دلنوشته کاربران دلنوشته‌های خاکستری | آیدا فراهانی کاربر انجمن نگاه دانلود

[آیدا.ف]

«به نام خدا»

شب هایی که به صبح رساندم،
اشک هایی که بی صدا ریختم،
و عشقی که هیچگاه فراموش نکردم...

دَر این تآپیک دِلنوِشته هآی خُودَم رو قَـرار میدَم
اَگـه میشِـه تَشَکُر بِزَنید؛
وَ اَگـه میشِـه نَظَرِتون رو هَم بِگید. ​

 

[آیدا.ف]

چشم هایم را می بندم
اما بازهم تصویر تو جاریست
چه کردی با این دل خسته؟
آیا این نوعی بازیست؟ ​

 

[آیدا.ف]

ببین!
قلب خسته ام را ببین،
روح آزرده ام را ببین،
چهره پژمرده ام را ببین،
آه! فراموش کرده بودم.
عشقش چشمانت را کور کرده است.
نمیبینی به چه خاک سیاهی نشستـه ام!​

 

[آیدا.ف]

نمی فهمم.
آخر عشق چگونه مرضیست
که چشم ها را کور می کند، گوش ها را کر می کند، عقل ها را دگرگون می سازد و دل ها را ویران؟
و تنها چیزی که میان همه این ها آشکار می سازد،
همان لبخند تلخیست که همیشه بر لب داریم.​

 

[آیدا.ف]

برای بار هزارم
دود سیگارم را روی عکست فوت کردم،
تف بر تو
که بدین گونه تنهایم گذاشتی!
​

 

[آیدا.ف]

افسوس!
به آن لحظات که کنارم بودی و ندیدمت؛
تو به پای من سوختی ولی من تنها غبارت را حس کردم؛
شب ها تا صبح کنارم نشستی ام و من سایه ات را ندیدم.
و حال تنها عکست را می بینم،
که با نواری مشکی آراسته شده.
مادر!
اکنون که رفته ای متوجه گرمایت شدم،
اکنون که رفته ای متوجه صندلی خالی کنار پنجره اتاقم شدم،
اکنون که رفته ای فهمیدم بی اندازه دوستت دارم.​

 

[آیدا.ف]

از زمانی که رفته ای،
خواب به چشمانم نمی آید.
می ترسم لحظه ای به خواب روم
و صدای زنگ زدنت را نشنوم.
(مادری در آستانه جنگ)​

 

[آیدا.ف]

آسمان شب بالاخره صبح می شود؛
بچه آهو بالاخره راه رفتن یاد می گیرد؛
پس از زمستان، بهار می آید؛
درخت بی جان دوباره زنده می شود؛
پس با این وجود، چرا ما انسان ها غمگین می شویم؟
مگر عظمت خدا را نمی بینیم؟
مگر زیبایی ها را نمی بینیم؟
چرا این قدر به خودمان سختی می دهیم؟
مگر نمی دانیم پایان شب سیه سفید است؟​

 

[آیدا.ف]

عشق را باید با خون نوشت،
با همان چیزی که مایه حیات ماست.
تا نشان کسی بدهیم که نمی داند،
تا چه حد به وجودش وابسته ایم؟​

 

[آیدا.ف]

قطرات باران دانه دانه به پنجره می خورند،
اشک های من قطره قطره می ریزند،
دلم هر لحظه تنگ تر و تنگ تر می شود،
قلبم خسته و خسته تر می شود،
زندگی چرا با ما اینگونه رفتار می کند؟
مگر ما چه خواستیم؟
جز اینکه کنار هم باشیم،
تا ابد؟​