دلنوشته کاربران دلنوشته‌های سیاه | Hoda.23 کاربر انجمن نگاه دانلود

[Hoda.23]

حال من حرف دارد..
نگاه من حرف دارد..
حتی چشمهایم..
حتی دست هایم..
تمام من..
نمیخواهم بگویم گفتنی است..
نه..
فقط کمی درک میخواهد..
تمام این هوارهای درونم..
تمام این ویرانی ها..
درک میخواهند..
کاری نکن..
حرفی نزن..
درک کن..
اما من ماندنی ترین غریبه ات هستم..
که بی صداس..
بی صدا اشک می ریزد..
بی صدا نگاه میکند..
بی صدا او را نادیده میگیرند..
و در اخر..
بی صدا می شکند..
Hoda..

 

[Hoda.23]

بادها مرا به کجا میبرند؟!
کاش می توانستم با بادها حرف بزنم..
از تو بگویم..
از دلم بگویم..
از حال بدم بگویم..
راستی بادها مسیر را میدانند؟!
مسیر رسیدن به تو را میگویم..
مسیر نگرانی هایم را بگیرند.. یعنی تو..
مسیر اشکهایم چه؟! آنهم یعنی تو..
مسیر بیداری هایم چه؟! باز هم تو..
بادها مرا میبرند تا تو..
تا رسیدن به دستهایت..
تا دیدن قهوه ای هایت..
بادها هم دل به قهوه ای هایت بستند..
ببین تا به خود بیایم..
راهی برای رسیدن ندارم..
چون سهم من..
سهم دل من..
یک تو..
و..
یک راه بی پایان است..
میگویی می آیی..
ولی من باید تا خود طلوع خورشید..
چشم به در و آسمان و راه کوچه ها داشته باشم..
چه سود..
بیا و بد بگذران..
( دلنوشته استفاده شده در رمان قفس از راز.س عزیزم)
(جز اولین نوشته هام هست)
Hoda

 

[Hoda.23]

میدانی..
دلم فرار میخواهد..
به کجایش!
نمیدانم.. فقط میخواهم بروم و بروم..
نه که به کسی برسم..
نه..
از خودم فرار کنم..
آری..
از خودم..
Hoda

 

[Hoda.23]

تنهایی ساده نیست..
تنهایی فصلی پر درد است..
فصلی سیاه و کدر..
فصلی که نه دلی دارد برای عاشقی..
نه حسی دارد برای ماندن و ساختن..
برای دشمنت هم نخواه..
داغ دل است..
زخم پر خون آبه ایست از رهایی..
نمیتوانی رها شوی از این بی پایان ترین راه..
نمی توانی..
دلتنگی هم که جای خودش را دارد..
هیچ اسم و جمله ای در برابرش ندارم..
فقط می توان گفت..
مرگ تدریجی ست...
رویاهایت رو به نابودیست..
باورهایت زیر سوال..
همان کلمه نیستی ها را..
که آرام و بی صدا از کنارش میگذشتی..
اینبار روزی.. ساعتها.. ثانیه ها..
میفهمی و میفهمی..
که نیستی ها چه بوده اند..
چه دردیست..
چه بی پایان به راه خود ادامه میدهد..
اما من میخواهم..
بروم زیر باران..
هی چرخ.. چرخ.. چرخ..
بچرخم و داد بزنم..
آی دنیا..
درد دارد..
همین تنهایی ها..
همین دلتنگی ها...
همین نیستی ها...
Hoda...

 

[Hoda.23]

میدانی چه کرده ای..
وابستگی را..
تقدیم من کردی..
همین اتاق..
همین دستها و نوازش ها..
همین دیوار..
همین حیاط بوی باران گرفته..
وابستگی میشود یکی از میانشان..
یکی از یکی سخت تر..
دشوار تر..
زندانی تر..
مرا به خودم پس بده..
وقتی هستی و انگار منی نیستم..
وابستگی چه معنی میدهد..
هیچ..
Hoda..

 

[Hoda.23]

دل که بشکند ..
نمیدانی ..
نمیتوانی حس کنی..
یا حتی گوش بدهی..
به صدای تکه هایش..
که چگونه..
مثل تگرگ های آخر زمستان..
بر زمین می کوبند و می کوبند..
قلبی نمانده..
نفسی نمانده..
بهتر است دست از این نمانده ها بردارم
منی نمانده..
می آیند..
مثل همان آب خوردن..
می شکنند..
رو می گیرند از خرده هایت..
مثل همان بادها که جان می سوزاند..
میروند..
به همین سادگی..
تو شکستی..
تو مگر ققنوسی؟؟؟؟؟
که هی بشکنی..
بسوزی..
دوباره از نو به وجود آیی..
تو در نگاهها هیچ نیستی..
HODA...