رمزنگاری با بیگانگان؛ آیا فضاییها ما را پیدا خواهند کرد؟
مجله همشهری دانستنیها - عرفان کسرایی:
ارسال پیام برای بیگانگان فضایی موضوع دیروز و امروز نیست. انسان از حدود 70 سال پیش به شیوه ای غیرعمدی در حال ارسال سیگنال های رادیویی و تلویزیونی به فضای بیکران بوده است.
امروز، کره ای به شعاع بیش از 70 سال نوری، زمین را احاطه کرده که سرشار از سیگنال های رادیویی و تصاویر تلویزیونی است و همچنان با سرعت نور در حال رشد است. حدود 30 سال بعد، این کره هر جامعه احتمالی از موجودات هوشمند فرازمینی (ETI) را که در فاصله 100 سال نوری از زمین باشند پوشش می دهد. بیگانگان در صورتی که جایی در فضای دوردست وجود داشته باشند، می توانند به آثار گفتاری، تصویری و صوتی ما دسترسی داشته باشند و زندگی روزمره ما را بررسی کنند.
امواج الکترومغناطیسی نشت شده به فضا تنها بخشی از پیام های ارسالی زمین را تشکیل می دهند. چهار اثر ساخته خودمان که سال ها پیش به فضا پرتاب شده اند، اکنون منظومه شمسی را ترک کرده اند. اگر یک موجود هوشمند فرازمینی به صورت اتفاقی یکی از دو فضاپیمای پایونیر 10 یا 11 را در نقطه ای دور از فضا و زمان پیدا کند، لوحی خواهد یافت که طرح پیکر ما انسان ها روی آن حک شده و موقعیت ما را از روی نموداری تصویری نشان می دهد.
در هر دو فضاپیمای وویجر 1 و 2 دیسکی قرار داده اند که روی آن درود و تهنیت به 60 زبان زنده زمین، 90 دقیقه موسیقی و همچنین تصاویری از زمین ضبط شده است. پشت این دیسک هم پیامی به زبان ریاضیات حک شده که موقعیت خورشید و زمین و تمایل ساکنان روی آن را به برقراری ارتباط نشان می دهد.
«رابرت تی دیکسون» در فصلی از کتاب «نجوم دینامیکی» به نام «حیات فرازمینی» می نویسد: «چون نزدیک ترین موجود هوشمند فضایی به احتمال زیاد در فاصله هزار سال نوری از ما قرار دارد، ارتباط دو طرفه عملا از موضوع خارج می شود؛ مثلا اگر پیامی را از طریق امواج رادیویی که با سرعت نور سیر می کنند برای ETI ها بفرستیم، هزار سال طول می کشد تا پاسخ آن را دریافت کنیم و در این صورت، این کار شبیه به یک گفت و شنود و مکالمه نخواهد بود.»
مجله همشهری دانستنیها - عرفان کسرایی:
ارسال پیام برای بیگانگان فضایی موضوع دیروز و امروز نیست. انسان از حدود 70 سال پیش به شیوه ای غیرعمدی در حال ارسال سیگنال های رادیویی و تلویزیونی به فضای بیکران بوده است.
امروز، کره ای به شعاع بیش از 70 سال نوری، زمین را احاطه کرده که سرشار از سیگنال های رادیویی و تصاویر تلویزیونی است و همچنان با سرعت نور در حال رشد است. حدود 30 سال بعد، این کره هر جامعه احتمالی از موجودات هوشمند فرازمینی (ETI) را که در فاصله 100 سال نوری از زمین باشند پوشش می دهد. بیگانگان در صورتی که جایی در فضای دوردست وجود داشته باشند، می توانند به آثار گفتاری، تصویری و صوتی ما دسترسی داشته باشند و زندگی روزمره ما را بررسی کنند.
امواج الکترومغناطیسی نشت شده به فضا تنها بخشی از پیام های ارسالی زمین را تشکیل می دهند. چهار اثر ساخته خودمان که سال ها پیش به فضا پرتاب شده اند، اکنون منظومه شمسی را ترک کرده اند. اگر یک موجود هوشمند فرازمینی به صورت اتفاقی یکی از دو فضاپیمای پایونیر 10 یا 11 را در نقطه ای دور از فضا و زمان پیدا کند، لوحی خواهد یافت که طرح پیکر ما انسان ها روی آن حک شده و موقعیت ما را از روی نموداری تصویری نشان می دهد.
در هر دو فضاپیمای وویجر 1 و 2 دیسکی قرار داده اند که روی آن درود و تهنیت به 60 زبان زنده زمین، 90 دقیقه موسیقی و همچنین تصاویری از زمین ضبط شده است. پشت این دیسک هم پیامی به زبان ریاضیات حک شده که موقعیت خورشید و زمین و تمایل ساکنان روی آن را به برقراری ارتباط نشان می دهد.
«رابرت تی دیکسون» در فصلی از کتاب «نجوم دینامیکی» به نام «حیات فرازمینی» می نویسد: «چون نزدیک ترین موجود هوشمند فضایی به احتمال زیاد در فاصله هزار سال نوری از ما قرار دارد، ارتباط دو طرفه عملا از موضوع خارج می شود؛ مثلا اگر پیامی را از طریق امواج رادیویی که با سرعت نور سیر می کنند برای ETI ها بفرستیم، هزار سال طول می کشد تا پاسخ آن را دریافت کنیم و در این صورت، این کار شبیه به یک گفت و شنود و مکالمه نخواهد بود.»
دانلود رمان و کتاب های جدید