متفرقه هنر تحلیل و بررسی آثار ادگار دگا، نقاش معروف فرانسوی

[mah.s.a]

زندگینامه و سبک هنری آثار ادگار دگا​

شاید بتوان آثار ادگار دگا (Edgar Degas) را یکی از ساختارشکن ترین کارهای هنر فرانسه نامید. ادگار دگا ، نقاش معروف فرانسوی در سال ۱۸۳۴ میلادی در خانواده‌ای ثروتمند در پاریس به دنیا آمد. او در ابتدا آرزو داشت که نقاش تاریخی شود، چرا که دگا اگنر را ستایش می‌کرد، شاید به همین دلیل بود که در نزد یکی از پیروان اگنر به تحصیل پرداخت.
او در نقاشی‌ها و کارهای اولیه‌اش به طراحی و برجسته سازی اصرار داشت. دگا، نگرش نقاشانه‌ای به اشیاء داد و با ابزارهای ترکیبی و نوآورانه، تصاویر با کیفیتی که بیشتر خودجوش بودند را به تصویر کشید. در حال حاضر شهرت اصلی دگا به خاطر نقاشی‌هایش است ولی او در زمینه‌هایی همچون مجسمه‌سازی و چاپ هم فعالیت‌هایی داشت.

تابلوی نقاشی چهار رقصنده مهمترین اثر ادگار دگا​

چهار رقصنده (Four Dancers) یکی از آثار مهم ادگار دگا (Edgar Degas) نقاش فرانسوی‌ است. در این اثر رنگ‌ها طوری بر سطح کار پخش شدند که کاربرد پاستل را با خطوطی نرم و سطحی مات بر روی بوم کشیده شده حس می‌کنید. حس حرکتی که در رقصنده‌ها می‌بینید به‌خوبی با ترکیبی از رنگ‌های گرم و سرد به نمایش گذاشته شده است.
صحنه‌ی نمایش و بک‌گراند تصویر با ترکیبی از رنگ‌های سرد، به رنگ سبز و آبی درآمدند و در لباس و موهای رقصند‌ه‌ها از رنگ‌های گرمی مثل قرمز و نارنجی استفاده شده که حس جنبش و حرکت و سرزندگی را بیشتر به نمایش می‌گذارد.
ادگار دگا در اثر چهار رقصنده، با ضربه‌های آرام و بریده بریده‌ی قلمو، همان گونه که در نقاشی‌های امپرسیونیسم شاهدش هستید، به ضوح به نمایش درآمده است. به عبارتی می‌توان گفت دگا از پیشگامان این سبک به شمار می‌رود و به زیبایی فضاسازی توجه کرده، طوری‌که خط‌های اطراف رقاصان به هم ریخته و نگاهی گره خورده را به مخاطب القا می‌کنند، آن گونه که خود دگا هم گفته: “در رُبانی از قدم‌هایش که پیچ می‌خورد و به هم می‌پیوست.”
تحقیقات جدید در مورد چهار رقاص اثر ادگار دگا نشان می‌دهد، چهار رقصنده‌ای که در تابلو دیده می‌شوند، در واقع حرکات یک نفر است که در فریم‌های چهارگانه با مهارت و زیرکی نقاش به تصویر کشیده شده است. اثر چهار رقاص دگا در حال حاضر در گالری ملی هنر در شهر واشنگتن نگهداری می‌شود.

 

[mah.s.a]

داستان نقاشی رقصنده‌های آثار ادگار دگا از کجا شروع شد؟​

دگا از دهه‌ی ۱۸۶۰ بود که شروع به نقاشی از اسب‌ها و رقصندگان کرد. او به پشت صحنه‌ها خیلی علاقه داشت و خیلی مواقع رقصندگان را در حال تمرین به تصویر می‌کشید. یکی از دلایل کار او بر روی رقصنده‌ها این بود که استقبال فراوانی توسط خریداران از این آثار می‌شد و او از لحاظ مالی به این پول نیاز داشت.
دگا مایل بود مرزی که بین چهره‌ی اشخاص و زندگی روزمره وجود دارد را از بین ببرد و از افراد در هنگام کار یا در خیایان نقاشی کند. علاقه‌ی او به کشیدن چهره دگا را به سمتی برد که مطالعات دقیقی انجام دهد و موقعیت اجتماعی یا حتی شغلی افراد را در اشکالی از طریق فرم بدن، لباس و ژست آشکار کند.
نقاشی‌هایی که او از رقصنده‌ها و رخت‌شورها به تصویر می‌کشید، نه تنها تفاوت را در لباسشان آشکار می‌کرد، بلکه در فیزیک متفاوت بدنشان نیز به این مهم به وضوح به تصویر کشیده شده بود. به طور مثال رختشورها بدن‌هایی سنگین و زمخت و رقصنده‌ها بدن‌هایی ظریفتر و ورزیده‌تر داشتند.

اولین تابلوی کلاس رقـ*ـص از آثار ادگار دگا​

این اثر اولین کار دگا از کلاس تمرین رقـ*ـص است، او سوژه‌هایش را به استودیو می‌آورد، چون که اجازه حضور در صحنه را نداشت. حضور رقصنده‌ها در استودیوی وی، باعث خلق طراحی‌های زیادی شد که بعدها در نقاشی‌هایش از آنها استفاده کرد.
ادگار دگا زنان را طوری به تصویر می‌کشید که کمتر جنبه‌های ایده‌آلیستی داشته باشند. در این تابلو نیز تعدادی دختر شهری معمولی را در حال تمرین می‌بینید که با بی‌حوصله‌گی، روزِ کاری‌شان را سپری می‌کنند.
یکی از ویژگی‌های بارز آثار دگا برهم زدن زبان سنتی نقاشی و امتحان کردن زوایای دید مختلف برای شروع کار بود. یعنی برخلاف قبل که نقاش روبروی سوژه می‌ایستاد، دگا از گوشه به آن نگاه می‌کرد و نقطه‌ای را انتخاب می‌نمود که تندترین زاویه را نسبت به سوژه ایجاد کند.
همان طور که در اثر پیش رو نیز مشاهده می‌کنید، نتیجه این کار، پدید آمدن پرسپکتیوی با شیب تند بود که باعث می‌شد صحنه نااستوار به ‌نظر برسد. ادگار دگا در این باره می‌گوید: “می‌خواسته انسانی را نشان دهد که حواسش فقط به خودش است…گویی که از سوراخ کلید به او نگاه می‌کنید”.

 

[mah.s.a]

دگا در رنگ‌پردازی نیز قوانین گذشته را زیرپا گذاشت، همان طور که در این اثر می‌بیند او نور مصنوعی سالن‌های رقـ*ـص را بهانه‌ای برای ثبت لحظات زودگذر و بازی‌های نور و سایه کرد. بازی با رنگ‌هایی چون سبزهای روشن، صورتی‌های رژگونه‌ای و طلایی‌هایی که گویی در زیر نور خورشید می‌درخشند و گاه چنان با طراحی فرم در می‌آمیزند که نمی‌توان آنها را از یکدیگر مجزا نمود. یعنی دقیقا همان شیوه‌ای که امپرسیونیست‌ها با نور (فضای باز) بکار بـرده و کامل کردند.
در واقع دگا با کنار گذاشتن قواعد سنتی نقاشی، گامی بزرگ در جهت حرکت به سوی مدرنیسم در تاریخ هنر برداشت.