اوکراین
بسیاری از شهرهای جهان دارای جمعیت متعادلی از زنان و مردان هستند اما شهری در جهان وجود دارد که طبق آخرین سرشماری، ۸۵ درصد جمعیت آن را زنان تشکیل میدهند. شهر لویو در غرب کشور اوکراین قرار داشته و طبق آخرین سرشماری صورتگرفته در این کشور، ۸۵ درصد جمعیت این شهر تاریخی را زنان تشکیل میدهند.
کارشناسان جمعیتشناسی اوکراین علت وقوع چنین موضوعی در «لویو»ی اوکراین را عدم تمایل خانوادههای این شهر به داشتن فرزندان پسر عنوان کردهاند که در گذر زمان باعث بروز چنین مشکلی در این شهر که همان نابرابری تعداد زنان و مردان است، شده و همین نابرابری، دختران را به سمت خواستگاری رفتن سوق داده است.
معروف است که در این کشور، رسم و رسوم سادهای برقرار است و به همین دلیل بدون دردسر پیشنهاد خود را صریح در مقابل کسی که به او علاقه دارند، میگویند. این شیوه ازدواج درست مثل شیوه خواستگاری کردن مردها از زنها عادی و مرسوم است.
چین
در قبیلهای عجیب در چین به نام «موسوا» زنان و دختران حاکمان اصلی محسوب میشوند و روسای قبیله تنها از میان زنان انتخاب میشوند. اتفاق عجیبتر میان مردم این قبیله آن است که زنان با یکدیگر کم حرف میزنند. این قبیله هزاران سال است که در صلح و صفا در ساحل دریاچه لوگو در جنوب چین زندگی میکند ولی زنانش کمتر با هم صحبت میکنند و صحبتی از پدر و پسر در این قبیله وجود ندارد.
در این قبیله زنان انتخاب میکنند که با کدام مرد ازدواج کنند و در حقیقت ازدواج رسمی ندارند. دختران این منطقه حرف اول و آخر را برای ازدواج و انتخاب همسر خود میزنند و مردان پس از ازدواج در خانه زنان زندگی میکنند. در این قبیله، هنگام مراسم ازدواج همه شروط و انتخابها و تصمیمگیریها در احتیار زنان است.
شیکاگو
در شیکاگو هم چند سالی است که دخترها گوی سبقت را در خواستگاری کردن از پسران ربودهاند. دختران این شهر از ایالات متحده هم بر این باورند که ما هیچ اعتقادی به اینکه حتما باید پسر از ما درخواست ازدواج کند، نداریم. دوست داشتن فرد مورد نظر و شغل مرد برای دخترهای این شهر بیش از هر چیز اهمیت دارد تا آنجا که آنها بعد از شناخت طولانیمدت پسر مورد نظرشان تحقیقات گستردهای درباره شغل و پیشینه کاری او انجام میدهند و بعد از تصمیم برای خواستگاری، با حلقهای نقرهایرنگ و ساده به او پیشنهاد ازدواج میدهند. در این میان هرگاه پسر مورد نظر تمایلی به پذیرفتن درخواست ازدواج نداشته باشد، حلقه را رد کرده و روز بعد با گل سرخی برای دلجویی به دیدن خواستگار خود میرود.
این روش ازدواج چند سالی است که رواج بسیاری بین پسران و دختران ایالات متحده پیدا کرده و هنوز هم تعداد خواستگاران دختر بیشتر از خواستگاران پسر است.
اسکاتلند
سال کبیسه سالی است که ما ایرانیها هر چهار سال یکبار میزبان آن هستیم اما همین سال کبیسه برای کشوری چون اسکاتلند بسیار ویژه است که در قرن یازدهم، ملکه مارگارت به دخترها اجازه داد که در صورت تمایلشان از پسر مورد نظرشان، خواستگاری کنند.
ملکه مارگارت این رسم را در تاریخ 29 فوریه یک سال کبیسه رواج داد. بر اساس همین روایت و تاریخ، دخترها هر چهار سال یکبار به خواستگاری پسر مورد علاقهشان میروند. البته چندی بعد، رسم شد که اگر آن پسر پیشنهاد دختر را قبول نکند، مجبور است که در عوض یک دست پیراهن و یک جفت دستکش بچهگانه برای دختر بخرد تا کینه را از دل او پاک کند!
دخترها میتوانستند از نظر قانونی بعد از رسیدن به 12 سالگی و پسرها بعد از رسیدن به 14سالگی ازدواج کنند، گرچه ازدواج در آن سنین به ندرت انجام میشد ولی بعد از سال 1929، سن قانونی ازدواج به 16 سالگی افزایش پیدا کرد. در کشور اسکاتلند، رضایت و اجازه والدین به هیچوجه لازم و ضروری نیست؛ در نتیجه اگر در کشوری دختر و پسری قبل از رسیدن به 18 سالگی قادر به گرفتن رضایت و اجازه پدر و مادرشان نمیشدند، به کشور اسکاتلند میرفتند تا در آنجا به عقد یکدیگر درآیند.
بسیاری از شهرهای جهان دارای جمعیت متعادلی از زنان و مردان هستند اما شهری در جهان وجود دارد که طبق آخرین سرشماری، ۸۵ درصد جمعیت آن را زنان تشکیل میدهند. شهر لویو در غرب کشور اوکراین قرار داشته و طبق آخرین سرشماری صورتگرفته در این کشور، ۸۵ درصد جمعیت این شهر تاریخی را زنان تشکیل میدهند.
کارشناسان جمعیتشناسی اوکراین علت وقوع چنین موضوعی در «لویو»ی اوکراین را عدم تمایل خانوادههای این شهر به داشتن فرزندان پسر عنوان کردهاند که در گذر زمان باعث بروز چنین مشکلی در این شهر که همان نابرابری تعداد زنان و مردان است، شده و همین نابرابری، دختران را به سمت خواستگاری رفتن سوق داده است.
معروف است که در این کشور، رسم و رسوم سادهای برقرار است و به همین دلیل بدون دردسر پیشنهاد خود را صریح در مقابل کسی که به او علاقه دارند، میگویند. این شیوه ازدواج درست مثل شیوه خواستگاری کردن مردها از زنها عادی و مرسوم است.
چین
در قبیلهای عجیب در چین به نام «موسوا» زنان و دختران حاکمان اصلی محسوب میشوند و روسای قبیله تنها از میان زنان انتخاب میشوند. اتفاق عجیبتر میان مردم این قبیله آن است که زنان با یکدیگر کم حرف میزنند. این قبیله هزاران سال است که در صلح و صفا در ساحل دریاچه لوگو در جنوب چین زندگی میکند ولی زنانش کمتر با هم صحبت میکنند و صحبتی از پدر و پسر در این قبیله وجود ندارد.
در این قبیله زنان انتخاب میکنند که با کدام مرد ازدواج کنند و در حقیقت ازدواج رسمی ندارند. دختران این منطقه حرف اول و آخر را برای ازدواج و انتخاب همسر خود میزنند و مردان پس از ازدواج در خانه زنان زندگی میکنند. در این قبیله، هنگام مراسم ازدواج همه شروط و انتخابها و تصمیمگیریها در احتیار زنان است.
شیکاگو
در شیکاگو هم چند سالی است که دخترها گوی سبقت را در خواستگاری کردن از پسران ربودهاند. دختران این شهر از ایالات متحده هم بر این باورند که ما هیچ اعتقادی به اینکه حتما باید پسر از ما درخواست ازدواج کند، نداریم. دوست داشتن فرد مورد نظر و شغل مرد برای دخترهای این شهر بیش از هر چیز اهمیت دارد تا آنجا که آنها بعد از شناخت طولانیمدت پسر مورد نظرشان تحقیقات گستردهای درباره شغل و پیشینه کاری او انجام میدهند و بعد از تصمیم برای خواستگاری، با حلقهای نقرهایرنگ و ساده به او پیشنهاد ازدواج میدهند. در این میان هرگاه پسر مورد نظر تمایلی به پذیرفتن درخواست ازدواج نداشته باشد، حلقه را رد کرده و روز بعد با گل سرخی برای دلجویی به دیدن خواستگار خود میرود.
این روش ازدواج چند سالی است که رواج بسیاری بین پسران و دختران ایالات متحده پیدا کرده و هنوز هم تعداد خواستگاران دختر بیشتر از خواستگاران پسر است.
اسکاتلند
سال کبیسه سالی است که ما ایرانیها هر چهار سال یکبار میزبان آن هستیم اما همین سال کبیسه برای کشوری چون اسکاتلند بسیار ویژه است که در قرن یازدهم، ملکه مارگارت به دخترها اجازه داد که در صورت تمایلشان از پسر مورد نظرشان، خواستگاری کنند.
ملکه مارگارت این رسم را در تاریخ 29 فوریه یک سال کبیسه رواج داد. بر اساس همین روایت و تاریخ، دخترها هر چهار سال یکبار به خواستگاری پسر مورد علاقهشان میروند. البته چندی بعد، رسم شد که اگر آن پسر پیشنهاد دختر را قبول نکند، مجبور است که در عوض یک دست پیراهن و یک جفت دستکش بچهگانه برای دختر بخرد تا کینه را از دل او پاک کند!
دخترها میتوانستند از نظر قانونی بعد از رسیدن به 12 سالگی و پسرها بعد از رسیدن به 14سالگی ازدواج کنند، گرچه ازدواج در آن سنین به ندرت انجام میشد ولی بعد از سال 1929، سن قانونی ازدواج به 16 سالگی افزایش پیدا کرد. در کشور اسکاتلند، رضایت و اجازه والدین به هیچوجه لازم و ضروری نیست؛ در نتیجه اگر در کشوری دختر و پسری قبل از رسیدن به 18 سالگی قادر به گرفتن رضایت و اجازه پدر و مادرشان نمیشدند، به کشور اسکاتلند میرفتند تا در آنجا به عقد یکدیگر درآیند.