- عضویت
- 2016/12/30
- ارسالی ها
- 435
- امتیاز واکنش
- 1,107
- امتیاز
- 420
ویتامین C یا آسکوربیک اسید
ویتامین C یک ویتامین محلول در آب است، که در بدن انسان ساخته نمی شود و لذا یک ماده غذایی ضروری برای بدن به حساب می آید. میزان مورد نیاز روزانه آن بسته به سن افراد از ۴۰ تا ۱۲۰ میلی گرم متفاوت است و این نیاز در زمان حاملگی و شیردهی افزایش می یابد. افراد سیگاری به روزانه ۳۵ میلی گرم ویتامین C بیشتر از افراد معمولی نیاز دارند.
ویتامین C در میوه ها و سبزیجات
ویتامین C در بسیاری از میوه ها و سبزیجات به وفور یافت میشود. منابع سرشار ویتامین ث (به ترتیب میزان ویتامین موجود در آنها) شامل گروه مرکبات (پرتقال، لیمو و گریپ فروت)، انواع فلفل شیرین (قرمز، زرد و سبز)، کیوی، بروکلی، توت فرنگی، گوجه فرنگی، کلم قرمز، گل کلم و طالبی می باشند. این ویتامین به طور طبیعی در غلات وجود ندارد و به صورت غنی شده به آنها افزوده می شود. از آنجا که حرارت باعث تجزیه شدن اسید آسکوربیک (ویتامین ث) می گردد، پختن سبزیجات و میوه ها به خصوص با حرارت بالا باعث از بین رفتن بخش عمده ویتامین ث می شود.
ویتامین C در بدن به عنوان آنتی اکسیدان عمل می کند!
ویتامین C در بدن به عنوان آنتی اکسیدان عمل کرده و از سلولها در برابر آسیب ناشی از مواد شیمیایی مضر موسوم به رادیکال های آزاد محافظت می نماید. رادیکال های آزاد در اثر سوخت وساز درون سلولی، آلودگی هوا، سیگار کشیدن و اشعه ماوراء بنفش به وجود می آیند و این ویتامین می تواند از بدن در برابر آسیب ناشی از این مواد محافظت نماید. ویتامین ث همچنین به عملکرد بهتر سایر آنتی اکسیدانها مانند ویتامین E و A در بدن کمک می کند.
ویتامین C در ساخت کلاژن
ویتامین C برای ساخت مواد مهمی از قبیل کلاژن (پروتئین ساختمانی پوست، مو، استخوان و بسیاری از بافتهای بدن)، ال- کارنی تین و برخی از مواد شیمیایی که نقش ناقل پیام های عصبی را دارند، مورد نیاز بدن می باشد. وجود این ویتامین برای عملکرد مناسب دستگاه ایمنی ضروری است و بدون وجود آن فرآیند بهبود زخم ها (به دلیل ساخته نشدن کلاژن) اتفاق نمی افتد. ویتامین ث همچنین میزان جذب آهن از روده ها را افزایش می دهد.