Miss.aysoo
کاربر نگاه دانلود
رصد سحابی NGC 248 توسط تلسکوپ فضایی هابل
بیگ بنگ: تلسکوپ فضایی هابل تصویری با شکوه از سحابی درخشان و صورتی رنگ NGC 248 که در ابر ماژلانى کوچک واقع شده، تهیه کرده است.
سحابی NGC 248 در ابر ماژلانى کوچک واقع شده است. داده های استفاده شده در این عکس با دوربین پیشرفته تلسکوپ هابل در ماه سپتامبر گردآوری شده
به گزارش بیگ بنگ، کهکشان راه شیری ما بخشی از مجموعه کهکشان های موسوم به ” گروه محلی ” می باشد. کهکشان راه شیری به همراه کهکشان آندرومدا یکی از بزرگترین اعضای گروه محلی به شمار می آید که کهکشان های کوچک تر بسیاری به دور آن می چرخند. ابرهای ماژلانى بزرگ و کوچک نمونه‌های مشهوری هستند که با چشم غیر مسلح از نیمکره جنوبی قابل مشاهده اند.
تلسکوپ هابل در میان این کهکشان های کوچک به دو سحابی نشر پرنور برخورد که گویی یک سحابی هستند. این دو را بصورت توأمان NGC 248 می نامند. این سحابی که در یازدهم آوریل ۱۸۳۴ توسط یک اخترشناس انگلیسی به نام سر جان هرشل مورد شناسایی قرار گرفت، تقریبا ۶۰ سال نوری طول و ۲۰ سال نوری عرض دارد. سحابی NGC 248 در صورت فلکی توکان واقع شده و حدوداً ۲۰۰ هزار سال نوری از زمین فاصله دارد که بخشی از تحقیقات تکامل گرد و غبار کیهانی(SMIDGE) محسوب میشود.
این تصویر زمینی، ابر ماژلانى کوچک را نشان می دهد. موقعیت NGC 248 و محل تحقیقات SMIDGE بصورت پر رنگ میباشد.
اخترشناسان در این بررسی از تلسکوپ فضایی هابل برای کاوش ابر ماژلانى کوچک استفاده می کنند تا به تفاوت گرد و غبار آن با گرد و غبار موجود در کهکشان راه شیری پی ببرند. این کهکشان کوتوله به خاطر نزدیک بودنش، هدف ارزشمندی به شمار می رود. یافته ها نشان می دهد که این ناحیه بین یک پنجم تا یک دهم از میزان عناصر سنگین کهکشان راه شیری را در خود جای داده که گرد و غبار مشابهی را با آنچه که در کهکشان های کیهان اولیه انتظار داشتیم، پدید می آورد. بدین ترتیب، شرایط برای مطالعه تاریخچه کیهان در آزمایشگاه هموار می گردد.
بیگ بنگ: تلسکوپ فضایی هابل تصویری با شکوه از سحابی درخشان و صورتی رنگ NGC 248 که در ابر ماژلانى کوچک واقع شده، تهیه کرده است.
سحابی NGC 248 در ابر ماژلانى کوچک واقع شده است. داده های استفاده شده در این عکس با دوربین پیشرفته تلسکوپ هابل در ماه سپتامبر گردآوری شده
به گزارش بیگ بنگ، کهکشان راه شیری ما بخشی از مجموعه کهکشان های موسوم به ” گروه محلی ” می باشد. کهکشان راه شیری به همراه کهکشان آندرومدا یکی از بزرگترین اعضای گروه محلی به شمار می آید که کهکشان های کوچک تر بسیاری به دور آن می چرخند. ابرهای ماژلانى بزرگ و کوچک نمونه‌های مشهوری هستند که با چشم غیر مسلح از نیمکره جنوبی قابل مشاهده اند.
تلسکوپ هابل در میان این کهکشان های کوچک به دو سحابی نشر پرنور برخورد که گویی یک سحابی هستند. این دو را بصورت توأمان NGC 248 می نامند. این سحابی که در یازدهم آوریل ۱۸۳۴ توسط یک اخترشناس انگلیسی به نام سر جان هرشل مورد شناسایی قرار گرفت، تقریبا ۶۰ سال نوری طول و ۲۰ سال نوری عرض دارد. سحابی NGC 248 در صورت فلکی توکان واقع شده و حدوداً ۲۰۰ هزار سال نوری از زمین فاصله دارد که بخشی از تحقیقات تکامل گرد و غبار کیهانی(SMIDGE) محسوب میشود.
این تصویر زمینی، ابر ماژلانى کوچک را نشان می دهد. موقعیت NGC 248 و محل تحقیقات SMIDGE بصورت پر رنگ میباشد.
اخترشناسان در این بررسی از تلسکوپ فضایی هابل برای کاوش ابر ماژلانى کوچک استفاده می کنند تا به تفاوت گرد و غبار آن با گرد و غبار موجود در کهکشان راه شیری پی ببرند. این کهکشان کوتوله به خاطر نزدیک بودنش، هدف ارزشمندی به شمار می رود. یافته ها نشان می دهد که این ناحیه بین یک پنجم تا یک دهم از میزان عناصر سنگین کهکشان راه شیری را در خود جای داده که گرد و غبار مشابهی را با آنچه که در کهکشان های کیهان اولیه انتظار داشتیم، پدید می آورد. بدین ترتیب، شرایط برای مطالعه تاریخچه کیهان در آزمایشگاه هموار می گردد.
