سحابی پلیکان در صورت فلکی قو
در جهان علاوه بر مقادیر زیادی گرد و غبار و گاز وجود دارد که مابین کهکشان ها پراکنده گردیده است. یعنی چگالی گاز در فضای بین کهکشانها فقط برابر 20 اتم در هر اینچ مکعب است. برای مقایسه میتوان آنرا با تعداد اتمهای موجود در هوا بر روی زمین و در سطج دریا برابر 10 در هر اینچ مکعب است، مقایسه کرد. ،سحابی، ابر یا هر چیز دیگری است که از گرد و غبار و گاز میان ستارهای تشکیل شده است. سحابیهای تابان ابرهایی گازی هستند که به علت نور ستارگان مجاور خود قابل رویت هستند.بعضی از سحابیها تاریک بوده و تنها هنگامی که مانع عبور نور ستارگان یا سحابیهای تابان پشتشان میشوند، میتوان آنها را دید. خیلی چیزهایی که زمانی سحابی نامیده میشدند، از نو طبقه بندی شدهاند. در قرنهای پیشین این اشیاء در نظر ستاره شناسان ساختارهای ابر مانند مه آلود بودند، ولی بعدا ستاره شناسان با بهبود تلسکوپ ها توانستند این به ظاهر سحابیها را به عنوان کهکشان یا خوشههای ستارهای شناسایی کنند.
" title="" style="cursor: help; border-bottom: 1px dotted rgb(0, 136, 204); color: rgb(0, 136, 204);">سحابی پلیکان را به راحتی میتوان در صورت فلکی قو و فاصلهی ۲۰۰۰سال نوری مشاهده کرد. این منطقهی پر از گاز و غبار که با نام IC 5070 شناخته میشود درست در ساحل شرقی سحابی آمریکای شمالی یا همان NGC 7000 قرار دارد.
آمریکای شمالی دیگر سحابی آشنا در صورت فلکی قو است. هر دو سحابی پلیکان و آمریکای شمالی قسمتی از زایشگاه ستارهای بزرگ و پیچیدهی مشترکی هستند که فاصلهی آن تقریبا به نزدیکی سحابی شکارچی است. اگر کمی تخیلتان را به کار بیندازید، ابرهای تاریک غباری در سمت چپ بالای عکس نشاندهنده منقار بلند و چشمان پلیکان هستند. جبهه روشن گاز یونیزه شده قسمت سر و گردن را ساخته است. این عکس رنگی ترکیبی بوسیلهی دادههای Narrowband از تابش اتمهای هیدروژن و اکسیژن در ابر کیهانی گرفته شده است. این تصویر حدود ۳۰سال نوری قطر دارد.