اورانوس
این پژوهش که نتایج آن در نشریه Nature Astronomy منتشر شده روی پدیده بازتاب نور از ابرهای آسمان اورانوس تمرکز داشت. تیم تحقیق با اندازه گیری طول موج نوری که از سطح این ابرها بازتاب پیدا می کرد موفق شد گازهای مضری که به وفور در اتمسفر این سیاره وجود داشته اند را شناسایی کند.
تیم تحقیق در این راستا از تلسکوپ Gemini North بهره گرفتند که در هاوایی مستقر بود. آنها در جریان این تحقیق به داده های پیشرفته تری در خصوص جذب نور مادون قرمز توسط گازهای سطح این سیاره پی بردند از جمله آنکه وجود حجم قابل توجه از گاز سولفید هیدروژن در ابرهای اورانوس (و احتمالا نپتون) در تضاد آشکار با نوع گازهای موجود در جو سیاره های داخلی نظیر مشتری و زحل است چراکه هیچ ردی از سولفید هیدروژن در جو این سیارات وجود ندارد و در مقابل شاهد حضور آمونیاک در آنها هستیم.
آنها در بیانیه ای که پیرامون همین کشف منتشر کرده اند اینطور آورده اند:
ابرهایی که برفراز زحل و مشتری قرار دارند حاوی یخ آمونیاک هستند اما آنطور که به نظر می رسد جو اورانوس از گاز دیگری پر شده. این تفاوت ها در ترکیبات جوی سیارات بررسی شده راه را برای شناخت هرچه بهتر شکل گیری و تاریخچه آنها هموار خواهد کرد.
در صورت حضور انسان در جو اورانوس چه اتفاقی برای او رخ خواهد داد؟
به گفت آروین اگر انسان دست بر قضا با جو این سیاره برخورد داشته باشد با گازهای بدبو و ناخوشایند آن روبرو می گردد. البته این فرد احتمالا قبل از آنکه با بوی بد برخورد کند جان خود را به خاطر دمای منفی ۲۰۰ درجه سلسیوس جو اورانوس که عموما از هیدورژن، هلیوم و متان پوشیده شده از دست می دهد.