اردبیل بقعه شیخ صفی‌الدین اردبیلی؛ عالی قاپوی اردبیل

[ATENA_A]

[HIDE-THANKS]
دارالحدیث یا طاق متولی
در جنوب صحن اصلی و درست روبروی جنت سرا، بنایی به نام دارالحدیث یا طاق متولی قرار دارد که یک در ارسی مشبک بزرگ، ایوانی با طاق ضربی و دو اتاق کوچک در دو سوی ایوان را شامل می شود. در تزیین نمای بیرونی این بنا از کاشی استفاده شده است و پیشانی آن به احادیثی از پیامبر(ص) به خط نسخ منقوش می باشد. در میان لچکی های درهای ورودی کوچک نیز عبارت "یا صفی اللّه" دو بار به صورت متقارن بر روی چهار لوحه تکرار شده است.

این بنا در اواخر دوره صفوی برای اقامت متولیان آستانه و برپایی جلسات درس و بحث ساخته شده است و امروز آرامگاه های برخی بزرگان صفوی در دو طرف آن مشاهده می شود.

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

[/HIDE-THANKS]

 

[ATENA_A]

[HIDE-THANKS]
قندیل خانه یا دارالحُفاظ
در قسمت شرقی صحن اصلی، بنایی دیده می شود که بعد از ایجاد آرامگاه ها و چینی خانه و جنت سرا و برای اتصال بناهای منفرد به یکدیگر ساخته شده است. برخی بر این عقیده اند که این بنا به دستور شیخ صدرالدین موسی در حدود سال ۷۴۵ـ ۷۶۵ ساخته شده است اما برخی دیگر با استناد به نصب فرمان طهماسب اول بر نمای بیرونی این بنا، آن را متعلق به این شاه صفوی می دانند.

وجود چراغ های نورانی که در گذشته با عنوان قندیل مشهور بوده و روشنایی محل را تامین می کرده اند باعث شده تا این بنا به قندیل خانه مشهور شود. این بخش که با عنوان های دیگری همچون نمازخانه یا دارالحفاظ نیز خوانده می شود، محل قرائت و تفسیر قرآن بوده است.

قندیل خانه تالاری به شکل مستطیل با ابعاد ۱۱.۵ * ۶ متر می باشد که دو فضای پیوسته در شمال و جنوب آن و طاقی نیم گنبدی بر فراز هر یک از آنها قرار دارد.

در سال ۹۴۶ مقصود کاشانی، به دستور شاه طهماسب اول، فرشی برای قندیل خانه با ۳۳ میلیون گره بافت و پس از پهن نمودن آن بر روی زمین، نقش آن، بر سقف بنا با طلا، به تصویر کشیده شد. فرش مورد نظر توسط فردی انگلیسی به نام کی.ابوت در دوره قاجار از ایران خارج شد و هم اکنون در موزه ویکتوریا و آلبرت هال لندن به عنوان نفیس‌ترین قالی دوره صفوی و با نام فرش اردبیل نگهداری می‌شود. سقف مطلا نیز در زلزله سال ۱۲۶۴ فروریخت و سقف فعلی بنا در دوره قاجار یا در سال ۱۳۱۴ شمسی، ساخته شده است.

دو نیم گنبد که بر فراز قسمت جنوبی و شمالی تالار قرار دارند با گچ ساخته شده اند. بر روی این نیم گنبدها تزییناتی از مقرنس و رنگ و روغن به چشم می خورد که تا حدودی از سادگی سقف گچی کاسته است.

در انتهای جنوبی قندیل خانه تالاری موسوم به شاه نشین قرار دارد که بیش از شصت سانتی‌متر از کف رواق بلند‌تر می باشد و با دو پله مرمری و یک در و نرده‌ای نقره‌ای از قسمت اصلی تالار جدا می‌ گردد. طاق شاه نشین با رسیدن به مقابل آرامگاه شیخ صفی به طاقی کوچک‌تر ختم می شود که بر اساس شیوه‌های معمول در بناهای قرون هشتم تا دهم، دارای تزیینات ناودانی (خیاره‌ای) می باشد.

در سمت راست نرده نقره ای، علامتی نصب شده که آن را متعلق به شاه اسماعیل صفوی می دانند و می گویند که در جنگ چالدران در دست وی بوده است. دوازده طاقنمای (طارمی) قوس دار در ضلع غربی و شرقی بنا قرار دارد که در میان آنها، طاق نماهای همکف سی سانتی‌متر از کف تالار بلندتر هستند. بدنه و سقف این طاق نما‌ها با اجزای دیگر تالار هماهنگ می باشند و همچون آنها به گچ بری‌ها و نقاشی های رنگ و روغنی مزین شده اند. بر بدنه گوشه دیوار‌ها و در بالای ازاره، کتیبه ای گچبری به خط ثلث مشاهده می شود که احادیث و آیات قرآنی و اسامی ائمه اطهار(ع) و شجره نامه طریقتی شیخ صفی بر روی آن نقش بسته است. در تیزی گوشه ها ستون هایی از سنگ مرمر نصب شده که تنها کاربرد تزیینی دارند. درهای اصلی قندیل خانه چوبی هستند و با نقاشی لاکی و روغنی پوشیده شده اند.

دو طاق نمای شرقی، قندیل خانه را به چینی خانه مرتبط می کنند و در قسمت شاه نشین نیز دری برای دسترسی به محوطه داخل آرامگاه شیخ صفی و درهایی به آرامگاه شاه اسماعیل اول و محوطه حرم خانه وجود دارد.

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

[/HIDE-THANKS]

 

[ATENA_A]

[HIDE-THANKS]
* درگاه ورودی قندیل خانه
طاق و سردر ورودی قندیل خانه، در بخش شمالی نمای آن قرار دارد. این طاق بلند به صورت جناغی (تقاطع دو قوس منحنی با راس تیز) ساخته شده و با کاشی معرق و کتیبه‌های مختلف تزیین گردیده است. قوس طاق از نوع قوس های چهار مرکزی می باشد و دو ستون باریک مرمرین سفید با سرستونهای مقرنس دار نقش تکیه گاه را برای آن بازی می کنند.

در ساخت درگاه از سنگ های آذرین خاکستری استفاده شده و در دو طرف آن نیز دو نشیمن از همین سنگ ساخته شده است. پوشش ازاره درگاه از سنگ های مرمر سفید می باشد و درِ ورودی و پنجره مشبک بالای آن درون طاق قرار دارد.

کاشی معرق و کتیبه‌هایی با خط ثلث زینت بخش اطراف درگاه شده اند و در بالا‌ترین قسمت کتیبه، حدیث " انا مدینة العلم و علیٌ باب‌ها " دیده می شود. در حاشیه مستطیل طاق، کتیبه‌ای قرار دارد که عبارات صوفیانه و القاب و درجات و مقامات شیخ صفی دور تا دور آن چرخیده است.

در گذشته در نقره ای مشبکی در این قسمت قرار داشت که امروزه در راهرو ورودی قندیل خانه نگهداری می‌شود و درِ چوبی کوچک و ساده‌ای جایگزین آن شده است. این در شما را به راهرویی با سقف گچبری و کاشیکاری هدایت می کند و در مسیر آن تا قسمتی دیگر از مجموعه موسوم به حیاط شهیدگاه، دو اتاق وجود دارد.

در سمت چپ راهرو دری قرار دارد که با ورود به آن از طریق یک پلکان مارپیچ به پشت بام می‌رسید. در سمت راست راهرو نیز، دری از چوب گردو با پوشش ورقه‌های نقره و آب طلا و طرحی از گل های شاه عباسی، شما را به قندیل خانه هدایت می کند. لوحی در این قسمت وجود دارد که نام سازنده در، امیراسدالله اردبیلی و زرگر، محمدحسن زرگر و تاریخ ۱۰۲۷ بر روی آن نقش بسته است.

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

[/HIDE-THANKS]

 

[ATENA_A]

[HIDE-THANKS]
* نمای بیرونی قندیل خانه
مقرنس های قطاربندی و نقوش و کتیبه هایی حاوی آیات قرآن در کاشی معرق قسمت بالایی نمای خارجی را مزین نموده اند و بر دیوار آجری آن ازاره سنگی بیرون زده ای دیده می شود که شکلی مانند سکو دارد.

در بالای این ازاره دو ردیف پنجره چوبی پنج تایی قرار دارد که با فولاد مشبک مسدود شده اند. کاشی های معرق حاوی نقوش اسلیمی و گل و بته، جلوه ی خاصی به دور پنجره ها بخشیده اند و بر بالای آنها نیز نورگیرهایی از کاشی مشبک و کتیبه ای به خط ثلث به صورت قاب بندی مشاهده می شود.

در فاصله بین دو پنجره در ردیف پایین فرمانی از شاه طهماسب اول وجود دارد که با خط نستعلیق بر سنگ مرمری به ابعاد ۱.۳۱* ۱.۱۵ متر کنده کاری شده و ساکنان اردبیل نسبت به معاصی و مناهی و مراعات حرمت آستانه و نیز چگونگی آداب و مناسک زیارت آگاه می کند.

متاسفانه تصویری از این قسمت در دست نیست

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

[/HIDE-THANKS]

 

[ATENA_A]

[HIDE-THANKS]
احتمال می رود که چینی خانه یکی از بناهای اولیه مجموعه شیخ صفی باشد که قبل از احداث جنت سرا و قندیل خانه، و شاید همزمان با گنبد اللّه اللّه ساخته شده است.

این محل که به قندیل خانه راه دارد، در ابتدا محل اجتماع درویشان یا تالار مراسم (جمع خانه) بوده است که در دوران شاه عباس اول با ایجاد تغییراتی در داخل آن، به محل نگهداری کتب نفیس و اشیای قیمتی و چینی های سلطنتی تبدیل می شود. این ظروف چینی از نوع ظروف مشهور به مینگ و سلادون می باشند که به سفارش شاه عباس اول به دست صنعتگران چینی ساخته شده اند و همگی مهر شاهی و عبارت " وقف آستانه شیخ صفی نمود بنده شاه ولایت عباس " را بر خود دارند.

بخشی از این گنجینه‌ها در جریان لشکرکشی های شاه طهماسب و نادرشاه، بخشی از این گنجینه مصرف گردید و بخشی دیگر نیز در دوره دوم جنگ های ایران و روس در ۱۲۴۳/ ۱۸۲۸ توسط پاسکویچ، فرمانده سپاه روس، با اشاره گریبایدوف، وزیر مختار روسیه، به سن پطرزبورگ انتقال یافت و امروزه در موزه آرمیتاژ نگهداری می شود. اشغالگران روسی که با مخالفت علما و بزرگان شهر با انتقال کتاب ها مواجه شدند، با اعلام اینکه این کتاب ها پس از نسخه برداری دوباره به اردبیل بازگردانده می شوند، آنها را به امانت به تفلیس بردند اما کمی بعد کتاب ها به کتابخانه سن پطرزبورگ انتقال داده شدند. بخشی از ظروف باقیمانده چینی نیز همراه چند قطعه فرش و اندکی اسناد و کتب، در سال های ۱۳۰۵ و ۱۳۱۴ به تهران منتقل گردید و به موزه ایران باستان تحویل داده شد. امروزه این چینی ها در موزه صفوی در محل چینی خانه، نگهداری می شوند.

ورودی های این مجموعه از چهار طاق نمایی است که به صورت ایوان های نیم گنبدی ساخته شده اند. هر یک از ایوان ها به صورت پنج ضلعی هستند که هر ضلع آن درهای منبت کاری و خاتم کاری دارد و ضلع پنجم پنجره‌ای با درگاهی عمیق در خود جای داده است. در مرکز بنا تالاری چهارگوش وجود دارد که دارای گنبدی آجری با ساقه کوتاه (عرقچینی شکل) می باشد.

در تمامی قسمت های تالار، ایوان ها، طاق نما‌ها و قفسه ها ازاره ی بلندی از نوع کاشی های خشتی به رنگ های زرد و سبز مغز پسته‌ای تعبیه شده است که طرح های بزرگ گوناگون و شماری قالب های حاشیه دار بر روی آن دیده می شود. سقفی کاذب از چوب و گچ به عنوان پوشش داخلی تالار وجود دارد که به صورتی ماهرانه با بدنه اصلی بنا تلفیق گشته و بر روی آن محفظه های متعددی تعبیه شده است. این محفظه ها از ارتفاع سه متری بدنه دیوار تا نزدیکی های سقف به صورت مقرنس گود با نقش های گل و بته و شاخ و برگ ساخته شده و برای نگهداری اشیای قیمتی به کار می رفته اند. طرح شیشه‌های گردن بلند نیز در برخی از این محفظه ها دیده می شود که در دوره صفویه بسیار رواج داشته است. قسمت بیرونی این محفظه ها از جنس چوب است و بر روی آن نقش های گل به رنگ طلا در زمینه ای آبی رنگ به چشم می خورد. طرح های آبی و طلایی رنگ تمام سطوح داخلی را پوشانده و بر روی تمام عوامل معماری، مانند سه کنج‌ها و پیلپوش‌ها و قرنیز زیر گنبد، به کار رفته است. پوشش داخلی بنا در ۱۳۴۸ فرو ریخت و در سال های اخیر مورد مرمت قرار گرفته است.

نمای خارجی چینی خانه به صورت هشت ضلعی نامنظمی به نظر می رسد که دو ضلع آن، خود را در میان عمارت مجاور پنهان کرده اند. سه ضلع از شش ضلع آشکار، برآمدگی های نیم دایره ای به ارتفاع ۸ متر دارند. ازاره بنا تا ارتفاع ۱.۸۰ متری و با قطعات بزرگ سنگ های آتشفشانی خاکستری تیره رنگ ساخته شده و با فرورفتگی هایی با قاب سنگی حجاری شده که به شکل طاق نما هستند، مزین شده است. دیوارهای آجری از ازاره تا بام به صورت ساده هستند اما در ارتفاع ۴.۵ متری، یک کلاف چوبی که حامل قسمت فوقانی دیوار است و روی لبه‌های یک دسته از تیرهای چوبی قرار دارد، این سادگی را بر هم می زند. در قسمت هایی از دیوار دو پنجره در بالا و پایین این کلاف چوبی قرار دارد و بالای مجموعه به گنبد منتهی می شود. در ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۱ش گنبد بیرونی مورد بازسازی قرا گرفت و امروزه بیرون گنبد با ورقه محافظی از مس پوشانده می‌شود رطوبت به آن وارد نگردد.

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

[/HIDE-THANKS]

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ATENA_A]

[HIDE-THANKS]
آرامگاه شاه اسماعیل اتاق کوچکی به ابعاد ۲.۵ * ۳.۵ متر است که پوشش گنبدی آجری آن بر روی چهار پیلپوش (سه کنج) و چهار قوس متقاطع مستقر می باشد. قوس های متقاطع این قسمت، از لبه هر سه کنج به لبه سه کنج دیگر زده شده اند تا اینکه در منتهی الیه سقف، به ستاره هشت گوش مقعری تبدیل می‌ گردند.

تزییناتی همچون نقاشی گل و بته و رنگ های مختلف و آب طلا در قسمت بالای دیوار‌ها و سقف دیده می شوند. دیوار‌ها تا ارتفاع ۱.۶۹ متر از کف آرامگاه با کاشی های خشتی آبی لاجوردی پوشیده شده اند و بر روی آنها نقوشی از آب طلا به چشم می خورد. کاشی ها از نوع گازماگازی می باشند که پوشیده شده از لعاب خاصی هستند و با تابش نور جلوه‌ای خاص پیدا می‌کنند. وجود دست کم سه نوع کاشی به رنگ های مختلف در کف این قسمت، حکایت از مرمت های عجولانه در دوران های محتلف دارد.

برجی استوانه‌ای به ارتفاع هشت متر در نمای بیرونی آرامگاه به چشم می خورد که گنبد عرق چینی کوچکی ( گنبد با ساقه کوتاه ) بر فراز آن قرار دارد. روی گنبد و ساقه آن از آجر پوشیده شده و بر روی آجرها کاشی های معقلی ( کاشی هایی با ابعاد کوچک که کنار هم قرار می گیرند) به رنگ های سفید و سیاه و زرد و فیروزه‌ای و به شکلهای جناغی و شطرنجی های لوزی شکل برای تزیین استفاده شده است تا بر زیبایی بنا افزوده شود. پیرامون گلویی گنبد کاشی سفید دیده می شود که بر روی آن به خط ثلث درهم، نام ائمه اطهار(ع) نقش بسته است. بالای گنبد پنج شمشیر مشاهده می شود که به نشانه پنج طایفه ای که شاه اسماعیل را در رسیدن به سلطنت یاری کردند، در این مکان قرار دارند.

بر روی درب ازاره دیوار شمالی، سنگ سیاه رنگ مستطیلی نصب شده که نقشی از دستی بزرگ‌تر از دست معمولی بر روی آن نقش بسته است و منسوب به علی(ع) می باشد. همچنین نقش دست دیگری نیز در سمت چپ مقبره میخ شده که از ورقه نقره ساخته شده است.

بر روی قبر شاه اسماعیل صندوق چوبی نفیسی از خاتم و منبت وجود دارد که به شکل یک غلاف درهم بافته ی پیچ در پیچ از شکل های هندسی گره سازی شده است و هدیه همایون شاه گورکانی می باشد. زه هایی از چوب آبنوس بر روی سطوح جانبی این صندوق قرار دارد که اشکال مختلف هندسی و ستاره‌های ده پر و نیم ستاره را بر روی آن به وجود آورده و زمینه ستاره ها با عاج مشبک تزیین شده است. لوح هایی از عاج با اسلیمی های مشبک بر بدنه صندوق به چشم می خورد و در داخل قاب های مستطیل شکل عباراتی به خط ثلث بریده و نصب گردیده است.

نصب قطعات عاج مشبک بر روی ابریشم سرخ رنگ باعث شده تا صندوق جلوه دیگری پیدا کند و استفاده از فیروزه های خوشرنگ نیز بر زیبایی آن بیافزاید. نام سازنده این اثر استاد مقصود علی می باشد که در وسط ترنجی از عاج دیده می شود اما اطلاعی از تاریخ ساخت آن در دست نیست.

قبر شیخ صفی در وسط محوطه هشت ضلعی درون آرامگاه قرار دارد و با صندوق چوبی منبت و خاتم کاری نفیسی پوشیده شده که در گذشته تزییناتی از جواهر داشته است. در حاشیه بالای آن کتیبه ای به خط ثلث حکاکی شده است که عباراتی از جمله نام صاحب آرامگاه را در بر دارد. در ضلع شمالی بدنه صندوق، لوحی نقره ای به چشم می خورد که در آن نام بانی مرقد، العبد موسوی الصفوی، آمده است.

دیوارهای درون آرامگاه تا محل اتصال به گنبد با گچ کاری پوشیده شده و بر روی آن پرده‌هایی از جنس کرباس و مزین به نقوش اسلیمی و گل و بته به سبک نقاشی های دوره صفوی متصل گردیده است. در زیر گنبد یک ترنج تزیینی بزرگ از گچبری رنگ آمیزی شده مشاهده می شود که هماهنگی خاصی با نقوش روی پارچه ی دیوار‌ها دارد. گفته می شود که چلچراغ با ارزشی از طلا و نقره در سقف آرامگاه وجود داشته است اما امروزه اثری از آن دیده نمی شود.

آنچه که امروز دیده می شود تخته کوبی دیوارها از ازاره تا ارتفاع ۲.۵۴ متری می باشد که احتمالا در زمان قاجار و در جریان مرمت ها به این شکل در آمده است. دو درِ نقره‌ای با کتیبه هایی در شمال و جنوب آرامگاه قرار دارد.

در جنوب قبر شیخ، مزار شیخ حیدر پدر شاه اسماعیل اول قرار دارد که بر روی آن صندوقچه ای چوبی و منبت کاری شده دیده می شود. دو قبر دیگر در محوطه آرامگاه و جبهه شمالی قبر شیخ وجود دارد؛ قبری که به در شمالی نزدیک‌تر است متعلق به شیخ ابراهیم، مشهور به شیخ شاه، نواده شیخ می باشد و قبر مجاور آرامگاه شیخ به صدرالدین موسی فرزند و جانشین او تعلق دارد.

قبر اول از پشت:شیخ صفی‌الدین

قبر دوم:شیخ صدرالدین موسی پسر شیخ صفی‌الدین

قبر سوم:شیخ ابراهیم پسر خواجه علی سیاهپوش پسر شیخ صدرالدین موسی

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

[/HIDE-THANKS]

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ATENA_A]

[HIDE-THANKS]
گنبد اللّه اللّه
هسته مرکزی مجموعه، گنبد آرامگاه شیخ صفی می باشد که به دست صدرالدین موسی ساخته شده است و نقش کلمه جلاله اللّه با کاشی معقلی فیروزه‌ای رنگ و تکرار آن بر روی بدنه گنبد سبب شده تا آن را گنبد اللّه اللّه بنامند.

نمای بیرونی گنبد را برج آجری استوانه ای شکلی با ارتفاع ۱۷.۵ تا ۱۸ متر و محیط ۲۲ متر تشکیل می دهد که بر روی قاعده ای هشت ضلعی از سنگ قرار دارد و به گنبدی کم خیز و عرق چینی شکل در بالا منتهی می گردد.

بر روی ساقه و گنبد آجری نیز کاشی فیروزه‌ای رنگ به چشم می خورند که به شکل لوزی های مکرر بر زیبایی آن افزوده اند. در محل اتصال برج به ساقه گنبد، کتیبه‌ای از آیات قرآنی دیده می شود که به خط ثلث و با کاشی معرق سفید بر روی زمینه لاجوردی، نگاشته شده است.

این قسمت از مجموعه، دو نمای ورودی شمالی و جنوبی دارد؛ از نمای شمالی، به سبب وجود قندیل خانه تنها قاب کاشی دور آن دیده می شود و ورود به صحن مقابg از طریق نمای جنوبی که به " قبله قاپوسی " (درِ قبله) شهرت دارد، میسر است. احتمال می رود که برج آرامگاه شیخ صفی همانند سایر برج های آرامگاهی قرون هشتم و نهم گنبد نداشته و یا گنبد آن مخروطی شکل بوده و در دوره صفوی به گنبد فعلی تغییر شکل داده است.

[/HIDE-THANKS]

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ATENA_A]

[HIDE-THANKS]
حرم خانه
در ضلع شرقی شاه نشین قندیل خانه، یک در نقره‌ای دیده می شود که به راهرویی با سقف کوتاه و فرش شده با کاشی های خشتی دوره صفوی باز می شوددکه در دو طرف آن قبوری با سنگ مرمر به چشم می خورد. این راهرو از سمت شرق به اتاقی مربع شکل با طاقی کوتاه منتهی می گردد که نه کاربردی برای آن مشخص شده و نه قبری در آن مشاهده می شود. دری نسبتا کوتاه از چوب گردو در ضلع غربی اتاق به چشم می خورد که به شیوه لاکی با گل و پیچک و آب طلا زینت یافته است. با عبور از این در به راهروی کوتاهی می رسیم که ما را به سوی حرم خانه هدایت می کند.

برخی منابع به این موضوع اشاره کرده اند که شیخ صفی ده سال پیش از وفاتش این بنا را با نظارت خودش، برای دفن همسر و دختر خود و همسر شیخ زاهد گیلانی احداث کرد و به دلیل آنکه همسر وی نخستین فردی بود که در آنجا دفن شد، نام حرمخانه را برای آن برگزیدند. پس از همسر شیخ صفی، تعدادی از مردان خاندان صفوی نیز در همین محل به خاک سپرده شدند و در حال حاضر ده قبر، متعلق به محارم و بزرگان خاندان صفوی در این فضا موجود است.

حرم خانه، فضایی مربع شکل است که هر یک از اضلاع آن ۱۰ متر می باشد که یک گنبد ساده آجری به شکل نیم کره سقف حرمخانه را پوشانده است. تصاویری وجود دارند که حکایت از سالم بودن گنبد در سال ۱۳۳۶ دارند اما شواهد نشان می دهد که گنبد کنونی، آن گنبد اصلی نیست و ساخت آن به سال ۱۳۳۶ باز می گردد. اثری از بازسازی در کاشیکاری و اجزای تزیینی گنبد اولیه دیده نمی شود و فقط زیر گنبد و دیوارها با گچ پوشیده شده و حتی هنوز بخش کوچکی از کتیبه ساقه داخلی گنبد پابرجا می باشد.

[/HIDE-THANKS]

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ATENA_A]

[HIDE-THANKS]
محوطه ای در شرق و شمال چینی خانه وجود دارد که با عنوان حیاط و گورستان شهیدگاه شناخته می شود. این محوطه در زمان صفویه وسیع تر بوده اما بعدها به دلیل ساخت خانه‌ها و مدرسه جدیدالاحداث شمال جنت سرا تخریب شده است.

در جریان کاوش های باستان‌شناسی که چند سال قبل در این مجموعه صورت گرفت، تعدادی قبر در غرب و جنوب محوطه بیرون مجموعه پیدا شد که احتمال می رود متعلق به گورستان شهیدگاه باشند.

در گذشته، این محل، به عنوان یک گورستان عمومی در کنار مجموعه بوده اما در سال ۹۱۵ و پس از غلبه شاه اسماعیل اول بر فرخ یسار شیروان شاه ( سلسله ای در کشور آذربایجان )، اجساد سرداران شیخ حیدر (از مشایخ صفویه و پدر شاه اسماعیل یکم ) که در جنگ های شیروان کشته شده بودند به این مکان انتقال یافت.

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

[/HIDE-THANKS]

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ATENA_A]

[HIDE-THANKS]
ثبت ملی و جهانی
ویژگی های منحصر به فرد این بنا باعث شد تا در تاریخ ۱۵ دی ماه سال ۱۳۱۰ با شماره ۶۴ در فهرست آثار ملی ایران قرار گیرد. همچنین این اثر ارزشمند توانست نظر کارشناسان از سراسر جهان را نیز به خود جلب کند و در سال ۲۰۱۰ در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت گردد. دلایل ثبت جهانی این اثر عبارتند از:

* نشان دهنده یک شاهکار از نبوغ و خلاقیت انسانی می باشد.

* تبادل ارزش‌های بشری در یک بازه زمانی در یک منطقه فرهنگی از لحاظ پیشرفت در معماری یا فناوری، برنامه‌ریزی شهری یا طراحی چشم‌انداز را نشان می دهد.

* نمونه‌ای برجسته در معماری یا تکنولوژی به شمار می رود که مرحله ی مهمی از تاریخ بشر را به نمایش می گذارد.

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

[/HIDE-THANKS]

دانلود رمان و کتاب های جدید