Miss.aysoo
کاربر نگاه دانلود
آیا می توانیم در ونوس ساکن شویم؟
بخش دوم
یکشنبه ۲۸ شهریور ۱۳۹۵
برای ساکن شدن در ونوس (زهره) بیشتر شیوه های پیشنهادی بر مهندسی اکولوژیکی تأکید دارند تا بتوان این سیاره را به مکانی قابل سکونت تبدیل کرد. با این حال، پیشنهادهایی هم بوده اند مبنی بر این که چگونه بشر می تواند در ونوس زندگی کند بدون این که محیط آن را به طور ملموسی تغییر دهد. برای مثال طبق گفته «ویورل بادسکو» و «کریس زاکنی»، دانشمندان اهل شوروی سابق این پیشنهاد را ارائه داده اند که بشر از دهه ۱۹۷۰ به بعد می تواند به جای این که تلاش کند روی سطح نامساعد ونوس زندگی کند در جو آن ساکن شود.
مدتی بعد «جفری ای. لاندیس»، دانشمند ناسا مقاله ای تحت عنوان «سکونت در ونوس» نوشت که در آن پیشنهاد کرد که می شود بر فراز ابرهای ونوس شهرهایی ساخت. طبق ادعای او در ارتفاع ۵۰ کیلومتری از سطح، محیط فشاری حدود ۱۰۰هزار پاسکال دارد که این مقدار اندکی کمتر از فشار زمین در سطح دریا (۱۰۱۳۲۵ پاسکال) است. همچنین دما در این نواحی از صفر تا ۵۰ درجه سانتی گراد متغیر است و حفظ ایمنی در مقابل تشعشعات کیهانی از طریق جو بالایی فراهم می شود که جرم حفاظتی آن برابر با جرم حفاظتی زمین است. طبق نظریه لاندیس، زیستگاه های ونوسی در وهله نخست از بالن های هوای گرم که از هوای قابل تنفس پر شده اند تشکیل خواهند شد. این بر اساس مفهومی است که بیان می کند هوا یک گاز بالابرنده در جو متراکم دی اکسید کربن بوده که دارای ۶۰ درصد نیروی بالابرنده ای است که هلیوم در زمین دارد.
چنین محیط هایی نخستین فضاهای زیستی برای اشغالگرهای ونوس خواهند بود و به عنوان عوامل تبدیل کننده به شرایط زمینی ایفای نقش خواهند کرد که به تدریج جو ونوس را به محیطی زیست پذیر مبدل می کنند. بدین ترتیب ساکنان زمینی قادر خواهند بود به سطح ونوس مهاجرت کنند. یک روش برای دست یابی به این هدف استفاده از این شهرها به عنوان سایه هایی در مقابل خورشید است، زیرا وجود آن ها در ابرها از رسیدن تشعشعات خورشیدی به سطح این سیاره جلوگیری خواهد کرد.
این روش به ویژه زمانی بسیار خوب عمل خواهد کرد که شهرهای معلق از موادی با ضریب بازتاب کم ساخته شوند. بالون های انعکاسی یا صفحه های بازتابی از نانوتیوب های کربنی یا گرافین (شبکه ای لانه زنبوری در مقیاس اتمی از اتم های کربن) را می توان به طور متناوب از این شهرها گستراند. اجرای این کار نمایانگر پیشرفت اختصاص منبع در جای درست خود خواهد بود، چرا که بدین ترتیب می توان بازتابنده های جوی را با استفاده از کربنی که منبع آن در همان محیط است ، ساخت.
به علاوه، این شهرهای قابل سکونت همچون سکوهایی عمل خواهند کرد که عناصر شیمیایی به مقادیر زیاد به جو آن ها تزریق می شوند. این به شکل غبار منیزیم یا کلسیم (که کربن را به شکل کربنات کلسیم و کربنات منیزیم جداسازی می کند) یا اسپری هیدروژن خواهد بود. (با تولید سرب سیاه و آب؛ آب به سطح سیاره فرو خواهد ریخت و حدود ۸۰ درصد از مساحت آن به اقیانوس تبدیل خواهد شد.)
ناسا کار بررسی امکان انجام مأموریت هایی که پرسنل انسانی به دنبال آن به ونوس اعزام می شوند را آغاز کرده است؛ این کار بخشی از برنامه HAVOCخواهد بود که پیشنهاد انجام آن در سال ۲۰۱۵ مطرح شد.
ادامه دارد…
*منابع:
- How Do We Colonize Venus?; Matt Williams; Universe Today; September, 2016.
- Colonization of Venus; Geoffrey A. Landis; NASA Glenn Research Center.
- Was Venus the first habitable world of our solar system? ;M.J. Way et al. Geophysical Research Letters.
*توضیح عکس: تصویر هنری از شهرهای ابری ناسا روی سیاره ونوس
*عکس از: NASA
code
بخش دوم
یکشنبه ۲۸ شهریور ۱۳۹۵
برای ساکن شدن در ونوس (زهره) بیشتر شیوه های پیشنهادی بر مهندسی اکولوژیکی تأکید دارند تا بتوان این سیاره را به مکانی قابل سکونت تبدیل کرد. با این حال، پیشنهادهایی هم بوده اند مبنی بر این که چگونه بشر می تواند در ونوس زندگی کند بدون این که محیط آن را به طور ملموسی تغییر دهد. برای مثال طبق گفته «ویورل بادسکو» و «کریس زاکنی»، دانشمندان اهل شوروی سابق این پیشنهاد را ارائه داده اند که بشر از دهه ۱۹۷۰ به بعد می تواند به جای این که تلاش کند روی سطح نامساعد ونوس زندگی کند در جو آن ساکن شود.
مدتی بعد «جفری ای. لاندیس»، دانشمند ناسا مقاله ای تحت عنوان «سکونت در ونوس» نوشت که در آن پیشنهاد کرد که می شود بر فراز ابرهای ونوس شهرهایی ساخت. طبق ادعای او در ارتفاع ۵۰ کیلومتری از سطح، محیط فشاری حدود ۱۰۰هزار پاسکال دارد که این مقدار اندکی کمتر از فشار زمین در سطح دریا (۱۰۱۳۲۵ پاسکال) است. همچنین دما در این نواحی از صفر تا ۵۰ درجه سانتی گراد متغیر است و حفظ ایمنی در مقابل تشعشعات کیهانی از طریق جو بالایی فراهم می شود که جرم حفاظتی آن برابر با جرم حفاظتی زمین است. طبق نظریه لاندیس، زیستگاه های ونوسی در وهله نخست از بالن های هوای گرم که از هوای قابل تنفس پر شده اند تشکیل خواهند شد. این بر اساس مفهومی است که بیان می کند هوا یک گاز بالابرنده در جو متراکم دی اکسید کربن بوده که دارای ۶۰ درصد نیروی بالابرنده ای است که هلیوم در زمین دارد.
چنین محیط هایی نخستین فضاهای زیستی برای اشغالگرهای ونوس خواهند بود و به عنوان عوامل تبدیل کننده به شرایط زمینی ایفای نقش خواهند کرد که به تدریج جو ونوس را به محیطی زیست پذیر مبدل می کنند. بدین ترتیب ساکنان زمینی قادر خواهند بود به سطح ونوس مهاجرت کنند. یک روش برای دست یابی به این هدف استفاده از این شهرها به عنوان سایه هایی در مقابل خورشید است، زیرا وجود آن ها در ابرها از رسیدن تشعشعات خورشیدی به سطح این سیاره جلوگیری خواهد کرد.
این روش به ویژه زمانی بسیار خوب عمل خواهد کرد که شهرهای معلق از موادی با ضریب بازتاب کم ساخته شوند. بالون های انعکاسی یا صفحه های بازتابی از نانوتیوب های کربنی یا گرافین (شبکه ای لانه زنبوری در مقیاس اتمی از اتم های کربن) را می توان به طور متناوب از این شهرها گستراند. اجرای این کار نمایانگر پیشرفت اختصاص منبع در جای درست خود خواهد بود، چرا که بدین ترتیب می توان بازتابنده های جوی را با استفاده از کربنی که منبع آن در همان محیط است ، ساخت.
به علاوه، این شهرهای قابل سکونت همچون سکوهایی عمل خواهند کرد که عناصر شیمیایی به مقادیر زیاد به جو آن ها تزریق می شوند. این به شکل غبار منیزیم یا کلسیم (که کربن را به شکل کربنات کلسیم و کربنات منیزیم جداسازی می کند) یا اسپری هیدروژن خواهد بود. (با تولید سرب سیاه و آب؛ آب به سطح سیاره فرو خواهد ریخت و حدود ۸۰ درصد از مساحت آن به اقیانوس تبدیل خواهد شد.)
ناسا کار بررسی امکان انجام مأموریت هایی که پرسنل انسانی به دنبال آن به ونوس اعزام می شوند را آغاز کرده است؛ این کار بخشی از برنامه HAVOCخواهد بود که پیشنهاد انجام آن در سال ۲۰۱۵ مطرح شد.
ادامه دارد…
*منابع:
- How Do We Colonize Venus?; Matt Williams; Universe Today; September, 2016.
- Colonization of Venus; Geoffrey A. Landis; NASA Glenn Research Center.
- Was Venus the first habitable world of our solar system? ;M.J. Way et al. Geophysical Research Letters.
*توضیح عکس: تصویر هنری از شهرهای ابری ناسا روی سیاره ونوس
*عکس از: NASA
code
