MILAD_A
کاربر نگاه دانلود
[h=2][/h] مجموعه : دانستنی ها
یكی از لذتبخشترین و شیرین ترین تجربههای هر انسانی پدر و مادرشدن است؛ اما متأسفانه معمولا پدر و مادرها تجربه كافی ندارند و نمیدانند چطور باید فرزندشان را بدون اشتباه بزرگ كنند. برای همین هم معمولا كودكان با مشكلات متعددی در زندگی شخصیشان روبهرو میشوند كه به طور حتم اگر پدر و مادر نسبت به آنها آگاه بودند، چنین شرایطی نیز ایجاد نمیشد.یكی از مشخصترین نمونههای اشتباهات والدین، لوسكردن بچههاست.در واقع باید بدانیم بچهها همگی از نظر بیولوژیكی ترسو هستند، بنابراین كاملا طبیعی است كه برای مقابله با مشكلات و سختیها به مادر و پدر پناه ببرند و حمایت آنها را بخواهند. اما اگر مادر یا پدر نتوانند به درستی به این نیاز پاسخ دهند، مسلما باید در انتظار كودكی لوس و وابسته هم باشند.
خیلی از مادرها میگویند در این زمینه كاری از دست آنها ساخته نیست و نمیتوانند ناراحتی فرزندشان را ببینند. اما آیا واقعا یا باید فرزندی لوس تربیت كرد یا این كه او را میان مشكلات تنها گذاشت؟ راه حل بهتری وجود ندارد كه هم منطقیتر باشد و هم موجب اذیت و آزار كودك نشود؟
روانشناسان میگویند مادرانی كه آهسته و متناسب با سن و فهم كودك، او را تشویق میكنند با دنیای بیرون آشنا شده و به درستی با آن روبهرو شود، معمولا در این مورد مشكل كمتری دارند.
شاید این موارد ساده و حتی از نظر شما خندهدار به نظر برسد؛ اما اگر میخواهید فرزندتان را لوس تربیت نكنید، از همین دوران كودكی اجازه دهید با زندگی و واقعیتهای آن آشنا شود. مثلا وقتی فرزندتان گریان و ناراحت از مدرسه به خانه برمیگردد و میگوید دوستانش او را تنها گذاشتهاند، بهتر است به جای این كه فردای آن روز با عصبانیت راهی مدرسه شوید و معلم و ناظم و مدیر را بازخواست كنید كه چرا مراقب رفتار سایر دانشآموزان نیستند، به حرفهای او گوش دهید و بگویید خودش باید سعی كند علت رفتار آنها را بفهمد.
در ضمن لازم نیست زمانی كه كودك درباره همكلاسیهایش حرف میزند، با او همدردی كنید؛ همین كه شنونده خوبی باشید، كافی است. كودك باید متوجه شود خودش تنها كسی است كه میتواند علت بدرفتاری دوستانش را بفهمد و آن را حل كند.
یكی از لذتبخشترین و شیرین ترین تجربههای هر انسانی پدر و مادرشدن است؛ اما متأسفانه معمولا پدر و مادرها تجربه كافی ندارند و نمیدانند چطور باید فرزندشان را بدون اشتباه بزرگ كنند. برای همین هم معمولا كودكان با مشكلات متعددی در زندگی شخصیشان روبهرو میشوند كه به طور حتم اگر پدر و مادر نسبت به آنها آگاه بودند، چنین شرایطی نیز ایجاد نمیشد.یكی از مشخصترین نمونههای اشتباهات والدین، لوسكردن بچههاست.در واقع باید بدانیم بچهها همگی از نظر بیولوژیكی ترسو هستند، بنابراین كاملا طبیعی است كه برای مقابله با مشكلات و سختیها به مادر و پدر پناه ببرند و حمایت آنها را بخواهند. اما اگر مادر یا پدر نتوانند به درستی به این نیاز پاسخ دهند، مسلما باید در انتظار كودكی لوس و وابسته هم باشند.
خیلی از مادرها میگویند در این زمینه كاری از دست آنها ساخته نیست و نمیتوانند ناراحتی فرزندشان را ببینند. اما آیا واقعا یا باید فرزندی لوس تربیت كرد یا این كه او را میان مشكلات تنها گذاشت؟ راه حل بهتری وجود ندارد كه هم منطقیتر باشد و هم موجب اذیت و آزار كودك نشود؟
روانشناسان میگویند مادرانی كه آهسته و متناسب با سن و فهم كودك، او را تشویق میكنند با دنیای بیرون آشنا شده و به درستی با آن روبهرو شود، معمولا در این مورد مشكل كمتری دارند.
شاید این موارد ساده و حتی از نظر شما خندهدار به نظر برسد؛ اما اگر میخواهید فرزندتان را لوس تربیت نكنید، از همین دوران كودكی اجازه دهید با زندگی و واقعیتهای آن آشنا شود. مثلا وقتی فرزندتان گریان و ناراحت از مدرسه به خانه برمیگردد و میگوید دوستانش او را تنها گذاشتهاند، بهتر است به جای این كه فردای آن روز با عصبانیت راهی مدرسه شوید و معلم و ناظم و مدیر را بازخواست كنید كه چرا مراقب رفتار سایر دانشآموزان نیستند، به حرفهای او گوش دهید و بگویید خودش باید سعی كند علت رفتار آنها را بفهمد.
در ضمن لازم نیست زمانی كه كودك درباره همكلاسیهایش حرف میزند، با او همدردی كنید؛ همین كه شنونده خوبی باشید، كافی است. كودك باید متوجه شود خودش تنها كسی است كه میتواند علت بدرفتاری دوستانش را بفهمد و آن را حل كند.
