Star2002
کاربر نگاه دانلود
موتورهای کوچک، تکنولوژی‌های بزرگ
خودروهای لوکس عمدتاً از موتورهای خشن و پر صدای V8 استفاده می‌کنند. موتورهایی مانند V8 نورث‌استار کادیلاک، 4.3 لیتری مرسدس بنز یا 4.4 لیتری ولوو؛ اما این روزها کوچک‌سازی موتورها در تمامی کلاس‌های خودرویی رخنه کرده است و هر سهٔ این سازندگان، خودروهای لوکس خود را با پیشرانه‌های چهار سیلندر 2 لیتری کوچک با قیمتی متوسط ارائه کرده‌اند. به همین دلیل بر آن شدیم تا این سه سدان لوکس چهار سیلندر را رودرروی یکدیگر قرار دهیم.
پیشتاز کوچک‌سازی پیشرانه در این سگمنت مرسدس بنز E300 است. E کلاس با شروع قیمت از حدود 50 هزار دلار و تجهیز به تکنولوژی رانندگی نیمه‌مستقل و یک موتور چهار سیلندر 241 اسب بخاری به‌عنوان یک بچه S کلاس قلب بازار سدان‌های لوکس را هدف قرار داده است.
نام کادیلاک به لحاظ تاریخی مترادف با موتورهای بزرگ بوده است. شرکتی که پیشرانه‌های تکنولوژی بالای V16 را تولید می‌کرد و از دههٔ 60 میلادی نیز از نمونه‌های قدرت بالای V8 استفاده به عمل آورده است. بااین‌حال کادیلاک هم طبق رویهٔ جاری در صنعت خودروسازی مدرن پیش رفته و برای سدان پرچم‌دار CT6 خود یک پیشرانهٔ 2 لیتری توربو ارائه کرده که یک‌چهارم موتور V16 سیلندر دارد و 265 اسب بخار قدرت تولید می‌کند.
همین رویه را می‌توان در سدان سوئدی این رقابت هم مشاهده کرد که البته کمی متفاوت است. ولوو S90 T6 تأثیر بصری بیشتری نسبت به کادیلاک و مرسدس دارد درحالی‌که این تفاوت در زیر کاپوت هم ادامه پیدا کرده است. S90 T6 هم مثل دو رقیب دیگر از یک پیشرانهٔ 2 لیتری چهار سیلندر استفاده می‌کند اما این موتور به هر دو سیستم پرخوران سوپرشارژر و توربوشارژر مجهز شده که نتیجهٔ آن تولید 316 اسب بخار قدرت است. قدرتی که در قلمروی V8ها قرار دارد.
بنابراین آیا این سدان‌های اصیل با موتورهای کوچک می‌توانند رانندگی در حد یک پرچم‌دار لوکس را ارائه کنند؟ هر یک از سدان‌های این آزمون فناوری‌های زیادی را برای کلاس خود به ارمغان آورده‌اند. کادیلاک، مرسدس بنز و ولوو هرکدام آخرین فناوری رانندگی نیمه‌مستقل خود را در این سه سدان ارائه کرده‌اند و به هر نحوی که شده سعی در لوکس نمودن آن‌ها داشته‌اند. بااین‌وجود هرچند هریک از این سه خودرو اساساً رویکرد متفاوتی را در لوکس بودن دنبال می‌کنند اما همهٔ آن‌ها در نمونهٔ مورد آزمایش ما قیمتی در حدود 70 هزار دلار دارند. البته آن‌ها اندازه‌های مختلفی دارند اما خریداران اندازه را نمی‌خرند بلکه قیمت را می‌خرند. برندهٔ این چهار سیلندرهای گران‌قیمت باید رانندگی عالی، سطح لاکچری بالا و استقلال در رانندگی زیادی را ارائه کنند.
رتبهٔ سوم کادیلاک CT6 2.0T
پیمودن پیچ‌ها با CT6 بلافاصله نشان می‌دهد که کادیلاک پول خود را در کدام قسمت این خودرو سرمایه‌گذاری کرده است: مهندسی شاسی. استخوان‌بندی CT6 فوق‌العاده است و استفادهٔ گسترده از آلومینیوم در آن موجب شده که وزن این ماشین بزرگ به فقط 1765 کیلوگرم برسد که تنها 900 گرم سنگین‌تر از سبک‌ترین خودروی این رقابت یعنی مرسدس بنز E300 است. کادیلاک CT6 برای پر کردن شکاف میان سدان‌های متوسط لوکس مثل E کلاس و سدان‌های لوکس پرچم‌دار مانند S کلاس در نظر گرفته شده است؛ بنابراین CT6 سطح لوکس بودن و فضایی هم‌اندازهٔ یک مرسدس بنز بزرگ را در کنار تجربهٔ رانندگی یک نمونهٔ متوسط ارائه می‌کند.
پیشرانهٔ 2 لیتری چهار سیلندر توربوی این سدان لوکس آمریکایی 265 اسب بخار قدرت و 400 نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. این نیرو از طریق یک گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک انتقال پیدا می‌کند که موجب می‌شود کادیلاک با 6.4 ثانیه، دومین خودروی سریع در شتاب صفر تا 96 کیلومتر باشد. عملکرد CT6 در مسیر 400 متر هم با 14.7 ثانیه به همان اندازه قابل‌توجه است اما هنگام ترمز گیری از سرعت 96 کیلومتر در ساعت در 35.6 متر متوقف می‌شود که در مقایسه با رقبای ژرمن و سوئدی چندان قابل‌توجه نیست. کادیلاک CT6 در تست هندلینگ، مسیر ∞ شکل را در 26.7 ثانیه و با شتاب جانبی 0.66 جی طی کرد.
رفتار CT6 در جاده مناسب بوده و در بزرگراه‌های بین ایالتی یک کروزر استثنائی است. حتی بااینکه سیستم تعلیق با کنترل مغناطیسی برای نسخهٔ 2.0T این خودرو ارائه نمی‌شود اما هنوز هم سواری آرام و راحتی دارد. موتور توربوی آن نیز بسیار پاسخگو بوده و در بزرگراه‌ها کاملاً قادر به رساندن CT6 به سرعت‌های بالا است. این موتور با عملکرد روان خود شگفت‌انگیزترین موتور 2 لیتری است که تاکنون دیده‌ایم.
اما یکی جزئیاتی که کادیلاک می‌تواند در آن‌ها بهبود ایجاد کند، احساس فرمان است که آن بازخوردی را ارائه نمی‌کند که از یک کادیلاک انتظار داریم. مشکل بزرگ‌تر کمربند ایمنی آن است که باعث بریدگی گردن راننده می‌شود. همچنین متأسفانه کادیلاک کروز کنترل راداری را فقط در نسخهٔ V6 ارائه می‌کند و در مدل چهار سیلندر وجود ندارد. اولین برداشت از کابین خودرو هم خوب است. صندلی‌های جلو به‌خوبی تقویت شده‌اند و صندلی‌های عقب هم جادار هستند اما انتخاب متریال داخلی عجیب بوده و با ترکیبی از چرم، فیبر کربن، کروم و پلاستیک، گیج‌کننده است.
آینهٔ عقب CT6 در اصل یک نمایشگر است که با استفاده از دوربین تصاویر پشت خودرو را به نمایش درمی‌آورد اما این نوع آینه در کادیلاک سردرگم‌کننده است و بدتر از آن کیفیت تصاویر هم مناسب نیست. در کل سواری پالایش شده و کابین جادار کادیلاک برای غلبه بر کیفیت و تکنولوژی دو رقیب دیگر کافی نیست. CT6 ما را ناامید کرد چراکه به اندازهٔ کافی خوب نیست و کادیلاک باید آن‌را بهبود بخشد.
رتبهٔ دوم مرسدس بنز E300
مرسدس بنز عملاً با E کلاس، بخش سدان‌های متوسط لوکس مدرن را ابداع کرد و حالا E300 مدل 2017 ثابت می‌کند که مرسدس بنز هنوز هم می‌داند چه چیزهایی برای موفقیت در یک کلاس به‌طور فزاینده رقابتی موردنیاز است. فرمول مرسدس برای E کلاس بسیار ساده است: طراحی یک S کلاس کوچک و تجهیز به سیستم رانندگی نیمه‌مستقل (با نام تجاری Drive Pilot).
E300 مجهز به یک پیشرانهٔ 2 لیتری چهار سیلندر توربو با 241 اسب بخار قدرت و 375 نیوتن متر گشتاور است که نیروی آن از طریق یک گیربکس 9 سرعتهٔ اتوماتیک انتقال پیدا می‌کند. شتاب صفر تا 96 کیلومتر را در 6.5 ثانیه طی می‌کند و برای طی مسافت 400 متر نیز به 14.9 ثانیه زمان احتیاج دارد. E300 مورد آزمایش ما مجهز به پکیج اختیاری اسپرت بود که شامل ترمزهای جلو ارتقاءیافته و لاستیک‌های تابستانه می‌شود به همین دلیل عملکرد خودرو در ترمز و هندلینگ تعجب‌آور بود به‌گونه‌ای که از سرعت 96 کیلومتر در ساعت ظرف 32.3 متر متوقف شد که بهترین رکورد در بین سه خودروی مورد آزمایش است. E300 مسیر ∞ شکل را در 25.8 ثانیه و با شتاب جانبی 0.70 جی طی نمود.
گیربکس اتوماتیک E کلاس به معنای واقعی کلمه گاهی خوب و گاهی بد است. گاهی اوقات به‌سرعت و با دقت دنده‌ها را تعویض می‌کند و گاهی دیگر در تعویض دنده‌ها تأخیر دارد. به نظر می‌رسد این گیربکس به تغییراتی احتیاج دارد. موتور E300 در سرعت‌های پایین قدرتمند است اما هنگام حرکت با سرعت‌های بالا در بزرگراه ضعیف احساس می‌شود؛ اما به لطف پکیج اسپرت، خودرو در پیچ‌ها سرگرم‌کننده است ولی همین پکیج به کیفیت سواری آن و سروصدای کابین لطمه میزند تا جایی که مرسدس بنز سواری بدتر و سروصدای داخلی بیشتری از ولوو و کادیلاک دارد.
اما سیستم رانندگی نیمه خودران E300 حتی از S کلاس هم پیشرفته‌تر است. این سیستم با ترکیبی کروز کنترل راداری، سیستم حفظ حرکت میان خطوط، تغییر خط خودکار و… رانندگی نیمه اتوماتیکی را ارائه می‌کند؛ اما این سیستم هنگام آزمایش در محیط واقعی با مشکلات فراوانی روبرو می‌شود که عملکرد آن‌را مختل می‌کند. به همین دلیل تصمیم گرفتیم آن‌را غیرفعال کنیم.
بااین‌حال هرچند سیستم Drive Pilot ناامیدکننده است اما دیگر تکنولوژی‌های کابین E300 کاملاً خوب کار می‌کنند. آخرین ورژن سیستم اطلاعاتی-سرگرمی Comand مرسدس بنز از طریق یک نمایشگر 12.3 اینچی ارائه می‌شود و بجای صفحه آمپر هم یک نمایشگر دیگر نصب شده است؛ اما دیگر قسمت‌های کابین E300 در مقایسه با ولوو و کادیلاک ناهنجار است. مواردی مانند صندلی‌های چرمی شاید قانع‌کننده باشند اما مطابق آنچه که از یک سدان 70 هزار دلاری انتظار داریم نیست.
هرچند مرسدس بنز E300 در پشت فرمان خودروی خوبی محسوب می‌شود اما صندلی‌های عقبی تنگ و سیستم رانندگی خودکار ناکارآمد آن به همراه برچسب قیمتی 70,025 دلاری که گران‌ترین در بین اعضای گروه محسوب می‌شود موجب تنزل آن به مقام دوم شد.
مقام اول ولوو S90 T6
ولوو XC90 تست‌های SUVهای سال گذشتهٔ ما را منفجر کرد پس جای تعجب نیست که S90 هم از همان جادوی برادر قدبلندش برخوردار باشد. S90 بر روی همان پلت‌فرم XC90 ساخته شده، از همان قوای محرکهٔ آن استفاده می‌کند و به همان اندازه لوکس است اما S90 سریع‌تر و سبک‌تر است.
S90 در زیر کاپوت خود یک پیشرانهٔ 2 لیتری چهار سیلندر پنهان کرده است که هم به سوپرشارژر برای دورهای پایین و هم به توربوشارژر برای دورهای بالا مجهز شده است که موجب شده 316 اسب بخار قدرت و 400 نیوتن متر گشتاور تولید کند. این نیرو از طریق یک گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک به هر چهارچرخ انتقال پیدا می‌کند. S90 T6 با تکیه‌بر این موتور خوب می‌تواند در تنها 5.6 ثانیه از صفر به سرعت 96 کیلومتر در ساعت رسیده و مسافت 400 متر را هم در 14.1 ثانیه طی کند. ترمز و هندلینگ این خودرو بین CT6 و E300 قرار می‌گیرد به‌گونه‌ای که در 32.6 متر از سرعت 96 کیلومتر در ساعت متوقف شده و مسیر ∞ شکل را در 26.3 ثانیه با شتاب جانبی 0.68 جی طی می‌کند.
S90 در جاده خودروی باصلابتی است و موتور توئین شارژر آن قدرتی عالی را تحویل راننده می‌دهد. موتور ولوو روان، قدرتمند و پالایش شده است یعنی تمام آن چیزهایی که یک خریدار خودروی لوکس بدان‌ها نیاز دارد؛ اما گیربکس هشت سرعتهٔ آن لذتی ندارد چراکه در حالت عادی به‌آرامی دنده‌ها را تعویض می‌کند درحالی‌که هندلینگ ولوو هم به اسپرتی دو رقیب دیگر نیست.
سیستم رانندگی خودکار ولوو یا Pilot Assist در بین این سه خودرو بهترین است اما هنوز هم در برابر تسلا عقب‌افتاده به نظر می‌رسد. کروز کنترل راداری آن رفتاری مانند رانندگی انسان دارد و سیستم حفظ حرکت میان خطوط نیز همواره ماشین را در میانهٔ خطوط نگه می‌دارد. بااین‌حال این سیستم هم مانند دو خودروی دیگر چندان قابل‌اعتماد نیست اما هنوز هم قابل پیش‌بینی تر از کادیلاک و مرسدس است.
اما قسمتی که S90 خود را کاملاً از دو سدان دیگر جدا می‌کند، داخل کابین است. در داخل این خودرو چرم، چوب و فلز با سبک اسکاندیناویایی بکار رفته که بسیار عالی است. سیستم اطلاعاتی-سرگرمی ولوو هم از طریق یک نمایشگر 9 اینچی ارائه می‌شود که فوق‌العاده خوش‌ساخت و پاسخگو است. اتاق نیز با صندلی‌های جلو و عقب بزرگ کاملاً جادار است و تعادل خوبی میان مرسدس بنز تنگ و کادیلاک فراخ برقرار می‌کند.
ولوو همچنین در بحث قیمت هم بر دو رقیب خود برتری دارد که موجب می‌شود در سه قسمت از چهار قسمت این مقایسه کاملاً مرسدس بنز و کادیلاک را تضعیف کند. ولوو S90 با اختلاف بسیار زیادی در صدر این گروه قرار می‌گیرد. این خودرو آشکارا یک سدان اسپرت نیست اما کاملاً لوکس بوده و بهترین رانندگی را ارائه می‌کند. ولوو S90 به‌واقع نمایانگر یک سدان لوکس 2 لیتری عالی و کامل است.
خودروهای لوکس عمدتاً از موتورهای خشن و پر صدای V8 استفاده می‌کنند. موتورهایی مانند V8 نورث‌استار کادیلاک، 4.3 لیتری مرسدس بنز یا 4.4 لیتری ولوو؛ اما این روزها کوچک‌سازی موتورها در تمامی کلاس‌های خودرویی رخنه کرده است و هر سهٔ این سازندگان، خودروهای لوکس خود را با پیشرانه‌های چهار سیلندر 2 لیتری کوچک با قیمتی متوسط ارائه کرده‌اند. به همین دلیل بر آن شدیم تا این سه سدان لوکس چهار سیلندر را رودرروی یکدیگر قرار دهیم.
پیشتاز کوچک‌سازی پیشرانه در این سگمنت مرسدس بنز E300 است. E کلاس با شروع قیمت از حدود 50 هزار دلار و تجهیز به تکنولوژی رانندگی نیمه‌مستقل و یک موتور چهار سیلندر 241 اسب بخاری به‌عنوان یک بچه S کلاس قلب بازار سدان‌های لوکس را هدف قرار داده است.
نام کادیلاک به لحاظ تاریخی مترادف با موتورهای بزرگ بوده است. شرکتی که پیشرانه‌های تکنولوژی بالای V16 را تولید می‌کرد و از دههٔ 60 میلادی نیز از نمونه‌های قدرت بالای V8 استفاده به عمل آورده است. بااین‌حال کادیلاک هم طبق رویهٔ جاری در صنعت خودروسازی مدرن پیش رفته و برای سدان پرچم‌دار CT6 خود یک پیشرانهٔ 2 لیتری توربو ارائه کرده که یک‌چهارم موتور V16 سیلندر دارد و 265 اسب بخار قدرت تولید می‌کند.
همین رویه را می‌توان در سدان سوئدی این رقابت هم مشاهده کرد که البته کمی متفاوت است. ولوو S90 T6 تأثیر بصری بیشتری نسبت به کادیلاک و مرسدس دارد درحالی‌که این تفاوت در زیر کاپوت هم ادامه پیدا کرده است. S90 T6 هم مثل دو رقیب دیگر از یک پیشرانهٔ 2 لیتری چهار سیلندر استفاده می‌کند اما این موتور به هر دو سیستم پرخوران سوپرشارژر و توربوشارژر مجهز شده که نتیجهٔ آن تولید 316 اسب بخار قدرت است. قدرتی که در قلمروی V8ها قرار دارد.
بنابراین آیا این سدان‌های اصیل با موتورهای کوچک می‌توانند رانندگی در حد یک پرچم‌دار لوکس را ارائه کنند؟ هر یک از سدان‌های این آزمون فناوری‌های زیادی را برای کلاس خود به ارمغان آورده‌اند. کادیلاک، مرسدس بنز و ولوو هرکدام آخرین فناوری رانندگی نیمه‌مستقل خود را در این سه سدان ارائه کرده‌اند و به هر نحوی که شده سعی در لوکس نمودن آن‌ها داشته‌اند. بااین‌وجود هرچند هریک از این سه خودرو اساساً رویکرد متفاوتی را در لوکس بودن دنبال می‌کنند اما همهٔ آن‌ها در نمونهٔ مورد آزمایش ما قیمتی در حدود 70 هزار دلار دارند. البته آن‌ها اندازه‌های مختلفی دارند اما خریداران اندازه را نمی‌خرند بلکه قیمت را می‌خرند. برندهٔ این چهار سیلندرهای گران‌قیمت باید رانندگی عالی، سطح لاکچری بالا و استقلال در رانندگی زیادی را ارائه کنند.
رتبهٔ سوم کادیلاک CT6 2.0T
پیمودن پیچ‌ها با CT6 بلافاصله نشان می‌دهد که کادیلاک پول خود را در کدام قسمت این خودرو سرمایه‌گذاری کرده است: مهندسی شاسی. استخوان‌بندی CT6 فوق‌العاده است و استفادهٔ گسترده از آلومینیوم در آن موجب شده که وزن این ماشین بزرگ به فقط 1765 کیلوگرم برسد که تنها 900 گرم سنگین‌تر از سبک‌ترین خودروی این رقابت یعنی مرسدس بنز E300 است. کادیلاک CT6 برای پر کردن شکاف میان سدان‌های متوسط لوکس مثل E کلاس و سدان‌های لوکس پرچم‌دار مانند S کلاس در نظر گرفته شده است؛ بنابراین CT6 سطح لوکس بودن و فضایی هم‌اندازهٔ یک مرسدس بنز بزرگ را در کنار تجربهٔ رانندگی یک نمونهٔ متوسط ارائه می‌کند.
پیشرانهٔ 2 لیتری چهار سیلندر توربوی این سدان لوکس آمریکایی 265 اسب بخار قدرت و 400 نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. این نیرو از طریق یک گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک انتقال پیدا می‌کند که موجب می‌شود کادیلاک با 6.4 ثانیه، دومین خودروی سریع در شتاب صفر تا 96 کیلومتر باشد. عملکرد CT6 در مسیر 400 متر هم با 14.7 ثانیه به همان اندازه قابل‌توجه است اما هنگام ترمز گیری از سرعت 96 کیلومتر در ساعت در 35.6 متر متوقف می‌شود که در مقایسه با رقبای ژرمن و سوئدی چندان قابل‌توجه نیست. کادیلاک CT6 در تست هندلینگ، مسیر ∞ شکل را در 26.7 ثانیه و با شتاب جانبی 0.66 جی طی کرد.
رفتار CT6 در جاده مناسب بوده و در بزرگراه‌های بین ایالتی یک کروزر استثنائی است. حتی بااینکه سیستم تعلیق با کنترل مغناطیسی برای نسخهٔ 2.0T این خودرو ارائه نمی‌شود اما هنوز هم سواری آرام و راحتی دارد. موتور توربوی آن نیز بسیار پاسخگو بوده و در بزرگراه‌ها کاملاً قادر به رساندن CT6 به سرعت‌های بالا است. این موتور با عملکرد روان خود شگفت‌انگیزترین موتور 2 لیتری است که تاکنون دیده‌ایم.
اما یکی جزئیاتی که کادیلاک می‌تواند در آن‌ها بهبود ایجاد کند، احساس فرمان است که آن بازخوردی را ارائه نمی‌کند که از یک کادیلاک انتظار داریم. مشکل بزرگ‌تر کمربند ایمنی آن است که باعث بریدگی گردن راننده می‌شود. همچنین متأسفانه کادیلاک کروز کنترل راداری را فقط در نسخهٔ V6 ارائه می‌کند و در مدل چهار سیلندر وجود ندارد. اولین برداشت از کابین خودرو هم خوب است. صندلی‌های جلو به‌خوبی تقویت شده‌اند و صندلی‌های عقب هم جادار هستند اما انتخاب متریال داخلی عجیب بوده و با ترکیبی از چرم، فیبر کربن، کروم و پلاستیک، گیج‌کننده است.
آینهٔ عقب CT6 در اصل یک نمایشگر است که با استفاده از دوربین تصاویر پشت خودرو را به نمایش درمی‌آورد اما این نوع آینه در کادیلاک سردرگم‌کننده است و بدتر از آن کیفیت تصاویر هم مناسب نیست. در کل سواری پالایش شده و کابین جادار کادیلاک برای غلبه بر کیفیت و تکنولوژی دو رقیب دیگر کافی نیست. CT6 ما را ناامید کرد چراکه به اندازهٔ کافی خوب نیست و کادیلاک باید آن‌را بهبود بخشد.
رتبهٔ دوم مرسدس بنز E300
مرسدس بنز عملاً با E کلاس، بخش سدان‌های متوسط لوکس مدرن را ابداع کرد و حالا E300 مدل 2017 ثابت می‌کند که مرسدس بنز هنوز هم می‌داند چه چیزهایی برای موفقیت در یک کلاس به‌طور فزاینده رقابتی موردنیاز است. فرمول مرسدس برای E کلاس بسیار ساده است: طراحی یک S کلاس کوچک و تجهیز به سیستم رانندگی نیمه‌مستقل (با نام تجاری Drive Pilot).
E300 مجهز به یک پیشرانهٔ 2 لیتری چهار سیلندر توربو با 241 اسب بخار قدرت و 375 نیوتن متر گشتاور است که نیروی آن از طریق یک گیربکس 9 سرعتهٔ اتوماتیک انتقال پیدا می‌کند. شتاب صفر تا 96 کیلومتر را در 6.5 ثانیه طی می‌کند و برای طی مسافت 400 متر نیز به 14.9 ثانیه زمان احتیاج دارد. E300 مورد آزمایش ما مجهز به پکیج اختیاری اسپرت بود که شامل ترمزهای جلو ارتقاءیافته و لاستیک‌های تابستانه می‌شود به همین دلیل عملکرد خودرو در ترمز و هندلینگ تعجب‌آور بود به‌گونه‌ای که از سرعت 96 کیلومتر در ساعت ظرف 32.3 متر متوقف شد که بهترین رکورد در بین سه خودروی مورد آزمایش است. E300 مسیر ∞ شکل را در 25.8 ثانیه و با شتاب جانبی 0.70 جی طی نمود.
گیربکس اتوماتیک E کلاس به معنای واقعی کلمه گاهی خوب و گاهی بد است. گاهی اوقات به‌سرعت و با دقت دنده‌ها را تعویض می‌کند و گاهی دیگر در تعویض دنده‌ها تأخیر دارد. به نظر می‌رسد این گیربکس به تغییراتی احتیاج دارد. موتور E300 در سرعت‌های پایین قدرتمند است اما هنگام حرکت با سرعت‌های بالا در بزرگراه ضعیف احساس می‌شود؛ اما به لطف پکیج اسپرت، خودرو در پیچ‌ها سرگرم‌کننده است ولی همین پکیج به کیفیت سواری آن و سروصدای کابین لطمه میزند تا جایی که مرسدس بنز سواری بدتر و سروصدای داخلی بیشتری از ولوو و کادیلاک دارد.
اما سیستم رانندگی نیمه خودران E300 حتی از S کلاس هم پیشرفته‌تر است. این سیستم با ترکیبی کروز کنترل راداری، سیستم حفظ حرکت میان خطوط، تغییر خط خودکار و… رانندگی نیمه اتوماتیکی را ارائه می‌کند؛ اما این سیستم هنگام آزمایش در محیط واقعی با مشکلات فراوانی روبرو می‌شود که عملکرد آن‌را مختل می‌کند. به همین دلیل تصمیم گرفتیم آن‌را غیرفعال کنیم.
بااین‌حال هرچند سیستم Drive Pilot ناامیدکننده است اما دیگر تکنولوژی‌های کابین E300 کاملاً خوب کار می‌کنند. آخرین ورژن سیستم اطلاعاتی-سرگرمی Comand مرسدس بنز از طریق یک نمایشگر 12.3 اینچی ارائه می‌شود و بجای صفحه آمپر هم یک نمایشگر دیگر نصب شده است؛ اما دیگر قسمت‌های کابین E300 در مقایسه با ولوو و کادیلاک ناهنجار است. مواردی مانند صندلی‌های چرمی شاید قانع‌کننده باشند اما مطابق آنچه که از یک سدان 70 هزار دلاری انتظار داریم نیست.
هرچند مرسدس بنز E300 در پشت فرمان خودروی خوبی محسوب می‌شود اما صندلی‌های عقبی تنگ و سیستم رانندگی خودکار ناکارآمد آن به همراه برچسب قیمتی 70,025 دلاری که گران‌ترین در بین اعضای گروه محسوب می‌شود موجب تنزل آن به مقام دوم شد.
مقام اول ولوو S90 T6
ولوو XC90 تست‌های SUVهای سال گذشتهٔ ما را منفجر کرد پس جای تعجب نیست که S90 هم از همان جادوی برادر قدبلندش برخوردار باشد. S90 بر روی همان پلت‌فرم XC90 ساخته شده، از همان قوای محرکهٔ آن استفاده می‌کند و به همان اندازه لوکس است اما S90 سریع‌تر و سبک‌تر است.
S90 در زیر کاپوت خود یک پیشرانهٔ 2 لیتری چهار سیلندر پنهان کرده است که هم به سوپرشارژر برای دورهای پایین و هم به توربوشارژر برای دورهای بالا مجهز شده است که موجب شده 316 اسب بخار قدرت و 400 نیوتن متر گشتاور تولید کند. این نیرو از طریق یک گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک به هر چهارچرخ انتقال پیدا می‌کند. S90 T6 با تکیه‌بر این موتور خوب می‌تواند در تنها 5.6 ثانیه از صفر به سرعت 96 کیلومتر در ساعت رسیده و مسافت 400 متر را هم در 14.1 ثانیه طی کند. ترمز و هندلینگ این خودرو بین CT6 و E300 قرار می‌گیرد به‌گونه‌ای که در 32.6 متر از سرعت 96 کیلومتر در ساعت متوقف شده و مسیر ∞ شکل را در 26.3 ثانیه با شتاب جانبی 0.68 جی طی می‌کند.
S90 در جاده خودروی باصلابتی است و موتور توئین شارژر آن قدرتی عالی را تحویل راننده می‌دهد. موتور ولوو روان، قدرتمند و پالایش شده است یعنی تمام آن چیزهایی که یک خریدار خودروی لوکس بدان‌ها نیاز دارد؛ اما گیربکس هشت سرعتهٔ آن لذتی ندارد چراکه در حالت عادی به‌آرامی دنده‌ها را تعویض می‌کند درحالی‌که هندلینگ ولوو هم به اسپرتی دو رقیب دیگر نیست.
سیستم رانندگی خودکار ولوو یا Pilot Assist در بین این سه خودرو بهترین است اما هنوز هم در برابر تسلا عقب‌افتاده به نظر می‌رسد. کروز کنترل راداری آن رفتاری مانند رانندگی انسان دارد و سیستم حفظ حرکت میان خطوط نیز همواره ماشین را در میانهٔ خطوط نگه می‌دارد. بااین‌حال این سیستم هم مانند دو خودروی دیگر چندان قابل‌اعتماد نیست اما هنوز هم قابل پیش‌بینی تر از کادیلاک و مرسدس است.
اما قسمتی که S90 خود را کاملاً از دو سدان دیگر جدا می‌کند، داخل کابین است. در داخل این خودرو چرم، چوب و فلز با سبک اسکاندیناویایی بکار رفته که بسیار عالی است. سیستم اطلاعاتی-سرگرمی ولوو هم از طریق یک نمایشگر 9 اینچی ارائه می‌شود که فوق‌العاده خوش‌ساخت و پاسخگو است. اتاق نیز با صندلی‌های جلو و عقب بزرگ کاملاً جادار است و تعادل خوبی میان مرسدس بنز تنگ و کادیلاک فراخ برقرار می‌کند.
ولوو همچنین در بحث قیمت هم بر دو رقیب خود برتری دارد که موجب می‌شود در سه قسمت از چهار قسمت این مقایسه کاملاً مرسدس بنز و کادیلاک را تضعیف کند. ولوو S90 با اختلاف بسیار زیادی در صدر این گروه قرار می‌گیرد. این خودرو آشکارا یک سدان اسپرت نیست اما کاملاً لوکس بوده و بهترین رانندگی را ارائه می‌کند. ولوو S90 به‌واقع نمایانگر یک سدان لوکس 2 لیتری عالی و کامل است.
