسم از عشق
می‌روم تنهایی در شبی بارانی
تا که سیراب شوم از می‌ ناب پاییز
باده را تا به سحر می‌نوشم از تب عشق
عشق را در قدحی می‌بینم که دلش بارانی است
می‌نویسم روی هر برگ خزان از غم دل
که چرا پنهانی است؟
که چرا این دل غم دیده من
شده لبریز ز عشق پاییز؟
غم من تنهاییست
دل من بارانی است

#نسرین جهاندیده

 

[کوکیッ]

وقتی خزان می‌رسد
ناله‌های حزین سازی آشنا
با کشش یکنواخت
قلب مرا می‌نوردد
نمی‌خواهم گذر زمان را باور کنم
یک مرتبه صدای زنگ ساعت
مرا به خود می‌آورد
حس می‌کنم زمان خیال ایستادن دارد
خودم را آهسته به باد می‌سپارم
نسیم بداندیش
مرا چون برگی پژمرده با خود می‌برد
من در رنگ باخته خود
و رودخانه نزدیکمان غرق می‌شوم

#محمد علی رستمی

 

[کوکیッ]

زمین سمفونی برگ‌هاست
نم می‌زند باران
بدجور بوی غربت می‌دهد این هوا
نبش قبر خاطرات مرده است انگار
فصل تنهایی‌ست
پاییز است، پاییز است حالا

#فرشته فکور

 

[کوکیッ]

سهمِ باد و باران‌ند؛
برگ و شاخه‌های خشک
آبرویِ پاییزند؛
این انارهای سرخ

#محمد مهدوی‏ اشرف