دانشمندانی که در انبار غذا از گرسنگی مردند!
وبسایت لست سکند:
بعد از این که محاصره تنگتر شد و انبارهای آذوقه بمباران شدند، گروهی از گیاه شناسان روسی در خزانهی انیستیتوی صنعتی گیاهان واویلف با انبوهی از بذر و دانهی گیاهان که قابل خوردن هم بودند مانده بودند. این مجموعهی بزرگ شامل بذر نزدیک به ۲۰۰ هزار گونه مختلف گیاهی بود که میتوان گفت یک چهارم آنها خوراکی بودند. گفته میشود که این مجموعه در آن زمان یکی از بزرگترین خزانههای تنوع ژنتیکی محصولات غذایی دنیا بوده است.
در این انبار بزرگ انبوهی از برنج، گندم، انواع لوبیا، سیب زمینی و... بود که میتوانست گیاهشناسان را سیر کند و آنها را در محاصرهی سخت، حفظ کند. اما دانشمندان چنین قصدی نداشتند و برخلاف آن، تصمیم به مراقبت از بذرهای گیاهان داشتند. آنها از این گنجینه در مقابل نازیها و همینطور مردم گرسنهای که همه جا را برای غذا جستجو میکردند، محافظت کردند.
این خزانه شامل ۱۶ اتاق بود که هیچ کس اجازه نداشت تنها در اتاقها بماند. در حالی که همه گرسنه بودند و از سرما بر خود میلرزیدند، مراقبت از خزانه به صورت شیفتهای ساعتی مشخص شده بود. وقتی که محاصره به روزهای سخت رسید، این دانشمندان یکی پس از دیگری از گرسنگی مردند اما یک دانه از این انبار خورده نشد. در ژانویه سال ۱۹۴۲، Alexander Stchukin یکی از دانشمندان درست روی میز کارش فوت کرد. دیمیتری ایوانف گیاه شناس، در هنگام نگهبانی از انباری که پر از برنج بود از گرسنگی مرد. در انتهای این محاصره یعنی بهار سال ۱۹۴۴، ۹ نفر از این دانشمندان از گرسنگی تلف شدند در حالی که همه میتوانستند با خوردن دانههای موجود در انبار زنده بمانند.
امروزه بخش بزرگی از محصولات غذایی که تولید و مصرف میشود از دانهها و بذرهایی به دست آمده است که دانشمندانی که گفته شد آنها را از خطرات حفظ کردهاند.
وبسایت لست سکند:
محاصره ۹۰۰ روزهی لنینگراد (سن پترزبورگ) در طول جنگ جهانی دوم، یکی از محاصرههای بزرگ و ترسناک در تاریخ عصر جدید است. نقشهی هیتلر در این حمله این بود که تمام راههای تامین مواد غذایی به شهر را ببندد تا شهر ۲ میلیون نفری محاصره شده، تسلیم شود. هیتلر در سال ۱۹۴۱ گفته بود «لنینگراد باید از گرسنگی بمیرد».
هیتلر در دستیابی به هدف بزرگ خود ناکام ماند اما در این میان، اتفاقات جالب و غم انگیزی افتاد که یکی از آنها موضوع این مطلب است. داستان واقعی دانشمندانی که در این محاصرهی سخت با غذا احاطه شده بودند اما از گرسنگی مردند و دانشمندی که برای مبارزه با گرسنگی به زندان افتاد. همراه ما باشید تا باهم این ماجرای عجیب را مرور کنیم.
در زمستان سالهای محاصره صدها هزار نفر از گرسنگی تلف شدند. مردم گرسنه برای این که زنده بمانند هر چیزی را میخوردند، حتی خاک اره! برخی از مردم در حال رفتن به سمت کیوسکهای توزیع غذا در دمای منفی ۳۰ درجه لنینگراد جان میباختند.
هیتلر در دستیابی به هدف بزرگ خود ناکام ماند اما در این میان، اتفاقات جالب و غم انگیزی افتاد که یکی از آنها موضوع این مطلب است. داستان واقعی دانشمندانی که در این محاصرهی سخت با غذا احاطه شده بودند اما از گرسنگی مردند و دانشمندی که برای مبارزه با گرسنگی به زندان افتاد. همراه ما باشید تا باهم این ماجرای عجیب را مرور کنیم.
در زمستان سالهای محاصره صدها هزار نفر از گرسنگی تلف شدند. مردم گرسنه برای این که زنده بمانند هر چیزی را میخوردند، حتی خاک اره! برخی از مردم در حال رفتن به سمت کیوسکهای توزیع غذا در دمای منفی ۳۰ درجه لنینگراد جان میباختند.
بعد از این که محاصره تنگتر شد و انبارهای آذوقه بمباران شدند، گروهی از گیاه شناسان روسی در خزانهی انیستیتوی صنعتی گیاهان واویلف با انبوهی از بذر و دانهی گیاهان که قابل خوردن هم بودند مانده بودند. این مجموعهی بزرگ شامل بذر نزدیک به ۲۰۰ هزار گونه مختلف گیاهی بود که میتوان گفت یک چهارم آنها خوراکی بودند. گفته میشود که این مجموعه در آن زمان یکی از بزرگترین خزانههای تنوع ژنتیکی محصولات غذایی دنیا بوده است.
در این انبار بزرگ انبوهی از برنج، گندم، انواع لوبیا، سیب زمینی و... بود که میتوانست گیاهشناسان را سیر کند و آنها را در محاصرهی سخت، حفظ کند. اما دانشمندان چنین قصدی نداشتند و برخلاف آن، تصمیم به مراقبت از بذرهای گیاهان داشتند. آنها از این گنجینه در مقابل نازیها و همینطور مردم گرسنهای که همه جا را برای غذا جستجو میکردند، محافظت کردند.
این خزانه شامل ۱۶ اتاق بود که هیچ کس اجازه نداشت تنها در اتاقها بماند. در حالی که همه گرسنه بودند و از سرما بر خود میلرزیدند، مراقبت از خزانه به صورت شیفتهای ساعتی مشخص شده بود. وقتی که محاصره به روزهای سخت رسید، این دانشمندان یکی پس از دیگری از گرسنگی مردند اما یک دانه از این انبار خورده نشد. در ژانویه سال ۱۹۴۲، Alexander Stchukin یکی از دانشمندان درست روی میز کارش فوت کرد. دیمیتری ایوانف گیاه شناس، در هنگام نگهبانی از انباری که پر از برنج بود از گرسنگی مرد. در انتهای این محاصره یعنی بهار سال ۱۹۴۴، ۹ نفر از این دانشمندان از گرسنگی تلف شدند در حالی که همه میتوانستند با خوردن دانههای موجود در انبار زنده بمانند.
امروزه بخش بزرگی از محصولات غذایی که تولید و مصرف میشود از دانهها و بذرهایی به دست آمده است که دانشمندانی که گفته شد آنها را از خطرات حفظ کردهاند.