دیابت بی مزه|علائم و درمان دیابت بی مزه

[*paryia*]

[h=3]


دیابت بی مزه اختلال نادری است که به دلیل کمبود و ترشح ناکافی هورمون ضد ادراری به وجود می آید. از علل [/h][h=3]دیابت بی مزه می توان به عفونت مغز ، بیرون زدگی دیواره رگ ها ، بیماری های کلیه و حاملگی اشره کرد.[/h]


دیابت بی مزه شاید نوعی از دیابت باشد که کمتر کسی نامش را شنیده باشد ولی در حقیقت نوعی دیابت است که شمار مبتلایان به این بیماری نیز کم نیستند پس داشتن اطلاعاتی از قبیل نشانه های دیابت بی مزه و علل و راههای درمان دیابت بی مزه نیاز است.
[h=2]


دیابت بی مزه چیست؟[/h]

یک فوق تخصص غدد کودکان و نوجوانان و اختلالات متابولیک، گفت: دیابت بی مزه، اختلالی نادر در سیستم هورمونی است که در آن، اغلب کمبود هورمون ضد ادراری (آنتی دیورتیک) که به طور طبیعی از غده هیپوفیز ترشح می شود، اتفاق می افتد.



این فوق تخصص با اشاره به اینکه این اختلال هیچ ارتباطی با افزایش قند خون ندارد و فقط به خاطر افزایش حجم ادرار با دیابتمشابهت دارد، اظهار کرد: در این بیماری، مقدار زیادی از مایع رقیق شده به صورت ادرار از بدن بیمار دفع می شود.


این فوق تخصص غدد، عفونت مغز، خونریزی درون جمجمه، بیرون زدن دیواره رگ ها (آنوریسم)، بیماری کلیه، حاملگی و نقص در هیپوتالاموس را از علل دیابت بی مزه دانست.

​

[h=2]



علامت و علائم [/h][h=2]دیابت بی مزه را بشناسید [/h]

از مهم ترین عوامل بروز بیماری می توان به وجود بدخیمی و تومورهای غدد هیپوفیز اشاره کرد. همچنین اعمال جراحی روی هیپوفیز یا استفاده از مواد
رادیواکتیو و اشعه درمانی تومورهای مغزی (در نواحی هیپوفیز) عامل دوم ایجاد بروز دیابت بی مزه است.


دیدبان عامل دیگر را جراحات شدید به سر در اثر تصادفات یا صدمات شدید مغزی دانست که اغلب با شکستگی در جمجمه نیز همراه است.



وی با اشاره به اینکه در برخی از موارد نیز هیچ کدام از عوامل در فرد بیمار دیده نمی شود، اما فرد به این بیماری مبتلا است که ناشی از مشکلات ژنتیکی است، اظهار کرد: این افراد به طور معمول از دوران کودکی، به طور ارثی گرفتار این بیماری هستند و دارای سابقه بیماری در والدین خود هستند.


فوق تخصص غدد کودکان و نوجوانان و اختلالات متابولیک، اضافه کرد: با این وجود در نزدیک به نیمی از موارد دیابت بی مزه علت ایجادی بیماری ناشناخته است و شخص بدون داشتن آسیب یا صدمه ای دچار آن می شود.



با توجه اینکه در یک نوع از دیابت بی مزه، با وجود ترشح هورمون ضد ادراری از غده هیپوفیز، کلیه ها به هورمون ضد ادراری واکنش نمی دهند که به نام دیابت ضد ادراری نفروتیک شناخته می شود، این مشکل ممکن است ناشی از مصرف برخی داروها یا نواقص ژنتیکی مادرزادی کلیه ها باشد. هر چند این مشکل در حال حاضر قابل درمان نبوده و تا آخر عمر با بیمار همراه است، اما برخی درمان ها می تواند تا حدودی نشانه های بیماری دیابت نفروتیک را بهبود بخشد.


وی با عنوان اینکه گاهی اوقات کمبود هورمون ضد ادراری در دوران بارداری رخ می دهد که به نام دیابت بی مزه حاملگی شناخته می شود و درمان آن هم با داروهای حاوی هورمون ضد ادراری انجام می شود، توضیح داد: همراه با درمان، این مشکل نیز در عرض چهار تا شش هفته پس از زایمان مرتفع می شود و بدین ترتیب استفاده از دارو هم متوقف می شود. هر چند که ممکن است در حاملگی های بعدی هم نشانه های بیماری، مجدداً ظاهر شود.



این پزشک فوق تخصص غدد کودکان و نوجوانان و اختلالات متابولیک، تشنگی زیاد، دفع مقدار زیادی ادرار رقیق و بدون رنگ (تا 15 لیتر در روز)، خشکی دست ها، یبوست، زیاد نوشیدن آب و مایعات، بیدار شدن در هنگام شب برای رفتن به دستشویی و شب ادراری ناخودآگاه را از نشانه های ابتلا به این بیماری معرفی کرد.



وی ادامه داد: در نوع شدید بیماری حجم زیادی از مایعات بدن به صورت ادرار از بدن بیمار دفع می شود که گاهی این مقدار به حدود 24 لیتر در روز هم ممکن است برسد و شخص بیمار نیاز به ادرار کردن در هر 30 تا 60 دقیقه را احساس می کند. تشخیص بیماری با انجام اقدامات آزمایشی انجام می شود که آزمایش محرومیت از آب برای تعیین سطح هورمون ضدادراری، نمونه آن است.


وی گفت: در این بیماری یا سطح ADH در خون کم شده است یا پاسخ کلیوی به این هورمون وجود ندارد.


چون هورمون آنتی دیورتیک در بدن این بیماران ساخته نمی شود، در نتیجه مبتلایان به دیابت بی مزه می توانند این هورمون را به صورت قرص و اسپری، روزانه دو تا سه بار مصرف کنند تا بیماری شان کنترل شود.