°º¸кยzɠยภº°
کاربر نگاه دانلود
اسب آبی یک جانور پستاندار گیاه‌خوار ساکن آفریقا می‌باشد. تنها دو گونه اسب آبی وجود دارد که در یک خانواده زیستی مستقل به نام Hippopotamidae قرار می‌گیرند. اسب آبی معمولی که پس از فیل و کرگدن سومین پستانداز بزرگ خشکی‌زی است و اسب آبی کوتوله که جمعیت کمی دارد و تنها در غرب آفریقا زندگی می‌کند. آنها جانورانی نیمه آبزی هستند که در رودخانه‌ها و برکه‌ها زندگی می‌کنند. این جانوران در درازای روز با ماندن در آب رودخانه یا در گل و لای خود را خنک می‌کنند. این جانوران بزرگ ۲٬۶ تا ۳ متر درازا و ۱٬۶۶ متر بلندا دارند. وزن آنها در حدود ۲٬۲ تا ۲٬۸ تن است.
اسبهای آبی از دید ظاهری به پستانداران سم‌دار مثل گراز شباهت دارند ولی نزدیکترین خویشاوند آنها نهنگ‌ها و گرازهای دریایی هستند که ۵۵ میلیون سال پیش نیای مشترکی داشتند. نیای مشترک آنها ۶۰ میلیون سال پیش از سم‌داران جفت‌سم جدا شده بود.
جفتگیری و زایمان هر دو در آب روی می‌دهد. اسبهای آبی یک گستره‌ای از رودخانه را به خود اختصاص داده و مانع از ورود دیگران می‌شوند. آنها هنگام تاریک روشن هوا برای خوراک و چریدن از آب بیرون می‌آیند. اسبهای آبی در رودخانه و در کنار هم استراحت می‌کنند و چریدن کاری است که آنها به تنهایی انجام می‌دهند و گروهی به بیرون آب نمی‌آیند و آنها در واقع حیوانات خشکی زی نیستند.
اسب آبی از بدن درشت و بشکه‌مانندش و دهان و دندان بزرگش و بدن بی مو و پاهای کنده دار و بزرگ و کوتاهش شناسایی می‌شود. از دید اندازه ٬اندازه کرگدن سفید است و تنها فیلها از نظر وزنی با آنها برابری می‌کنند. با آنکه چاق و سنگین هستند و همچنین پاهای کوتاهی نیز دارند ولی به آسانی می‌توانند از یک انسان پیشی بگیرند. اسبهای آبی می‌توانند با سرعت ۴۸ کیلومتر در ساعت در مدت زمان کوتاهی از یک دونده المپیکی پیشی بگیرند. اسب آبی آفریقایی از جانوران خطرناک و تهاجمی به حساب می‌آیند و در صورتی که انسان به ایشان نزدیک شود به انسان حمله می‌کنند و مرگ آورند. تخمین زده می‌شود که ۱۲۵ تا ۱۵۰ هزار اسب آبی در آفریقا زیست کنند و از این میان کشور زامبیا با جای دادن ۴۰ هزار راس از این جانور و تانزانیا با ۲۰ تا ۳۰ هزار دارای بزرگترین جمعیت این حیوان هستند.
اسب آبی بیشتر در حالتی که تنها چشم‌ها، گوش‌ها و سوراخ‌های بینی اش دیده می‌شود در آب دراز می‌کشد. یک گله اسب آبی پهنای یک رودخانه را اشغال می‌کند. آنها با دندان‌های عاج مانند و درازشان زخم‌های خطرناک و بدی را در بدن یکدیگر ایجاد می‌کنند.[۶]
اسبهای آبی از دید ظاهری به پستانداران سم‌دار مثل گراز شباهت دارند ولی نزدیکترین خویشاوند آنها نهنگ‌ها و گرازهای دریایی هستند که ۵۵ میلیون سال پیش نیای مشترکی داشتند. نیای مشترک آنها ۶۰ میلیون سال پیش از سم‌داران جفت‌سم جدا شده بود.
جفتگیری و زایمان هر دو در آب روی می‌دهد. اسبهای آبی یک گستره‌ای از رودخانه را به خود اختصاص داده و مانع از ورود دیگران می‌شوند. آنها هنگام تاریک روشن هوا برای خوراک و چریدن از آب بیرون می‌آیند. اسبهای آبی در رودخانه و در کنار هم استراحت می‌کنند و چریدن کاری است که آنها به تنهایی انجام می‌دهند و گروهی به بیرون آب نمی‌آیند و آنها در واقع حیوانات خشکی زی نیستند.
اسب آبی از بدن درشت و بشکه‌مانندش و دهان و دندان بزرگش و بدن بی مو و پاهای کنده دار و بزرگ و کوتاهش شناسایی می‌شود. از دید اندازه ٬اندازه کرگدن سفید است و تنها فیلها از نظر وزنی با آنها برابری می‌کنند. با آنکه چاق و سنگین هستند و همچنین پاهای کوتاهی نیز دارند ولی به آسانی می‌توانند از یک انسان پیشی بگیرند. اسبهای آبی می‌توانند با سرعت ۴۸ کیلومتر در ساعت در مدت زمان کوتاهی از یک دونده المپیکی پیشی بگیرند. اسب آبی آفریقایی از جانوران خطرناک و تهاجمی به حساب می‌آیند و در صورتی که انسان به ایشان نزدیک شود به انسان حمله می‌کنند و مرگ آورند. تخمین زده می‌شود که ۱۲۵ تا ۱۵۰ هزار اسب آبی در آفریقا زیست کنند و از این میان کشور زامبیا با جای دادن ۴۰ هزار راس از این جانور و تانزانیا با ۲۰ تا ۳۰ هزار دارای بزرگترین جمعیت این حیوان هستند.
اسب آبی بیشتر در حالتی که تنها چشم‌ها، گوش‌ها و سوراخ‌های بینی اش دیده می‌شود در آب دراز می‌کشد. یک گله اسب آبی پهنای یک رودخانه را اشغال می‌کند. آنها با دندان‌های عاج مانند و درازشان زخم‌های خطرناک و بدی را در بدن یکدیگر ایجاد می‌کنند.[۶]
