آیدا.ف
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2017/02/07
- ارسالی ها
- 5,830
- امتیاز واکنش
- 35,457
- امتیاز
- 1,120
- سن
- 20
اتصال دو ناو کیهانی سایوز ۴ و سایوز ۵ در مدار زمین, آغاز طرح بزرگ شوروی برای سفر به ماه بود
دوازدهم مهر ۱۳۳۶ غرش مهیبی پایگاه موشکی بایکنور را لرزاند و دقایقی پس از آن یک گوی کوچک فلزی در مدار قرار گرفت و از آن سوی جو زمین پیامی را مخابره کرد که نوید عصر نوینی را می‌داد. عصر فضا آغاز شده بود و اکنون جولانگاه جدیدی پیش روی بشریت قرار داشت. فقط کمی بیشتر از نیم قرن از آغاز عصر فضا می‌گذرد، اما همین ۵۰ سال ناقابل آنچنان نگاه بشر را به دنیای اطرافش تغییر داد و چنان در زندگی روزمره انسان اثر گذاشته که دیگر تصور زندگی بدون فضا برای انسان غیرممکن است. در این ۵۴ سال، بشر تجربه‌های ارزشمندی را برای سفر به فضا و حضور در این سرزمین ناشناخته کسب کرده است. بی‌شک برای ملتی چون ما که آرزوی فرستادن یک هموطن را به فضا در سر می‌پرورانیم خواندن داستان‌هایی از پیروزی‌ها و شکست‌های فراوان سایر ملت‌های دنیا در مسیر پردست‌انداز و ناشناخته تسخیر فضا، بسیار آموزنده خواهد بود. از این رو «جام‌جم» تلاش خواهد کرد طی سلسله مطالبی که گاه گاه و به مناسبت‌های تاریخی یک رویداد فضایی وتاریخی به قلم سیروس برزو منتشر میکند، نگاهی بر مهم‌ترین وقایع فضایی سال‌های گذشته از نخستین روز تسخیر فضا تا به حال بیندازد.
تنها ۲ روز پس از آغاز سال نوی میلادی، در هوای بشدت برفی و توفانی و در شرایط امنیتی فوق‌العاده، یک هواپیمای ویژه در فاصله‌ای دور از دید ماموران فرودگاه چکالفسکی، جایی در حومه مسکو، آماده پرواز بود. اتوبوسی سرنشینان معدود این هواپیما را تا جلوی پله‌های آن رساند. برف همراه با باد و بوران اجازه نمی‌داد افرادی که حتی چند متر با هواپیما فاصله داشتند، ببینند چه کسانی به آن سوار می‌شوند. دقایقی بعد، هواپیما موتورش را روشن کرد و با اجازه برج کنترل پرواز در لابه‌لای برف در حال باریدن، راه خود را گشود و اوج گرفت تا از لایه ضخیم ابری که آسمان مسکو را پوشانده بود خارج شود. سرنشینان مرموز این هواپیما ۳ کیهان‌نورد نظامی و یک فضانورد مهندس طراح سامانه‌های فضایی و تعدادی از کارشناسان و مربیان آنها بودند.
ولادیمیر شاتالف، نخستین کیهان‌نوردی بود که سوار بر این هواپیما راهی مقصدی اسرارآمیز بود. او آذر ۱۳۰۶ خورشیدی در پتروپاولوسک در شمال قزاقستان به دنیا آمده بود. هنگامی که دبیرستان را تمام کرد، به دانشکده نیروی هوایی رفت و پس از دریافت درجه مهندسی در نیروی هوایی اتحاد جماهیر شوروی سابق به فعالیت پرداخت، اما بخت و اقبالش بلند بود که بعد از ۱۷ سال خلبانی سرانجام به عنوان فضانورد انتخاب و مشغول تمرینات مخصوص این کار شد.
دومین کیهان‌نورد باریس وولینف، ۷ سالی جوان‌تر از همقطارش ولادیمیر بود و در ایرکوتسک به دنیا آمده بود. او نیز پس از پایان تحصیلات به نیروی هوایی شوروی پیوست و جزو اولین فرد از گروه کیهان‌نوردان انتخاب شده بود که به همراه گاگارین، تمرینات فضانوردی خود را آغاز کرده بود.
آلکسی یلیسیف، سومین مسافر کیهان‌نورد این هواپیما از همه جوان‌تر بود. در ژیزدر به دنیا آمده بود. او برخلاف دو همکارش پس از اتمام دبیرستان به انستیتوی فناوری مسکو وارد شد. یلیسیف سپس در موسسه انرگیا به عنوان مهندس طراح ناو‌های کیهانی به کار پرداخت، ولی سرانجام به جرگه فضانوردان پیوست.
آخرین کیهان‌نورد، یوگنی خرونف از استان تولا در روسیه آمده بود. خرونف پس از اتمام تحصیلات ابتدایی، وارد آموزشگاه فنی نیروی هوایی شوروی شده بود و سال‌ها در آنجا خدمت کرده بود. سال ۱۳۳۹ جزو اولین نفرات گروه کیهان‌نوردان انتخاب شد و ضمن تمرینات فضایی به تحصیل در آکادمی هوایی ژوکوفسکی پرداخت.
اینک این گروه به بایکونور می‌رفتند تا برنامه پرهیجان اما خطرناکی را آغاز کنند. کاری که قرار بود ۲ سال پیش انجام گیرد، اما بروز نقص فنی در سایوز ـ ۱ اجازه آن را نداد و با سقوط سایوز ـ ۱ و کشته شدن کامارف به شکل فاجعه باری خاتمه یافت.
دوازدهم مهر ۱۳۳۶ غرش مهیبی پایگاه موشکی بایکنور را لرزاند و دقایقی پس از آن یک گوی کوچک فلزی در مدار قرار گرفت و از آن سوی جو زمین پیامی را مخابره کرد که نوید عصر نوینی را می‌داد. عصر فضا آغاز شده بود و اکنون جولانگاه جدیدی پیش روی بشریت قرار داشت. فقط کمی بیشتر از نیم قرن از آغاز عصر فضا می‌گذرد، اما همین ۵۰ سال ناقابل آنچنان نگاه بشر را به دنیای اطرافش تغییر داد و چنان در زندگی روزمره انسان اثر گذاشته که دیگر تصور زندگی بدون فضا برای انسان غیرممکن است. در این ۵۴ سال، بشر تجربه‌های ارزشمندی را برای سفر به فضا و حضور در این سرزمین ناشناخته کسب کرده است. بی‌شک برای ملتی چون ما که آرزوی فرستادن یک هموطن را به فضا در سر می‌پرورانیم خواندن داستان‌هایی از پیروزی‌ها و شکست‌های فراوان سایر ملت‌های دنیا در مسیر پردست‌انداز و ناشناخته تسخیر فضا، بسیار آموزنده خواهد بود. از این رو «جام‌جم» تلاش خواهد کرد طی سلسله مطالبی که گاه گاه و به مناسبت‌های تاریخی یک رویداد فضایی وتاریخی به قلم سیروس برزو منتشر میکند، نگاهی بر مهم‌ترین وقایع فضایی سال‌های گذشته از نخستین روز تسخیر فضا تا به حال بیندازد.
تنها ۲ روز پس از آغاز سال نوی میلادی، در هوای بشدت برفی و توفانی و در شرایط امنیتی فوق‌العاده، یک هواپیمای ویژه در فاصله‌ای دور از دید ماموران فرودگاه چکالفسکی، جایی در حومه مسکو، آماده پرواز بود. اتوبوسی سرنشینان معدود این هواپیما را تا جلوی پله‌های آن رساند. برف همراه با باد و بوران اجازه نمی‌داد افرادی که حتی چند متر با هواپیما فاصله داشتند، ببینند چه کسانی به آن سوار می‌شوند. دقایقی بعد، هواپیما موتورش را روشن کرد و با اجازه برج کنترل پرواز در لابه‌لای برف در حال باریدن، راه خود را گشود و اوج گرفت تا از لایه ضخیم ابری که آسمان مسکو را پوشانده بود خارج شود. سرنشینان مرموز این هواپیما ۳ کیهان‌نورد نظامی و یک فضانورد مهندس طراح سامانه‌های فضایی و تعدادی از کارشناسان و مربیان آنها بودند.
ولادیمیر شاتالف، نخستین کیهان‌نوردی بود که سوار بر این هواپیما راهی مقصدی اسرارآمیز بود. او آذر ۱۳۰۶ خورشیدی در پتروپاولوسک در شمال قزاقستان به دنیا آمده بود. هنگامی که دبیرستان را تمام کرد، به دانشکده نیروی هوایی رفت و پس از دریافت درجه مهندسی در نیروی هوایی اتحاد جماهیر شوروی سابق به فعالیت پرداخت، اما بخت و اقبالش بلند بود که بعد از ۱۷ سال خلبانی سرانجام به عنوان فضانورد انتخاب و مشغول تمرینات مخصوص این کار شد.
دومین کیهان‌نورد باریس وولینف، ۷ سالی جوان‌تر از همقطارش ولادیمیر بود و در ایرکوتسک به دنیا آمده بود. او نیز پس از پایان تحصیلات به نیروی هوایی شوروی پیوست و جزو اولین فرد از گروه کیهان‌نوردان انتخاب شده بود که به همراه گاگارین، تمرینات فضانوردی خود را آغاز کرده بود.
آلکسی یلیسیف، سومین مسافر کیهان‌نورد این هواپیما از همه جوان‌تر بود. در ژیزدر به دنیا آمده بود. او برخلاف دو همکارش پس از اتمام دبیرستان به انستیتوی فناوری مسکو وارد شد. یلیسیف سپس در موسسه انرگیا به عنوان مهندس طراح ناو‌های کیهانی به کار پرداخت، ولی سرانجام به جرگه فضانوردان پیوست.
آخرین کیهان‌نورد، یوگنی خرونف از استان تولا در روسیه آمده بود. خرونف پس از اتمام تحصیلات ابتدایی، وارد آموزشگاه فنی نیروی هوایی شوروی شده بود و سال‌ها در آنجا خدمت کرده بود. سال ۱۳۳۹ جزو اولین نفرات گروه کیهان‌نوردان انتخاب شد و ضمن تمرینات فضایی به تحصیل در آکادمی هوایی ژوکوفسکی پرداخت.
اینک این گروه به بایکونور می‌رفتند تا برنامه پرهیجان اما خطرناکی را آغاز کنند. کاری که قرار بود ۲ سال پیش انجام گیرد، اما بروز نقص فنی در سایوز ـ ۱ اجازه آن را نداد و با سقوط سایوز ـ ۱ و کشته شدن کامارف به شکل فاجعه باری خاتمه یافت.
