...zαнrα...*
کاربر نگاه دانلود
ژاپن پس از رخدادهای مربوط به انقلاب میجی به آرامی از انزوا بیرون آمد. دولتمردان ژاپنی بر این باور بودند که این کشور به دلیل جمعیت روزافزون خود ، نیازمند فضای حیاتی – سرزمین لازم برای اسکان مردم – می باشد و شاید همسایه غربی ژاپن می توانست این نیاز را برآورده سازد : چین.
چین دارای پیشینه فرهنگی غنی بود اما در اواخر قرن نوزدهم به منتهای ضعف رسیده بود. حاکمیت فاسد خاندان منچو و نفوذ استعمار به داخل کشور ، موجب شد که این کشور با مسائل و مشکلات فراوانی مواجه شود.
در مقابل ، ژاپنی‌ها طی دو دهه گذشته به اقدامات موثری برای افزایش توان نظامی کشورشان دست زدند. تاسیس ارتش ملی با الگوگیری از نیروهای نظامی آلمان ، راهکاری مطمئن برای گسترش نفوذ ژاپن در منطقه بود.
پیش‌زمینه‌ی جنگ
ژاپن به کره چشم دوخته بود ؛ سرزمینی که تحت‌الحمایه امپراتوری چین و مورد بهره کشی اربابان چینی قرار داشت. کره از موقعیت استراتژیکی برخوردار بود. نزدیکی آن به خاک ژاپن و همچنین وجود معادن زغال‌سنگ و آهن به اهمیت نظامی و اقتصادی آن می افزود.
ژاپن با تحـریـ*ک سیاستمداران کره‌ای موجب شد که این کشور استقلال نسبی از دولت پکن بدست آورد. در مقابل ، ژاپنی‌ها تجارت با کره را افزایش دادند و نفوذ گسترده ای در این کشور کسب کردند.
در سال ۱۸۸۴ گروهی از طرفداران ژاپن با طرح‌ریزی کودتایی در کره ، کوشیدند تا این کشور را به خاک ژاپن الحاق کنند اما با دخالت ارتش چین ، این شورش سرکوب شد. ژاپن از درگیری پرهیز کرد و مطابق قراردادی که متعاقباً امضاء شد ، هر دو کشور توافق کردند که نیروهایشان را از خاک کره عقب برانند. (۱۸۸۵ م.)
آغاز درگیری‌ها
در سال ۱۸۹۴ تعدادی از رهبران کودتای پیشین در کره ، به طرز مشکوکی به قتل رسیدند و جسد آنها برای عبرت دیگران در شهرها آویزان شد. دولت ژاپن به سرعت به این موضوع واکنش نشان داد. افکار عمومی در ژاپن علیه دولت چین موضع گرفتند.
چند ماه بعد ، شورشی گسترده در کره به وقوع پیوست. پادشاه کره برای سرکوب این قیام از دولت چین کمک خواست. هنگامی که ارتش چین وارد خاک کره شد ، ژاپنی‌ها اعلام کردند که این اقدام مغایر با مفاد قرارداد سال ۱۸۸۵ است. لذا ، هشت هزار سرباز به کره فرستادند.
جنگ رسماً در ۱ اوت ۱۸۹۴ آغاز شد. اگرچه رسانه‌های خارجی پیش‌بینی کردند که چین به دلیل برخورداری از تعداد نیروهای بیشتر به پیروزی خواهد رسید ، ارتش ژاپن نشان داد که از آمادگی فوق‌العاده‌ای برخوردار است.
پایان جنگ
ژاپنی‌ها با سرعتی باورنکردنی در خشکی و دریا به پیروزی‌های تازه نایل شدند. در ماه مارس ۱۸۹۵ ، نیروی زمینی ژاپن با موفقیت به ایالات شاندونگ و منچوری دست یافت و نیروی دریایی نیز پایتخت چین را مورد تهدید قرار داد. لذا ، چین به سرعت درخواست صلح کرد.
مطابق قرارداد شیمونسکی ، چین استقلال کره را به رسمیت شناخت و جزیره تایوان و شبه جزیره لیائودونگ – در منچوری – را به ژاپن واگذار کرد. همچنین دولت چین ملزم به پرداخت غرامت سنگین و اعطای امتیازات تجاری به ژاپن شد.
نتایج جنگ
اما خوشحالی ژاپنی‌ها چندان طول نکشید. کشورهای روسیه ، فرانسه و آلمان که از پیشروی ژاپن در خاک چین بیمناک شده بودند ، به طور مشترک با دولت این کشور اتمام حجت کردند که باید شبه جزیره لیائودونگ را تخلیه کند. ارتش ژاپن به ناچار این منطقه را ترک کرد.
جنگ نتایج مهمی در چین نیز برجای گذاشت. روشنفکران چینی که از این جنگ تحقیرآمیز درس گرفتند ، اصلاحاتی را مشابه آنچه در ژاپن انجام شده بود ، آغاز کردند که دو دهه بعد به انقلاب چین و سقوط خاندان سلطنتی منچو منجر شد.
چین دارای پیشینه فرهنگی غنی بود اما در اواخر قرن نوزدهم به منتهای ضعف رسیده بود. حاکمیت فاسد خاندان منچو و نفوذ استعمار به داخل کشور ، موجب شد که این کشور با مسائل و مشکلات فراوانی مواجه شود.
در مقابل ، ژاپنی‌ها طی دو دهه گذشته به اقدامات موثری برای افزایش توان نظامی کشورشان دست زدند. تاسیس ارتش ملی با الگوگیری از نیروهای نظامی آلمان ، راهکاری مطمئن برای گسترش نفوذ ژاپن در منطقه بود.
پیش‌زمینه‌ی جنگ
ژاپن به کره چشم دوخته بود ؛ سرزمینی که تحت‌الحمایه امپراتوری چین و مورد بهره کشی اربابان چینی قرار داشت. کره از موقعیت استراتژیکی برخوردار بود. نزدیکی آن به خاک ژاپن و همچنین وجود معادن زغال‌سنگ و آهن به اهمیت نظامی و اقتصادی آن می افزود.
ژاپن با تحـریـ*ک سیاستمداران کره‌ای موجب شد که این کشور استقلال نسبی از دولت پکن بدست آورد. در مقابل ، ژاپنی‌ها تجارت با کره را افزایش دادند و نفوذ گسترده ای در این کشور کسب کردند.
در سال ۱۸۸۴ گروهی از طرفداران ژاپن با طرح‌ریزی کودتایی در کره ، کوشیدند تا این کشور را به خاک ژاپن الحاق کنند اما با دخالت ارتش چین ، این شورش سرکوب شد. ژاپن از درگیری پرهیز کرد و مطابق قراردادی که متعاقباً امضاء شد ، هر دو کشور توافق کردند که نیروهایشان را از خاک کره عقب برانند. (۱۸۸۵ م.)
آغاز درگیری‌ها
در سال ۱۸۹۴ تعدادی از رهبران کودتای پیشین در کره ، به طرز مشکوکی به قتل رسیدند و جسد آنها برای عبرت دیگران در شهرها آویزان شد. دولت ژاپن به سرعت به این موضوع واکنش نشان داد. افکار عمومی در ژاپن علیه دولت چین موضع گرفتند.
چند ماه بعد ، شورشی گسترده در کره به وقوع پیوست. پادشاه کره برای سرکوب این قیام از دولت چین کمک خواست. هنگامی که ارتش چین وارد خاک کره شد ، ژاپنی‌ها اعلام کردند که این اقدام مغایر با مفاد قرارداد سال ۱۸۸۵ است. لذا ، هشت هزار سرباز به کره فرستادند.
جنگ رسماً در ۱ اوت ۱۸۹۴ آغاز شد. اگرچه رسانه‌های خارجی پیش‌بینی کردند که چین به دلیل برخورداری از تعداد نیروهای بیشتر به پیروزی خواهد رسید ، ارتش ژاپن نشان داد که از آمادگی فوق‌العاده‌ای برخوردار است.
پایان جنگ
ژاپنی‌ها با سرعتی باورنکردنی در خشکی و دریا به پیروزی‌های تازه نایل شدند. در ماه مارس ۱۸۹۵ ، نیروی زمینی ژاپن با موفقیت به ایالات شاندونگ و منچوری دست یافت و نیروی دریایی نیز پایتخت چین را مورد تهدید قرار داد. لذا ، چین به سرعت درخواست صلح کرد.
مطابق قرارداد شیمونسکی ، چین استقلال کره را به رسمیت شناخت و جزیره تایوان و شبه جزیره لیائودونگ – در منچوری – را به ژاپن واگذار کرد. همچنین دولت چین ملزم به پرداخت غرامت سنگین و اعطای امتیازات تجاری به ژاپن شد.
نتایج جنگ
اما خوشحالی ژاپنی‌ها چندان طول نکشید. کشورهای روسیه ، فرانسه و آلمان که از پیشروی ژاپن در خاک چین بیمناک شده بودند ، به طور مشترک با دولت این کشور اتمام حجت کردند که باید شبه جزیره لیائودونگ را تخلیه کند. ارتش ژاپن به ناچار این منطقه را ترک کرد.
جنگ نتایج مهمی در چین نیز برجای گذاشت. روشنفکران چینی که از این جنگ تحقیرآمیز درس گرفتند ، اصلاحاتی را مشابه آنچه در ژاپن انجام شده بود ، آغاز کردند که دو دهه بعد به انقلاب چین و سقوط خاندان سلطنتی منچو منجر شد.
