آدم برفی
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2016/11/28
- ارسالی ها
- 4,013
- امتیاز واکنش
- 9,544
- امتیاز
- 746
افسرده‌خویی یا دیستایمیا (به انگلیسی: Dysthymia) نوعی اختلال خلقی مزمن است و در ردهٔ افسردگی قرار می‌گیرد. این نوع افسردگی مزمن، شدت کم‌تری نسبت به اختلال افسردگی اساسی دارد.[۱]
افسرده‌خویی بیماری‌ای مزمن و طولانی‌مدت است و برخی از علائم آن با اختلال افسردگی اساسی مشترک اند. این علائم به جدیت افسردگی اساسی نیستند، اگرچه شدت‌شان دارای نوسان است.[۲] جهت تشخیص، بیمار بالغ باید دارای ۲۲ یا تعداد بیش‌تری از علائم زیر در مدت حداقل دو سال بوده باشد:[۳]
احساس ناامیدیکم‌خوابی یا پرخوابیضعف تمرکز و دشواری تصمیم‌گیریاشتهای کم یا پرخوریانرژی کم یا خستگی مفرطاعتماد به نفس پایینمیل جنـ*ـسی کمزودرنجی [۴]
معیار تشخیصویرایش
بیماران افسرده‌خو اغلب پیش از تشخیص، سال‌ها از آن رنج بـرده‌اند. معیارهای تشخیص دیستایمیا به شرح زیر اند:[۱]
در بیشتر طول اغلب روزهای حداقل دو سال، بیمار بالغ دارای خلق افسرده است یا برای اطرافیان افسرده به نظر می‌رسد. (این دوره برای کودکان و نوجوانان یک سال است.)بیمار در زمان افسردگی دارای حداقل دو مورد از حالات زیر است:کاهش یا افزایش اشتهابی‌خوابی یا پرخوابیخستگی مفرط یا انرژی کمکاهش اعتماد به نفسضعف تمرکز و دشواری تصمیم‌گیریاحساس ناامیدی و بدبینیدر طول این دو سال علائم فوق هرگز بیش از دوماه متوالی بیمار را ترک نمی‌کنند.در طول دو سال ابتدایی این سندرم، بیمار دچار اختلال افسردگی اساسی نشده باشد.بیمار هرگز اپیزودهای شیدایی، نیمه‌شیدایی یا مختلط نداشته است.بیمار هرگز دچار اختلال ادواری خویی (سایکلوتایمیا) نبوده است.افسردگی بیمار تنها بخشی از یک روان‌پریشی مزمن نیست. (مثل روان‌گسیختگی)علائم اغلب اثر مستقیم بیماری‌های جسمی یا مواد (شامل داروها و سوء مصرف مواد) نیستند.علائم ممکن است باعث مشکلات یا ناراحتی‌های قابل توجهی در حوزه‌های اجتماعی، کاری، تحصیلی و یا سایر حوزه‌های عمده ی زندگی فرد شوند.[۵]
افسرده‌خویی بیماری‌ای مزمن و طولانی‌مدت است و برخی از علائم آن با اختلال افسردگی اساسی مشترک اند. این علائم به جدیت افسردگی اساسی نیستند، اگرچه شدت‌شان دارای نوسان است.[۲] جهت تشخیص، بیمار بالغ باید دارای ۲۲ یا تعداد بیش‌تری از علائم زیر در مدت حداقل دو سال بوده باشد:[۳]
احساس ناامیدیکم‌خوابی یا پرخوابیضعف تمرکز و دشواری تصمیم‌گیریاشتهای کم یا پرخوریانرژی کم یا خستگی مفرطاعتماد به نفس پایینمیل جنـ*ـسی کمزودرنجی [۴]
معیار تشخیصویرایش
بیماران افسرده‌خو اغلب پیش از تشخیص، سال‌ها از آن رنج بـرده‌اند. معیارهای تشخیص دیستایمیا به شرح زیر اند:[۱]
در بیشتر طول اغلب روزهای حداقل دو سال، بیمار بالغ دارای خلق افسرده است یا برای اطرافیان افسرده به نظر می‌رسد. (این دوره برای کودکان و نوجوانان یک سال است.)بیمار در زمان افسردگی دارای حداقل دو مورد از حالات زیر است:کاهش یا افزایش اشتهابی‌خوابی یا پرخوابیخستگی مفرط یا انرژی کمکاهش اعتماد به نفسضعف تمرکز و دشواری تصمیم‌گیریاحساس ناامیدی و بدبینیدر طول این دو سال علائم فوق هرگز بیش از دوماه متوالی بیمار را ترک نمی‌کنند.در طول دو سال ابتدایی این سندرم، بیمار دچار اختلال افسردگی اساسی نشده باشد.بیمار هرگز اپیزودهای شیدایی، نیمه‌شیدایی یا مختلط نداشته است.بیمار هرگز دچار اختلال ادواری خویی (سایکلوتایمیا) نبوده است.افسردگی بیمار تنها بخشی از یک روان‌پریشی مزمن نیست. (مثل روان‌گسیختگی)علائم اغلب اثر مستقیم بیماری‌های جسمی یا مواد (شامل داروها و سوء مصرف مواد) نیستند.علائم ممکن است باعث مشکلات یا ناراحتی‌های قابل توجهی در حوزه‌های اجتماعی، کاری، تحصیلی و یا سایر حوزه‌های عمده ی زندگی فرد شوند.[۵]
