dinaz
کاربر نگاه دانلود
پادشاهی که به خاطر نوشیدن قهوه، مردم را گردن می‌زد!
وبسایت الی گشت:
در قرن هفدهم میلادی، سلطان مراد چهارم، پادشاه عثمانی در خیابان های شهر قسطنطنیه (استانبول امروزی) در حالی که خود را شبیه به یک مرد روستایی در می آورد، کمین می کرد. او در حال انجام ماموریتی بسیار مهم و مخفی درباره نوشیدن قهوه بود! سلطان مراد در شهر گشت می زد و هر کسی را که قهوه می نوشید، گردن می زد! البته گاهی نیز آن ها را از وسط به دو نیم تقسیم می کرد! البته امروزه بیشتر مردم استانبول در کافه های پر شمار این شهر با آرامش خیال قهوه می نوشند و از آن لـ*ـذت می برند.
به نظر می رسد که کشتار و سر بریدن مردم فقط به خاطر نوشیدن قهوه کاری بسیار مستبدانه و ظالمانه باشد، اما این فقط گوشه ای از روش های دیوانه وار سلطان مراد چهارم بود! حتی جانشینان او نیز با نوشیدن قهوه مشکل داشتند، اما آن ها با اندازه شاه مراد ظالم و خون خوار نبودند. سلطان مراد در خیابان قسطنطنیه چرخ می زد و هر کسی را که در حال نوشیدن قهوه می دید، به سختی مجازات می کرد. کسانی که اولین بار این جرم را مرتکب می شدند، فقط در ملأ عام شلاق و چوب می خوردند. اما داستان برای افرادی که بیش از یک بار قهوه می نوشیدند، متفاوت بود!
کسانی که برای دوم در حال نوشیدن قهوه مشاهده می شدند، به دستور سلطان به یک کیف چرمی سنگین دوخته و سپس در رودخانه رها می شدند تا غرق شوند! جالب اینجاست که مردمان شهر قسطنطنیه با آگاهی از این موضوع، هنوز هم ترجیح می دادند که قهوه صبحگاهی و عصرگاهی خود را بنوشند و از آن لـ*ـذت ببرند. بنابراین، هنگامی که مراد چهارم به مقام پادشاهی عثمانیان رسید، می دانست که باید اقدامات شدید تری را برای مقابله با قهوه خواران انجام دهد! او در ۱۱ سالگی پادشاه شد، به همین دلیل چند سال اول حکومتش را تحت نظر و فرمان مادرش کوسم (Kösem) فرمانروایی کرد.
مراد در آن زمان، حرف های زیادی از مضر بودن قهوه از نظر مذهب شنیده بود. در اثر همین شنیده ها، او نوشیدن قهوه را یک “رفتار ناشایست” معرفی کرد و اعتقاد داشت که قهوه مایع مغزی نخاع را افزایش داده و موجب فلج شدن مردم می شود. طبق شواهد تاریخی، روزی وزیر ارشد سلطان مراد به صورت ناشناس به یک قهوه خانه رفت و پس از مشاهده نوشیدن پنهانی قهوه در آن قهوه خانه، به پادشاه درباره این وضع نابسامان جامعه هشدار داد! استوارت لی آلن (Steward Lee Allen) نویسنده مقاله قهوه شیطانی، در اینباره گفته است:
وبسایت الی گشت:
در قرن هفدهم میلادی، سلطان مراد چهارم، پادشاه عثمانی در خیابان های شهر قسطنطنیه (استانبول امروزی) در حالی که خود را شبیه به یک مرد روستایی در می آورد، کمین می کرد. او در حال انجام ماموریتی بسیار مهم و مخفی درباره نوشیدن قهوه بود! سلطان مراد در شهر گشت می زد و هر کسی را که قهوه می نوشید، گردن می زد! البته گاهی نیز آن ها را از وسط به دو نیم تقسیم می کرد! البته امروزه بیشتر مردم استانبول در کافه های پر شمار این شهر با آرامش خیال قهوه می نوشند و از آن لـ*ـذت می برند.
به نظر می رسد که کشتار و سر بریدن مردم فقط به خاطر نوشیدن قهوه کاری بسیار مستبدانه و ظالمانه باشد، اما این فقط گوشه ای از روش های دیوانه وار سلطان مراد چهارم بود! حتی جانشینان او نیز با نوشیدن قهوه مشکل داشتند، اما آن ها با اندازه شاه مراد ظالم و خون خوار نبودند. سلطان مراد در خیابان قسطنطنیه چرخ می زد و هر کسی را که در حال نوشیدن قهوه می دید، به سختی مجازات می کرد. کسانی که اولین بار این جرم را مرتکب می شدند، فقط در ملأ عام شلاق و چوب می خوردند. اما داستان برای افرادی که بیش از یک بار قهوه می نوشیدند، متفاوت بود!
کسانی که برای دوم در حال نوشیدن قهوه مشاهده می شدند، به دستور سلطان به یک کیف چرمی سنگین دوخته و سپس در رودخانه رها می شدند تا غرق شوند! جالب اینجاست که مردمان شهر قسطنطنیه با آگاهی از این موضوع، هنوز هم ترجیح می دادند که قهوه صبحگاهی و عصرگاهی خود را بنوشند و از آن لـ*ـذت ببرند. بنابراین، هنگامی که مراد چهارم به مقام پادشاهی عثمانیان رسید، می دانست که باید اقدامات شدید تری را برای مقابله با قهوه خواران انجام دهد! او در ۱۱ سالگی پادشاه شد، به همین دلیل چند سال اول حکومتش را تحت نظر و فرمان مادرش کوسم (Kösem) فرمانروایی کرد.
مراد در آن زمان، حرف های زیادی از مضر بودن قهوه از نظر مذهب شنیده بود. در اثر همین شنیده ها، او نوشیدن قهوه را یک “رفتار ناشایست” معرفی کرد و اعتقاد داشت که قهوه مایع مغزی نخاع را افزایش داده و موجب فلج شدن مردم می شود. طبق شواهد تاریخی، روزی وزیر ارشد سلطان مراد به صورت ناشناس به یک قهوه خانه رفت و پس از مشاهده نوشیدن پنهانی قهوه در آن قهوه خانه، به پادشاه درباره این وضع نابسامان جامعه هشدار داد! استوارت لی آلن (Steward Lee Allen) نویسنده مقاله قهوه شیطانی، در اینباره گفته است:
