تنهای تنها
کاربر نگاه دانلود
عموما طراحی های داخلی معطوف به دکوراسیون منزل و یا فضای اداری و مرکز خرید و فروشگاه نمی شود بلکه دایره ی وسیع تری از کاربری ها را در بر می گیرد، کاربری هایی که شاید طراحی برای آن ها به نوعی چالش بدل شود، چالشی که باید علاوه بر کارآمد کردن محیط کاربری، زیبایی و جذابیت بصری منحر به فردی داشته باشد، چالشی بهزاد منشگر و ایمان شفیعی در دفتر معماری کاما ، به خوبی به آن پاسخ داده اند.
[h=2]مشخصات عمومی پروژه خانه ی زیبایی[/h]
انستیتو خانه زیبایی، مرکز ارائه خدمات آرایشی و بهداشتی برای بانوان است که عملکردهای متنوعی را شامل می شود. در وضعیت اولیه بنا، این عملکردها بدون هیچ گونه ساختار مشخصی چیده شده و بسیار مغشوش بودند. ما تصمیم گرفتیم تا با حذف کلیه دیوارهای داخلی، ساختار ثانویه ای را ایجاد کنیم که از ادغام آن با شبکه ستون های موجود در فضا، عملکردهای متنوع پروژه در یک ساختار واحد ادغام و یکپارچه شوند.
[h=2]استراتژی فضاهای ممتد[/h]"خانه زیبایی" به مانند یک صحنه اجرای نمایش یا catwalk سالن مُد در نظر گرفته شد که از یک فضای باز و دسته ای از فضاهای پشتیبانی و خدماتی حول آن شکل می گیرد. در این پروژه، رابـ ـطه فضاها یک رابـ ـطه همسایگی است و نوع این ارتباط تابع شکل پردازی عناصر جداکننده دو فضا از یکدیگر است.
یک دیوار بین دو فضا با یک بازشو، اگرچه امکان ارتباط را برقرار می سازد اما الزاما موجب اتصال نمی شود. بنابراین دیواره سیالی که در مرز بین فضاها قرار گرفته در عین این که استقلال فضاهای اطراف را حفظ می کند، عامل اتصالی آن ها با فضای باز میانی نیز هست. انحنای لبه تقاطع دیواره و برش های ایجاد شده در سطح آن، ارتباط و امتداد میان این ۲ دسته فضا را تقویت کرده و سیلان و در هم تنیدگی فضاها را به دنبال دارد. این دیواره به مثابه یک اثر هنری است که انسان را به کشف منحنی ها، کمان ها، قوس ها و تلاقی ها وادار می کند تا در هر لحظه، دیدش نسبت به فضا تغییر کند.
[h=2]
سازماندهی فضایی
[/h]برنامه پروژه از کنار هم قرارگیری ۳ حلقه ایجاد می شود:
سلسله مراتب معمول متشکل از تعدادی اتاق و راهروهای بین آن ها در این طرح وجود ندارد. تداوم پیوسته اتاق ها، بر حسب نقطه دید ناظر، میدان های دید مختلف و متنوعی را برای او ایجاد می کند و کاربران را به سمت یکسری مواجهات پیش بینی نشده فرا می خواند. این موضوع، تجربه آزاد درک فضا را به بیننده می دهد؛ پاسخی به تلاش ما برای عبور از فضاهای خنثی و بدون عمق معماری امروز.
[h=2]مشخصات عمومی پروژه خانه ی زیبایی[/h]
- نام پروژه: سالن زیبایی
- مکان:خیابان مطهری، تهران،ایران
- دفتر معماری: دفتر کاما
- معماران: بهزاد منشگر، ایمان شفیعی
- همکاران طراحی: مریم فراهانی، نکیسا آشتیانی، لیدا بادافره
- همکاران اجرایی: کسری عسگرپور، حامد نمازی، بابک جلالی فراهانی، میرداود حسینی، احمد گودرزی، مسعود ابراهیم پور، محمد حاتمی، عباس رحیمی، حسین فضلی، محسن فضلی، طیب علیزاده، مهدی حسین خانی
- سال اتمام پروژه: ۱۳۹۳
- نوع: بازسازی
- مساحت: ۲۳۰ مترمربع
- تاسیسات مکانیکی و الکتریکی: مهندس نیما طهرانچی
- اجرای بتن کف: بتن پلیمر برنا( شهاب ثنایی، مهدی ثنایی)
- کارفرما: فلوریا یعقوب پور
- عکاس: استودیو دید ( مسیح مستجران- حکیم حمادی)
- جوایز: تقدیر شده بخش بازسازی، جایزه معمار ۹۴
انستیتو خانه زیبایی، مرکز ارائه خدمات آرایشی و بهداشتی برای بانوان است که عملکردهای متنوعی را شامل می شود. در وضعیت اولیه بنا، این عملکردها بدون هیچ گونه ساختار مشخصی چیده شده و بسیار مغشوش بودند. ما تصمیم گرفتیم تا با حذف کلیه دیوارهای داخلی، ساختار ثانویه ای را ایجاد کنیم که از ادغام آن با شبکه ستون های موجود در فضا، عملکردهای متنوع پروژه در یک ساختار واحد ادغام و یکپارچه شوند.
[h=2]استراتژی فضاهای ممتد[/h]"خانه زیبایی" به مانند یک صحنه اجرای نمایش یا catwalk سالن مُد در نظر گرفته شد که از یک فضای باز و دسته ای از فضاهای پشتیبانی و خدماتی حول آن شکل می گیرد. در این پروژه، رابـ ـطه فضاها یک رابـ ـطه همسایگی است و نوع این ارتباط تابع شکل پردازی عناصر جداکننده دو فضا از یکدیگر است.
یک دیوار بین دو فضا با یک بازشو، اگرچه امکان ارتباط را برقرار می سازد اما الزاما موجب اتصال نمی شود. بنابراین دیواره سیالی که در مرز بین فضاها قرار گرفته در عین این که استقلال فضاهای اطراف را حفظ می کند، عامل اتصالی آن ها با فضای باز میانی نیز هست. انحنای لبه تقاطع دیواره و برش های ایجاد شده در سطح آن، ارتباط و امتداد میان این ۲ دسته فضا را تقویت کرده و سیلان و در هم تنیدگی فضاها را به دنبال دارد. این دیواره به مثابه یک اثر هنری است که انسان را به کشف منحنی ها، کمان ها، قوس ها و تلاقی ها وادار می کند تا در هر لحظه، دیدش نسبت به فضا تغییر کند.
[h=2]
سازماندهی فضایی
[/h]برنامه پروژه از کنار هم قرارگیری ۳ حلقه ایجاد می شود:
- حلقه باز میانی که عملکردهای اجرایی/کارگاهی مانند اصلاح و آرایش مو، ناخن و سالن انتظار در آن جای می گیرند.
- حلقه خدماتی که حول حلقه باز میانی است که شامل کلیه فعالیت های خدمات دهنده مجموعه است.
- حلقه پشتیبانی که دور تا دور فضا می چرخد و فضاهایی مانند کمدها، رختکن ها، سرویس ها و تاسیسات سرمایشی در آن قرار می گیرند و مخفی می شوند.
سلسله مراتب معمول متشکل از تعدادی اتاق و راهروهای بین آن ها در این طرح وجود ندارد. تداوم پیوسته اتاق ها، بر حسب نقطه دید ناظر، میدان های دید مختلف و متنوعی را برای او ایجاد می کند و کاربران را به سمت یکسری مواجهات پیش بینی نشده فرا می خواند. این موضوع، تجربه آزاد درک فضا را به بیننده می دهد؛ پاسخی به تلاش ما برای عبور از فضاهای خنثی و بدون عمق معماری امروز.
