...zαнrα...*
کاربر نگاه دانلود
71سال پيش در روز 18 ژوييه سال 1936 ميلادي ، با كودتاي نظامي ژنرال فرانچسكو فرانكو عليه دولت منتخب اسپانيا جنگ داخلي اسپانيا آغاز شد.
در ماه فوريه سال 1936 ميلادي حزب «جبهه مردمي» اسپانيا در انتخابات مجلس اين كشور به پيروزي رسيده بود.
حزب «جبهه مردمي» متشكل از احزاب جمهوريخواه(سوسياليست ها ، راديكال ها ، كمونيست ها و آنارشيست ها) بود. با روي كار آمدن اين دولت نارضايتي نظاميان افزايش يافت و همچنين احزاب دست راستي كه از شكست خود راضي نبودند به نارضايتي ارتش دامن زده و يك كودتا به فرماندهي ژنرال فرانچسكو فرانكو را تدارك ديدند.
ژنرال فرانكو كه فرماندهي واحدهاي نظامي در مراكش را به عهده داشت در روز 18 ژوييه سال 1936 ميلادي پس از عبور از تنگه جبل الطارق وارد خاك اسپانيا شد.
بلافاصله با ورود نيروهاي فرانكو ، پادگان هاي شهرهاي سويل به فرماندهي ژنرال كوئيپو دويانو ، جزاير بالئارس به فرماندهي ژنرال گودد ، ناوار به فرماندهي ژنرال مول و نيز شهرهاي ساراگوسا و بورگس ، شورش كردند.
يروهاي دست راستي فرانكو از حمايت آلمان نازي و ايتالياي فاشيستي برخوردار بودند. هيتلر و موسوليني در جريان جنگ اسپانيا بيش از 100 هزار سرباز ، 1300 فروند هواپيما ، 350 دستگاه تانگ ، تعداد قابل ملاحظه اي توپ و خمپاره و مهمات و همچنين مشاوران نظامي را براي كمك به نيروهاي فرانكو به اسپانيا اعزام كردند.
جمهوري خواهان از فرانسه و بريتانيا تقاضاي كمك كردند ، اما اين كشورها به تقاضاي آنها پاسخ نداده و آنها ناگزير متوسل به اتحاد شوروي شدند.
همين مساله موجب شد كمونيست هايي كه در جبهه جمهوري خواهان قرار داشتند از قدرت برخوردار شده و مزاياي بيشتري طلب كنند.
برخلاف فرانكيست ها كه جبهه متحدي داشتند ، جنبش جمهوري خواهان به دليل برتري جويي كمونيست ها دچار شكاف بود. جنگ داخلي خونين اسپانيا محلي براي آزمايش سلاح ها و تاكتيك هاي جنگي شد كه بعدها آلمان نازي و ايتاليا از اين تجربه ها در جنگ جهاني دوم استفاده كردند.
بمباران هاي گسترده شهرها براي ايجاد وحشت در مردم غيرنظامي از جمله اين تاكتيك ها بود. از جمله در گوئرنيكا (پابلو پيكاسو بعدها تصويري از رنج مردم اين شهر را خلق كرد كه به همين نام اكنون در سالن محل تشكيل شوراي امنيت سازمان ملل متحد آويخته شده است) ، دوراگو و بارسلون ، هزاران غيرنظامي بر اثر اين بمباران ها جان خود را از دست دادند.
حدود 35000 زن و مرد داوطلب از سراسر نقاط جهان و از اقشار مختلف به كمك جمهوري خواهان شتافتند.
اما جمهوري خواهان كه از لحاظ سلاح به مراتب ضعيف تر از نيروهاي فرانكو بودند ، رفته رفته رو به ضعف نهادند و نيروهاي فرانكو اغلب شهرها و خاك اسپانيا را تصرف كردند.
در جنگ برادركشي اسپانيا كه از روز 18 ژوييه سال 1936 ميلادي آغاز و در مارس سال 1939 ميلادي با سقوط مادريد خاتمه يافت بيش از 300 هزار نفر كشته و نزديك به يك ميليون نفر مجروح شدند.
به اين ترتيب ، در روز 18 ژوييه سال 1936 ميلادي با كودتاي ژنرال فرانچسكو فرانكو جنگ داخلي خونين اسپانيا آغاز شد و پس از پيروزي فرانكو در اين جنگ خونين ، او يك حكومت ديكتاتوري فاشيستي را برقرار كرد كه مدت 36 سال و تا زمان مرگش در سال 1975 ميلادي ادامه يافت
در ماه فوريه سال 1936 ميلادي حزب «جبهه مردمي» اسپانيا در انتخابات مجلس اين كشور به پيروزي رسيده بود.
حزب «جبهه مردمي» متشكل از احزاب جمهوريخواه(سوسياليست ها ، راديكال ها ، كمونيست ها و آنارشيست ها) بود. با روي كار آمدن اين دولت نارضايتي نظاميان افزايش يافت و همچنين احزاب دست راستي كه از شكست خود راضي نبودند به نارضايتي ارتش دامن زده و يك كودتا به فرماندهي ژنرال فرانچسكو فرانكو را تدارك ديدند.
ژنرال فرانكو كه فرماندهي واحدهاي نظامي در مراكش را به عهده داشت در روز 18 ژوييه سال 1936 ميلادي پس از عبور از تنگه جبل الطارق وارد خاك اسپانيا شد.
بلافاصله با ورود نيروهاي فرانكو ، پادگان هاي شهرهاي سويل به فرماندهي ژنرال كوئيپو دويانو ، جزاير بالئارس به فرماندهي ژنرال گودد ، ناوار به فرماندهي ژنرال مول و نيز شهرهاي ساراگوسا و بورگس ، شورش كردند.
يروهاي دست راستي فرانكو از حمايت آلمان نازي و ايتالياي فاشيستي برخوردار بودند. هيتلر و موسوليني در جريان جنگ اسپانيا بيش از 100 هزار سرباز ، 1300 فروند هواپيما ، 350 دستگاه تانگ ، تعداد قابل ملاحظه اي توپ و خمپاره و مهمات و همچنين مشاوران نظامي را براي كمك به نيروهاي فرانكو به اسپانيا اعزام كردند.
جمهوري خواهان از فرانسه و بريتانيا تقاضاي كمك كردند ، اما اين كشورها به تقاضاي آنها پاسخ نداده و آنها ناگزير متوسل به اتحاد شوروي شدند.
همين مساله موجب شد كمونيست هايي كه در جبهه جمهوري خواهان قرار داشتند از قدرت برخوردار شده و مزاياي بيشتري طلب كنند.
برخلاف فرانكيست ها كه جبهه متحدي داشتند ، جنبش جمهوري خواهان به دليل برتري جويي كمونيست ها دچار شكاف بود. جنگ داخلي خونين اسپانيا محلي براي آزمايش سلاح ها و تاكتيك هاي جنگي شد كه بعدها آلمان نازي و ايتاليا از اين تجربه ها در جنگ جهاني دوم استفاده كردند.
بمباران هاي گسترده شهرها براي ايجاد وحشت در مردم غيرنظامي از جمله اين تاكتيك ها بود. از جمله در گوئرنيكا (پابلو پيكاسو بعدها تصويري از رنج مردم اين شهر را خلق كرد كه به همين نام اكنون در سالن محل تشكيل شوراي امنيت سازمان ملل متحد آويخته شده است) ، دوراگو و بارسلون ، هزاران غيرنظامي بر اثر اين بمباران ها جان خود را از دست دادند.
حدود 35000 زن و مرد داوطلب از سراسر نقاط جهان و از اقشار مختلف به كمك جمهوري خواهان شتافتند.
اما جمهوري خواهان كه از لحاظ سلاح به مراتب ضعيف تر از نيروهاي فرانكو بودند ، رفته رفته رو به ضعف نهادند و نيروهاي فرانكو اغلب شهرها و خاك اسپانيا را تصرف كردند.
در جنگ برادركشي اسپانيا كه از روز 18 ژوييه سال 1936 ميلادي آغاز و در مارس سال 1939 ميلادي با سقوط مادريد خاتمه يافت بيش از 300 هزار نفر كشته و نزديك به يك ميليون نفر مجروح شدند.
به اين ترتيب ، در روز 18 ژوييه سال 1936 ميلادي با كودتاي ژنرال فرانچسكو فرانكو جنگ داخلي خونين اسپانيا آغاز شد و پس از پيروزي فرانكو در اين جنگ خونين ، او يك حكومت ديكتاتوري فاشيستي را برقرار كرد كه مدت 36 سال و تا زمان مرگش در سال 1975 ميلادي ادامه يافت
