...zαнrα...*
کاربر نگاه دانلود
در یکم اکتبر ۱۹۴۹ مائو تسه تونگ رهبر حزب کمونیست چین، رسماً تاسیس جمهوری خلق چین را اعلام کرد. این اعلامیه به جنگ داخلی ویرانگر چین پایان داد؛ جنگی سرسختانه میان کمونیست های چینی و حزب ملی گرای چین -موسوم به کومیتانگ- که از زمان پایان جنگ جهانی دوم شدت گرفته بود. درگیری و چالش میان طرفین از ابتدای دهه ۱۹۲۰ به عرصه سیـاس*ـی کشیده شده بود اما رویدادهای دهه ۱۹۳۰ وقوع یک جنگ داخلی تمام عیار را برای مدتی به تاخیر انداخته بود. سقوط نظام امپراتوری در جریان انقلاب سال ۱۹۱۲، چینی ها را در انتخاب حکومت آینده ی خود آزاد گذارده بود اما اختلاف نظرهای شدید و شکاف طبقاتی در جامعه چین، این کشور را در لبه ی پرتگاهی مهلک قرار داده بود. به دنبال پیروزی انقلابیون کمونیست در ۱۹۴۹ دولت ایالات متحده آمریکا -که حامی کومیتانگ به شمار می آمد- برای چندین دهه، روابط دیپلماتیک خود با چین را قطع کرد.
**************************
حزب کمونیست چین در سال ۱۹۲۱ در شهر شانگهای تاسیس گردید. کمونیست های چینی در ابتدای کار، هم جهت با کومیتانگ فعالیت می کردند. این گروه در سالهای ۱۹۲۶-۱۹۲۷ به حزب ملی گرای چین در سرکوب شبه نظامیان شمال این کشور یاری رساندند. در سال ۱۹۲۷ رهبران کومیتانگ به تصفیه و پاکسازی کمونیست ها اقدام کردند. چنین کاری به مثابه خیانتی بزرگ تلقی شد و به جدایی حزب کمونیست از ملی گرایان انجامید.
با هجوم ژاپن به منچوری -یکی از ایالات چین- در سال ۱۹۳۱، دولت مرکزی این کشور خود را در تنگنا یافت. کومیتانگ اینک باید هم با متجاوزان ژاپنی مبارزه می کرد و هم جلوی پیشروی شبه نظامیان شمالی و جنگجویان کمونیست را می گرفت. رهبر وقت چین -چیان کای شک- بر مشکلات داخلی این کشور بیش از مسائل خارجی توجه می نمود؛ همین امر باعث کودتای تعدادی از افسران ارشد ارتش گردید(سال ۱۹۳۷). آنها چیانگ کای شک را دستگیر کرده و از او خواستند که بار دیگر با حزب کمونیست پیمان اتحاد ببندد. با عطف به شرایط نابسامان موجود، حزب کمونیست و رهبر برجسته ی آن -مائو تسه تونگ- اتحاد کوتاه مدتی را با کومیتانگ ایجاد کردند. در پسِ این اتحاد، رقابت تسلیحاتی طرفین همچنان ادامه داشت. حزب کمونیست روز به روز بر نفوذ خود در جوامع روستایی کشور افزود.
چیانگ کای شک
در جریان جنگ جهانی دوم، محبوبیت حزب کمونیست به طرز شگفت آوری افزایش یافت. بخشی از این محبوبیت، به دلیل رفتارهای نادرست کومیتانگ بود. آنطور که بسیاری از مقامات خارجی ساکن در چین گزارش داده بودند، حزب حاکم به دلیل شرایط جنگی موجود، به اقدامات مستبدانه متوسل شده بود. رفتارهای غیردموکراتیک کومیتانگ در کنار فساد ناشی از وضعیت جنگ، موضع ملی گرایان را در مقابل حزب کمونیست به شدت تضعیف نمود. در طرف دیگر، حزب کمونیست از طریق اجرای برنامه اصلاحات ارضی در مناطق روستایی تحت کنترل خود، به تدریج بر عده ی طرفدارانش افزود. همچنین مقابله ی موثر آنها با مهاجمان ژاپنی، نوعی وجهه ی مردمی برایشان مهیا کرد.
جنگ داخلی
در آستانه ی شکست قطعی ژاپن،آتش جنگ داخلی بار دیگر زبانه کشید. ایالات متحده آمریکا برای جلوگیری از گسترش کمونیسم در چین، از دولت ملی گرای چیانگ کای شک حمایت کرد. شوروی نیز منطقه منچوری را تسخیر کرد و تنها هنگامی حاضر به تخلیه ی آن شد که کمونیست ها موقعیت خود را در آنجا تقویت کردند. در سال ۱۹۴۵ مائو تسه تونگ و چیان کای شک، مذاکره برای تعیین دولت آینده ی چین را آغاز نمودند. به دلیل کارشکنی های دولت آمریکا -که موافق حضور کمونیست ها در آینده ی سیـاس*ـی چین نبود- مذاکرات به بن بست رسید. در ۱۹۴۶ جنگ داخلی تمام عیار میان طرفین آغاز شد. سالها بی اعتمادی میان دو طرف، هرگونه احتمال ایجاد دولت ائتلافی را از میان بـرده بود.
مائو
با شدت گرفتن جنگ در سالهای ۱۹۴۷ تا ۱۹۴۹ احتمال پیروزی کمونیست ها بیش از پیش مشحص شده بود. اگرچه کمونیست ها در جریان جنگ با ژاپن، شهرهای مهمی را تصرف نکرده بودند اما شانس پیروزی آنان به دلیل سازماندهی عالی و حمایت همه جانبه ی روستاییان، افزایش یافته بود. همچنین از نظر تسلیحاتی نیز نیروهای حزب کمونیست به مراتب از تجهیزات بهتری برخوردار بودند. بخش بزرگی از تسلیحات آنها، همان غنایم جنگی بود که از ژاپنی ها در منچوری گرفته بودند. فساد و سوءمدیریت در دستگاه حکومت باعث شد که کومیتانگ از پشتیبانی مردمی برخوردار نباشد. از اوایل سال ۱۹۴۷ نیروهای نظامی کومیتانگ به تدریج در حال عقب نشینی به جزیره ی تایوان بودند. همزمان، کمک های مالی و تسلیحاتی آمریکا به کومیتانگ نیز به طرز قابل توجهی کاهش یافت. در اکتبر ۱۹۴۹ مائو تسه تونگ رسماً تاسیس جمهوری خلق چین را اعلام نمود. چیانگ کای شک و نیروهای تحت فرمان او به داخل تایوان عقب نشینی کردند تا با تجدید قوا، برای جنگ آماده شوند.
دولت ایالات متحده آمریکا رسماً چیانگ کای شک را رهبر حقیقی چین خواند و روابط دیپلماتیک خود را با جمهوری خلق چین قطع کرد. حتی کرسی دولت چین در سازمان ملل نیز به دولت تایوان داده شد. ارتباطات تجاری دو کشور نیز به پایین ترین سطح ممکن تنزل یافت. چنین وضعیتی تا دهه ۱۹۷۰ ادامه یافت. در داخل چین، حاکمیت حزب کمونیست تا دو دهه بعد، در اوج خود قرار داشت تا آنکه انقلاب فرهنگی، موازنه ی قدرت را به طرز قابل توجهی تغییر داد.
**************************
حزب کمونیست چین در سال ۱۹۲۱ در شهر شانگهای تاسیس گردید. کمونیست های چینی در ابتدای کار، هم جهت با کومیتانگ فعالیت می کردند. این گروه در سالهای ۱۹۲۶-۱۹۲۷ به حزب ملی گرای چین در سرکوب شبه نظامیان شمال این کشور یاری رساندند. در سال ۱۹۲۷ رهبران کومیتانگ به تصفیه و پاکسازی کمونیست ها اقدام کردند. چنین کاری به مثابه خیانتی بزرگ تلقی شد و به جدایی حزب کمونیست از ملی گرایان انجامید.
با هجوم ژاپن به منچوری -یکی از ایالات چین- در سال ۱۹۳۱، دولت مرکزی این کشور خود را در تنگنا یافت. کومیتانگ اینک باید هم با متجاوزان ژاپنی مبارزه می کرد و هم جلوی پیشروی شبه نظامیان شمالی و جنگجویان کمونیست را می گرفت. رهبر وقت چین -چیان کای شک- بر مشکلات داخلی این کشور بیش از مسائل خارجی توجه می نمود؛ همین امر باعث کودتای تعدادی از افسران ارشد ارتش گردید(سال ۱۹۳۷). آنها چیانگ کای شک را دستگیر کرده و از او خواستند که بار دیگر با حزب کمونیست پیمان اتحاد ببندد. با عطف به شرایط نابسامان موجود، حزب کمونیست و رهبر برجسته ی آن -مائو تسه تونگ- اتحاد کوتاه مدتی را با کومیتانگ ایجاد کردند. در پسِ این اتحاد، رقابت تسلیحاتی طرفین همچنان ادامه داشت. حزب کمونیست روز به روز بر نفوذ خود در جوامع روستایی کشور افزود.
چیانگ کای شک
در جریان جنگ جهانی دوم، محبوبیت حزب کمونیست به طرز شگفت آوری افزایش یافت. بخشی از این محبوبیت، به دلیل رفتارهای نادرست کومیتانگ بود. آنطور که بسیاری از مقامات خارجی ساکن در چین گزارش داده بودند، حزب حاکم به دلیل شرایط جنگی موجود، به اقدامات مستبدانه متوسل شده بود. رفتارهای غیردموکراتیک کومیتانگ در کنار فساد ناشی از وضعیت جنگ، موضع ملی گرایان را در مقابل حزب کمونیست به شدت تضعیف نمود. در طرف دیگر، حزب کمونیست از طریق اجرای برنامه اصلاحات ارضی در مناطق روستایی تحت کنترل خود، به تدریج بر عده ی طرفدارانش افزود. همچنین مقابله ی موثر آنها با مهاجمان ژاپنی، نوعی وجهه ی مردمی برایشان مهیا کرد.
جنگ داخلی
در آستانه ی شکست قطعی ژاپن،آتش جنگ داخلی بار دیگر زبانه کشید. ایالات متحده آمریکا برای جلوگیری از گسترش کمونیسم در چین، از دولت ملی گرای چیانگ کای شک حمایت کرد. شوروی نیز منطقه منچوری را تسخیر کرد و تنها هنگامی حاضر به تخلیه ی آن شد که کمونیست ها موقعیت خود را در آنجا تقویت کردند. در سال ۱۹۴۵ مائو تسه تونگ و چیان کای شک، مذاکره برای تعیین دولت آینده ی چین را آغاز نمودند. به دلیل کارشکنی های دولت آمریکا -که موافق حضور کمونیست ها در آینده ی سیـاس*ـی چین نبود- مذاکرات به بن بست رسید. در ۱۹۴۶ جنگ داخلی تمام عیار میان طرفین آغاز شد. سالها بی اعتمادی میان دو طرف، هرگونه احتمال ایجاد دولت ائتلافی را از میان بـرده بود.
مائو
با شدت گرفتن جنگ در سالهای ۱۹۴۷ تا ۱۹۴۹ احتمال پیروزی کمونیست ها بیش از پیش مشحص شده بود. اگرچه کمونیست ها در جریان جنگ با ژاپن، شهرهای مهمی را تصرف نکرده بودند اما شانس پیروزی آنان به دلیل سازماندهی عالی و حمایت همه جانبه ی روستاییان، افزایش یافته بود. همچنین از نظر تسلیحاتی نیز نیروهای حزب کمونیست به مراتب از تجهیزات بهتری برخوردار بودند. بخش بزرگی از تسلیحات آنها، همان غنایم جنگی بود که از ژاپنی ها در منچوری گرفته بودند. فساد و سوءمدیریت در دستگاه حکومت باعث شد که کومیتانگ از پشتیبانی مردمی برخوردار نباشد. از اوایل سال ۱۹۴۷ نیروهای نظامی کومیتانگ به تدریج در حال عقب نشینی به جزیره ی تایوان بودند. همزمان، کمک های مالی و تسلیحاتی آمریکا به کومیتانگ نیز به طرز قابل توجهی کاهش یافت. در اکتبر ۱۹۴۹ مائو تسه تونگ رسماً تاسیس جمهوری خلق چین را اعلام نمود. چیانگ کای شک و نیروهای تحت فرمان او به داخل تایوان عقب نشینی کردند تا با تجدید قوا، برای جنگ آماده شوند.
دولت ایالات متحده آمریکا رسماً چیانگ کای شک را رهبر حقیقی چین خواند و روابط دیپلماتیک خود را با جمهوری خلق چین قطع کرد. حتی کرسی دولت چین در سازمان ملل نیز به دولت تایوان داده شد. ارتباطات تجاری دو کشور نیز به پایین ترین سطح ممکن تنزل یافت. چنین وضعیتی تا دهه ۱۹۷۰ ادامه یافت. در داخل چین، حاکمیت حزب کمونیست تا دو دهه بعد، در اوج خود قرار داشت تا آنکه انقلاب فرهنگی، موازنه ی قدرت را به طرز قابل توجهی تغییر داد.
