*بانو بهار*
کاربر نگاه دانلود
همدیگر را برای تغییر و رشد تشویق کنید
در یک رابـ ـطه خوب، هر دو طرف برای رشد و تغییر تشویق می شوند. اگر می خواهید کارتان را رها کنید و درستان را ادامه دهید، همسرتان باید از شما حمایت کند. اگر می خواهید کار جدیدی را امتحان کنید یا به کاری که در گذشته می کردید برگردید، او باید پشتیبان شما باشد.
شما هم باید او را از همین حمایت ها بهره مند کنید. همسرتان را تشیوق کنید کارهای جدیدی را امتحان کند، چیزهای تازه بیاموزد و با افراد جدید آشنا شود. اگر بخواهید همسرتان هیچ تغییری نکند و همانطور بماند که هست، زندگی تان فوق العاده خسته کننده خواهد شد.
کوتاه آمدن به معنی ضعف نیست
کوتاه آمدن به معنی تسلیم شدن نیست. به این معنی نیست که جنگ را باخته اید؛ بلکه دقیقا برعکس آن است. آیا می دانید که گاهی کوتاه آمدن چه کار سختی است؟ دوست دارید حرف شما به کرسی بنشیند، چون فکر می کنید درست است و حرف های همسرتان معنایی برایتان ندارد. یک قدم به عقب بردارید و کمی سیاستمدارانه تر به این مشاجره نگاه کنید. نتیجه منطقی آن چیست؟
اگر حق با همسرتان است، از اینکه آن را بپذیرید، نترسید. حرف او را قبول کنید یا هر دو تا اندازه ای کوتاه بیایید و نظرتان را کمی تغییر دهید تا حس رضایت به تساوی تقسیم شود.
نکته مهم این است که نخواهید حتما حرف خودتان را به کرسی بنشانید. بی تردید، کوتاه آمدن و صلح کردن به رشد رابـ ـطه تان کمک می کند.
ضعف هایتان را بپذیرید
همسرتان از شما انتظار ندارد فوق العاده باشید و احتمالا شما هم یک چنین انتظاری از او ندارید. همه ما انسان هستیم و ممکن است ضعف هایی داشته باشیم. در واقع، برای اینکه رابـ ـطه ای ماندگار و جدی داشته باشید، باید اجازه دهید همسرتان از ضعف های شما آگاه شود؛ این باعث می شود نسبت به چیزهایی که آزارتان می دهد حساس تر شده و به شما کمک کند تا خودتان را در آن زمینه ها تقویت کنید.
زود و از ته دل ببخشید
هر زمان که با هم دعوا کردید، نگران اینکه چه کسی می برد و چه کسی می بازد، نباشید. از مشاجره ها و حرف هایی که زده می شود درس بگیرید و در پی یافتن راه حلی برای مشکل تان باشید. وقتی از دعوایی درس می گیرید، می توانید آن درس را در رابـ ـطه تان پیاده کنید تا از بروز دوباره آن مشکل در آینده جلوگیری کنید.
همه اینها خیلی خوب است، اما کارتان تمام نشده است! همسرتان را ببخشید! خودتان را هم همینطور! دعوا تمام شده است، حالا دیگر باید از آن بگذرید. سعی کنید هیچ گاه از همسرتان کینه ای به دل نگیرید، زیرا این خشم و کینه تا جایی ادامه پیدا می کند که دیگر دوست نخواهید داشت رابـ ـطه تان را با او ادامه دهید.
بین رابـ ـطه با همسرتان و رابـ ـطه با دیگران مرزهای سالم بگذارید
ازدواج یک مرز می خواهد که نفوذپذیری آن نسبی باشد، طوری که به تمام دوستان و اعضای خانواده اجازه ارتباط دهد ولی در امور شخصی و برنامه های شما خللی وارد نشود. البته این موضوع در مورد خویشاوندان درجه اول، کمی پیچیده می شود. اینکه مثلا در برنامه ریزی تعطیلات نوروز، وقت تان را در خانه خانواده خود خواهید گذراند یا خانواده همسرتان؟ یا شاید برای اولین بار در خانه خودتان خواهید ماند؟
یا اینکه چه مقدار پشت تلفن و حضوری با خانواده تان حرف می زنید و در مورد جزییات زندگی تان اطلاعات می دهید؛ از مواردی است که با وجود مرزهای سالم، راحت تر تعیین می شود. البته فراموش نکنید که والدین خود را کنار نگذارید. شما تا آخر به عشق و حمایت آنها نیاز دارید اما مرزی بین محدوده رابـ ـطه خود با همسر و رابـ ـطه با والدین در نظر بگیرید.
در یک رابـ ـطه خوب، هر دو طرف برای رشد و تغییر تشویق می شوند. اگر می خواهید کارتان را رها کنید و درستان را ادامه دهید، همسرتان باید از شما حمایت کند. اگر می خواهید کار جدیدی را امتحان کنید یا به کاری که در گذشته می کردید برگردید، او باید پشتیبان شما باشد.
شما هم باید او را از همین حمایت ها بهره مند کنید. همسرتان را تشیوق کنید کارهای جدیدی را امتحان کند، چیزهای تازه بیاموزد و با افراد جدید آشنا شود. اگر بخواهید همسرتان هیچ تغییری نکند و همانطور بماند که هست، زندگی تان فوق العاده خسته کننده خواهد شد.
کوتاه آمدن به معنی ضعف نیست
کوتاه آمدن به معنی تسلیم شدن نیست. به این معنی نیست که جنگ را باخته اید؛ بلکه دقیقا برعکس آن است. آیا می دانید که گاهی کوتاه آمدن چه کار سختی است؟ دوست دارید حرف شما به کرسی بنشیند، چون فکر می کنید درست است و حرف های همسرتان معنایی برایتان ندارد. یک قدم به عقب بردارید و کمی سیاستمدارانه تر به این مشاجره نگاه کنید. نتیجه منطقی آن چیست؟
اگر حق با همسرتان است، از اینکه آن را بپذیرید، نترسید. حرف او را قبول کنید یا هر دو تا اندازه ای کوتاه بیایید و نظرتان را کمی تغییر دهید تا حس رضایت به تساوی تقسیم شود.
نکته مهم این است که نخواهید حتما حرف خودتان را به کرسی بنشانید. بی تردید، کوتاه آمدن و صلح کردن به رشد رابـ ـطه تان کمک می کند.
ضعف هایتان را بپذیرید
همسرتان از شما انتظار ندارد فوق العاده باشید و احتمالا شما هم یک چنین انتظاری از او ندارید. همه ما انسان هستیم و ممکن است ضعف هایی داشته باشیم. در واقع، برای اینکه رابـ ـطه ای ماندگار و جدی داشته باشید، باید اجازه دهید همسرتان از ضعف های شما آگاه شود؛ این باعث می شود نسبت به چیزهایی که آزارتان می دهد حساس تر شده و به شما کمک کند تا خودتان را در آن زمینه ها تقویت کنید.
زود و از ته دل ببخشید
هر زمان که با هم دعوا کردید، نگران اینکه چه کسی می برد و چه کسی می بازد، نباشید. از مشاجره ها و حرف هایی که زده می شود درس بگیرید و در پی یافتن راه حلی برای مشکل تان باشید. وقتی از دعوایی درس می گیرید، می توانید آن درس را در رابـ ـطه تان پیاده کنید تا از بروز دوباره آن مشکل در آینده جلوگیری کنید.
همه اینها خیلی خوب است، اما کارتان تمام نشده است! همسرتان را ببخشید! خودتان را هم همینطور! دعوا تمام شده است، حالا دیگر باید از آن بگذرید. سعی کنید هیچ گاه از همسرتان کینه ای به دل نگیرید، زیرا این خشم و کینه تا جایی ادامه پیدا می کند که دیگر دوست نخواهید داشت رابـ ـطه تان را با او ادامه دهید.
بین رابـ ـطه با همسرتان و رابـ ـطه با دیگران مرزهای سالم بگذارید
ازدواج یک مرز می خواهد که نفوذپذیری آن نسبی باشد، طوری که به تمام دوستان و اعضای خانواده اجازه ارتباط دهد ولی در امور شخصی و برنامه های شما خللی وارد نشود. البته این موضوع در مورد خویشاوندان درجه اول، کمی پیچیده می شود. اینکه مثلا در برنامه ریزی تعطیلات نوروز، وقت تان را در خانه خانواده خود خواهید گذراند یا خانواده همسرتان؟ یا شاید برای اولین بار در خانه خودتان خواهید ماند؟
یا اینکه چه مقدار پشت تلفن و حضوری با خانواده تان حرف می زنید و در مورد جزییات زندگی تان اطلاعات می دهید؛ از مواردی است که با وجود مرزهای سالم، راحت تر تعیین می شود. البته فراموش نکنید که والدین خود را کنار نگذارید. شما تا آخر به عشق و حمایت آنها نیاز دارید اما مرزی بین محدوده رابـ ـطه خود با همسر و رابـ ـطه با والدین در نظر بگیرید.
