در نا کجا اباد زندگیم به آدم هایی با کفش هایی از جنس بیرحمی مینگرم ک چگونه گل های جوانیشان را لگد مال و زندگیشان را همانند عروسکی ب بازی گرفته اند...چرا کسی نمیگوید ای دل عبس مخور غم دنیارا؟؟ جمله هات عالیه کلمه