«آندره وايدا»، كارگردان نام‌دار سينماي جهان قصد دارد «لخ والسا»، رئيس‌جمهور اسبق لهستان را براي بازي در پروژه فيلم جديدش به بازي بگيرد.
«آندره وايدا» كه قصد دارد فيلمي درباره زندگي «لخ والسا» بسازد، اعلام كرد در تلاش است تا رئيس‌جمهوري اسبق لهستان را متقاعد كند تا خودش اين نقش را بازي كند.
به گزارش روزنامه گاردين، «لخ والسا» ۶۸ ساله كه به حکومت کمونيست‌ها پايان داد، اعلام كرده است كه به دليل سن بالا نمي‌تواند اين درخواست را بپذيرد.
آندره وايدا اعلام كرد،قصد دارد در فيلم جديدش نشان دهد كه رهبر سابق جنبش همبستگي لهستان چگونه موجب سقوط حكومت کمونيستي در سال ۱۹۸۹ شد.
وي انگيزه‌اش از ساخت اين فيلم را بدرفتاري‌ها و بي‌احترامي‌هاي هموطنان خود به شخصيتي دانست كه نقش مهمي در تاريخ لهستان ايفا كرده و برنده جايزه صلح نوبل بوده است.
«آندره وايدا» ۸۵ ساله از بزرگ‌ترين كارگردانان سينماي اروپا پس از جنگ جهاني است كه در ۱۴ سالگي نيروهاي شوروي در جريان قتل‌عام شهر "كاتين" پدرش را كشتند.
پس از فارغ‌التحصيلي از رشته هنرهاي زيبا در كراكو، اولين تجربه كارگرداني خود را در سال ۱۹۵۴ با فيلم «يك نسل» به ثبت رساند. او كه الفباي فيلم‌سازي را در «مدرسه فيلم لودز» آموخته بود، در دهه ۵۰ يكي از اعضاي اصلي مدرسه فيلم لهستان شد و با فيلم‌ها‌يش اعتباري بين‌المللي براي سينماي اروپاي شرقي به‌همراه آورد.
وايدا پس از آن با ساخت دو فيلم بلند ديگر كه موضوع ضدجنگ داشتند، شهرت جهاني يافت. فيلم «كانال» كه در سال ۱۹۵۶ ساخته شد، جايزه ويژه هيات‌داوران جشنواره كن را گرفت و فيلم «خاكسترها و الماس‌ها» در سال ۱۹۵۸ جايزه فيپرشي جشنواره ونيز را براي او به ارمغان آورد.
وايدا كه مهم‌ترين رويداد‌هاي تاريخ لهستان در نيمه‌ي دوم قرن بيستم را به شكلي تراژيك به‌تصوير مي‌كشيد، هم‌زمان در عرصه تئاتر آثاري ناب را به‌روي صحنه مي‌برد و كارگرداني مي‌كرد.
دهه ۷۰ را مي‌توان درخشان‌ترين و موفق‌ترين دوران فعاليت هنري و سينمايي «وايدا» دانست؛ دوره‌اي كه بيش از ۱۰ فيلم ساخت و شاهكارهاي بي‌نظيري را به‌روي پرده سينماهاي جهان آورد. «چشم‌انداز پس از جنگ»، «عروسي»، «سرزمين موعود»، «مرد مرمرين» و «رهبر اركستر» از جمله آثار شاخص وايدا در دهه ۷۰ بودند.
«وايدا» در اين سال‌ها زندگي‌اش را وقف جنبش همبستگي لهستان كرده بود و علاقه و ارادت خود را در فيلم «مرد آهني» (۱۹۸۱) و پيش از آن در «مرد مرمرين»(۱۹۷۶) نشان داده بود. حضور فعال اين كارگردان در جنبش همبستگي لهستان موجب شد تا دولت اين كشور كمپاني فيلم‌سازي «وايدا» را از ادامه فعاليت محروم كند.
وايدا در اين سال‌ها همچنان در عرصه تئاتر فعال بود و آثار برجسته‌اي از داستايوفسكي چون «ابله» و «تسخير‌شده» و هم‌چنين «آنتيگون» را به‌روي صحنه برد.
دهه ۹۰ با انتخاب «وايدا» به سمت سناتور آغاز شد و او در فيلم‌هايي چون «انگشتر عقاب‌نشان» (۱۹۹۳) و «هفته مقدس» (۱۹۹۶) بارديگر جنگ جهاني دوم را محوريت داستان قرار داد. او با فيلم‌هاي «كورژاك»، «دانتون» و به‌خصوص فيلم پرفروش «پن تادئوس» آكادمي اسكار را واداشت تا در سال ۲۰۰۰ جايزه اسكار افتخاري را براي تقدير از يك عمر دستاورد سينمايي، به او تقديم كند. جشنواره برلين نيز در سال ۲۰۰۶ با اعطاي خرس طلاي افتخاري تقديري دوباره از اين كارگردان بلندآوازه به‌عمل آورد.
فيلم «كاتين» محصول سال ۲۰۰۷ را شايد بتوان شخصي‌ترين فيلم «آندره وايدا» ناميد. او پدرش را در قتل‌عام كاتين از دست داده بود و كشتار ۲۲ هزار لهستاني به دستور استالين، خاطره‌اي بسيار تلخ را براي او رقم زده بود. نمايش اين فيلم در لهستان در سال گذشته از آن جهت يكي از رويداد‌هاي بزرگ ملي اين كشور شد كه بعد از جنگ جهاني دوم نيز كماكان صحبت از قتل‌عام كاتين ممنوع است.
«وايدا» سال گذشته با نمايش آخرين فيلم‌اش با نام «حمله شيرين» در جشنواره برلين، بار ديگر حضور قدرتمند‌ش را در عرصه سينماي جهان به اثبات رساند.
وي طي چندين دهه فعاليت چشنگير در عرصه سينماي جهان موفق به كسب جوايز متعددي چون جايزه اسكار افتخاري، جايزه بافتا بهترين فيلم خارجي در سال ۱۹۸۴ براي «دانتون»، جايزه خرس نقره‌اي جشنواره برلين در سال ۱۹۹۶، جايزه خرس طلاي افتخاري جشنواره‌ي برلين در سال ۲۰۰۶، جايزه آلفرد بائور جشنواره برلين در سال ۲۰۰۹ براي «تاتاراك»، جايزه نخل طلا و بهترين فيلم معنوي جشنواره كن در سال ۱۹۸۸ براي «مرد آهني»، جايزه بهترين فيلم معنوي جشنواره كن در سال ۱۹۷۸ براي «درمان سخت»، جايزه ويژه هيات‌داوران جشنواره كن در سال ۱۹۵۷ براي «كانال»، جايزه سزار بهترين كارگرداني در سال ۱۹۸۳ براي «دانتون»، نشان يك عمر دستاورد سينمايي از جوايز فيلم اروپا در سال ۱۹۹۰، جايزه صدف نقره‌اي جشنواره سن‌سباستين در سال ۱۹۷۳ براي فيلم «عروسي»، جايزه فيپرشي از جشنواره سن‌سباستين در سال ۱۹۸۰ براي «رهبر اكستر»، جايزه فيپرشي جشنواره ونيز در سال ۱۹۵۹ براي «الماس‌ها و خاكسترها» و جايزه شير طلايي افتخاري ونيز در سال ۱۹۹۸ شده است.
—————————————–
منبع : ایسنا
