این رو حتما شنیدی:
"...ذرهی خاک وطنم من
ذرهی خاک وطنم من، ای
ایران خاک دلیران
ایران غرش شیران
ایران همیشه جاویدان..."
خب، میبینی الان شهدای اهواز رو؟
پسری که جلوی چشمهای پدرش جون داد؟
مردم عادی و نیروی مسلح؟
دیدی چطور کشته شدن؟
به نظرت اونا ذرهی خاک وطن نشدن؟
مطمئن باش شدن!
شاید خودشون نمیخواستن،
شاید خودشون خبر ندارن،
شاید خودشون خبر نداشتن،
اما؛ شهید شدن برای شهید نشدن خیلیهای دیگه.
شهید شدن اما یادگار میمونن. ~ کوثر فیضبخش
میدانی؟ عاشقی بد دردیست!
از خودت میزنی،
از وجودت،
از تار و پودَت،
از روح و جانَت،
از زندگیات،
و حتی از عمر و جوانیات!
مانند آدم و حوا.
شنیدی که سیب را هر دو کَندند،
هر دو خوردند،
هر دو هم از بهشت بیرون رفتند!
عاشقی بد نیست،
فقط بد دردیست! ~کوثرفیضبخش
[HIDE-THANKS][/HIDE-THANKS][HIDE-THANKS] دیروز را خط زدم امروز هم خط خواهد خورد سال قبل گذشت امسال هم خواهد گذشت فردی مُرد من هم خواهم مُرد حقی خوردم حقی از من خواهند خورد گویند: " هرچه که کاری، همان هم درو میکنی" دیروزم را خط زدم؟ پس باید امروز را هم خط بزنم سال قبل گذشت؟ امسال هم می گذرد فردی مُرد؟ همه میمیرند حقی خوردم؟ از مظلوم؟ بدترین ها هم اگر حقم را خوردند، چیزی نمیگویم...! ~ کوثر فیضبخش
[/hide-thanks][HIDE-THANKS][/hide-thanks][HIDE-THANKS][/hide-thanks][HIDE-THANKS]
[/HIDE-THANKS]
[HIDE-THANKS][/HIDE-THANKS][HIDE-THANKS][/HIDE-THANKS][HIDE-THANKS][/hide-thanks][HIDE-THANKS] دیدهای دنیا را؟ چقدر بی وفا شده؟ چقدر تنها میگذارد؟ چقدر بر تن آدم تازیانه های بدبختی میزند؟ دیدهای "های بای" را؟ بیسکوئیت ها هم بیمعرفت شدهاند! پس چه از دنیا انتظار داری؟ معرفت؟ خوشی؟ مهربانی؟ همراهی ابدی؟ مگر خوابش را ببینی! مگر خوابش را ببینیم! ~ کوثر فیضبخش
[/HIDE-THANKS]
فقط به خاطر اینکه میخوندین اما تشکر نمیزدین، همه هاید تنکس شدن =|
[HIDE-THANKS]
تو چگونه به فراز رسیدی؟ با پله؟ با نردبان؟ با چهارپایه؟ با چند پایه؟ من اینطور فکر نمیکنم! تو من را زیر پای خود لِه کردی، زیر پای خودت قرارم دادی، در آخر هم، از من به فراز رسیدی! به این همه محبوبیت. محبوبیتی که کسی ندید چه تاوانی برایش دادی! چه تاوانی برایش دادم! کاش همه، فقط کمی ریزبین بودند. تا بفهمند چگونه از فرش به عرش رسیدی! ~ کوثر فیضبخش
میدانی شکنندهترین کلمه چیست؟ حتی به ذهنت خطور هم نمیکند! بگذار راهنماییات کنم. دو حرف دارد. فقط دو حرف! کلمه ای که حرف آخرش، تمام درد و رنج را با متحمل میشود، تمام زحمت ها را به دوش میکشد، خودش را میخورد تا خانوادهاش گشنه نماند! هنوز هم نفهمیدی؟ او زن است! زنی که مادرانه برایت خرج کرد. زنی که با "ن" آخرش، تمام زحمات تو را به دوش کشید. دیدی "ن" را؟ چه کاسه خوبیست؟ این همان کاسه زن است. هر زنی! بد و خوب ندارد. کاسهاش شکننده است. زن، شکننده است. زن را به بازی نگیر. ~ کوثر فیضبخش