بازی شوخی نیست

[DENIRA]

بازی نه تنها برای حرکت اندامهای گوناگون بدن، پرورش عضلات و صرف انرژی اضافی ضروری است بلکه یاری دهنده کودک در شناخت محیط و تسلط بر آن است. علاوه بر آن بازی موقعیتهای مناسب را برای سنجش و توانایی های خود در اختیار کودک می گذارد و به وی می آموزد که چگونه میان واقعیت و تخیل تفاوت بگذارد.

کودک بدون بازی به خصوص بازی های همگانی خودخواه و خودمحور و خود رای می گردد در حالیکه بازی های گروهی به کودک شیوه ایجاد روابط اجتماعی با بیگانگان و حل مساله و مشکلات ناشی از آن را فرا می گیرد

* زمانی او را به بازی دعوت كنید كه شاد و سرحال باشد:

كودك بیمار، خسته یا گرسنه ممكن است حوصله بازی كردن نداشته باشد.

* وقتی كه كودك شما به اندازه كافی بازی كرد، بازی را متوقف كنید:

آستانه تحریك برای هر كودك، متفاوت است. هنگامی كه به نظرتان می رسد كودك شما خسته و بی حوصله شده است، بازی را تمام كنید.

*برای كودك امكان بازی به تنهایی و همچنین با دیگران را فراهم كنید:

هر دو نوع بازی (تنها یا با دیگران) برای كودك مفید است.

* اجازه دهید كه كودك، خودش نوع بازی یا فعالیت را انتخاب كرده و آن را هدایت كند: شما می توانید بازیها، چیزها یا گزینه های جدید را در اختیار او قرار دهید، اما كودك شما باید خودش و مطابق میلش انتخاب كند. بعلاوه، بازی برای تفریح است و اگر كودك شما تنها در یك كار مهارت داشته باشد، همان تفریح كردن و خوش گذراندن است!