BaHaR sHaYgAn
کاربر نگاه دانلود
مقدمه
مشخصه اصلی اختلالاتی که زیر این عنوان طبقه بندی شده‌اند، نوعی ناهنجاری در حرکات کلی قسمتی از بدن است که تیک نامیده می‌شود. تیک به عنوان نوعی حرکت سریع و غیر ارادی گروهی از عضلات تشکیل دهنده تعریف می‌شود. در مورد حرکت غیر ارادی عضلات حاکم بر تولید صداها یا کلمات ، نفس ایجاد صداها یا ادای کلمات به صورتی غیر ارادی تیک محسوب می‌شود. تیکها باید به عنوان علائم اصلی اختلالات حرکات بدنی باید از دیگر حرکات غیر عادی تشخیص داده شوند.
تیکها
حرکات کریفورم یا رقـ*ـص آسا (choreiform movements) ، به حرکات بدنی تصادفی غیر منظم و نامکرری دلالت می‌کند که شبیه رقـ*ـص هستند. حرکات دیستونیک (Dystonic Movements) ، حرکات کندتر و همراه با پیچ و خمی هستند که حالات انقباض عضلانی طولانی بین آنها فاصله باشد. حرکات اتتوئید ، حرکاتی کند ، نا مرتب و یا پیچ و تاب هستند که بیشتر در انگشتان دستها و پاها بروز می‌کنند. حرکات میوکلونیک (Myoclonic Movements) ، انقباضهای عضلانی کوتاه و شوک مانندی هستند که ممکن است در قسمتی یا همه جای یک عضله ظهور کنند ولی گروه کاملی از عضلات را در برنمی‌گیرند.
اسپاسم نیمرخی (Hemifacial Spasm) ، به جهشهای نامنظم ، مکرر و یک طرفه عضلات صورت اطلاق می‌شود. سینکنزی به حرکات گوشه دهان هنگامی که فرد می‌خواهد چشمهایش را ببندد و عکس آن دلالت می‌کند. به علت اهمیتی که وجود تیک برای تشخیص این گروه از اختلالات دارد، از آنها به عنوان اختلالات تیک هم نام بـرده می‌شود.
اختلال تیک گذرا یا ناپایدار
مشخصه اصلی این بیماری بروز تیکها یا حرکات غیر ارادی ، سریع ، مکرر و عود کننده در قسمتی از عضلات بدن است. رایج‌ترین این تیکها در عضلات صورت یا چشمها مثلا چشمک زدن غیر ارادی دیده می‌شود، ولی ممکن است کل عضلات سر ، تنه یا دستها و پاها را نیز شامل شود. تیکها ممکن است عضلات دستگاه تکلم و ایجاد صدا را هم دربرمی‌گیرند. فرد ممکن است فقط یک تیک داشته باشد یا چند تیک مختلف. در صورت اخیر ، تیکهای مختلف ممکن است همزمان باهم ، به صورتی متوالی ، یا مجزا و مستقل از هم بروز کنند.
شدت بروز تیکها در هفته‌ها یا ماههای مختلف می‌تواند تغییر کند. ناراحتی‌های دیگر یا انتظار تیک ممکن است باعث تشدید آن شود. به هنگام خواب تیکها از بین می‌روند و اگر فرد به کار جالبی ، سرگرم شود، دفعات و شدت بروز تیکهای او تقلیل می‌یابد. شروع تیکها معمولا در دوره کودکی یا نوجوانی است. برای تشخیص اختلال تیک گذرا ، حرکات غیر ارادی فرد باید حداقل به مدت یک ساعت ادامه یافته باشد. مطالعات نشان می‌دهد که بین 12 تا 24 درصد کودکان ممکن است برای مدتی دچار تیک بوده باشند. نرخ بروز این اختلال در میان پسر بچه‌ها سه برابر دختر بچه‌ها گزارزش شده است.
معیارهای تشخیص اختلال تیک گذرا
- شروع در دوره کودکی یا نوجوانی
- وجود تیکها یا حرکات بدنی سریع ، غیر ارادی ، بدون قصد و هدف ، مکرر و عود کننده.
- توانایی فرد برای جلوگیری از حرکات غیر ارادی خود برای چند دقیقه یا چند ساعت.
- تغییر شدت علائم بیماری در طول هفته ها یا ماهها
- ادامه علائم اختلال به مدت حداقل یک ماه ولی نه بیشتر از یکسال
اختلال تیک حرکتی مزمن
مشخصات اصلی این اختلال وجود تیکهایی است که در هر زمان بیش از سه گروه از عضلات بدن را شامل نشود و درجه شدت این حرکات در طی هفته‌ها یا ماهها ثابت مانده و حداقل به مدت یکسال ادامه یافته باشد. تیکهای مربوط به ، ادای صداها یا کلمات و... می‌باشد.
معیارهای تشخیص اختلال تورت
از آنجائی که افزایش شیوع اختلال تورت ، در وابستگاه درجه یک افراد مبتلا به این اختلال وجود دارد، یک عامل ارثی ، در سبب شناسی پیشنهاد شده است. در یک مطالعه معلوم شد که وابستگان درجه اول بیماران مبتلا به اختلال تورت ، بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلال تورت ، اختلال تیک حرکتی مزمن و اختلال وسواس- اجبار قرار دارند. جالب است که احتمال خطر با جنسیت رابـ ـطه داشت. احتمال خطر برای وابستگان درجه اول مذکر برای هر گونه تیک 50 درصد و برای افراد مونث 31 درصد بوده است.
درمان تورت
داروها ، مثل هالوپریدول ، غالبا برای اختلال تورت تجویز می‌شوند و 80-70% بیماران تا حدودی نفع می‌برند. به علت عوارض جانبی نامطلوب ، فقط 30-20% برای دوره‌ای طولانی دارو مصرف می‌کنند. اما در مقادیر کمتر ، بیماران ممکن است بهبودی علائم را تجربه کنند و واکنشهای جانبی کمتری ظاهر سازند. برنامه‌های کنترل رفتاری و آموزش مهارتهای خودآگاهی ، ممکن است به بعضی از بیماران تورت کمک کند.
مشخصه اصلی اختلالاتی که زیر این عنوان طبقه بندی شده‌اند، نوعی ناهنجاری در حرکات کلی قسمتی از بدن است که تیک نامیده می‌شود. تیک به عنوان نوعی حرکت سریع و غیر ارادی گروهی از عضلات تشکیل دهنده تعریف می‌شود. در مورد حرکت غیر ارادی عضلات حاکم بر تولید صداها یا کلمات ، نفس ایجاد صداها یا ادای کلمات به صورتی غیر ارادی تیک محسوب می‌شود. تیکها باید به عنوان علائم اصلی اختلالات حرکات بدنی باید از دیگر حرکات غیر عادی تشخیص داده شوند.
تیکها
حرکات کریفورم یا رقـ*ـص آسا (choreiform movements) ، به حرکات بدنی تصادفی غیر منظم و نامکرری دلالت می‌کند که شبیه رقـ*ـص هستند. حرکات دیستونیک (Dystonic Movements) ، حرکات کندتر و همراه با پیچ و خمی هستند که حالات انقباض عضلانی طولانی بین آنها فاصله باشد. حرکات اتتوئید ، حرکاتی کند ، نا مرتب و یا پیچ و تاب هستند که بیشتر در انگشتان دستها و پاها بروز می‌کنند. حرکات میوکلونیک (Myoclonic Movements) ، انقباضهای عضلانی کوتاه و شوک مانندی هستند که ممکن است در قسمتی یا همه جای یک عضله ظهور کنند ولی گروه کاملی از عضلات را در برنمی‌گیرند.
اسپاسم نیمرخی (Hemifacial Spasm) ، به جهشهای نامنظم ، مکرر و یک طرفه عضلات صورت اطلاق می‌شود. سینکنزی به حرکات گوشه دهان هنگامی که فرد می‌خواهد چشمهایش را ببندد و عکس آن دلالت می‌کند. به علت اهمیتی که وجود تیک برای تشخیص این گروه از اختلالات دارد، از آنها به عنوان اختلالات تیک هم نام بـرده می‌شود.
اختلال تیک گذرا یا ناپایدار
مشخصه اصلی این بیماری بروز تیکها یا حرکات غیر ارادی ، سریع ، مکرر و عود کننده در قسمتی از عضلات بدن است. رایج‌ترین این تیکها در عضلات صورت یا چشمها مثلا چشمک زدن غیر ارادی دیده می‌شود، ولی ممکن است کل عضلات سر ، تنه یا دستها و پاها را نیز شامل شود. تیکها ممکن است عضلات دستگاه تکلم و ایجاد صدا را هم دربرمی‌گیرند. فرد ممکن است فقط یک تیک داشته باشد یا چند تیک مختلف. در صورت اخیر ، تیکهای مختلف ممکن است همزمان باهم ، به صورتی متوالی ، یا مجزا و مستقل از هم بروز کنند.
شدت بروز تیکها در هفته‌ها یا ماههای مختلف می‌تواند تغییر کند. ناراحتی‌های دیگر یا انتظار تیک ممکن است باعث تشدید آن شود. به هنگام خواب تیکها از بین می‌روند و اگر فرد به کار جالبی ، سرگرم شود، دفعات و شدت بروز تیکهای او تقلیل می‌یابد. شروع تیکها معمولا در دوره کودکی یا نوجوانی است. برای تشخیص اختلال تیک گذرا ، حرکات غیر ارادی فرد باید حداقل به مدت یک ساعت ادامه یافته باشد. مطالعات نشان می‌دهد که بین 12 تا 24 درصد کودکان ممکن است برای مدتی دچار تیک بوده باشند. نرخ بروز این اختلال در میان پسر بچه‌ها سه برابر دختر بچه‌ها گزارزش شده است.
معیارهای تشخیص اختلال تیک گذرا
- شروع در دوره کودکی یا نوجوانی
- وجود تیکها یا حرکات بدنی سریع ، غیر ارادی ، بدون قصد و هدف ، مکرر و عود کننده.
- توانایی فرد برای جلوگیری از حرکات غیر ارادی خود برای چند دقیقه یا چند ساعت.
- تغییر شدت علائم بیماری در طول هفته ها یا ماهها
- ادامه علائم اختلال به مدت حداقل یک ماه ولی نه بیشتر از یکسال
اختلال تیک حرکتی مزمن
مشخصات اصلی این اختلال وجود تیکهایی است که در هر زمان بیش از سه گروه از عضلات بدن را شامل نشود و درجه شدت این حرکات در طی هفته‌ها یا ماهها ثابت مانده و حداقل به مدت یکسال ادامه یافته باشد. تیکهای مربوط به ، ادای صداها یا کلمات و... می‌باشد.
معیارهای تشخیص اختلال تورت
- سن شروع بین 2 و 15 سالگی
- وجود حرکات بدنی غیر ارادی سریع ، مکرر ، بدون هدف و رجوع کننده که گروههای عضلانی متعددی را در بر می‌گیرند.
- تیکهای صدادار چند گونه
- توانایی مریض برای سرکوب کردن حرکات غیر ارادی خود به مدت چند دقیقه تا چند ساعت
- تغییر در شدت علائم در طی هفته‌ها یا ماهها
- مداومت این علائم به مدت بیش از یکسال
از آنجائی که افزایش شیوع اختلال تورت ، در وابستگاه درجه یک افراد مبتلا به این اختلال وجود دارد، یک عامل ارثی ، در سبب شناسی پیشنهاد شده است. در یک مطالعه معلوم شد که وابستگان درجه اول بیماران مبتلا به اختلال تورت ، بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلال تورت ، اختلال تیک حرکتی مزمن و اختلال وسواس- اجبار قرار دارند. جالب است که احتمال خطر با جنسیت رابـ ـطه داشت. احتمال خطر برای وابستگان درجه اول مذکر برای هر گونه تیک 50 درصد و برای افراد مونث 31 درصد بوده است.
درمان تورت
داروها ، مثل هالوپریدول ، غالبا برای اختلال تورت تجویز می‌شوند و 80-70% بیماران تا حدودی نفع می‌برند. به علت عوارض جانبی نامطلوب ، فقط 30-20% برای دوره‌ای طولانی دارو مصرف می‌کنند. اما در مقادیر کمتر ، بیماران ممکن است بهبودی علائم را تجربه کنند و واکنشهای جانبی کمتری ظاهر سازند. برنامه‌های کنترل رفتاری و آموزش مهارتهای خودآگاهی ، ممکن است به بعضی از بیماران تورت کمک کند.
