ابرهای یاقوتی در خارج از منظومه شمسی کشف شدند
محققان دریافتند ابرهای خارج از منظومهشمسی از یاقوت و یاقوت کبود ساخته شدهاند
دانشمندان برای اولینبار سیستم آب و هوایی یک سیاره گازی غولپیکر در خارج از منظومه شمسی را کشف کردند.
محققان اظهار کردند: ابرها و بادهای خشن این جهان دوردست، از کوراندوم تشکیل شدهاند که سازنده یاقوت و یاقوت کبود است.
این مواد با رسیدن به دمای روزانه 2500 درجه سانتیگراد با تبخیر به طور کامل پخش میشوند.
دیوید آرمسترانگ از دانشگاه وارویک اظهار کرد: این حالت، جهنمی است.
وی افزود: این بادها رنگ خاصی دارند، اما درباره ترکیب آنها هنوز مطمئن نیستیم و یک حدس و گمان است.
آرمسترانگ عنوان کرد: این رنگ بستگی به اتمسفر دارد، اما هرچه که هست بسیار خیرهکننده است.
نام سیاره مورد نظر HAT-P-7B است و بیش از هزار سال نوری از زمین فاصله و جرمی 500 برابر زمین دارد.
این سیاره در صورت فلکی ماکیان، مشتری داغ شناخته میشود و یک زیر مجموعه از غولهای گازی است که اندازه، جرم و ترکیبی مشابه مشتری دارد، حول ستاره مادر خود میگردد و درجه حرارت آن بسیار زیاد است.
اواخر سال گذشته، نقشه آبوهوایی مشابه سیاره داغ مشتری به نام HD 189733b ساخته شد و در فاصله 63 سال نوری صورت فلکی روباهک قرار گرفته است.
در حال حاضر، دانشمندان بر اساس سیستم آبوهوایی HAT-P-7B در چهار سال، دقیقترین شرایط را در سیارههای دوردست بررسی کردند.
هانا ویکفورد، از مرکز فضایی گودارد، اظهار کرد: با استفاده از جدول زمانی چهار ساله، امکان مطالعه در عمق این سیارات آغاز شده است.
درک کامل ما از این سیارهها و ابرها در اتمسفر ابتدای راه است.
تیم محققان دو گزینه برای مواد ساخته شده ابرها در نظرگرفتهاند: فرم کریستالی اکسید آلومینیوم که در یاقوت و یاقوت کبود است و پروسکایت، ماده معدنی اکسید تیتانیوم کلسیم که در یاخته یا سلول (به فرانسوی: Cellule) واحد بنیادین ساختاری و کارکردی همه اندامگانها (ارگانیسمهای موجودات زنده) است. یاخته به زبان ساده تر واحد ساختار و عمل در جانداران است. در هر بخشی از بدن که عملی انجام میشود در اصل توسط یاختههای آن بخش انجام میشود. می توان گفت چنانچه بدن موجودات را به یک ساختمان تشبیه کنیم سلول ها به تعبیری آجرهای تشکیل دهنده ی بنا هستند. هر سلول از اجزای مختلفی تشکیل شده است که به طور عمده سیتو پلاسم، غشای سیتوپلاسمی و هسته هستند.نظریهٔ یاخته که در سدهٔ پانزدهم میلادی پدید آمد میگوید که همه اندامگانها از یک یا چند یاخته تشکیل شدهاند، همه یاختهها از یاختههای پیشین پدید میآیند، همه کارکردهای زیستی یک سازواره یا ارگانیسم در درون یاختهها انجام میگیرند و اینکه یاختهها شامل اطلاعات وراثتی لازم برای سامان دادن به کارکرد یاخته و انتقال اطلاعات به نسلهای آینده یاختهها هستند. یاختههای بدن موجودات پریاختهای در برخی بافتها مانند پوست با پیوندهای میانیاختهای به هم متصل میشوند.
" title="" style="cursor: help; border-bottom: 1px dotted rgb(0, 136, 204); color: rgb(0, 136, 204);">سلولهای خورشیدی وجود دارد.
به نظر میرسد کوراندوم بهترین گزینهای است که تاکنون شناخته شده است.
نتایج بررسیها نشان داده است مواد کافی برای تشکیل یک ابر نوری ضخیم کوراندوم وجود دارد، اما در مورد پروسکایت، این احتمال کمتر بوده، به این دلیل که آلومینیوم از تیتانیوم فراوانتر است.
تعداد فرضیات در این مورد زیاد است؛ پروسکایت رد نمیشود، اما کوراندوم احتمال بیشتری دارد.
با تجزیه و تحلیل دادهها از تِلِسکوپ(به انگلیسی: Telescope) وسیلهای برای دیدن اجرام آسمانی با استفاده از تابش الکترومغناطیس (به انگلیسی: Electromagnetic radiation) (مانند نور مرئی) بصورت واضح و دقیق است. اولین تلسکوپ کارا در ابتدای قرن هفدهم و با استفاده از لنزهای شیشهای در هلند اختراع شد. در درازای چند دهه، تلسکوپبازتابی که از آینه استفاده میکند اختراع شد، بسیاری از انواع نوتری از تلسکوپها در قرن ۲۰ام زاده شدند، رادیوتلسکوپ در دهه ۱۹۳۰ و تلسکوپ فرابنفش در سال ۱۹۶۰ از جملهٔ این اختراعات بودند. واژه تلسکوپ میتواند به تمام حیطهٔ وسایل عملیاتی درسرتاسر ناحیهٔ میدان الکترومغناطیس اشاره داشته باشد. واژهٔ تلسکوپ، از دو واژهٔ یونانی تله(به یونانی: τῆλε) به معنی دور و اسکوپین (به یونانی: σκοπεῖν) به معنی دیدن، گرفته شده است، نخستین بار در سال ۱۶۱۱ به نام یک ریاضیدان ایتالیایی به نام جووانی دمیزیانی (به ایتالیایی: Giovanni Demisiani) که برای یکی از ابزارهای گالیلئو گالیله که درآکادمی دلینچی (به ایتالیایی: Accademia dei Lincei) به نمایش گذاشته شده بود بکار گرفته شد.
" title="" style="cursor: help; border-bottom: 1px dotted rgb(0, 136, 204); color: rgb(0, 136, 204);">تلسکوپ فضایی کپلر ادارهٔ ملی هوانوردی و فضایی (به انگلیسی: National Aeronautics and Space Administration) یا سازمان ملی هوانوردی و فضایی (به انگلیسی: National Aeronautics and Space Agency) به اختصار ناسا (به انگلیسی: NASA) سازمان فضایی ملی ایالات متحدهٔ آمریکا است. در زمان جنگ سرد و پس از پرتاب ماهواره ی اسپوتنیک-۱ توسط اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی به فضا، آمریکا به فکر ایجاد سازمان فضایی ملی خود افتاد و ناسا در ۲۹ ژوئیهٔ ۱۹۵۸ با امضای رئیسجمهور وقت دوایت آیزنهاور جای کمیتهٔ رایزنی ملی هوانوردی آمریکا (ناکا) را گرفت و بنیادگذاریشد. توماس کیت گلنان به عنوان نخستین مدیر ناسا و هیو لاتیمر درایدن به عنوان معاون او برگزیدهشد و فعالیت رسمی ناسا از ۱ اکتبر ۱۹۵۸ آغاز شد. نخستین ماهوارهٔ فضایی ناسا نیز اکسپلورر ۱ بود.
" title="" style="cursor: help; border-bottom: 1px dotted rgb(0, 136, 204); color: rgb(0, 136, 204);">ناسا، محققان توانستند تغییرات در شدت نور این سیاره دوردست را نظارت و شرایط آبوهوایی این سیاره را بررسی کنند.
آنها تغییرات قابل توجهی در روشنایی و گرما بدست آوردند، گاهی درخشانترین نقطه این سیاره در طول روز مشاهده و گاهی در نوبت بعدازظهر دیده میشود.
سیاره HD 189733b، درست مثل ماه قفل گرانشی شده به این معنی که همیشه سمت ستاره خود است.
آرمسترانگ تصور میکند این تغییر در درخشانترین نقطه به دلیل پوشش ابر ضخیم در اطراف این سیاره گرم و سوزان با سرعت چندکیلومتر در ثانیه است.
به لطف اینکه این سیاره در یک طرف سرد و طرف دیگرش داغ است، ابرها به احتمال زیاد در سمت سرد متراکم میشوند و اختلاف درجه حرارت بادهای پرسرعت در حال حرکت را ایجاد میکنند که به سمت گرم رفته و تبخیر میشوند.
آرمسترانگ اظهار کرد: نتایج بررسیها نشان داده است وجود بادهای قوی حول این سیاره ابرها را از سمت شب به سمت روز حرکت میدهد.
تغییر سرعت باد نیز به طور چشمگیری منجر به تشکیل ابرهای بزرگ و از بین رفتن آنها میشود.
برنامه تیم در تحقیقات خود، ادامه الگوهای آبوهوایی HD 189733b است.
وی اظهار کرد: بنابراین امیدوارم درباره ابرهای ساخته شده از مواد معدنی یاقوتی اطلاعات جدیدی بدست آوریم.